Ένα από τα λιγότερο γνωστά αεροσκάφη, που κατασκευάστηκε στις παραμονές του πολέμου, είναι το συνοδευτικό μαχητικό μακράς εμβελείας, το οποίο σχεδιάστηκε υπό την εποπτεία του Petr Dmitrievich Grushin.
Ο Grushin, όντας ακόμη φοιτητής στο Ινστιτούτο Αεροπορίας της Μόσχας, άρχισε να εργάζεται επάνω στο Stal MAI. Έχοντας λάβει το πτυχίο μηχανολογίας, παρέμεινε στο ινστιτούτο ως στέλεχος του τμήματος 101 (τμήμα κατασκευής αεροσκαφών) και στη συνέχεια αναβαθμίστηκε ως επικεφαλής σχεδιαστής. Σε αυτό το πόστο δημιούργησε μια σειρά αεροπλάνων μεταξύ του 1934 και 1940, γνωστότερο των οποίων ήταν το ελαφρύ βομβαρδιστικό BB-MAI.
Το 1940, ο φέρελπις Grushin είχε την ευκαιρία να δείξει τις δυνατότητές του στην βάση παραγωγής του εργοστασίου Νο.135 στο Χάρκοβο, όπου τοποθετήθηκε στο γραφείο σχεδιασμού KhAZ. Το έργο που του ανετέθη ήταν ένα βαρύ μαχητικό συνοδείας με μεγάλη αυτονομία πτήσεως ως μέρος του γενικού προγράμματος που απέβλεπε στην ανάπτυξη ενός αεροσκάφους τέτοιου τύπου.
Οι εργασίες προχωρούσαν αρκετά γρήγορα και το Δεκέμβριο του 1940, το καινούριο, άφτιαχτο ακόμη, αεροπλάνο έλαβε την ονομασία Grushin Gr-1. Εν αντιθέσει με το βαρύ δικινητήριο OKO-6 www.ptisidiastima.com/οκο-6bis-ta-1 που κατασκευάστηκε στο ίδιο εργοστάσιο, το μαχητικό του Grushin σχεδιάστηκε ώστε να δεχθεί δύο υδρόψυκτους Mikulin AM-37, των 1.200 ίππων έκαστος.
Εξ όψεως, έφερε αρκετές ομοιότητες με το γνωστό μαχητικό πολλαπλών ρόλων Messerschmitt Bf.110, όπου και οι συνολικές του διαστάσεις ήταν σχεδόν ίδιες: www.ptisidiastima.com/messerschmitt-bf-110/. Είχε μήκος 11,60 μέτρα, ύψος 3,88 και άνοιγμα πτερύγων που έφτανε τα 16,80 μέτρα. Το σύστημα ψύξης των κινητήρων βρισκόταν κάτω από το κεντρικό τμήμα των πτερύγων, ενώ οι εξατμίσεις μεταφέρθηκαν στην επάνω επιφάνειά τους, όπως έγινε στα Mikoyan-Gurevich DIS και Polikarpov TIS. Το κόκπιτ διέθετε επαρκή θωράκιση και αυτός ο παράγων ελήφθη σοβαρά υπόψιν για τον καθορισμό του αριθμού του πληρώματος (ενός ή δύο μελών). Στις επιλογές που προσέφερε ο Grushin, τελικώς αποφασίστηκε αυτή του μονοθεσίου, όπου χαλύβδινες πλάκες παρείχαν πλήρη προστασία στον πιλότο. Αυτό ήταν μάλλον λάθος, δεδομένου του ότι η παρουσία και δευτέρου μέλους κατέστη αναγκαία από τις εμπειρίες του πολέμου.
Ο οπλισμός ήταν εξαιρετικά ισχυρός και σε καμία περίπτωση κατώτερος από αυτόν του Bf.110. Δύο πολυβόλα ShKAS των 7,62 χλστ. εγκαταστάθηκαν στο ρύγχος και δύο πυροβόλα ShVAK των 20 χλστ. τοποθετήθηκαν από πάνω τους. Στις πτέρυγες υπήρχαν άλλα δύο ShKAS, ενώ η κοιλιακή χώρα διέθετε βάση δύο πυροβόλων των 37 χλστ.
Στο αεροσκάφος προσετέθη η δυνατότητα τοποθέτησης κάτω από τις πτέρυγες είτε οκτώ βομβών των 100 κιλών είτε τεσσάρων ρουκετών RS-82 ή PC-132. Η εσωτερική καταπακτή μπορούσε να δεχθεί μέχρι 500 κιλά βομβών ακόμη.
Το Grushin Gr-1 σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε εντός εννέα μηνών. Ο έλεγχος της δομικής αντοχής του διήρκησε αρκετές ημέρες και στις αρχές της Άνοιξης του 1941 ξεκίνησαν οι πρώτες δοκιμές. Μετά από παρατεταμένες βελτιώσεις και την εξάλειψη ενός μεγάλου αριθμού μικροπροβλημάτων, το αεροσκάφος ήταν πια έτοιμο να υποβληθεί σε εξονυχιστικούς ελέγχους από το Κεντρικό αεροϋδροδυναμικό Ινστιτούτο της Μόσχας (TsAGI). Κατόπιν, επανήλθε στο εργοστάσιο Νο.135 με τον καθορισμό της ημερομηνίας της πρώτης πτήσης του να πλησιάζει.
Όμως το πρόλαβε η ναζιστική εισβολή με την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα». Ενόσω οι Σοβιετικοί ασχολούνταν με την εκκένωση του εργοστασίου μεταφέροντάς το προς Ανατολάς, δέχτηκαν εχθρικούς βομβαρδισμούς. Το δημιούργημα του Grushin υπέστη σοβαρές ζημιές, αλλά και όλα τα σχέδιά του έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Ως αποτέλεσμα, διεκόπησαν οι εργασίες οριστικά και αμετάκλητα, αφού άλλα projects που ήταν ήδη εν εξελίξει πήραν προτεραιότητα, αν και το Gr-1 έδειχνε ικανό για εντυπωσιακές πτητικές επιδόσεις.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Grushin, στο ύψος των 7.200 μέτρων, το μαχητικό του μπορούσε να φτάσει σε μέγιστη ταχύτητα τα 650 χλμ/ώρα, ενώ στα 5.000 μέτρα τα 645 χλμ. Το ανώτατο υψόμετρο υπολογιζόταν στα 11.700 μέτρα, ενώ η εμβέλειά του θα ήταν 1.890 χλμ.
Ο ίδιος ο σχεδιαστής εστάλη στο εργοστάσιο Νο.21 με την ιδιότητα του αρχιμηχανικού. Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε στη δημιουργία αντιαεροπορικών πυραύλων, ενώ του απονεμήθηκε και εις διπλούν ο βαρύγδουπος τίτλος του ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας.
