Η 28η Οκτωβρίου είναι ημέρα εθνικής μνήμης και ανάδειξης του εθνικού χρέους όλων ημών, προκειμένου να διαφυλάξουμε την πορεία του γένους προς το μέλλον.
Αυτό τονίζει στην ημερήσια διαταγή του για την 28η Οκτωβρίου ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας στρατηγός Δημήτριος Χούπης.
Απευθυνόμενος στους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, μαθητές παραγωγικών σχολών, στρατιώτες, ναύτες, σμηνίτες, εθνοφύλακες, εφέδρους και πολιτικόπροσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ αναφέρει ότι η 28η Οκτωβρίου είναι «ημέρα ζώσας υπόμνησης της κορυφαίας εκείνης στιγμής, καθ’ ην το Έθνος, για μία εισέτι φορά, πορεύθηκε διά των αποφάσεων και θυσιών του ορθώς και, εκ του νικηφόρου αποτελέσματος, όρθιο, έναντι της επεκτατικής και αναθεωρητικής επιβουλής του ολοκληρωτισμού και της άνευ όρων υποταγής».
«Ημέρα τιμής όχι μόνο του ένδοξου παρελθόντος, αλλά και της διαχρονικής αρετής της αξιοπρέπειας, της ευψυχίας, καθώς και της ενσυνείδητης επιλογής, ως στάσης ζωής όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων, ότι, υπεράνω όλων και με κάθε τίμημα, υπερτερεί και κυριαρχεί η κατάκτηση και η διατήρηση ως κόρης οφθαλμού της Ελευθερίας», προσθέτει.
Το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940, συνεχίζει, «όχι ως μεμονωμένη πράξη πολιτικής βουλήσεως, αλλά ως συλλογική ανάληψη εθνικής ευθύνης, αποτέλεσε έκτοτε ανέσπερο και οικουμενικό φάρο εθνικής υπερηφάνειας και τιμής που υπερέβησαν με απαράμιλλο σθένος τον φόβο, υπομιμνήσκοντας ες αεί τη στιγμή που η εθνική ενότητα και ομόνοια μετουσιώθηκαν σε αποφασιστικότητα νίκης και φιλοπατρία».
«Ήταν», αναλύει, «η έγκαιρη και μεθοδευμένη εθνική εγρήγορση που οδήγησε στη στρατηγική απόφαση η οποία, αν και ελήφθη υπό αντίξοες συνθήκες, χωρίς ουδεμία εγγύηση επιτυχίας, εν πλήρη επιγνώσει του βάρους των ιστορικών καταβολών του Έθνους, επιβεβαίωσε εκ του αποτελέσματος ότι το υψηλό φρόνημα και η αδιαπραγμάτευτη αρχοντιά, λεβεντιά και φιλότιμο του ελληνικού λαού, όταν και όπου δοκιμάζεται εν τω χρόνω, μόνο νίκες και δόξα προσκομίζουν στην ιστορική πορεία του γένους».
«Ήταν μια απόφαση εθνικής αυτογνωσίας, η οποία, αναγόμενη σε σύμβολο ηθικής ανθεκτικότητας και ομοψυχίας πολιτών, πολιτικής ηγεσίας και στρατεύματος, ξεπέρασε τα στενά γεωγραφικά όρια της Ελλάδος», προσθέτει.
«Τοιουτοτρόπως, το Ελληνικό Έθνος κατόρθωσε, δι’ άλλην έτι φορά, να υπερβεί τη φθορά του χρόνου και τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, επιτυγχάνοντας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Οδυσσέας Ελύτης, εμπνευσθείς εκ της βιωματικής του εμπειρίας ως εφέδρου ανθυπολοχαγού στο μέτωπο της Αλβανίας, «ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά». Τούτη την ημέρα, η μακραίωνη Ελληνορθόδοξη Πίστη και η προαιώνια Ιστορία του Ελληνισμού στήριξαν ως Πυλώνες το Οικοδόμημα του Έθνους σε μία ακόμη κρίσιμη στιγμή. Η Αγία Σκέπη της Θεοτόκου, Υπερμάχου Στρατηγού του Γένους, αποτέλεσε τότε, όπως και σε κάθε δοκιμασία του Έθνους, την πνευματική ασπίδα, την πηγή εμψύχωσης κι ενθάρρυνσης, αλλά και ανάδειξης του ηθικού μεγαλείου κι ενίσχυσης του φρονήματος όλων εκείνων που πολέμησαν στις κορυφές της Ηπείρου, της Πίνδου και σε όλα τα πεδία των μαχών της πατρίδος μας», αναφέρει.
«Αδιασάλευτη πίστη, αδιάπτωτη αυταπάρνηση και ακλόνητη αφοσίωση στο καθήκον μετουσιώθηκαν σε σωματική και ψυχική αντοχή και πατριωτικό σθένος για την κατάκτηση της ελευθερίας της πατρίδος και του γένους ολόκληρου. Το Έπος του ‘40 επαναφέρει στη μνήμη μας όλους εκείνους τους ήρωες, επώνυμους και αφανείς, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι υπερασπίστηκαν με ανενδοίαστη φιλοπατρία την αξιοπρέπεια της ύπαρξης. Τους ήρωες που έδρασαν στην αφάνεια, χωρίς υπερφίαλη προβολή, χωρίς να προσμένουν δημαγωγικά την αναγνώριση και το χειροκρότημα. Τους ήρωες που δεν επεζήτησαν υμνωδούς των πράξεών τους, αλλά τον διά της σιωπής της ιστορικής μνήμης, και ουχί της λήθης, σεβασμό της θυσίας τους, όπως αρμόζει σε πράξεις αφορμώμενες από το αίσθημα καθήκοντος και τη δύναμη ψυχής», υπογραμμίζει.
Και συμπληρώνει: «Όπως έγραφε στο ημερολόγιό του ο υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, “Το σημαντικό ίσως δεν είναι να νικάς. Ίσως είναι να μη χάνεις την ψυχή σου. Ούτε στον πόλεμο, ούτε στη δόξα”. Η κατάρριψη δι’ εμβολισμού του εχθρικού βομβαρδιστικού στον ουρανό του 1940 δεν ήταν απλώς επίδειξη τόλμης, αλλά μαρτυρία ψυχικής ελευθερίας∙ πράξη συνώνυμη του μέτρου και του ήθους της αειθαλούς Ελληνικής Ψυχής. Αυτό το ήθος αναδεικνύεται σε κορυφαίο ιδανικό και πολύτιμη παρακαταθήκη του Έθνους μας: η ανιδιοτελής προσφορά του υπέρτατου αγαθού – της ίδιας της ζωής – υπέρ Πίστεως και Πατρίδος δεν επιβάλλεται, αλλά αναβλύζει πηγαία από τη γνήσια πατριωτική συνείδηση, την απαρασάλευτη αφοσίωση στο ιερό καθήκον, την κατίσχυση της σεμνότητας του “εμείς” έναντι της αλαζονείας του “εγώ”. Το Έπος του ’40 αποτελεί την εύγλωττη υπενθύμιση ότι τα ανδραγαθήματα και τα σπουδαία πολεμικά κατορθώματα των Ελλήνων οφείλονται διαχρονικά όχι στην υλική και αριθμητική κατίσχυση, αλλά στην ψυχική και ηθική υπεροχή των ανά τους αιώνες αγωνιστών του Έθνους, η οποία καταρχήν ερείδεται στον ακατάλυτο σύνδεσμο μεταξύ της Ορθόδοξης Πίστης και της Ελληνικής Ψυχής. Είναι η αδιάψευστη μαρτυρία ότι “Η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα”».
Μιλώντας στις γυναίκες και του άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων, ξεκαθαρίζει: «Η γενιά του ’40 κατέλειπε σε όλους εμάς βαρύτιμο κληροδότημα ευθύνης∙ κληροδότημα που δεν εξαντλείται στη μνημόνευση του ενδόξου προγονικού μας παρελθόντος, ούτε περιορίζεται στη διαφύλαξη της ιστορικής μας μνήμης. Πρωτίστως, συνιστά κέλευσμα εγρήγορσης και σηματωρό καθοδήγησης∙ σαφή επιταγή να εμπνευστούμε ενεργά από το παράδειγμα εκείνης της γενιάς, να το υπηρετήσουμε και να το μιμηθούμε με συνέπεια και σεβασμό και, τέλος, να το μεταλαμπαδεύσουμε στους επιγόνους μας αναλλοίωτο – έτι πλουσιότερο, ει δυνατόν – με το δικό μας έργο και ήθος».
«Με την ευκαιρία», είπε, «της σημερινής επετείου, σας καλώ να συνεχίσετε να επιτελείτε το υψηλό σας καθήκον προς την πατρίδα, θεραπεύοντας το αειθαλές αγαθό της Εθνικής μας Άμυνας, με αμείωτη αφοσίωση, ευψυχία και επαγγελματισμό, τιμώντας την ιστορική μας παρακαταθήκη όχι εν τοις λόγοις, αλλά εν τοις πράγμασι. Να διατηρείτε την κρίσιμη αποστολή μας ζώσα και ενεργή, όχι μόνο ως επαγγελματική υποχρέωση, αλλά ως πράξη τιμής και συνέχειας προς τους ηρωικούς προκατόχους μας, ευθύνης και χρέους προς τις μελλοντικές γενεές Ελλήνων».
«Διότι», συμπληρώνει, «στην παρούσα ιστορική στιγμή, η πατρίδα εμπιστεύεται σε εμάς ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει: την Εδαφική Ακεραιότητα, την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία της».
«Έχοντας πλήρη επίγνωση της ποιότητας και των δυνατοτήτων που επιδεικνύετε καθημερινά επί τω έργω, θέλω, και εκ της θεσμικής μου ιδιότητος ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, να διαβεβαιώσω ότι, όπως τότε, έτσι και τώρα, «αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου Εδάφους». Και θα το πράττουν αενάως και αδιαλείπτως, με ακατάβλητο φρόνημα, αδιασάλευτη πίστη και αποστολική προσήλωση στο Ιερό Χρέος, καθ’ ομοίωσιν εκείνων που απέδειξαν περίτρανα πως η Ιστορία γράφεται όταν το καθήκον προς την Πατρίδα υπερβαίνει το εγώ και διαφυλάττει το εμείς», ξεκαθαρίζει.
«Προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση», εξηγεί, «εκτείνεται το όραμα της Ατζέντας 2030 του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ενός συνεκτικού σχεδίου μετεξέλιξης των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο, αντλώντας έμπνευση από τον διαχρονικό αξιακό κώδικα του Έθνους, τον μεταστοιχειώνει σε δύναμη προόδου. Με ακρογωνιαίο λίθο τα διδάγματα του παρελθόντος και τη διορατικότητα που απαιτεί το ρευστό, διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον ασφαλείας του παρόντος, οικοδομείται ένα νέο οικοσύστημα Ενόπλων Δυνάμεων, ευέλικτων, τεχνολογικά προηγμένων, καινοτόμων και βαθιά ανθρωποκεντρικών, ικανών να αποτελέσουν όχι μόνον ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, αλλά και θεσμικό πυλώνα σταθερότητας, ειρήνης και ευημερίας για τις επόμενες γενεές».
«Διότι, όσο οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στέκουν προμαχών της κρατικής κυριαρχίας και ακατάλυτος θεματοφύλακας των αξιών και ιδανικών του Έθνους, ατενίζοντας το μέλλον με βλέμμα στραμμένο στον καταγάλανο ουρανό και ρίζες βαθιές στην από αιώνων ελληνική γη και τις θάλασσές μας, η Ελλάς θα πορεύεται Όρθια, Ακέραια κι Ελεύθερη, εις το διηνεκές», καταλήγει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ.
