Κορβέτες λοιπόν από παντού: Γαλλικές Gowind, ιταλικής σχεδίασης Doha, ευρωκορβέτες. Αυτό ξαφνικά είναι το νέο σκηνικό για την προμήθεια κορβετών από το Πολεμικό Ναυτικό που υποτίθεται ετοιμάζεται για νέο γύρο «φρεγατιάδας», την «κορβετιάδα» όπως ειρωνικά έχουν πολλοί χαρακτηρίσει ήδη. Είναι όμως έτσι ή κρύβεται μια μεγάλη παγίδα στη φημολογία;
Ας ξεκινήσουμε από το δεδομένο: πως η χώρα μας ενδιαφέρεται να προμηθευθεί κορβέτες για αντικατάσταση των γερασμένων Kortenaer. Η επιλογή «κορβέτας» έναντι «φρεγάτας» είναι λογική, καθώς μια σύγχρονη κορβέτα είναι πολύ πιο καλά οπλισμένη και αποδοτική από ότι μια φρεγάτα 30ετιας, μπορεί να αναλάβει ποικιλία ρόλων, παραμένει λογική σε κόστος αγοράς και λειτουργίας, και βεβαίως το αρχικό κονδύλι προμήθειας είναι σημαντικά κάτω από το περίπου 1 δις το πλοίο που μια σύγχρονη φρεγάτα θα απαιτήσει (με όπλα, εκπαίδευση και υποστήριξη για κάποια χρόνια).
Τι επιλογές έχουμε μπροστά μας και γιατί αυτές είναι πολύ πιο περιορισμένες από ότι νομίζουμε; Αρχικά υπάρχουν οι γαλλικές Gowind, οι οποίες είναι και οι πιθανότερες για αγορά καθώς παράγονται από το ίδιο ναυπηγείο με τις FDI, το Naval Group, είναι -ή μπορούν να γίνουν- συμβατές μαζί τους σε μεγάλο βαθμό, θα συμπεριληφθούν στην ήδη προδιαγεγραμμένη ελληνογαλλική σύγκλιση, αμυντική και εξωτερικής πολιτικής, και μάλλον θα μας προσφερθούν σε λογικό κόστος.
Ταυτόχρονα η Ελλάδα είναι μέλος της κοινοπραξίας για την Ευρωκορβέτα (EPC, European Patrol Corvette). ‘Eνα σύγχρονο project για τη σχεδίαση και προμήθεια κοινού σκάφους για ta Ναυτικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόγραμμα έχει επικεφαλής της Ιταλία, μέλη τη Γαλλία, την Ελλάδα και την Ισπανία, ενώ η Πορτογαλία είναι παρατηρητής. Σε εταιρικό επίπεδο, επικεφαλής είναι η Naviris, μια κοινοπραξία της γαλλικής Naval Group και της ιταλικής Fincantieri. Ακόμη μετέχει η ισπανική Indra και επίσης η ισπανική Navantia. Από τα παραπάνω είναι φανερό πως η Ευρωκορβέτα είναι καθαρά ένα «μεσογειακό» πλοίο, το οποίο θα φτιαχτεί από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι ακόμη στις αρχές του, προβλέπεται, αισιόδοξα, πως το πρώτο πλοίο θα έχει παραχθεί έως το 2027, ενώ μόλις έχει ξεκινήσει η διαδικασία διαμόρφωσης των βασικών προδιαγραφών και απαιτήσεων του.
Τρίτη υποψηφιότητα; Μπήκε στο τραπέζι της δημοσιότητας με την εμφάνιση της Fincantieri (το μεγαλύτερο ιταλικό ναυπηγείο με τεράστια εμπειρία σε πολεμικά σκάφη), να μετέχει στην προσπάθεια διάσωσης των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Να διευκρινίσουμε εδώ όμως τα εξής: Η υπόθεση των Ναυπηγείων Ελευσίνας είναι πολύ περίπλοκη και όποιος ισχυρίζεται ότι «διασώθηκαν ήδη», «πέσαν τα λεφτά», «έληξε το θέμα» κάνει λάθος, ακόμη και αν είναι κυβερνητικό στέλεχος.
Αυτή τη στιγμή τα Ναυπηγεία είναι σε διαδικασία πτώχευσης, και πρέπει μέχρι τέλος του έτους να κατατεθεί σε δικαστήριο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εξυγίανσης τους, από την συνεργασία της ελληνικής εταιρίας Onex με τη Fincantieri. Η Onex είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για την Ελευσίνα εδώ και καιρό και έχει προχωρήσει σε κινήσεις μετοχικές, αλλά έχει εμφανιστεί ένα προβληματικό σκηνικό τόσο στην ιδιοκτησία των ναυπηγείων με πολλές αντιπαραθέσεις, όσο και μεγάλα χρέη (που αποκαλύφθηκαν και μεγαλύτερα από ότι αρχικά υπήρχε εκτίμηση) στα περίπου 450 εκατομμύρια ευρώ. Τα Ναυπηγεία για να το πούμε απλά, χρωστούν παντού, σε τράπεζες, στο Πολεμικό Ναυτικό από προκαταβολές που είχαν πάρει, στα ασφαλιστικά ταμεία, στους εργαζόμενους τους, ενώ για να «συνέρθουν» και να ξαναγίνουν λειτουργικά χρειάζονται και σημαντικές επενδύσεις και τον ανάλογο χρόνο. Άρα ενώ είναι σαφώς θετικό το βήμα της συνεργασίας Onex-Fincantieri, είναι πρώιμο να θεωρήσουμε πως η συνεργασία έχει καταφέρει από τώρα να «πάρει» τα ναυπηγεία, πόσο μάλλον να τα νοικοκυρέψει και να ξεκινήσει παραγωγή.
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, εμφανίστηκε στην «κουβέντα» η δυνατότητα της Fincantieri να προτείνει στην Ελλάδα την κορβέτα κλάσης Doha που ήδη χτίζει (συνολικά 4 σκάφη) για το Ναυτικό του Κατάρ. Το σκάφος είναι μεγάλο, στους 3.300 τόνους, καλά οπλισμένο, με 8 Exocet MM40, 16 αντιαεροπορικούς πυραύλους Aster 30, ένα πυροβόλο Oto Melara 76 χιλιοστών, ένα σύστημα εγγύς προστασίας RAM και δύο πυργίσκους με πυροβόλα 30 χιλιοστών Marlin. Ραντάρ είναι το Grand Kronos Naval (των ιταλικών FREMM), σύστημα μάχης το ιταλικό ATHENA, ενώ ιταλικά είναι και τα συστήματα αυτοάμυνας, δολωμάτων, τηλεπικοινωνιών κ.λπ. Επίσης το σκάφος φιλοξενεί ένα οργανικό ελικόπτερο ΝΗ-90. Θα μπορούσαμε με βάση τις προδιαγραφές του να το περιγράψουμε ως μια «baby ιταλική FREMM» με ελλείψεις βέβαια στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο, που όμως συμπληρώνονται με ένα συρόμενο σόναρ κατηγορίας Captas-2 (πόσο θα ταίριαζει αυτό το σκάφος με μια επιλογή των ιταλικών FREMM είναι ένα ερώτημα που δεν θα απαντηθεί ποτέ…).
Τι έχουμε λοιπόν μπροστά μας; Ένα σκάφος, το Gowind, που ήδη έχει παραχθεί και λειτουργεί, ένα που είναι σχεδόν έτοιμο (το πρώτο κλάσης Doha, το Al Zubarah, τελειώνει τις θαλάσσιες δοκιμές του) και ένα ακόμη τελείως στα χαρτιά, την Ευρωκορβέτα.
Που είναι η παγίδα; Στην τρέχουσα «ευκαιρία» πλήρους αλλαγής στόλου που βρίσκεται η Ελλάδα καθώς πρέπει να αποσύρει και αντικαταστήσει σχεδόν τα 3/4 των μονάδων του Ναυτικού λόγω γήρατος μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, να κάνουμε το τεράστιο λάθος να…
Η συνέχεια στο navaldefence.gr
