Στο επόμενό μας τεύχος που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες φιλοξενούμε ένα πλήρες άρθρο σχετικά με την εξέλιξη των δυο μεγάλων προγραμμάτων ενίσχυσης των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, για το εκσυγχρονισμό των ΑΦΝΣ Ρ-3Β και των μαχητικών αεροσκαφών F-16C/D Block 52+/Adv σε F-16V. Καθώς όμως κυκλοφορούν συνεχώς διάφορες διαδικτυακές ανακρίβειες από ανθρώπους που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το Σύστημα Αυτοπροστασίας από το Σύστημα Προσγείωσης, θεωρούμε σκόπιμο να ξεκαθαρίσουμε σημαντικά σημεία που έχουν να κάνουν με τον εκσυγχρονισμό.
Να υπενθυμίζουμε ότι το πρόγραμμα F-16V εκκίνησε με την υπογραφή της επιστολής LOA στις 30 Απριλίου και με την καταβολή της προβλεπόμενη προκαταβολής των 43 εκατομμυρίων ευρώ στις 2 Μαΐου. Μέχρι τη στιγμή και σήμερα αυτό είναι το συνολικό ποσό που έχει εκταμιευτεί από το συμφωνηθέν κόστος των 1,232 δις ευρώ (1,528 δις δολαρίων). Κοινώς, πέραν από την προκαταβολή, η Ελλάδα δεν έχει δώσει φράγκο (ευρώ, δολάριο ή γρόσσι). Άρα τα όσα έχουν γραφεί περί «πληρωμών εκατοντάδων εκατομμυρίων» είναι τρίχες κατσαρές. Επίσης, τα 43 εκ. δεν αφορούν για παράδειγμα κάποια αεροσκάφη, αλλά όλο το πρόγραμμα. Κοινώς μην περιμένουν κάποιοι πως με 43 εκ θα πάρουμε για παράδειγμα 2 αεροσκάφη. Σύμφωνα με την δημοσιοποιημένο χρονοδιάγραμμα πληρωμών του 11ετούς προγράμματος 2018-2028, το ποσό που πρέπει να πληρωθεί μέσα στο 2018 ανέρχεται σε €180 εκατομμύρια.
Γιατί το AESA στα εκσυγχρονισμένα ελληνικά F-16V είναι εκ των ων ουκ άνευ;
Στο μεσοδιάστημα από τον Μάιο έως και τον Σεπτέμβριο 2018 οι περισσότερες εξελίξεις του προγράμματος αφορούσαν αυτές εκτός Ελλάδος, με την USAF, να διαχειρίζεται και τις διαδικασίες, περιλαμβανομένης φυσικά της ανάθεσης της σύμβασης στην Lockheed Martin. H Lockheed Martin προχωρεί σε παραγγελίες απαρτίων, κάποια από τα οποία έχουν μεγάλο χρόνο παράδοσης (long lead item) και οι σχετικές προβλέψεις πρέπει να γίνουν έγκαιρα για την εξασφάλιση ροής στο πρόγραμμα 2-3 χρόνια από σήμερα.
Με λίγα λόγια, το πρόγραμμα προχωρά κανονικά, χωρίς “καθυστερήσεις”. Αν κάποιος θέλει να δει F-16V στον αέρα, ας κάνει ένα ταξίδι μέχρι την Ταϊβάν, που είχε την πρόνοια να υπογράψει πολύ νωρίτερα, και να μην κυνηγάει χίμαιρες με μορφή F-15, F-35 και υβρίδια F-22/F-35. Στο τεύχος μας έχουν πολύ περισσότερα στοιχεία σχετικά με το χρονοδιάγραμμα, που εξελίσσεται όπως είχε προβλεφτεί. Το μόνο που θα μπορούσε να το καθυστερήσει είναι οι πληρωμές από ελληνικής πλευράς.
Πολλοί από τους αναγνώστες μας θεωρούν πως το πρόγραμμα ξεκινά με την αποστολή των πρώτων αεροσκαφών στις ΗΠΑ, που θα γίνουν τα πρωτότυπα. Εδώ υπάρχει η συνηθισμένη παραπληροφόρηση, καθώς τα πρωτότυπα θα κατασκευαστούν στην Ελλάδα, κάτι που το έχουμε γράψει αρκετές φορές. Στις ΗΠΑ θα ταξιδεύσουν μόνο τα αεροσκάφη δοκιμών FTA (Flight Test Aircraft). Αυτό το ξεκαθαρίζουμε καθώς υπάρχει ως συνήθως η αγαπημένη παραπληροφόρηση. Σε κάθε περίπτωση, τα πρωτότυπα των ελληνικών F-16V θα γίνουν στην ΕΑΒ.
Τι ακριβώς συμβαίνει με το ASPIS II;
Κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο να το γνωρίζουν οι πολεμιστές του πληκτρολογίου, είναι πως δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν πρόγραμμα εκσυγχρονισμού αεροσκαφών παγκοσμίως, ειδικά σε τέτοια έκταση, που να μην δημιούργησε προβλήματα συμβατότητας ραντάρ, υπολογιστή ελέγχου πυρός και συστήματος αυτοπροστασίας. Όταν λοιπόν η ΠΑ αποφάσιζε να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό, ήξερε πολύ καλά ότι θα δημιουργούνταν θέμα με το Σ/Α ASPIS II. Όπως και το ASPIS II στα F-16C/D Block 52+/Adv χρειάστηκαν να μπουν σε ανηχοϊκό θάλαμο και να πετάξουν σε δοκιμές, το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα. Το να λέμε ότι η ΠΑ έπεσε από τα σύννεφα, και δεν “φανταζόταν ποτέ” πως θα γινόταν κάτι τέτοιο, είναι πέραν του ορίου του γελοίου.
Το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS ΙΙ έχει προφανώς θέμα ασυμβατότητάς του με το πλαίσιο εκσυγχρονισμού F-16V. Η πλήρης έκταση της ασυμβατότητας θα αποσαφηνιστεί και θα γίνουν γνωστές μετά τις πρώτες δοκιμές των FTA στις ΗΠΑ. Οι πληροφορίες της Π&Δ αναφέρουν την πιθανότητα μιας πολύ μικρής υποβάθμισης των δυνατοτήτων του συστήματος στον RWR AN/ALR-93 και μόνο προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Η υποβάθμιση, εάν τελικά εμφανιστεί, μπορεί μάλλον να αντιμετωπιστεί με την τοποθέτηση κατάλληλων «φίλτρων» και «ενισχυτών». Από εκεί και πέρα είναι δουλειά της ΠΑ να κρίνει αν μπορεί να επιτελέσει την αποστολή της μετά τις αλλαγές, και τι θα χρειαστεί μέρα. Το να μιλάμε για αντικατάσταση του RWR και για επιβαρύνσεις 300 εκ. επιπλέον, ξεπερνούν τα όρια της … φαντασίας.
Πολλά περισσότερα για το θέμα στο τεύχος Π&Δ 390, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018 στα περίπτερα στις 01-11-2018
Πρώτη δημοσίευση 28/10/2018
