Πριν λίγες μέρες γράψαμε για το πρόγραμμα του Εθνικού Τυφεκίου (Εφόδου) που θα αντικαταστήσει τα G3A3/A4 σε υπηρεσία με τον Ελληνικό Στρατό. Είναι ένα από τα μεγάλα προγράμματα που θα εκκινήσουν μέσα στο 2021, ενόψει και των εορτασμών των 200 χρόνων από την Έναρξη της Επανάστασης του 1821. Το πρόγραμμα του Εθνικού Τυφεκίου είναι ένα πρόγραμμα που θα αγκαλιάσει το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Δυνάμεων Ασφαλείας, και θα έχει μεγάλη διάρκεια χρόνου υλοποίησης.
Αντίστοιχο πρόγραμμα, ίσως μεγαλύτερης σημασίας, είναι το πρόγραμμα του Νέου Εθνικού Φορτηγού. Το σύνολο των αναγνωστών μας γνωρίζουν το Επίσημο Όχημα των Ενόπλων μας Δυνάμεων, το περίφημο Steyr (Στάγιερ), μια εικόνα που σίγουρα συνοδεύει όλους όσους είχαν την τιμή να υπηρετήσουν.
Είναι σχεδόν αδύνατο να μην κάθισε κάποιος στην καρότσα ενός τέτοιου φορτηγού. Και το αστείο της υπόθεσης… πιθανότατα στο ίδιο φορτηγό να έχουν κάτσει μπαμπάς και γιος, με διαφορά 20, 30 ή περισσότερων ετών.
Προμήθεια 2.200 νέων στρατιωτικών φορτηγών από τον γερμανικό Στρατό, αξίας $382 εκ.
Προκειμένου λοιπόν να μην χρειαστεί να δει και ο … εγγονός στο ίδιο φορτηγό, κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο ΕΣ, αναγνωρίζοντας τις τεράστιες ανάγκες που υπάρχουν σε τροχαίο υλικό, προσπαθεί εδώ και σχεδόν μια δεκαετία να βρει λύση. Κατά καιρούς έχουμε λάβει υπό μορφή δωρεάς μεγάλες ποσότητες βαρέων τροχοφόρων οχημάτων από τις ΗΠΑ, αλλά το πρόβλημα παραμένει, όχι μόνο για τον ΕΣ, αλλά για τις Ένοπλες Δυνάμεις γενικότερα.
Όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν, ειδικά ο ΕΣ έχει αιτηθεί και βρίσκεται σε προχωρημένες διαπραγματεύσεις για την παραχώρηση τροχαίου υλικού από τις ΗΠΑ. Φορτηγά που βρίσκονται σε διάφορες τοποθεσίες σε Ευρώπη, Μεσή Ανατολή ή ακόμη και ΗΠΑ, έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης, που συνήθως κολλάει στο ένα και μοναδικό γεγονός. Τα κόστη. Κόστη ενεργοποίησης, μεταφοράς, ανταλλακτικών, εκπαίδευσης κοκ.
Η Γερμανία παραγγέλνει ακόμα 1.000 φορτηγά οχήματα της Rheinmetall
Ταυτόχρονα η οικονομική κρίση, δεν επιτρέπει την υλοποίηση ενός προγράμματος αντίστοιχο με αυτό που κάποτε υλοποίησε η ΕΛΒΟ, με τα 680Μ ΜΑΡΑΘΩΝ, καθώς οι ανάγκες συνολικά μπορεί να είναι μέχρι και 10.000 φορτηγά. Μα καλά, γιατί τόσα πολλά; σκεφτείτε τις ανάγκες του ΕΣ, του ΠΝ, ΠΑ, ΕΛΑΣ, Λιμενικού, Πυροσβεστικής κοκ. Μήπως λέμε και λίγα;
Η λογική θα έλεγε πως ένα πρόγραμμα φορτηγού με διάφορες παραλλαγές, 4Χ2, 4Χ4, 6Χ6, θα μπορούσε να δημιουργήσει μια τεράστια οικογένεια οχημάτων, που θα είχαν κοινή τεχνολογική πλατφόρμα, θα μπορούσε δημιουργήσει μια τεράστια εθνική προστιθέμενη αξία. Κοινή συντήρηση, αποθέματα ανταλλακτικών, εκπαίδευση, δυνατότητα “δανεισμού” και μετακίνησης οδηγών και μηχανικών από το ένα Σώμα στο άλλο, θα έλυναν τα χέρια όλων, είτε σε καιρό ειρήνης, είτε σε καιρό πολέμου.
Ο διαγωνισμός του νοτιοκορεάτικου Στρατού για 10.000 φορτηγά
Για πρώτη φορά, το Ελληνικό Κράτος δείχνει να θέλει να σχεδιάσει σωστά. Η ανάγκη για 10000+ φορτηγά, θα ήταν στα όρια του εγκλήματος αν δεν δημιουργούσε τη στήριξη μιας εγχώριας βιομηχανίας. Ειδικά αν σκεφτεί κάποιος πως ένα τέτοιο πρόγραμμα, θα είχε διάρκεια τουλάχιστον 20 ετών, και θα δημιουργούσε χιλιάδες θέσεις εργασίας. Τώρα, σε ότι αφορά το κόστος, πρέπει να υπολογίσουμε πως ένα τέτοιο φορτηγό στην αγορά κοστίζει περίπου 200.000 έκαστο.
Πολλαπλασιάζοντας επί 5000 φορτηγά, αν βέβαια υποθέσουμε πως θα γίνει αντικατάσταση 1 προς 2, μιλάμε για κόστος 1 δις ευρώ. Για παραδόσεις 250 φορτηγών ανά έτος, σε βάθος 20ετίας, δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα, ειδικά αν σκεφτούμε τα ποσά που δαπανάμε σαν Κράτος ετησίως για αγορές ειδικού τύπου φορτηγών και οχημάτων από τα Σώματα Ασφαλείας (κυρίως Πυροσβεστική), τους Δήμους (πχ απορριματοφόρα) και τις Περιφέρειες κοκ. Άρα, σαν Ελλάδα, δαπανώντας 50 εκ. ευρώ κατά έτος, τότε θα αντικαταστήσουμε όλο το στόλο βαρέων οχημάτων. Μήπως όμως αυτό δεν είναι αρκετό;
1.000 γερμανικά φορτηγά οχήματα της Rheinmetall για την Αυστραλία
Το όλο πρόγραμμα δεν είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του ΥΠΕΘΑ, αλλά εμπλέκεται και το Υπουργείο Ανάπτυξης. Το πρόγραμμα του ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΤΗΓΟΥ είναι εξαιρετικά πιθανόν, ας μην πούμε υποχρεωτικό, να υλοποιηθεί στην Ελλάδα κατά 100%. Δηλαδή, αυτός που θα κερδίσει το συμβόλαιο, θα πρέπει να κατασκευάσει το όχημα στην Ελλάδα, με αντίστοιχη επένδυση στη χώρα μας. Κάπου εδώ εμπλέκεται, όχι υποχρεωτικά, και ο διαγωνισμός που θα -ξανα- γίνει για την ΕΛΒΟ, καθώς είναι η μόνη εταιρεία που έχει μια μεγάλη υποδομή που μπορεί να ξαναγίνει λειτουργική σχετικά γρήγορα και να παράξει προϊόντα.
Οι τελικές αποφάσεις για την εμπλοκή της ΕΛΒΟ δεν έχουν παρθεί, αλλά δεν προβλέπεται να πιεστούν οι Ε.Δ να αγοράσουν ένα φορτηγό απλά και μόνο γιατί το φτιάχνει η ΕΛΒΟ. Αντίθετα, θα υπάρξει εμπλοκή ξένου επενδυτή, που προφανώς θα θέλει να παράξει στην Ελλάδα, αλλά και να εξάγει κιόλας. Αλλιώς, όχι 10.000 φορτηγά, αλλά ούτε ίσως 50.000 δεν θα κάνουν βιώσιμη την όλη επένδυση.
Η Β. Κορέα «θα ξαφνιάσει τον κόσμο» αρχίζοντας από απλά πράγματα: φορτηγά
Τώρα, το τελικό σχέδιο δεν έχει να κάνει μόνο την επένδυση, αλλά και τις ελάχιστες προδιαγραφές. Στην αγορά κυκλοφορούν πολλά φορτηγά, σε πολλές χώρες, που όμως κατά κύριο λόγο έχουν εμπορικές καταβολές. Είναι λοιπόν λογικό, κάποιες από τις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού, να συνασπιστούν με τοπικούς εταίρους, και να έλθουν να διεκδικήσουν το πρόγραμμα. Αν και αυτό, ίσως δεν είναι το απόλυτα δόκιμο.
Στην περίπτωση αυτή θα γίνει μεταφορά κάποιας γραμμής παραγωγής στη χώρα μας. Το προϊόν, που θα έχει γίνει customised στις ελληνικές ανάγκες, θα είναι μάλλον το νέο ΕΘΝΙΚΟ ΦΟΡΤΗΓΟ.
Τώρα, δεν αποκλείεται να δούμε και αμιγώς ελληνικές σχεδιάσεις, που απλά θα κάνουν χρήση ξένων υποσυστημάτων (κινητήρα, κιβώτιο μετάδοσης, τετρακίνηση κοκ). Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματικά ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΤΗΓΟ, αμιγώς ΕΘΝΙΚΟ. Η μικρή έρευνα που έχουμε κάνει δείχνει πως υπάρχουν ελληνικές εταιρείες (ιδιωτικές) που θα μπορούσαν, με μικρή στήριξη από το εξωτερικό να δημιουργήσουν ένα ελληνικό σχέδιο, απόλυτα υλοποιήσιμο στη χώρα μας, με υψηλή ελληνική προστιθέμενη αξία.
Από τα σχέδια αυτά, θα μπορούσαμε να έχουμε και πολλά παράγωγα στρατιωτικών οχημάτων, που τόσο χρειάζονται οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και τόσο πολύ ζηλεύουμε άλλους στρατούς που έχουν κι εμείς όχι.
Έτσι, με βάση το πρόγραμμα αυτό θα μπορούσαμε να δούμε ένα ελληνικό MRAP, καθώς η εμπειρία έχει δείξει πως δεν χρειάζεται να έχει μια χώρα αεροδιαστημική τεχνολογία για να παράξει ένα βαρύ τεθωρακισμένο. Εδώ οι γείτονές μας παράγουν πλήθος -μετρίων- οχημάτων, που πολλοί τα έχουν αγοράσει, αν και η εμπειρία στη μάχη τα δείχνει οριακά επαρκή. Τουλάχιστον όμως, είναι 100% τουρκικά.
Στα μπλε τα νέα MRAP της ΕΛ.ΑΣ. – έτοιμα να φύγουν για τον Έβρο!
Το πρόγραμμα βρίσκεται σε φάση διερεύνησης, και ελάχιστα δεδομένα έχουν γίνει διαθέσιμα, καθώς το ΓΕΣ και το ΓΕΕΘΑ δεν έχουν κάνει ουδεμία ανακοίνωση για το θέμα, καθώς τα πάντα είναι διαβαθμισμένα. Συνεπώς είναι αδύνατον να κυκλοφορούν περισσότερα, πέρα από το πρόγραμμα, και ελάχιστες λεπτομέρειες.
Αν δεν είχαμε το σταμάτημα των διαδικασιών λόγω Covid-19, τότε θεωρητικά εντός του έτους θα είχαμε τις πρώτες επίσημες συζητήσεις με εταιρείες. Τώρα δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε πως έχει επηρρεαστεί το χρονοδιάγραμμα, αν και πιστεύουμε πως λογικά θα υπάρξει εκκίνηση εντός του 2021. Μείνετε συντονισμένοι!
