Ξεκάθαρη είναι πλέον η αλλαγή πολιτική στις χώρες του ΝΑΤΟ και του δυτικού στρατοπέδου σε ότι αφορά την τροφοδοσία της Ουκρανίας με πολεμικό υλικό. Έτσι από τη μεγάλη ροή των ελαφριών όπλων, με έμφαση σε φορητά αντιαρματικά-αντιαεροπορικά συστήματα, σε όπλα πεζικού και πυρομαχικά, έχουμε περάσει και στα βαρέα που επιτρέπουν στις ουκρανικές δυνάμεις την επιθετική αιχμή.
Η αλλαγή αυτή δεν έγινε ούτε απλά ούτε πολιτικά «άκοπα». Ειδικά στη Γερμανία αποσοβήθηκε σοβαρή πολιτική κρίση την τελευταία στιγμή, όταν ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς, υπό πίεση τόσο των συμμάχων του στην κυβέρνηση, των Πράσινων, όσο και στελεχών του κόμματος του, των σοσιαλδημοκρατών, δέχθηκε την αποστολή τέτοιων όπλων, με πολλές «παγίδες» να έχουν στηθεί στο ενδιάμεσο. Όπου π.χ. γερμανικές αμυντικές εταιρίες ανακοίνωναν ότι έχουν από δικά τους αποθέματα έτοιμο (ή σχεδόν έτοιμο) αρματικό υλικό να στείλουν, για να φανεί ότι η κυβέρνηση αργοπορεί να εγκρίνει τα αιτήματα τους.
Το σύνθημα πάντως αποστολής βαρέων όπλων, δεν το έδωσαν ούτε οι ΗΠΑ, που πρωταγωνιστούν στην ροή εφοδίων, ούτε η Βρετανία (ως πιστός ακόλουθος τους). Αλλά αρχικά η “μικρή” Τσεχία και η “μικρή” Σλοβακία. Η πρώτη προσφέροντας άρματα T-72 και η δεύτερη με την παραχώρηση της μοναδικής της πυροβολαρχίας αντιαεροπορικών πυραύλων S-300, έχοντας όμως εξασφαλίσει την αποστολή 4 συστοιχιών Patriot (σε μια υπερβολή της στιγμής που όμως είχε πολιτική σημασία) από ΗΠΑ και Γερμανία και Ολλανδία. Που έδειξαν με αυτό τον τρόπο πως «δεν θα μείνει κανείς ακάλυπτος αμυντικά, στέλνοντας υλικό στην Ουκρανία, τουλάχιστον σε ότι αφορά τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης».
Πριν προχωρήσουμε στη συζήτηση των πολιτικών και στρατηγικών παραμέτρων αυτής της απόφασης της Δύσης, να δούμε (μέχρι στιγμής) τι βαρύ υλικό έχει σταλεί, ή είναι προς αποστολή, στην Ουκρανία:
ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ
- Πολωνία: Κάπου 250 Τ-72 διαφόρων τύπων
- Τσεχία: 40 Τ-72Μ
- Σλοβενία: 40 Μ-84Α4, δηλαδή το γιουγκοσλαβικό έκδοχο του Τ-72
- Σύνολο: Τουλάχιστον 330 σοβιετικής εποχής
ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ
- ΗΠΑ: Τουλάχιστον 200 Μ113Α3
- Δανία: 50 Μ113 και 35 6τροχά ΤΟΜΑ Piranha
- Πολωνία: Κάπου 100 BMP-1
- Γερμανία: Κάπου 100 Marder
- Τσεχία: 56 BMP-1 στην εκδοχή Pbv 501 που οι Τσέχοι είχαν πάρει μεταχειρισμένα από τη Σουηδία
- Βρετανία: 120 τεθωρακισμένα διαφόρων τύπων: Τα 80 είναι τροχοφόρα μεταφοράς προσωπικού Wolfhound, Μastiff, Husky, Saxon κ.α και τα 40 ερπυστριοφόρα Samaritan (ασθενοφόρα), Spartan (TOMΠ), Samson (μηχανικού), Scimitar (ΤΟΜΑ).
- Ισπανία: 10 τροχοφόρα VAMTAC
- Αυστραλία: 20 τροχοφόρα ΤΟΜΠ Bushmaster
- Καναδάς: 8-10 τροχοφόρα Senator, μεταφοράς προσωπικού.
- Σύνολο: Τουλάχιστον 700 διαφόρων τύπων
ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ
- HΠΑ: 90 ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ777, πιθανά αριθμός ρουκετοβόλων MLRS-ΗΙΜΑRS (το τελευταίο με μεγάλη επιφύλαξη)
- Πολωνία: 20 εκτοξευτές ρουκετών Grad
- Τσεχία: 20 ρουκετοβόλα RM-70, 20 αυτοκινούμενα πυροβόλα DANA
- Βρετανία: 20 αυτοκινούμενα πυροβόλα AS-90
- Γερμανία: 7-12 αυτοκινούμενα πυροβόλα PzH-2000
- Γαλλία: 12 αυτοκινούμενα πυροβόλα Caesar
- Σλοβακία: Υπό συζήτηση η πώληση 18 αυτοκινούμενων Zuzana
- Αυστραλία: 6 ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ777
- Καναδάς: 4 ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ777
- Βέλγιο: 6 (;) αυτοκινούμενα πυροβόλα M-109
- Ιταλία: Υπό προετοιμασία για αποστολή αυτοκινούμενων πυροβόλων Μ-109, ίσως και PzH-2000
- Σύνολο: Κάπου 210 συστήματα
ΑΝΤΙΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ
- Σλοβακία: Μια πυροβολαρχία S-300V1, 30-40 τεθωρακισμένα 9K35 Strela-10
- Βρετανία: 10 (;) τεθωρακισμένα Stormer με πυραύλους Starstreak
- Γερμανία: 50 ερπυστριοφόρα αντιαεροπορικά Gepard σε πήγμα Leopard 1
- Σύνολο: Κάπου 100 τεθωρακισμένα μικρού βεληνεκούς και η πυροβολαρχία S-300
ΕΞΕΛΙΞΗ: H Σλοβακία στέλνει τους S-300 στην Ουκρανία, σημείο καμπής για αποστολή βαρέων όπλων
Στα παραπάνω να προσθέσουμε πως συνοδεύονται από όγκο πυρομαχικών, ενώ στην Ουκρανία έχει σταλεί και ένας άγνωστος αριθμός από μικρότερα βοηθητικά οχήματα, συντήρησης, φορτηγά, φορείς ασυρμάτων κ.λπ. κυρίως από πολωνικά, τσέχικα κ.λπ. αποθέματα. Φυσικά οι αποστολές ελαφριών όπλων και πυρομαχικών συνεχίζονται ενώ έχουμε και δημόσιες αναφορές ότι ουκρανικά άρματα και τεθωρακισμένα που έχουν φθορές να μεταφέρονται σε Σλοβακία για επισκευή. Η λίστα όμως που παραθέτουμε δεν είναι πλήρης καθώς υπάρχουν και αποστολές που δεν ανακοινώνονται.
Η νέα μορφή του πολέμου
Πίσω στο πολιτικό και γεωστρατηγικό προσκήνιο τώρα: Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπορεί -σχηματικά- να μοιραστεί σε 3 φάσεις. Η πρώτη, λίγων ημερών ήταν εκείνη που η Ρωσία κατάφερε σημαντικές προελάσεις σε βορρά και νότο κυρίως, φθάνοντας και έξω από το Κίεβο. Εκεί η Ουκρανία έκανε ότι μπορούσε να αντισταθεί και να φρενάρει την εισβολή, παραχωρώντας όμως μεγάλες εκτάσεις εδάφους και επιλέγοντας την περιχαράκωση στον περίγυρο αστικών κέντρων. Εκεί δηλαδή που γνώριζε ότι μπορούσε να δυσκολέψει σοβαρά τους Ρώσους.
Η δεύτερη φάση με τη ροή της δυτικής βοήθειας, κατάφερε σημαντική φθορά υλικού (έμψυχου-άψυχου) στη Ρωσική πλευρά, με χρήση τακτικών μικρών ομάδων, ενέδρας, στοχευμένων πυρών, τοπικών αντεπιθέσεων, δράσεων στα ρευστά μετόπισθεν. Εκεί είδαμε το πόσο αποτελεσματικά μπορεί να είναι τα ελαφριά αντιαρματικά, αντιαεροπορικά, τα μη επανδρωμένα κ.ο.κ.
Η φάση αυτή «πίεσε» σημαντικά τη Ρωσία καθώς είδε πως δεν μπορούσε να συντηρήσει ένα τόσο ανοιχτό μέτωπο εκατοντάδων χιλιομέτρων, επιλέγοντας τελικά την αποχώρηση από το βορρά και την επικέντρωση στην ανατολική γραμμή αντιπαράθεσης. Εκεί δηλαδή που επιδιώκει να καταλάβει όλο το Ντονμπάς (πέρα από τις περιοχές των αποσχιθέντων) αλλά και να παγιώσει την κατοχή της στο νότο.
Πίεση από το βορρά στον Ντομπάς από ρωσικό πεζικό και πυροβολικό
Στη φάση αυτή που διανύουμε τώρα, η Ουκρανία επιχειρεί να απαντήσει με επιθετικές επιχειρήσεις τακτικών μονάδων μεσαίου μεγέθους, κυρίως ταγμάτων και πρόχειρα συγκροτημένων ομάδων μάχης με διπλό στόχο. Αρχικά να μπλοκάρει την ρωσική επίθεση στα ανατολικά και μετά να πιέσει επιθετικά όπου μπορεί. Στο δεύτερο σημείο έχουμε δει μερικές ουκρανικές επιτυχίες γύρω από το Χάρκοβο στο βορρά αλλά και στα περίχωρα του Μικολάγιεβ στο νότο, που πλέον οι ρωσικές δυνάμεις ανασυντάσσονται αλλά μικραίνοντας τη γραμμή του μετώπου με τοπικές υποχωρήσεις.
Έτσι η Ουκρανία περνά πλέον -με επιταχυνόμενο ρυθμό- σε πιο «συμβατική» φάση πολέμου με αντιπαράθεση περισσότερο οργανωμένων στρατευμάτων μεσαίων σχηματισμών. Όπου βέβαια έχει ανάγκη βαρέος υλικού, κυρίως άρματα και πυροβολικό.
Η Δύση αποκρίνεται σε αυτή την ανάγκη πιστεύοντας πως είναι μια «χρυσή ευκαιρία» να εξαντληθεί κι άλλο ο ήδη καταπονημένος ρωσικός στρατός εισβολής, που έκλεισε 2 μήνες αδιάκοπων μαχών και μεγάλων απωλειών, ειδικά σε μετακινήσεις σε αμφισβητούμενα εδάφη. Και οι δύο πλευρές προφανώς αιμορραγούν σημαντικά, με την Ουκρανία να αρνείται πεισματικά να δώσει στοιχεία απωλειών, προβάλλοντας μόνο τις επιτυχίες της. Αλλά και η Ρωσία, επίσης «διαφημίζει» την κατάληψη της Μαριούπολης (έστω με το θύλακα του Azovstal) όπως και την προέλαση στα ανατολικά, κυρίως από την βόρεια πλευρά της λαβίδας που προσπαθεί να εκτελέσει, χωρίς να παραδέχεται απώλειες.
Η αντιπαράθεση λοιπόν μεγαλώνει και γίνεται ένας βαρύς πόλεμος φθοράς όπου 4 κυρίως στοιχεία θα τον κρίνουν:
- Η ουκρανική αντοχή να συντηρήσει την πίεση σε όλα τα μέτωπα απασχολώντας ρωσικές δυνάμεις, που δεν θα μπορούν να σταλούν στην προώθηση στα ανατολικά. Πίεση που απαιτεί μεγάλο αριθμό στρατευμάτων (πλέον επιστρατεύονται όλες οι ηλικίες μέχρι τα 60) εκπαίδευση τους και οργάνωση σε ανοιχτά πεδία μάχης. Δηλαδή εκεί που μέχρι τώρα η Ουκρανία δεν έχει δοκιμαστεί.
- Η ουκρανική ικανότητα να αφομοιώσει τα δυτικά συστήματα βαρέων όπλων που δέχεται, τα οποία δεν γνωρίζει, και είναι πλέον ένα κανονικό «τσίρκο» πολυτυπίας (κάθε χώρα στέλνει ότι έχει). Παραμένει απορία το πώς όλα αυτά θα μπορέσουν να αποδώσουν στη μάχη με προσωπικό που μέχρι σήμερα ακολουθούσε άλλα δόγματα μάχης.
- Η ικανότητα των δύο «τροφοδοτών», δηλαδή Δύσης από τη μια και Ρωσίας από την άλλη να συνεχίσουν τη ροή όπλων. Η μεν Ρωσία έχει τεράστια αποθέματα, αλλά παλαιότερης τεχνολογίας, σε πολύχρονη αποθήκευση, σε άγνωστη κατάσταση ενώ η παραγωγική της μηχανή δεν μπορεί να αναπληρώσει σήμερα την απώλεια των μοντέρνων της μονάδων. Για παράδειγμα τα εργοστάσια αρμάτων της υπολογίζεται πως σε πλήρη παραγωγή ίσως να μπορούν να αποδώσουν 300 άρματα το έτος, αλλά ήδη αντιμετωπίζουν ελλείψεις κρίσιμων υλικών. Από την άλλη η Δύση έχει σοβαρά αποθέματα δικών της αρμάτων, πυροβόλων κ.λπ. αλλά οφείλει να κρίνει πόσο από αυτά μπορούν να παραχωρηθούν, και πόσο «προκλητικά» θα είναι μπροστά σε μια όλο και πιο οργισμένη Ρωσία, Που μιλά ανοιχτά ότι θα πλήξει τις εφοδιοπομπές τους, ίσως ακόμη και πριν τα ουκρανικά σύνορα. Εδώ δηλαδή μπαίνει και ένα γεωστρατηγικό ερώτημα, του πόσο μπορεί η Δύση να ρισκάρει μια γρήγορη (σημαντικό αυτό) «επιτυχία» της Ουκρανίας. Ή να προτιμήσει ένα πιο παρατεταμένο πόλεμο φθοράς χωρίς μεγάλες εξάρσεις που θα οξύνουν την ρωσική απάντηση.
- Τέλος από την πολιτική αντοχή και των δύο πλευρών να συνεχίσουν ένα πόλεμο φθοράς βαρέων όπλων. Η μεν Ουκρανία ζει την πατριωτική της έξαρση αλλά μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι σε προσφυγιά και εσωτερικό εκτοπισμό, η οικονομία της έχει καταρρεύσει, οι υποδομές της καταστρέφονται συνεχώς. Η Ρωσία από τη πλευρά της ζει υπό καθεστώς οικονομικών κυρώσεων που αφήνουν σημαντικό στίγμα, δεν έχει καταφέρει να βρει σοβαρά στηρίγματα (πέρα από την κινεζική ανοχή), έχει μεγάλες ανθρώπινες απώλειες που δοκιμάζουν ή θα δοκιμάσουν την κοινωνική της συνοχή.
Το συμπέρασμα προς το παρόν είναι το εξής: Η Δύση φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να δώσει στην Ουκρανία σημαντικό μέρος των ισχυρών όπλων που ζήταγε από την πρώτη μέρα, επικροτώντας την τακτική μακρού πολέμου φθοράς, ελπίζοντας πως η Ρωσία θα “ενδώσει” κάποια στιγμή.
Η ροή ακόμη δεν είναι πλήρως ξεδιπλωμένη καθώς λίγες είναι οι χώρες που έχουν δώσει το μεγάλο όγκο συστημάτων (ΗΠΑ, Βρετανία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, τώρα ξεκινά και η Γερμανία), υπάρχει μεγάλο παρασκήνιο το πότε και πως όλο το ΝΑΤΟ θα συντονιστεί σε μια ροή βαρέων όπλων, και αν αυτά θα αυξηθούν και σε ποιότητα. Π.χ. παραμένει σε εκκρεμότητα η παροχή μαχητικών αεροσκαφών, που ακόμη δεν έχουμε είδηση, παρότι η Πολωνία είχε προσφερθεί στην αρχή της σύγκρουσης να δώσει τα δικά της MiG-29. Ενώ δεν έχουμε δει ακόμη το πόσο η Γερμανία θα «ανοίξει» τις δικές της αποθήκες παλαιού αλλά αξιοπρεπούς υλικού, αλλά και το πως οι χώρες με σημαντικές ποσότητες σοβιετικών όπλων, όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία, θα «πειστούν» να συνεισφέρουν. Με την Ελλάδα κάπου στη περιφέρεια αυτών των πιέσεων, αλλά όχι και πολύ μακριά.
Υπό μια έννοια λοιπόν ο πόλεμος στην Ουκρανία τώρα «ξαναξεκινά». Σε νέα φάση, βαρύτερη, όπλων-τακτικών-αλληλοεξόντωσης, με τις δύο πλευρές πολύ φανατισμένες, με φοβερές καταγγελίες για εγκλήματα πολέμου κυρίως από Ουκρανικής πλευράς (αλλά και τα ρωσικά ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης πυκνώνουν τις δικές τους ανάλογες αναφορές). Με τη ρητορική για “πόλεμο μέχρι εσχάτων” να επικρατεί και με αγωνία για το πόσο μπορεί αυτός ο πόλεμος να διαχυθεί. Όπου ήδη η Ρωσία δίνει “μήνυμα” προς Μολδαβία, ίσως και προς χώρες της Βαλτικής, ανοίγοντας δηλαδή τη βεντάλια της διεκδίκησης της για ένα νέο διαμοιρασμό ισχύος.
Εγώ φοβάμαι τα τακτικά πυρηνικά …
Τι ωραίο και εμπεριστατωμένο άρθρο! Μπράβο σας και πάλι κε Κτενά.
S-300, Marder, άρματα T-72… πφφ… Σιγά τα νεροπίστολα! Άμα δεν είχαμε δώσει εμείς οι Έλληνες τα 20.000 Καλάσνικοφ…. Με τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ όπλα γκρεμίστηκε το παρολίγον νέο τοίχος του Βερολίνου στο Κίεβο!!! (να τα λέτε κι αυτά Πτήση, μην τα ξεχνάτε)
Δυστυχώς η ανθρωποσφαγη που θα ακολουθήσει,δε θα έχει καμία σχέση μέχρι τώρα…
Οι Ουκρανοί θα είναι τρομερά ευάλωτοι σε ανοιχτό πεδίο με μηδενική αεροπορική κάλυψη. Οι Ρώσοι από τη φαίνεται έχουν συγκεντρώσει ότι πυροβόλικο έχουν και απλά βομβαρδίζουν ασταμάτητα ότι κινείται στην ανατολική Ουκρανία. Συν ότι έχουν καταστρέψει όλη την πολιτική υποδομή και βαριά φορτία πυρομαχικών θα δυσκολευτουν να φτάσουν στην πρώτη γραμμή απαρατήρητα.
Όποιος έχει γερό στομάχι και μπεί στο telegram, θα φριξει με αυτά που ποσταρουν διάφοροι απεσταλμένοι που υπάρχουν στο Ντονμπας.
Προσωπικά θεωρώ την αποστολή εξηνταρηδων και νεοσυλλέκτων με βασική εκπαίδευση λιγων εβδομάδων μεγάλο λάθος.
Θα πρόσθετα μια ακόμα παράμετρο στις 4 που εύστοχα θέτετε ως προς την εξέλιξη του πολέμου, την πιθανή απόφαση της Ρωσίας για επιστράτευση και αύξηση της στρατιωτικής της δύναμης, η οποία θα καθορίσει αν θα περιοριστεί στο Ντονμπάς, τη Ζαπορίζια και τη Χερσώνα ή θα επανέλθει το αρχικό σχέδιο περί “απαλλοτρίωσης” του Ουκρανικού έθνους και κράτους. Έχει υπάρξει πρόσφατη διάψευση περί πρόθεσης επιστράτευσης αλλά μπορεί να είναι παρελκυστική.
Και αυτό είναι μόνο η αρχή το lend lease θα αλλάξει τα πάντα.
Η Δύση αλλάζει στόχο βλέποντας τα χάλια της αρκούδας δεν μιλάνε μόνο για την υπεράσπιση της αδύναμης Ουκρανίας αλλά για την καθολική στρατηγική ήττα της Ρωσίας.
Αντί για υπεράσπιση του Κιέβου δειλά και ψιθυριστά τώρα και φωναχτά σύντομα θα πέσει στο τραπέζι η απελευθέρωση της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας επιφέροντας στρατηγική ασφυξία στην πρώην ρωσική λίμνη της Μαύρης Θάλασσας.
Ο πόλεμος ξεκίνησε από επιλογή της Ρωσίας αλλά μάλλον θα αποφασίσει η Δύση πότε θα τελειώσει και τι κόστος θα αναγκαστεί να καταβάλει η Μόσχα.
Η Ουκρανια δηλαδη αντιστεκεται στην… “υπερδυναμη” με T72 σοβιετικης εποχης και ρυμολκουμενο πυροβολικο!
Παντως ηδη, ενω τοσο καιρο υπηρχε μια στασιμοτητα, πλεον εχουμε εξελιξεις.
40κμ υποχωρησαν οι εισβολεις στην περιοχη του χαρκοβου.
Αρχισε παλι η υποχωρηση της ρωσιας, που φυσικα θα βαφτισουν και αυτες τις περιοχες… αντιπερισπασμο.
Εξαιρετική ανάλυση κύριε Κτενά και συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα της Π για τη συλλογή πληροφοριών! Το άρθρο ήταν εξαιρετικά κατατοπιστικό και ίσως αποδειχθεί ότι προέβλεπε το κοντινό μέλλον. Μακάρι να τελειώσει ο πόλεμος πριν συγκροτηθεί η τεθωρακισμένη αυτή γροθιά γιατί τότε πολύ πιθανό για την αντιμετώπισή της οι Ρώσοι θα χρησιμοποιήσουν μη συμβατικά όπλα (όχι πυρηνικά) για να την αντιμετωπίσουν (Λευκός φώσφορος, χημικά κτλ) και αυτό θα οδηγήσει σε εκατόμβες νεκρών ειδικά αμάχων
Αν συνεχίσει να τροφοδοτειται η Ουκρανια και η Ρωσσια συνεχιζει να αιμορραγει στρατιωτικα και αισθανθεί ότι απειλείται στρατιωτικά από τις ουκρανικές ενισχύσεις ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα χρησιμοποιήσει τακτικα πυρηνικα όπως θα έφταναν στο σημείο αυτό το Ισραήλ το 1973..Και τότε αν συμβει αυτο όλοι θα ειναι υπέυθυνοι..
Μόλις τελειώνει η φάση των εκπλήξεων.
Το ΝΑΤΟ εξεπλάγει με τον πόλεμο στην Ουκρανία. O βαθμός βέβαια διαφέρει. Η Γερμανία έπαθε εγκεφαλικό και είναι σε φάση φυσιοθεραπείας. Η Αγγλία ήταν η πρώτη που κατάλαβε. Η Αμερική ενδιάμεσα. Η Γαλλία ήταν απασχολημένη με τις εκλογές και είδε ευκαιρία για image making του Μανώλη.
Η Ουκρανία στην αρχή ήταν σε φάση τετέλεσθαι αλλά σιγά σιγά και εξαιτίας και των Ρωσικών λαθών άρχισε να αποκτά αυτοπεποίθηση.
Εκπληξη ήταν και για τη Ρωσία (εκτός από τον πολύ κλειστό κύκλο του Πούτιν) Και για τις ένοπλες δυνάμεις της και για την διπλωματία της. Ο Λαβρόφ δείχνει καθαρά τα σημάδια του μίνι εγκεφαλικού που υπέστη.
Εκπληξη όμως ήταν και για την ηγετική ομάδα του Κρεμλίνου.Οχι βέβαια η εισβολή αλλά το αποτέλεσμα. Προφανώς είχε πείσει τον εαυτό της για κατάρρευση της Ουκρανίας σε ανάλογο στυλ με τη Τσεχοσλοβακία το 1968.
Αυτό φαίνεται και από το ότι δεν υπήρχε plan Β αλλά και από την συζήτηση για πυρηνικά.
Προφανώς έκπληξη ήταν για αυτούς και η κλιμακούμενη αντίδραση της Δύσης.
Σε κάθε περίπτωση αποκλείεται να είχαν σκεφτεί ότι αν δεν καταρρεύσει η Ουκρανία θα πάμε σε ένα πυρηνικό πόλεμο. Ουσιαστικά τώρα προσπαθούν να φτιάξουν Plan B μόνο που τώρα η πρωτοβουλία κινήσεων είναι στην άλλη μεριά. Γι αυτό και δεν ξέρουν τι λένε. Το μακρύ και το κοντό του ο καθένας από την Ρωσική ηγεσία.
Τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα στη Δύση πια. Οι περισσότεροι ηγέτες μετά από πολύ προσπάθεια έχουν καταφέρει να κλείσουν τα στομάτά τους που είχαν μείνει θεόρατα ανοιχτά.
Σε εκείνη τη φάση προσπάθησαν να αντιδράσουν με ενίσχυση της Ουκρανίας αλλά ο πίνακας είναι μάρτυρας του σοκ που είχαν υποστεί. Με τη πίεση της κοινής γνώμης η κάθε κυβέρνηση έστειλε και κάτι. Αλλά η λίστα δείχνει καθαρά ότι δεν υπήρξε κάποιο κεντρικό πλάνο. Αν τους βοηθήσουν ακόμη λίγο έτσι η Ουκρανία θα χάσει τον πόλεμο γιατί όλοι οι φαντάροι της θα προσπαθούν να συντηρήσουν τη “βοήθεια”
Αυτό που χρειάζεται είναι μία αναδιοργάνωση υλικού στις ΕΔ των χωρών του ΝΑΤΟ σαν αυτή που είχε γίνει με την συνθήκη περιορισμού των συμβατικών όπλων μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Οπου ανατολικό υλικό από την Ανατολική Ευρώπη φεύγει για Ουκρανία με αντάλλαγμα όπλα που δεν είναι αιχμής από τους Δυτικούς στρατούς. Αυτά έτσι κι αλλιώς θα πεταχτούν με τον επανεξοπλισμό που θα αρχίσει η Δυση τώρα. Και παράλληλα πρέπει να γίνει εκπαίδευση των Ουκρανών σε δυτικά όπλα και δόγματα γιατί στους μήνες ίσως και στα χρόνια που θα ακολουθήσουν με αυτά θα πολεμήσουν.
Καλησπέρα
Μία πρώτη παρέμβαση:
Καταρχήν, μεγάλος αριθμός από τα πλέον σημαντικά και ΄σύγχρονα συστήματα του καταλόγου, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι θα αργήσουν μερικές εβδομάδες να έχουν επιχειρησιακή εμπλοκή. Αναφέρομαι κυρίως στα Pzh 2000 και Caesar, στα Γερμανικά ραντάρ αντιπυροβολικού Cobra κλπ. Εάν κρίνει κάποιος ότι τα Switchblades έχουν ανακοινωθεί πλέον του ενός μηνός και μόλις τώρα παραδίνονται, χωρίς καμία μέχρι στιγμής αναφορά χρησιμοποίησής τους, μάλον είναι ασφαλές να ισχυριστεί κάποιος, ότι απείρως πολυπλοκότερα συστήματα, σε συνθήκες μακράς αποθήκευσης, θα καθυστερήσουν σημαντικά.
Αν μου επιτρέπετε, να προσθέσω στον κατάλογό σας απροσδιόριστο αριθμό Α/Κ πυροβόλων AS1 GVOZDIKA, τα οποία έχουν παραδοθεί ήδη από την Πολωνία (υπάρχει και σχετικό βίντεο), να εισημάνω επίσης ότι μάλλον οι Βρετανοί κατά δήλωσή τους δεν θα αποστείλουν AS-90 λόγω πολυπλοκότητας, αλλά ρυμουλκούμενα των 105, την χθεσινή απόλυτη άρνηση των ΗΠΑ περί ύπαρξης HIMARS, στα χέρια των Ουκρανών και την αυξημένη πιθανότητα τα Zuzana και ίσως και τα Dana, να βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία, δεδομένου ότι είχαν παραγγελθεί πριν την έναρξη του πολέμου.
Σε αυτό το φημείο, θα ήθελα μα εκφράσω την ειλικρινή μου απορία, για κάποιες ΄ ηχηρές ΄ απουσίες από την πλευρά των Αμερικανών.
1) Α/Τ πυραυλοι TOW II. Με όλη τη σχετική συζήτηση περί επερχόμενης εξάντλησης των Αμερικανικών αποθεμάτων σε Javelin και την αντικειμενική αδυναμία άμεσης αύξησης της παραγωγής και με δεδομένο ότι ο TOW έχει σημαντικά μεγαλύτερο βεληνεκές, ιδανικό για τις τεράστιες επιπεδες αγροτικές εκτάσεις στο Ντομπάς, τις επιδόσεις του στη Συρία και τα τεράστια αποθέματα, τόσο σε βλήματα, όσο και σε εκτοξευτές (π.χ. επί Humvee, όχημα που γνωρίζει ο Ουκρανικός Στρατός, ειλικρινα΄δεν αντιλαμβάνομαι τους λόγους που δεν έχει παραδοθεί. Αξίζει πιστεύω να σημειωθεί ότι ο Ουκρανικός Stugna-P, αντίστοιχων επιδόσεων, κατηγορίας και βεληνεκούς, έχει ήδη καθιερωθεί ως ένας από τους άσσους στο μανίκι των Ουκρανών.
2)MRAP. Θα ανέμενε κάποιος ότι λόγω των τεράστιων αποθεμάτων των Αμερικανικών ΕΔ, προίκα από τις επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και λόγω της προστασίας που προσφέρουν στη μεταφορά προσωπικού και ιδιαίτερα A/T ομάδων, ότι θα ήταν από τα πρώτα οχήματα που οι Αμερικανοί θα παρέδιδαν. Οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν τέτοια οχήματα (τα εγχώρια KOZAC), αλλά ο αριθμός τους έχει απομειωθεί σημαντικά λόγω απωλειών.
3)Μ109. Πάλι έδω έχουμε ηχηρή απουσία των Αμερικανών, όπου διαθέτουν μεγάλους αριθμούς στην Ευρώπη, τε΄τιοων πυροβόλων σε άριστη λειτουργική κατάσταση. Αναφέρομαι στα αποθηκευμένα σε Γερμανία, Βέλγιο και Ολλανδία συστήματα του Army Prepositioning Stock και βέβαια αναφέρομαι στην έκδοση Α6 η οποία διατηρείται στα APS, μέχρι να ολοκληρωθεί η μετάπτωση στα Α7.
4)HIMARS. Εδώ τα πράγματα κατά την άποψή μου είναι λίγο περίεργα. Οι δυνατότητες του συστήματος τεράστιες και δεν αναφέρομαι μόνο στη χρήση των ρουκετών GMLRS με βεληνεκές 70 χιλιομέτρων, αλλά στη χρήση του ATACMS Block 1A, όπου με μοναδιαία κεφαλή και βεληνεκές 300 χλμ. θα απειλούσε άνετα τις εγκαταστάσεις του Στόλου της Μαύρης θάλασσας στη Σεβαστούπολη, το τεράστιο διυλιστήριο στο Κουρσκ και προφανώς σειρά άλλων στρατηγικών στόχων, εντός της εμβέλειάς του, που δεν γνωρίζω.
Εδώ η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω, είναι η αποφυγή κλιμάκωσης από την πλευρά των Αμερικανών, στο πλαίσιο της χθεσινής δήλωσης του Πενταγώνου ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να δώσουν πληροφορίες στους Ουκρανούς σχετικά με την ακριβή θέση του ρώσου ΑΓΕΕΘΑ, κατά την πρόσφατη είσκεψή του στην περιοχή του Izyum.
Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα τη συμβολή του αρθρογράφου και των φίλων στο forum, στις ανωτέρω απορίες μου.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Στην εξαιρετικά κατατοπιστική λίστα που μας παραθέσατε, αξίζει να σημειωθεί ότι περιλαμβάνονται αρκετά ιδιαίτερα σύγχρονα πυροβόλα (Caesar, PzH2000, M777 κ.α.) τα όποια όχι απλώς δύνανται να βάλουν, αλλά συνοδεύονται από αναχορηγίες έξυπνων πυρομαχικών μεγάλης εμβέλειας και προηγμένης αντιαρματικής δράσης. Οπότε μιλάμε για gps guided και base bleed βλήματα τύπου Excalibur κ.λπ., με βεληνεκή έως και 40km. Με την δυτική συνεπικουρία που λαμβάνουν οι Ουκρανοί στη στοχοποίηση, τα παραπάνω θα αποτελέσουν ιδιαίτερα βαρύ πονοκέφαλο για τους Ρωσικούς σχηματισμούς.
Καλησπέρα κύριε Κτενα με τα ωραία σας άρθρα και θέματα σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας..
Έχει κερδίσει πόλεμο ποτέ χώρα χωρίς Αεροπορία?? Πιστεύετε δεν θα έπρεπε να είναι ένα 5ο κριτήριο? Μέχρι τώρα ευνοϊκή λόγω άμυνας ήταν η θέση των ουκρανων τώρα που είναι ακόμα πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας η μάχες σε ανοιχτό πεδίο δεν θα είναι βούτυρο στο ψωμί όλα αυτά τα μέσα?πως πιστεύετε θα τα προστατέψουν από τον Αέρα?με φορητά!!!νομίζω πως το 70% από αυτά το πολύ μια μέρα να αντέξουν στο πεδίο όσο καλή έγκυρη προειδοποίηση και να έχουν .. 4 οχήματα με nsm δεν θα ήταν το καλύτερο δώρο για αρχή…. Το Ισραήλ άραγε θα στείλει κανένα δώρο!
..Σχετικά με τα τακτικά πυρηνικά μην ξεχνάμε οτι η περιοχή λόγω ραδιενέργειας “νεκρώνει “:¨για όλους. Και αν φυσάει δυτικός άνεμος θα τους έρθει ραδιενέργεια και στην στη πλευρά τους και σε ρωσικές περιοχές.
-Έχουν περάσει 60 ημέρες .Στην δυτική Ουκρανία εκπαιδεύονται χιλιάδες έφεδροι .Κάποιοι εκπαιδεύονται ήδη σε άλλες χώρες. Σε 60 ημέρες σκληρής εκπαίδευσης ΄ένας μαχητής αρχίζει και διαμορφώνεται (χρήση οπλισμού ,βασικές διαδικασίες αυτοπροστασίας , στρατικοποίηση ,αρκετές βολές όπλων (αλήθεια πόσες βολές κάνουν οι δικοί μας στρατιώτες που θεωρούνται πχ ετοιμοπόλεμοι ? ή πόσες είχαν κάνει οι Ρώσοι στις μονάδες τους μονάδες τους το τελευταίο εξάμηνο).Να προσθέσουμε το κίνητρο , τον φανατισμό πιθανώς καθώς αμύνονται για την πατρίδα τους. Αναφέρεται συχνά ότι χρειάζεται χρόνος ,για να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο στράτευμα με δυνατότητα σύνθετων ελιγμών κλπ. κλπ. .Μα οι Ουκρανοί επιλέγουν πόλεμο φθοράς ,επιπλέον οι μονάδες που έχουν εμπλακεί παρόλες τις απώλειες αποκτούν ταχύτατα πολεμική εμπειρία ,κουλτούρα πραγματικού πολέμου .Αν καταφέρουν να σταματήσουν τους Ρώσους σε κάποιο σημείο σε 2 μήνες με την υποστήριξη που λαμβάνουν θα πρέπει η Ρωσία που αιμορραγεί να συγκεντρώσει ότι έχει και δεν έχει για να κρατήσει πλέον τα 20-25000 τχ που ελέγχει .θα μεταπέσει δλδ σε΄ άμυνα .Τα έξυπνα όπλα θα τελειώσουν ,και θα πάνε σε ένα πόλεμο Κορέας. με την διαφορά ότι το ένα μέρος θα υποστηρίζεται απο το 50-60% του ΑΕΠ όλου του κόσμου. Οι ουκρανοί μπορούν να αντλήσουν ανθρώπινους πόρους γιατί είναι σχετικά μεγάλο κράτος πληθυσμιακά, Επιπλέον οι ΗΠΑ μόνες τους μπορούν να καλύψουν το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας εντάσσοντας αυτό στις πολεμικές δαπάνες που είναι τεράστιες(60-70 δις δολ) .Το ερωτηματικό είναι τι ακριβώς θέλουν οι ΗΠΑ..Η απάντηση θα δώσει και μια εικόνα για την συνέχεια. Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία δεν είναι ο παίχτης που ελέγχει τις εξελίξεις .Έχει ηττηθεί δλδ .
η ρωσσια πολεμα με το νατο , αν τα βρει μπαστουνια , μπορει να κλιμακωση με πυρινικα , και τοτε θα δεις ολα τα πλανα μεχρι το ωμεγα…
Καλημέρα σε όλους.
Εγώ ξέρω πως κάθε πρωί που ξυπνάμε δεν ξέρουμε τί μας ξημερώνει. Εγώ ανοίγω να διαβάσω τα νέα πριν γίνει ο καφές ακόμα. Με ανησυχεί το στρίμωγμα του καθεστώτος Πούτιν και η έλλειψη εσωτερικού αντίλογου. Με τη ρητορική που έχουν χρησιμοποιήσει ως τώρα, δεν το βλέπω δυστυχώς απίθανο να πούνε εσείς ρίξατε στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι για να μειώσετε τις απώλειές σας και να τελειώνετε. Σας πήγε ποτέ κανείς σε κανα δικαστήριο;
Να πω κάτι που μπορεί να είναι συνωμοσιολογικό ? Ξέρουμε αν τα πατριοτ που έδωσαν οι ΗΠΑ είναι αυτά που είχαν φύγει απο την Σαουδική Αραβία ?