Η χώρα μας έχει την τύχη να βρίσκεται σε μια από τις προνομιακότερες γεωγραφικές θέσεις του πλανήτη, αλλά και την ατυχία να γειτονεύει με χώρα που ιστορικά έχει εισβάλει σε κάθε γείτονά της! Η Τουρκία, όπως και να το κάνουμε δεν είναι ούτε Βέλγιο, ούτε Λουξεμβούργο, και λογικό είναι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να μην πολυκαταλαβαίνουν το άγχος και την “επιμονή” μας να κρατάμε ισχυρές και δαπανηρές Ένοπλες Δυνάμεις. Οι μόνοι εταίροι που με κάποιον τρόπο μπορούν να μας “νοιώσουν” ίσως είναι οι Πολωνοί και οι χώρες της Βαλτικής, που για τους δικούς τους λόγους φοβούνται αρκετά τους Ρώσους. Βέβαια μια εισβολή στην Εσθονία θα έφερνε το ΝΑΤΟ και έναν νέο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δυστυχώς για εμάς μια εισβολή στο Αιγαίο θα έφερνε απλά πρωτοσέλιδα στις μεγάλες εφημερίδες της Δύσης.
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να διατηρεί ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, σε ποσότητα, ποιότητα και ισχύ που κανένα άλλο μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας δεν χρειάζεται, εκτός ίσως από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Αν δει κάποιος την Ελλάδα μονοσήμαντα, και εξετάσει τις Ένοπλες Δυνάμεις που διατηρεί, 220 μαχητικά πρώτης γραμμής, 13 φρεγάτες, 1000+ άρματα μάχης, δεκάδες ταξιαρχίες και μεραρχίες, θα αναρωτηθεί αν οι κάτοικοι αυτής της μικρής ηλιόλουστης χώρας έχουν πάθει ηλίαση.
Αν όμως δει τι διατηρούν αντίστοιχα οι “φίλοι και γείτονες” Τούρκοι, τότε μάλλον θα αρχίσει να ξυπνάει. Όταν οι Τούρκοι διατηρούν 300 μαχητικά, 16 φρεγάτες, περισσότερα από 2000 τανκς, ενώ κατασκευάζουν δεκάδες επιθετικά ελικόπτερα, σχεδιάζουν την κατασκευή 1000+ Altay, αγοράζουν 100+ F-35, διαθέτουν και αναπτύσσουν βαλλιστικούς πυραύλους, τότε δεν μπορείς απλά να “κοιμάσαι” τον ύπνο του Δικαίου.
Και το χειρότερο, απειλούν καθημερινά την χώρα μας με πόλεμο, παραβιάζουν τον Εθνικό Εναέριο χώρο και το FIR Αθηνών, προβαίνουν σε προκλήσεις εντός των Χωρικών μας Υδάτων, συλλαμβάνουν παράνομα και με μαφιόζικες τακτικές στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων και τα φυλακίζουν χωρίς απαγγελία κατηγορητηρίου. Όχι, μπροστά σε έναν τέτοιο γείτονα δεν μπορείς να μείνεις απαθής, πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος.
Πρόσφατα η Πολεμική Αεροπορία, σε μια κίνηση που πολλάκις την έχουμε χαρακτηρίσει “ματ”, επέλεξε τον εκσυγχρονισμό των 85 νεότερων F-16 σε επίπεδο F-16V. Έτσι σε 4 χρόνια από σήμερα, μαχητικά με ραντάρ AESA, προηγμένο υπολογιστή αποστολής και δυνατότητα fusion πληροφοριών από τους αισθητήρες και το Link 16 θα πετούν πάνω από το Αιγαίο. ΑΝ τελικά η Τουρκία πάρει έναν μικρό αριθμό F-35A (τονίζουμε το ΑΝ, και θα επανέλθουμε σε νέο μας άρθρο σύντομα στο θέμα), τα τελευταία δεν θα κάνουν απλά περιπάτους πάνω από το Αιγαίο.
Το θέμα όμως της Πολεμικής μας Αεροπορίας δεν είναι το F-35A, ή καλύτερα, δεν είναι μόνο το F-35A. H Τουρκία διατηρεί έναν μεγάλο αριθμό F-16C/D Blk50+Adv, έχει βαλλιστικούς πυραύλους, αναπτύσσει το δικό της μαχητικό, και απειλεί ζωτικό μας χώρο από πλεονεκτική θέση. Τα νησιά μας βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία, η ΠΑ δεν πρέπει απλά να έχει την πρωτοβουλία κινήσεων πάνω από τα νησιά, αλλά αν είναι δυνατόν και πάνω από τα Μικρασιατικά παράλια και μάλιστα σε ικανό βάθος. Κάτι τέτοιο είναι πλέον αδύνατο με την σημερινή κατάσταση, και τις συστοιχίες των S-400 που το 2019 θα μπουν σε υπηρεσία. Ακόμη κι ΑΝ δεν παραληφθούν τα F-35A, η Τουρκία θα βρει άλλη λύση, είτε αυτή λέγεται ευρωπαϊκό μαχητικό (Eurofighter Typhoon), είτε ρωσικό (Su-35/Su-57).
Ακόμη και χωρίς ενίσχυση της ΤΗΚ με νέα μαχητικά, μεγάλο μέρος των μαχητικών της ΠΑ θα πρέπει να βγει εκτός υπηρεσίας την επόμενη δεκαετία. Τα F-4E AUP ήδη αργά αλλά σταθερά μειώνονται σε υπηρεσία. Τα 32 F-16C/D Blk30 κάποια στιγμή, ακόμη κι αν εκσυγχρονιστούν περιορισμένα με απάρτια από τα Blk50/Blk52+ και νέα συστήματα, πάλι θα έχουν εξαντλήσει τις ώρες πτήσης τους, ενώ ούτως ή άλλως η μαχητική τους αξία θα είναι περιορισμένη, ενώ η επιβιωσιμότητά τους πάνω από το Αιγαίο όχι σίγουρη. Τα Mirage 2000EGM/BGM θα πρέπει κι αυτά με την σειρά τους να αποσυρθούν.
Κατά συνέπεια η ΠΑ θα μείνει με τα 85 εκσυγχρονισμένα F-16V, με 24 Mirage 2000-5Mk2 και 38 F-16C/D Block 50/52. Την δεκαετία του ’30 θα πρέπει να αποσυρθούν και οι δυο τελευταίοι τύποι αεροσκαφών. Συνεπώς, αν δεν θέλουμε μια “κουτσουρεμένη” ΠΑ, που θα μπορεί απλά να δρα “πυροσβεστικά” σημειακά στο Αιγαίο, αλλά μια ΠΑ που θα μπορεί να αποτελεί μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να ενισχυθεί με ΝΜΑ και μάλιστα σε ικανούς αριθμούς.
Η ανάγκη για αγορά ΝΜΑ είναι μάλλον γνωστή σε όλους. Η ίδια η Πολεμική Αεροπορία το είχε τονίσει από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, και η χώρα μάλιστα είχε προχωρήσει σε επιλογή του Eurofighter Typhoon, και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες, δηλαδή 60+30 αεροσκάφη σε βάθος δεκαετίας. Την ίδια στιγμή που η Τουρκία έμπαινε στην Κοινοπραξία του JSF, εμείς “κλείναμε” χωρίς “πολλά-πολλά” 90 μαχητικά Typhoon. Θα χρησιμοποιήσουμε ειδικά κι όχι γενικά τον χαρακτηρισμό “ευτυχώς”, αλλά δεν προχωρήσαμε στην αγορά του ευρωπαϊκού μαχητικού, όχι γιατί δεν είναι ικανό, αλλά γιατί εμείς δεν είμασταν ικανοί να πληρώσουμε την προμήθεια 90 μαχητικών, και φυσικά να πληρώνουμε FOS για να τα διατηρούμε σε υπηρεσία.
Σήμερα είμαστε στο 2018. Η Κρίση χτύπησε την χώρα, και θεωρητικά βγαίνουμε από τα Μνημόνια το καλοκαίρι. Θεωρούμε πως η Ελλάδα με τον Α ή τον Β τρόπο θα ανακάμψει, θα ξαναγίνει οικονομικά ισχυρή, θα μειώσει το χρέος της και θα επανέλθει στην κανονικότητα. Ελπίζουμε η “κανονικότητα” να μην είναι η ίδρυση νέων δημόσιων οργανισμών και οι αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα συνέλθουμε, οι Τούρκοι δεν ξέρουμε αν θα συνέλθουν από την χωρίς επιστροφή αναθεωρητική στρατηγική που έχουν υιοθετήσει. Αυτό που μας “γλύτωσε” μέσα στην Κρίση ήταν η ύπαρξη ισχυρών ‘Ενοπλων Δυνάμεων, αλλιώς Τουρκία ήδη θα είχε κάνει το “λάθος” βήμα.
Θεωρητικά και πάλι η Χώρα μας θα μπορεί να αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες κάπου μετά το 2020-2022, σε συνδυασμό με τα πλεονάσματα που θα πρέπει να παρουσιάζει κάθε έτος. Το μόνο σίγουρο είναι πως σήμερα δεν μπορούμε να αγοράσουμε Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος.
Αυτό όμως σημαίνει πως δεν πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για αγορά Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους; Σημαίνει πως στην απευκταία περίπτωση που χρειαστούμε άμεσα ενίσχυση θα “τρέχουμε” να αγοράζουμε ότι βρούμε μπροστά μας; Θα αγοράζουμε Mirage F1 από την γραμμή παραγωγής ή θα παρακαλάμε για FREMM που θα έρθουν εντός του καλοκαιριού του 2018; και εντάξει, στην πρώτη περίπτωση η τότε κυβέρνηση μόλις είχε αναλάβει και προσπαθούσε να ενισχύσει τις ΕΔ με κάθε μέσο μετά από μια βάρβαρη εισβολή, αλλά η περίπτωση των FREMM ήταν πλήγμα στην αξιοπιστία της χώρας μας. Γυρίζουμε στο ΝΜΑ.
Επιθετική προώθηση του EA-18G Growler στη Φινλανδία – επίσημη πρώτη
Έστω ότι η χώρα μπορεί να αγοράσει μαχητικά μετά το 2022. Πρέπει να περιμένουμε να φτάσει το 2022 για να ασχοληθούμε με το ΝΜΑ; Δεν μπορούμε από τώρα να ξεκινήσουμε μια διαδικασία γιαυτό;
Πολλοί θεωρούν πως το F-35 είναι μονόδρομος για την ΠΑ, και δεν θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε ιδιαίτερα, ειδικά στην περίπτωση που στο μέλλον η ΠΑ θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα “πλέγμα” αεράμυνας που θα περιλαμβάνει και S-400. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως θα τοποθετήσουν τους S-400 στα σύνορα με Συρία και Ιράν, αλλά μάλλον δεν πείθουν όταν λένε ότι χρειάζονται S-400 για να αντιμετωπίσουν τα εναπομείναντα Su-24 του Άσαντ, ή τα εποχής Σάχη F-4E του Ιράν. Οι S-400 θα τοποθετηθούν στο Μέτωπο του Αιγαίου, nice and clear που θα έλεγαν και οι Αμερικανοί.
Το θέμα όμως είναι πως ακόμη κι αν είναι αποφασισμένο να αγοραστεί το F-35, θα ήταν λάθος να μην ξεκινήσει μια διαδικασία, αν όχι διαγωνισμός έστω ένας ανταγωνιστικός διάλογος μεταξύ των εταιρειών που κατασκευάζουν μαχητικά 4ης και 5ης γενιάς στην Δύση και εντός ΝΑΤΟ. Ποιος μας λέει πως δεν θα έρθει για παράδειγμα η Boeing με μια λύση ικανή να αντιμετωπίσει τους S-400, πιθανότατα με συνδυασμό F/A-18 BlockIII και EF-18G;
Ποιος λέει πως δεν έχει αντίστοιχη λύση για το μέλλον η Dassault με συνδυασμό Rafale F4 και FCAS; Γιατί η Eurofighter θεωρεί πως η καλύτερη λύση για την Πολωνία είναι το Typhoon την στιγμή που οι Ρώσοι έχουν “φυτέψει” S-400 στο Καλίνινγκραντ; Μήπως έχουν κι αυτοί κάτι να προσφέρουν (για παράδειγμα ένα stand off όπλο); Οι Σουηδοί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τους S-400; γιατί δηλαδή το Gripen να μην έχει κι αυτό κρυφά χαρτιά για την αντιμετώπιση της απειλής. Και τέλος, η LM θεωρεί πως το F-16V στην Ινδία μπορεί να είναι απάντηση στην κινεζική απειλή. Μήπως είναι κι αυτό μια λύση που μάλιστα θα έλυνε το θέμα της ομοιοτυπίας;
Όλα τα παραπάνω, μπορεί ήδη να τα ξέρει η ΠΑ, μπορεί όμως να μην έχει την δυνατότητα να τα μάθει. Ακόμη κι ένα απλό RFI (Request for Information) απαιτεί την συγκατάθεση της ηγεσίας. Δεν κοστίζει τίποτα στην ΠΑ να ξεκινήσει μια “προκαταρκτική” διαδικασία για την επιλογή Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους. Αν εξαιρέσουμε το F-35 για το οποίο ζητήθηκε ενημέρωση, αλλά και το F-16V (που αγοράζουμε), τα υπόλοιπα μαχητικά είναι άγνωστα.
Πάμε στα τουρκικά F-35, ΑΝ φυσικά οι Τούρκοι τα παραλάβουν. Έχουμε γράψει ουκ ολίγες φορές πως η λύση στα τουρκικά F-35 δεν είναι ελληνικά F-35, αλλά μια ολοκληρωμένη, σωστά και αποτελεσματικά διασυνδεδεμένη αεράμυνα, και μια αεροπορία που θα μπορεί να επιχειρεί από παντού στην ενδοχώρα και στα νησιά. Κι όταν λέμε παντού, εννοούμε παντού. Η αεράμυνα αυτή οφείλει να περιλαμβάνει και προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη. Το ΝΜΑ παρεμπιπτόντως θα πρέπει να αγοραστεί σε ικανούς αριθμούς, και όχι σε αριθμούς “δείγματος”, για παράδειγμα 20 αεροσκάφη. Η αντικατάσταση των F-4E AUP, Mirage 2000EGM/BGM, F-16 Block 30, και μετά την δεκαετία του 2030 των 38 F-16 Block 50+Adv, θα απαιτήσει την αγορά 100 μαχητικών αεροσκαφών. Και κανείς δεν θα ισχυριστεί πως καθώς το ΝΜΑ αεροσκάφος είναι ικανότερο, θα πρέπει να αγοραστούν λιγότερα αεροσκάφη, όταν ο κύριος αντίπαλος ενισχύεται ασύμμετρα και απαιτεί ισάξια απάντηση (100 F-35A ή αντίστοιχο μαχητικό, καθώς και το TF-X).
Αυτό σημαίνει 100 μαχητικά αεροσκάφη μεταξύ του 2025 και του 2035, ή 10 μαχητικά αεροσκάφη ετησίως. Με τιμές αγοράς, και μέσο κόστος 100 εκ δολάρια ανά μαχητικό, χρειαζόμαστε 10 δις για την αγορά των μαχητικών, συν ένα ποσό 4-5 δις για την δημιουργία υποδομών υποστήριξης, εκπαίδευσης κοκ. Δηλαδή 15 δις δολάρια (13-14 δις ευρώ ανάλογα με την ισοτιμία). Φυσικά η αποπληρωμή μπορεί να γίνει σε περισσότερα έτη, όπως φυσικά και οι παραδόσεις μπορούν να φτάσουν μέχρι και το 2040. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να παραλαμβάνουμε τα αεροσκάφη μας με ρυθμό 20 και 30 ανά έτος, δεν έχει τόση αξία και φυσικά υπάρχει και η ανάλογη χρέωση από τον κατασκευαστή.
Ισχύει για Ελλάδα; Αγοράστε Rafale κι έτσι θα έχετε συμμετοχή στο FCAS, γαλλική πρόταση στο Βέλγιο!
Μιας και φτάσαμε στον κατασκευαστή, ας δούμε τα πράγματα λίγο καλύτερα. Ο κάθε κατασκευαστής θέλει να πληρωθεί. Το ιδανικό θα ήταν μετρητά, τα χρήματα επιτόπου και όλοι χαρούμενοι. Δυστυχώς η χώρα μας δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Συνεπώς ο κατασκευαστής, σε συνεργασία με την κυβέρνηση της χώρας του θα πρέπει να μας βρει μια λύση. Θα πρέπει δηλαδή να κάνουμε το δικό μας πρόβλημα, της ελλειπούς χρηματοδότησης, δικό του. Πως δηλαδή η Group Naval σε συνδυασμό με την Γαλλική Κυβέρνηση είδαν σαν ευκαιρία τις επιστροφές των τόκων των ελληνικών ομολόγων, έτσι μπορούν να κάνου και οι λοιποί. Ακόμη και η Boeing ή η Lockheed Martin θα καταφέρουν να βρουν τρόπο χρηματοδότησης, βοηθώντας μας σε πακέτο βοήθειας ανάλογο αυτού του F-16V.
15 δις δολάρια ή ευρώ είναι τεράστιο ποσό, αρκεί φυσικά να τους δελεάσουμε όλους με μια παραγγελία 100 μαχητικών κι όχι με 12+8+12+20+30+..+…+… και γελάνε μαζί μας (και μας αρμέγουν κανονικότατα στην συνέχεια). Οι ανάγκες είναι τεράστιες, και το ξέρουμε. Αν βγούμε στην “πιάτσα” για 20 μαχητικά, θα γίνει μια “σφαγή” για τα πρώτα 20, καθώς ο νικητής ξέρει πως θα συνεχίσουμε να αγοράζουμε το ίδιο μαχητικό στο μέλλον, στην τιμή που θα θέλει όμως αυτός πια. Και δικαίωμα προαίρεσης να βάλουμε, δεν θα είναι 20+80 αλλά 20+10. Μετά όμως από τα πρώτα 30, θα διαπραγματευόμαστε με την πλάτη στον τοίχο.
Καθώς το Βέλγιο κατά 99% θα αγοράσει το F-35, μετά την αγορά από Ολλανδία και Δανία, η BAe και η Dassault πραγματικά δίνουν τα ρέστα τους για την επιλογή των Typhoon και Rafale. Για 34 μαχητικά οι Βέλγοι παίρνουν απίθανα αντισταθμιστικά, έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας υψηλής έντασης γνώσης (δεν θα τους προσλάβουν γκαρσόνια, αλλά επιστήμονες σε ερευνητικά κέντρα), σε κορυφαίες εκδόσεις μαχητικών, επενδύσεις δις στην χώρα, ακόμη και συμμετοχή στο FCAS. Εμείς δηλαδή γιατί να μην έχουμε κι εμείς σαν Ελλάδα δυνατότητα πρόσβασης σε όλα αυτά τα καλούδια. Από όσο ξέρουμε, έχουμε αφήσει όλα τα τριγύρω πηγάδια της περιοχής ανέπαφα…
Ανταλλάγματα μπορούν να μας προσφέρουν και η Boeing/Saab. H πρώτη έχει καταφέρει να χάσει όλους τους διαγωνισμούς από το F-35. Για την ακρίβεια, το F/A-18 χάνει εύκολα, κι αυτό η Boeing θέλει να σταματήσει. Ακόμη και ο Καναδάς που ήταν “εύκολη” υπόθεση” χάθηκε λόγω της υπόθεσης Bombardier. Τώρα έχει μείνει η Φινλανδία, και η Boeing προσπαθεί με το “κρυμμένο” άσσο, το EF-18G. Η Saab αν χάσει τον διαγωνισμό της Ινδίας θα βρεθεί σε δυσμενή θέση, καθώς τα ευρωπαϊκά κράτη επιλέγουν Gripen, αγοράζουν F-16. Συνεπώς και οι δυο έχουν λόγους να δώσουν γη και ύδωρ στην Ελλάδα, ή γραμμή παραγωγής!
Η Lockheed Martin φυσικά δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Φυσικά προτιμά να προωθήσει το F-35 κι όχι το F-16V, το οποίο κάποια στιγμή θα βγει εκτός παραγωγής. Το F-35 είναι το μέλλον της Δύσης, γιαυτό και οι ΗΠΑ είναι τόσο ευαίσθητες στην παράδοση των τουρκικών αεροσκαφών σε μια περιοχή που θα υπάρχουν S-400. Αν τελικά η Τουρκία βρεθεί εκτός προγράμματος F-35, η Ελλάδα θα είναι η ιδανική χώρα αντικατάστασής της στο πρόγραμμα. Με την ΕΑΒ να έχει αναγεννηθεί (ελπίζουμε) από το πρόγραμμα των F-16V, η LM θα μπορεί να παράγει κομμάτια του F-35 στην Ελλάδα, αντικαθιστώντας της ΤΑΙ. Φυσικά θα μπορούσε να προσφέρει πολλά ακόμη στην χώρα μας, κάνοντάς της για παράδειγμα επισκευαστικό κέντρο για τα F-35, με ότι σημαίνει αυτό για τα αμερικανικά και ισραηλινά F-35 που θα επιχειρούν στο μέλλον στην Μέση Ανατολή.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως δεν υπάρχει κάποιος λόγος να κάτσουμε αυτή την στιγμή με σταυρωμένα χέρια και να περιμένουμε να “ψοφήσουν” τα τουρκικά F-35 από μόνα τους (μέσω Κονγκρέσου). Πρέπει κάποια στιγμή να δράσουμε προληπτικά και για πρώτη φορά μετά το 1974 να αγοράσουμε πολεμικό υλικό με προγραμματισμό και όχι με πίεση. Τις ανάγκες τις ξέρουμε, συνεπώς το τι πρέπει να κάνουμε το γνωρίζουμε. Ας το κάνουμε οργανωμένα, μεγιστοποιώντας τα οφέλη για την επένδυσή μας. Για όσους “γκρινιάξουν” και μας την “πουν” για τα 100 μαχητικά που ζητάμε σε βάθος χρόνου, θα θυμήσουμε πως κάποιοι γκρίνιαξαν το 1985 για την Αγορά του Αιώνα. Τελικά αγοράσαμε όχι 80 μόνο νέα μαχητικά, αλλά 80+40+60+15+30 μαχητικά, μέσα σε 20 χρόνια. Αν αυτά τα είχαμε παραγγείλει από την αρχή, τι οφέλη θα είχε η χώρα μας σήμερα; Μήπως η κατάτμηση των παραγγελιών βολεύει κάποιους;
Ξέρουμε λοιπόν αναμφίβολα τα κάτωθι:
- Χρειαζόμαστε τουλάχιστον 100 μαχητικά μεταξύ 2025 και 2035-2040
- Θα πρέπει να δαπανήσουμε 12-15 δις ευρώ
- Αν πάμε για συνολική παραγγελία, μπορούμε να πετύχουμε την μέγιστη ωφέλεια για την χώρα, την οικονομία και να βοηθήσουμε στην αντιστροφή του brain drain
Θα καθόμαστε λοιπόν να μεμψιμοιρούμε για το αν χρειάζονταν τελικά ο εκσυγχρονισμός των F-16, αν τελικά θα πάρει η Τουρκία S-400 και F-35, ή αν χρειαζόμαστε “ευλογημένα μαχητικά που κάνουν Πουγκάτσεφ Κόμπρα”; ή απλά, σαν ένα σύγχρονο και ορθά σκεπτόμενο κράτος, θα προχωρήσουμε για πρώτη φορά στην νεώτερη ιστορία μας μπροστά από τις εξελίξεις;
ΘΕΜΑ: Κι αν δεν πάρει τελικά η Τουρκία τα F-35A, λύθηκε το πρόβλημά μας;
Μάριος Δημητρίου
