Νέδος Βασίλειος: Είμαστε όλοι εδώ πέρα βλέπω και οι τέσσερεις. Θα ήθελα λοιπόν να ξεκινήσω το 2ο πάνελ αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης. Να ευχαριστήσω καταρχάς και εγώ την Πτήση για την πρόσκληση να συμμετάσχω σε αυτή την κουβέντα, να συντονίσω το 2ο πάνελ αυτής της διαδυκτιακής ημερίδας –ας το πούμε έτσι- με θέμα τη «Γεωπολιτική διάσταση μιας δύσκολης αμυντικής προμήθειας».
Βλέπω εδώ είναι κατά σειρά, είναι εδώ μαζί μας ο πρέσβης επί τιμή ο κος Αλέξανδρος Μαλλιάς, ο αντιναύαρχος εν αποστρατία Δημήτριος Καβουλάκος και ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρωθυπουργού ο κος Θάνος Ντόκος.
Θα ήθελα να σας καλωσορίσω και εγώ με τη σειρά μου εδώ και θα έλεγα επειδή ο χρόνος είναι αρκετά περιορισμένος και αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα «σηκώνει» πολλή συζήτηση και έχετε όλοι να μας πείτε πάρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, οπότε θα μπω απ΄ευθείας στο ζουμί, τέλος πάντων. Να ρωτήσω και να ζητήσω την άποψή σας για το πόσο μεγάλη σημασία μπορεί (ακούσαμε στο πρώτο πάνελ τα ζητήματα που αφορούν την αμυντική βιομηχανία, την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, τη διάσταση σε τεχνικά ζητήματα), εγώ θέλω να ρωτήσω, να κάνω μια γενική ερώτηση και ζητήσω την τοποθέτησή σας πάνω σε αυτό… Πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει το γεωπολιτικό περιβάλλον και η σχέση της Ελλάδας με διάφορες χώρες, προκειμένου να γίνει επιλογή.
Έχουμε κατά καιρούς ακούσει αξιωματούχους από την κυβέρνηση, τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, τον πρωθυπουργό θα έλεγα κιόλας σε κάποιες εκφάνσεις ότι πρέπει να γίνει επιλογή ενός προφανώς όπλου, μιας φρεγάτας η οποία θα έχει, θα είναι η καλύτερη δυνατή, θα έχει τις καλύτερες δυνατότητες, όμως πόσο ρόλο μπορεί να διαδραματίζει τελικά και η διάσταση, η γεωπολιτική. Τι δηλαδή οφέλη μπορεί να έχει η Ελλάδα πολιτικά από τη χώρα από την οποία θα προμηθευτεί τις καινούργιες φρεγάτες.
Επί τούτου θα ήθελα να ξεκινήσουμε από τον κο Ντόκο ο οποίος ως ευρισκόμενος και πιο κοντά στο κέντρο αποφάσεων, ενδεχομένως να μπορεί να μας διαφωτήσει λίγο καλύτερα.
Κε Ντόκο….
Ντόκος Θάνος: Ευχαριστώ πολύ κε Νέδο και ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία, γιατί υπάρχει μια γενικότερη συζήτηση που πολλές φορές βασίζεται σε ελλιπή δεδομένα και συχνά οδηγεί σε βιαστικά και εν πολύς λανθασμένα συμπεράσματα. Πράγματι όπως ειπώθηκε προηγουμένως –στην προηγούμενη ενότητα- είναι πιθανό το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Δεν μπόρεσα να κάνω ομολογώ την αγωγή, κοιτούσα το κόστος «αγοράς του αιώνα», τα αεροσκάφη F-16 και Mirage 2000 που ήταν χοντρικά, κατέληξε να είναι περίπου στο 1 δις ευρώ αλλά, 1 δις ευρώ της δεκαετίας του 80 προφανώς το σημερινό κόστος η αξία θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Θυμίζω επίσης ότι και τότε μια απόφαση η οποία είχε προκαλέσει πολλές συζητήσεις διότι δε στηρίχτηκε σε αμιγώς τεχνικά ή επιχειρισιακά κριτήρια και ακόμη υπάρχουν υποστηριχτές των δύο σχολών. Σκέψεις η μία που λέει ότι με τα ίδια χρήματα μπορούσαμε να πάρουμε ένα τύπο αεροσκάφους ενδεχομένως εκατό ή εκατόν είκοσι F-16 αντί για ογδόντα συνολικά και να είχαμε δημιουργήσει μια εγκατάσταση στη Ελλάδα που να παράγει ένα μεγαλύτεριο κομμάτι του αεροσκάφους. Και υπάρχει και η άλλη πλευρά που λέει οτι έτσι όμως εξασφαλίσαμε και αυτονομία στην υποστήριξη των αεροσκαφών και εισάγαμε στο οπλοστάσιό μας που δεν το γνώριζε η άλλη πλευρά.
Άρα, θέλω να πω ότι συχνά οι αποφάσεις δεν είναι αμιγώς βασισμένες σε τεχνικά στοιχεία. Είναι όμως ένα πολύ σημαντικό πρόγραμμα^ η Ελλάδα κάνει μια οικονομική υπέρβαση. Σε δύσκολες εποχές και λέω συχνά σε ξένους συνομιλητές ότι εμείς δεν είμαστε Σαουδική Αραβία, εαν κάνουμε λάθος επιλογή δεν μπορούμε του χρόνου να ξαναγοράσουμε άλλες τόσες φρεγάτες και να δώσουμε τα ίδια χρήματα. Άρα θα πρέπει να πάρουμε τη best value for money, ότι καλύτερο μπορούμε να εξασφαλίσουμε συνολικά.
Να προσθέσω επίσης ότι πρόκειται για ένα πακέτο στο οποίο περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία. Είναι καταρχήν τα πλοία, οι πλατφόρμες και τα οπλικά συστήματα αλλά και –ακούστηκε στην προηγούμενη συζήτηση- και είναι πολύ σημαντικό, η υποστήριξη καθ΄όλη τη διάρκεια του κύκλου του συγκεκριμένου οπλικού συστήματος, είναι η αναβάθμιση ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ και εδώ βεβαίως υπάρχει μια άλλη συζήτηση που κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει για το πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο να έχουμε το 2021 πλοία τα οποία να έχουν ξεπεράσει σχεδόν το όριο ζωής τους, αλλά αυτό είναι συζήτηση για άλλη μέρα.
Υπάρχει ενδιάμεση λύση, υπάρχει το κομμάτι της ναυπήγησης των τριών , ιδανική περίπτωση από τα τέσσερα σκάφη στην Ελλάδα. Υπάρχει το πολύ μεγάλο κεφάλαιο της εγχώριας βιομηχανικής αξίας στο πως θα οφεληθεί τα μέγιστα η ελληνική αμυντική βιομηχανία. Υπάρχει ιδανικά η επόμενη μέρα, δηλαδή θα θέλαμε αυτή η αγορά η επιλογή να συνδεθεί –αν είναι δυνατόν, δεν είναι δυνατόν σε όλες τις περιπτώσεις- με την επόμενη φρεγάτα που θα θελήσει να αποκτήσει το ελληνικό ναυτικό μετά το 2030 και βεβαίως υπάρχει και το αντικείμενο συζήτησης αυτού του πάνελ η γεωπολιτική διάσταση. Δηλαδή τι οφέλη άλλου είδους θα μπορέσει να εξασφαλίσει η χώρα μας από ένα τέτοιο αμυντικό πρόγραμμα.
Σπεύδω να πω…
Η συνέχεια στο NavalDefence.gr, εδώ
