Η ιστορία που ξεκίνησε μετά τη συμφωνία ανταλλαγής 40 ελληνικών ΤΟΜΑ ΒΜΡ-1 με 40 γερμανικά Marder 1A3, είναι χαρακτηριστική νεοελληνικής τρέλας, αν όχι και ψυχασθένειας. Η Ελλάδα πήρε αυτή την απόλυτα θετική για εμάς ανταλλαγή χωρίς να χρειαστεί καν να πληρώσουμε κάτι έξτρα, εκτός ίσως από τα μεταφορικά από τη Γερμανία μέχρι τη Θεσσαλονίκη.
Κι όμως η εγχώρια αντίδραση ήταν σημαντική, με απίθανα επιχειρήματα και κατηγορίες για “αφοπλισμό”. Ενώ σηκώθηκε ψηλά ως ζήτημα κι από μερικούς απόστρατους, που πραγματικά τρομάζουμε στην ιδέα ότι μπορεί και να πιστεύουν τα όσα είπαν. Το θέμα είναι πως με την υπερβολή αυτή, ο Ελληνικός Στρατός, έχασε μια τεράστια ευκαιρία. Αυτή της περαιτέρω ανανέωσης κάποιων εκ των απαρχαιωμένων ερπυστριοφόρων μας, είτε μιλάμε για ΤΟΜΠ, είτε για ΤΟΜΑ.
Υπόθεση Marder: οι κραυγές δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια!
Στην Ουκρανία τώρα, μετά τη βίαιη «πρόσκρουση» των ρωσικών δυνάμεων στις άμυνες του Κιέβου τους πρωτους μήνες του πολέμου, οι Ουκρανοί έπρεπε να εξελίξουν τον τρόπο που πολεμούσαν. Δεν χρειάζονται μόνο τα NLAW, Javelin, Panzerfaust 3 και τις νάρκες για να επιβραδύνουν και να φθείρουν τους Ρώσους, αλλά πλέον είχαν ανάγκη και από όσα περισσότερα μηχανοκίνητα τμήματα γινόταν, για την αντεπίθεση και ανακατάληψη των κατεχομένων εδαφών τους. Αυτό σήμαινε, πως είτε Bradley A4 τους έδινε η Δύση, είτε ΒΜΡ-1, τα ήθελαν, αρχικά όμως για ελιγμούς, όχι για σκληρές συγκρούσεις.
Βέβαια, σε πρώτη φάση, αξία για τους Ουκρανούς είχαν τα συστήματα που ήδη ήξεραν, όπως τα ΒΜΡ-1 και τα Τ-72. Αντί λοιπόν να αρπάξουμε την ευκαιρία, και να στείλουμε όλα τα αντίστοιχα δικά μας ΤΟΜΑ -αρχαιολογικής αξίας- στην Ουκρανία, βρεθήκαμε να μαλώνουμε για το 73άρι πυροβόλο τους, που είναι “ισάξιο με άρματος μάχης”.
Την ίδια στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε καν να συζητήσει για τα αντιαεροπορικά μας συστήματα SA-8B ή τους S-300, μετά από τέτοιο κύμα διαμαρτυρίας. Κάτι που βοήθησε κυρίως τη Ρωσία και την Τουρκία, καθώς και οι δύο δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν νέα όπλα. Βέβαια, η Ρωσία δεν “χάρηκε” για πολύ, καθώς από δυτικές πηγές οι IRIS-T π.χ. άρχισαν να καταρρίπτουν τους πανάκριβους cruise, αλλά η Τουρκία σίγουρα προτιμά να έχει απέναντί της τα SA-8B αντί για IRIS-T και NASAMS. Κι ας μην πούμε “μα δεν μας πρότειναν μια τέτοια ανταλλαγή”. Νύξεις έγιναν, εμείς αποφύγαμε τη διερεύνηση και τη διεκδίκηση και είπαμε -ευγενικά- όχι.
Τώρα φθάνει μια νέα πράξη του δράματος της ανθρωποσφαγής που γίνεται στην Ουκρανία. Οι Ρώσοι, μετά από μερικές αστείες “αστοχίες” στην επιστράτευση, φαίνεται πως έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν σιγά-σιγά μια κρίσιμη μάζα στρατευμάτων που θα επιτεθούν την άνοιξη. Αναμένονται νέες μαζικές επιθέσεις τεθωρακισμένων, και αυτή τη φορά δεν “παίρνει” τους Ουκρανούς να παραχωρήσουν εδάφη, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο όπου θα “βολεύει”. Οι Ρώσοι δεν θα κάνουν το ίδιο λάθος δεύτερη φορά.
Η μόνη επιλογή για τους Ουκρανούς είναι η αντιμετώπιση των Ρώσων στο ανοιχτό πεδίο, κι αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: ατελείωτες αρματομαχίες. Το ζήτημα είναι πως τα ουκρανικά άρματα παραμένουν λιγότερα από τα ρωσικά. Και λιγότερα, αλλά και κατώτερα, αφού οι Ρώσοι εξακολουθούν να έχουν τεράστιους αριθμούς Τ-90Α και Τ-72Β3 νεότερων εκδόσεων. Και χρειάζονται την κατάλληλη χρήση τους, τη σωστή προετοιμασία πριν την επίθεση, και φυσικά την εκπαίδευση των πληρωμάτων. Εκτίμηση μας είναι πως και τα 3 θα τα κάνουν σωστά (ή τουλάχιστον καλύτερα) αυτή τη φορά.
Η επικείμενη ρωσική επίθεση είναι και ο λόγος που η Δύση ετοιμάζεται να στείλει εσπευσμένα άρματα μάχης στην Ουκρανία. Φυσικά, η προτίμηση είναι στα εξοπλισμένα με πυροβόλο των 120 χιλιοστών, ικανά να καταστρέψουν τα ρωσικά Τ-72 & Τ-90 σε μεγάλες αποστάσεις, πριν καταφέρουν να φτάσουν κοντά.
Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα άρματα μάχης για αποστολή στην Ουκρανία! Ο εκούσιος αφοπλισμός της Ευρώπης μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, είναι κάτι που τελικά οι Ευρωπαίοι δείχνουν να το μετανιώνουν πικρά. Αυτή τη στιγμή γίνονται τεράστιες προσπάθειες να βρεθούν άρματα μάχης σε ικανοποιητική κατάσταση, σε Ευρώπη, Ασία, Μέση Ανατολή, ακόμη και την Αφρική. Και φυσικά, οι έχοντες και προσφέροντες, αμείβονται πλουσιοπάροχα. Τι κάνει η Ελλάδα μπροστά σε αυτό το «σαφάρι» για άρματα μάχης; Θα λέγαμε το… παγώνι.
H Βαρσοβία “πακετάρει” 60 επιπλέον άρματα μάχης για την Ουκρανία
Η χώρα μας έχει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα αρμάτων μάχης παγκοσμίως. Διαθέτουμε 170 Leopard 2HEL, 183 Leopard 2A4, 501 Leopard 1A5, 400 M48A5 MOLF & μικρό αριθμό, περίπου 100, M60A3 TTS. Περίεργο εδώ το ότι διατηρούμε 100 Μ60Α3. Γιατί δεν κρατήσαμε και τα 312 που παραλάβαμε;
Video: Τα άρματα μάχης T-72/80/90 είναι παγίδες θανάτου για τα πληρώματά τους
Τα Μ48Α5 MOLF έχουν πολύ κοντινά, συγγενικά θα λέγαμε ηλεκτρονικά με τα Leopard 1A5 αλλά και τα Leopard 2A4. Έτσι, υπάρχει δυνατότητα για υποστήριξη, χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται από το προσωπικό του ΕΣ. Τα Leopard 1A5 & M48A5 υποστηρίζονται επίσης στα μηχανικά μέρη χάρη στα σημαντικά αποθέματα από όσα ίδια έχει αποσύρει ο Ελληνικός Στρατός. Τα Μ60Α3 όμως, από τη στιγμή που αποσύρθηκαν από τις ΗΠΑ, είδαν τα ανταλλακτικά τους να τελειώνουν. Υπάρχουν ακόμη, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο ή φθηνό να βρεθούν. Σε ιδιωτικές μάντρες διατηρούνται μεγάλες ποσότητες, αλλά εκεί απαιτείται πληρωμή σε ζεστό χρήμα, δεν θα έρθουν δωρεάν.
Ετσι, ο ΕΣ απέσυρε τα περισσότερα Μ60Α1 & Μ60Α3, εξασφαλίζοντας μέσω κανιβαλισμού ανταλλακτικά για τα μόλις 100 που διατήρησε σε υπηρεσία, με βάση αυτό το στοκ. Άλλωστε, η χρήση των Μ60Α3 είναι μικρή, δυο μόλις επιλαρχίες. Όλα τους έχουν συγκεντρωθεί και υποστηρίζουν κάποια «νότια» ΑΔΤΕ. Ποσά χιλιόμετρα να μπορούν να γίνουν πάνω σε ένα νησί; Όχι αρκετά ώστε να εξαντλήσουν το απόθεμα ανταλλακτικών…
Περιμένοντας τα Armata, η Ρωσία προς το παρόν παραλαμβάνει αναβαθμισμένα T-72B3…
Το M60A3 TTS (Tank Thermal Sight) είναι μια αναβαθμισμένη έκδοση του βασικού M60 που χρησιμοποιούσε ο Στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών, εξοπλισμένο με σκοπευτικό θερμικής απεικόνισης που επιτρέπει στο πλήρωμα να εντοπίζει και να εμπλέκει στόχους σε διάφορες καιρικές συνθήκες αλλά κυρίως και τη νύχτα. Διαθέτει κινητήρα diesel Continental AVDS-1790-2D που αποδίδει 750 ίππους, με τελική ταχύτητα 48 χιλιομέτρων την ώρα σε δρόμο, και εμβέλεια 500 χιλιομέτρων. Το βάρος είναι 52 τόνοι και το πυροβόλο είνα το M68E1 των 105 χιλιοστών.
31 άρματα Abrams στην Ουκρανία στέλνει ο Μπάιντεν, “δεν απειλούν τη ρωσική επικράτεια”
Για έναν στρατό βασισμένο σε γερμανικά άρματα μάχης όπως ο δικός μας, το ιδανικό θα ήταν τα M60A3 να αντικατασταθούν από Leopard 1A5 ή ακόμη καλύτερα, από Leopard 2A4/5/6, ακόμη και λιγότερα. Να το ερώτημα λοιπόν: Δεν θα μπορούσαν τα Μ60Α3 να φύγουν άμεσα για την Ουκρανια; Θυμίζουμε πως το Μ60 έχει ήδη νικήσει σοβιετικά Τ-72, και μάλιστα ήταν Μ60Α1 των Αμερικανών Πεζοναυτών που κατέστρεψαν τουλάχιστον 50 Τ-72 του Ιράκ στη μάχη του Αεροδρομίου του Κουβέιτ το 1991. Τα ρωσικά Τ-72Β3 δεν έχουν καλύτερο θώρακα, μόνο πλάκες ενεργής θωράκισης (αν αυτές είναι “κανονικές” και όχι “μαϊμού” όπως τέτοιες έχουν εμφανιστεί σε ρωσικά άρματα στην Ουκρανία), με μέτρια αποτελεσματικότητα απέναντι σε βλήματα APFDS ακόμη και των 105 χιλιοστών. Άρα, τα ελληνικά Μ60Α3 θα προσέφεραν στο ουκρανικό μέτωπο. Ειδικά αν οι Ουκρανοί τους τοποθετήσουν κάποιο κιτ πρόσθετης ενεργής θωράκισης, όπως έκαναν παλαιότερα και οι ίδιοι οι αμερικανοί πεζοναύτες.
Η αμέσως επόμενη επιλογή μας, θα ήταν τα ελληνικά Μ48Α5 MOLF. Δεν θα ήταν καλύτερο να ζητήσουμε από τη Γερμανία αντί της αποστολής των Leopard 1A5 στην Ουκρανία, να τα στείλει στη χώρα μας, κι εμείς να διαθέσουμε τα Μ48Α5; Γενικότερα δεν θα ήταν επωφελές για εμάς να έρχονται προς τα εδώ οι διάφορες εκδόσεις των Leopard (1 και 2) που ετοιμάζονται για την Ουκρανία, με δική μας παραχώρηση M48 και Μ60;
ΑΝΑΛΥΣΗ: Γιατί στέλνουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία μόνο 31 άρματα M1A1/2 Abrams;
Στην τελική, για πόσο ακόμη θα πρέπει να μείνουν στην Ελλάδα σε υπηρεσία άρματα μάχης του ‘60; Μπορούμε να τα επανδρώσουμε όλα ακόμη και με επιστράτευση; Να τα συντηρούμε όλα; Πόσο θα λείψουν 100 Μ60Α3; Πόσο θα υποχρεωθεί η Δύση απέναντι μας αν ενισχύσουμε αυτή την κρίσιμη ώρα την Ουκρανία; Και έτσι ως ερώτημα, τι έχει μεγαλύτερη αξία για την Ελλάδα; 100 Μ60Α3 ή 31 M1A2 Abrams (που εύκολα μπορούν να γίνουν 41, δηλαδή μια Επιλαρχια); Και αν το επιχειρήμα είναι πως στην Ελλάδα μας παραμονεύει ο τουρκικός κίνδυνος -προφανές και σωστό αυτό- το ίδιο το επιχείρημα επιβάλλει να βρούμε λύσεις βελτίωσης του αρματικού μας δυναμικού και κάθε άλλου οπλικού μας συστήματος. Τώρα που διεθνώς γίνεται αναβρασμός τέτοιων ανταλλαγών-αναζητήσεων-διαπραγματεύσεων. Εμείς ιδέες ρίχνουμε…
