CSU: «Η Γερμανία χρειάζεται ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις»

Μπορεί η Γερμανία να μην έχει ακόμη κυβέρνηση καθώς οι δαιδαλώδεις πολιτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των μεγαλυτέρων κομμάτων συνεχίζονται, όμως οι Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές του CSU, «αδελφό» κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) της Άνγκελα Μέρκελ και κυβερνητικός της εταίρος, δηλώνουν πως προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης πρέπει να είναι ο μαζικός επανεξοπλισμός της. Το ζητούμενο από την κυβέρνηση που θα σχηματιστεί, όπως διατυπώνεται σε πρόσφατη επίσημη πρόταση βουλευτών του CSU, είναι μια «ισχυρή, σύγχρονη Bundeswehr», απαραίτητη για «μια ασφαλή Γερμανία που να ανταποκρίνεται στις ευρωπαϊκές και διεθνείς υποχρεώσεις της…»

Οι υπερσυντηρητικοί Χριστιανοκοινωνιστές ζητούν «τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό, εκπαίδευση και μέριμνα για τους στρατιωτικούς» όπως και επενδύσεις «απαραίτητες για την ψηφιοποίηση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, την μεταφορά και ανάπτυξη δυνάμεων, για αναγνωριστικά και εξοπλισμένα drones και κινητές τακτικές επικοινωνίες». Βεβαίως, όλα αυτά κοστίζουν. Τα χρήματα όμως μπορούν να εξασφαλισθούν από περαιτέρω αύξηση των στρατιωτικών δαπανών που το CSU λέει ότι συνάδει με την απαίτηση του ΝΑΤΟ για συνεισφορά στην Συμμαχία του 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας μέλους.

Παρόλο που ο αντιπρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) Ραλφ Στέγκνερ απέρριψε το αίτημα του CSU για αύξηση των αμυντικών δαπανών, ο ηγέτης του κόμματος, Μάρτιν Σουλτς, δεν δείχνει και τόσο απόλυτος. «Είναι γεγονός ότι ο Στρατός μας πρέπει να είναι καλύτερα εξοπλισμένος, αυτό είναι απολύτως αναγκαίο» δήλωσε πρόσφατα σε μια συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο προκάτοχός του, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, υποστήριξε πως μετά από επτά δεκαετίες συγκρατημένης εξωτερικής πολιτικής, ήλθε η ώρα η Γερμανία να επιστρέψει σε μια ανεξάρτητη εξωτερική και στρατιωτική πολιτική –υποστηριζόμενη από μια στρατιωτικοποιημένη Ευρωπαϊκή Ένωση υπό γερμανική ηγεσία. «Τώρα συνειδητοποιούμε ότι ακόμη και με την χώρα μας σε οικονομική

 
ευημερία, δεν υπάρχει πλέον για μας άνετη θέση στο περιθώριο της διεθνούς πολιτικής. Ούτε για εμάς τους Γερμανούς, ούτε για εμάς τους Ευρωπαίους» δήλωσε απροκάλυπτα στην κύρια ομιλία του στο Ίδρυμα Körber στο Βερολίνο.

Τα επαναλαμβανόμενα αιτήματα για επανεξοπλισμό και «περισσότερη γερμανική και ευρωπαϊκή ηγεσία» οδηγούν σε νέο επίπεδο την στροφή στην εξωτερική πολιτική που ξεκίνησε η απερχόμενη κυβέρνηση Μέρκελ πριν τέσσερα χρόνια. Τότε, επιφανείς δημοσιογράφοι, Ακαδημαϊκοί, στρατιωτικοί αξιωματούχοι, επιχειρηματίες και εκπρόσωποι όλων των γερμανικών κοινοβουλευτικών κομμάτων συνεργάσθηκαν με το Ινστιτούτο Επιστήμης και Πολιτικής (Stiftung Wissenschaft und Politik) για την συγγραφή ενός καταληκτικού κειμένου υπό τον τίτλο «Νέα Ισχύς–Νέες Ευθύνες» ανακοινώνοντας ουσιαστικά την επιστροφή της Γερμανίας στον μιλιταρισμό και στην επιθετική παγκόσμια πολιτική.
Το φίλα προσκείμενο στην γερμανική κυβέρνηση Ίδρυμα είχε εκδόσει προηγουμένως ένα αποκαλυπτικό κείμενο με τίτλο «Διάλυση ή Αλλαγή; Η Παγκόσμια Τάξη σε Μεταβατικό Στάδιο» που άνοιγε την συζήτηση για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων υπό γερμανο-ευρωπαϊκή ηγεσία. Πάνω απ’ όλα, θεωρούσε την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες –με ή χωρίς τον πρόεδρο Τραμπ– ως διεθνείς ανταγωνιστές.

Επισημαίνοντας ότι καμμιά από τις δύο χώρες δεν εγγυάται μια «πολυεθνική παγκόσμια ρυθμιστική πολιτική» (η οποία θεωρείται επιτακτική από την γερμανική και ευρωπαϊκή πλευρά) οι συντάκτες της μελέτης τονίζουν ότι η Γερμανία θα πρέπει να «κάνει ό,τι μπορεί για να καθιερώσει την Ευρώπη ως έναν ανεξάρτητο παράγοντα ισχύος στην διεθνή πολιτική». Βεβαρυμμένη ωστόσο από το ιστορικό της μερίδιο σε δύο παγκοσμίους πολέμους και την κεντρική της θέση στην Ευρώπη, η γερμανική εξωτερική πολιτική «πρέπει να αντισταθμίσει αυτά τα ιστορικά και γεωπολιτικά βάρη μέσω μιας ρωμαλέας ευρωπαϊκής ειρήνης… Η οικονομία της Γερμανίας και ολόκληρη η κοινωνική της ευημερία βασίζονται υπερβολικά σε μια ανοικτή, βασισμένη σε κανόνες, παγκόσμια οικονομική τάξη» αναφέρει το κείμενο του SWP.
Το Ίδρυμα δεν κρύβει τις απόψεις του για την έκταση του σχεδιαζόμενου στρατιωτικού εκσυγχρονισμού της Γερμανίας. «Οι διαθέσιμες οικονομικές πηγές σε όλους τους τομείς της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής (πρέπει) να επεκταθούν όχι μόνο απόλυτα αλλά και σχετικά: το συνολικό μερίδιο των δημοσίων δαπανών για την διαμόρφωση των γερμανικών εξωτερικών σχέσεων πρέπει να αυξηθεί το συντομότερο δυνατό από το ισχύον 15 στο 20% του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού».

Το πιο ενδιαφέρον και… ανησυχητικό είναι ότι το Stiftung Wissenschaft und Politik βλέπει τις άρχουσες τάξεις στην Γερμανία και την Ευρώπη να ετοιμάζονται ξανά για έναν πόλεμο. Τίτλοι κεφαλαίων όπως «Δημιουργώντας τις Ένοπλες Δυνάμεις του Μέλλοντος», «Αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα της Ετοιμότητας», «Προτεραιότητα στις Επενδύσεις στον Εξοπλισμό για την Αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ευρώπης» είναι αν μη τι άλλο ενδεικτικοί.
Λαμβάνοντας ως μέτρο σύγκρισης τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι συντάκτες της μελέτης σημειώνουν ότι οι δυνάμεις των μελών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αριθμούν ήδη 1,38 εκατομμύρια στρατιώτες «ελαφρώς περισσότερους απ’ ότι διαθέτουν οι ΗΠΑ. «Η πρόκληση θα είναι να αναβαθμιστεί το επίπεδο των δεξιοτήτων τους» αναφέρουν, θυμίζοντας ότι την τελευταία δεκαετία οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπανούν κατά μέσον όρο το 26% των αμυντικών τους δαπανών σε νέο εξοπλισμό ενώ το ευρωπαϊκό αντίστοιχο φθάνει μόλις το 18%.

Ωστόσο πάντα υπάρχει ένα χειρότερο σενάριο: Γερμανία με… πυρηνικά όπλα (;) Σε άρθρο του στο Tagesspiegel, ο διευθυντής του Global Public Policy Institute Θόρστεν Μπέννερ, ενός think tank με έδρα το Βερολίνο, καταφέρεται εναντίον των θέσεων του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ περί ισχύος, κατηγορώντας τον ότι δεν διευκρινίζει «πώς θα έστεκε η Γερμανία χωρίς την αμερικανική πυρηνική ομπρέλλα».

Ο (υπηρεσιακός) υπουργός Εξωτερικών «οφείλει μια απάντηση όσον αφορά το γερμανικό και ευρωπαϊκό πυρηνικό ζήτημα… Μια χώρα σαν την Γερμανία δεν μπορεί να αποφύγει άβολα ερωτήματα σχετικά με την πολιτική της θέση για τα πυρηνικά» επισημαίνει. Ο Μπέννερ τελειώνει το άρθρο του προφητεύοντας ότι το 2018 η Γερμανία «αναπόφευκτα θα συζητήσει το θέμα των πυρηνικών όπλων».
 
Αλέξανδρος Θεολόγου