Λύγισαν όλοι οι παρευρισκόμενοι με τους επικήδειους που εκφώνησαν ο πατέρας και η μητέρα του Υποσμηναγού (Ι) Μάριου – Μιχαήλ Τουρούτσικα, ενός εκ των πιλότων που έχασαν τη ζωή τους στη συντριβή του F-4 Phantom στις 30 Ιανουαρίου.
Αρχικά τον αποχαιρέτισε η μητέρα του:
«Συλλυπητήρια στη μητέρα του Στάθη που περνάει τα ίδια με εμένα. Ευχαριστώ όλους που είναι στο πλευρό μας στο μαρτύριο που περνάμε. Δυστυχώς έφυγες από κοντά μου τόσο νωρίς. Μάριε, αγόρι μου γλυκό, αστέρι της ψυχής μου, πάντα χαμογελαστός, ποτέ δεν με είχες στεναχωρήσει, ήρεμος και υπομονετικός. Δεν παραπονιόσουν ποτέ και για τίποτα, αξιοπρεπής, εργατικός, δοτικός σε όλους, ήσουν ο γιος που ήθελε κάθε μάνα στην αγκαλιά της. Ο φίλος που θα ήθελαν να έχουν όλοι δίπλα τους, ο καλύτερος αδερφός για τα αδέλφια σου, ο καλύτερος εγγονός για τους παπούδες σου, ο καλύτερος σύντροφος για την κοπέλα σου.
Από μικρός ονειρευόσουν να γίνεις πιλότος, λάτρευες την ταχύτητα, τα αυτοκίνητα, τις μηχανές, τα αεροπλάνα. Έθέσες ψηλούς στόχους και τα κατάφερες. Έγινες ο Ίκαρος της καρδιάς μας, ο ήρωας που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Όλη η Ελλάδα βλέπει το πρόσωπο σου και φωνάζει “αθάνατος”. Εσύ και ο Στάθης δεν θα ξεχαστείτε ποτέ. Για εμένα ήσουν, είσαι και θα είσαι το παιδί μου, ο άγγελός μου, που τόσο θαύμαζα και τόσο περήφανη με είχες κάνει. Θα αφιερώσω δύο στίχους στον Μάριο, στον Στάθη, σε όλους τους πιλότους που χάθηκαν και κυρίως σε όσους πιλότουςθα συνεχίσουν να πετάνε για την πατρίδα μας: “Ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός, της απονιάς όταν τον βρίσκει η σφαίρα, τον αγκαλιάζει ο ουρανός”. Καλό ταξίδι αγόρι μου γλυκό, καλό Παράδεισο. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ο γιός μου, ο υποσμηναγός Μάριος Μιχάλης πέθανε υπέρ πατρίδος. Αθάνατος».
Στον επικήδειο, ο πατέρας του Μάριου-Μιχαήλ, ανέφερε μεταξύ άλλων:
“Πώς ένας εγωιστής και αθυρόστομος σαν και μένα γέννησε ένα παιδί σαν τον Μάριο; Σαν φαρμακοποιός πιστεύω ότι ήταν ένα λάθος στο DNA, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Ο Μάριος σαν νέος άνθρωπος είχε καταφέρει να επιτύχει κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Να εκμηδενίσει το εγώ του. Το είχε σβήσει από το λεξιλόγιό του. Υπήρχε μόνο το εσείς. Δεν ήθελε να πηγαίνει ταξίδια στο εξωτερικό. Ίσως για να μην αποχωριστεί την πατρίδα. Πέρσι μου ζήτησε να πάμε στις ΗΠΑ για τον αδερφό του. Δεν εγκατέλειψε και δεν συνέκρινε την Ελλάδα με άλλη χώρα στον κόσμο.
Μακάρι, εύχομαι να τον μνημονεύει η πατρίδα κάπου κάπου, ίσως έτσι αναπαύεται καλύτερα η ψυχή του. Και όπως μου έλεγε όταν τον ρωτούσα για τον μισθό του «πατέρα η Ελλάδα δεν μου χρωστάει, εγώ μόνο χρωστάω στην Ελλάδα», πιστεύω ότι το χρέος του το πλήρωσε. Το μόνο παρήγορο είναι ότι πέθανε όπως επιθυμούσε, νωρίς αλλά γεμάτος Ελλάδα. Καλό σου ταξίδι αγάπη μου».
