Η επίσκεψη του Ινδού υπουργού Εξωτερικών στη χώρα μας αυτές τις μέρες και η δέσμευση των δυο πλευρών για την εκκίνηση μιας “στρατηγικής σχέσης”, έδωσε λαβές σε πολλούς αναγνώστες μας να σχολιάσουν “Γιατί η Ελλάδα δεν παίρνει BrahMos;”
Η απάντηση είναι αρκετά περίπλοκη. Αρχικά, τι είναι ο BrahMos;
Ο πύραυλος BrahMos αναπτύχθηκε μετά από συνεργασία των ινδικών και ρωσικών βιομηχανιών βασισμένος αρχικά στη βάση του ρωσικού υπερηχητικού βλήματος cruise P-800 Oniks. O BrahMos παραμένει ένα μεγάλο υπερηχητικό (3+ Mach) βλήμα cruise με βεληνεκές 300 χλμ. και μεγάλη πολεμική κεφαλή προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της Ινδίας που τον ενέταξε σε υπηρεσία οπλίζοντας πολεμικά πλοία, αεροσκάφη (Su-30MKI, MiG-29UPG, MiG-29K και δυνητικά τα Dassault Rafale και τα LCA Tejas) ακόμα και χερσαίους εκτοξευτές. Εφόσον πιστοποιηθούν στα Rafale, θα μπορούσαν θεωρητικά να εξοπλίσουν και την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Ινδικά μάλιστα δημοσιεύματα, έχουν ισχυριστεί στο παρελθόν πως η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που ενδιαφέρεται για την απόκτησή του, κάτι που βεβαίως δεν είναι δυνατόν να επιβεβαιωθεί.
Η τελευταία του έκδοση NG (Next Generation) είναι αυτή που ενδιαφέρει περισσότερο. Το νέο βλήμα εμφανίζει 50% μικρότερο μέγεθος με μικρότερη κεφαλή αλλά διατηρεί τις ίδιες επιδόσεις εμβέλειας και ταχύτητας, σύμφωνα με τους κατασκευαστές. Οι πύραυλοι BrahMos-NG δοκιμάζονται ήδη για να τοποθετηθούν ως οπλισμός στα νέα ινδικά υποβρύχια. Πολλές άλλες χώρες της Νοτιο-Ανατολικής Ασίας έχουν επίσης επιδείξει ζωηρό ενδιαφέρον για την απόκτησή τους.
Στην εξαγωγική έκδοση ο BrahMos έχει εκτιμώμενη εμβέλεια 290km, αν και άλλες πληροφορίες ανεβάζουν την πραγματική εμβέλειά του στα 450km. Πληροφορίες από τοπικά ΜΜΕ υποστηρίζουν πως η Ινδία θέλει να αναπτύξει έκδοση με εμβέλεια 1.500km. Το μεγαλύτερο όμως πλεονέκτημα του όπλου είναι ότι αναπτύσσει υπερηχητική ταχύτητα, η οποία το καθιστά δύσκολα ανασχέσιμο από τα παραδοσιακά συστήματα εγγύς προστασίας πολεμικών πλοίων. Αξίζει να σημειωθεί πως για την ώρα, ο BrahMos είναι ο ταχύτερος αντιπλοϊκός πύραυλος στον κόσμο.
Σύμφωνα με την κοινοπραξία κατασκευής του BrahMos, το όπλο προσφέρεται σε προσιτότερη τιμή, σε σύγκριση με αντίστοιχα προϊόντα της MBDA ή της Raytheon, με κόστος ανά βλήμα να εκτιμάται στα 2,75 εκατομμύρια δολάρια.
Επομένως, έχουμε ένα βλήμα cruise με εξαιρετικά χαρακτηριστικά (με βάση τον κατασκευαστή), που χρησιμοποιεί αρκετά ρωσικής προελεύσεως υποσυστήματα (αν και η Ινδία προσπαθεί να απεξαρτηθεί), το οποίο ακόμη δεν έχει πιστοποιηθεί σε δυτικά αεροσκάφη (πχ Rafale). Για την ώρα επομένως, δεν τίθεται θέμα απόκτησης της αερομεταφερόμενης έκδοσης από τη χώρα μας, ενώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τυχόν αντιδράσεις από τις ΗΠΑ, δεδομένου πως ο BrahMos χρησιμοποιεί αρκετά μέρη κατασκευασμένα στη Ρωσία. Είναι πρακτικά βέβαιο πως όσο ο BrahMos χρησιμοποιεί ρωσικά μέρη, η Ελλάδα αποκλείεται να τον αγοράσει.
Πολυηχητικά όπλα: Το μέλλον των ένοπλων συρράξεων
Το απόλυτο game changer των ενόπλων συρράξεων του μέλλοντος, είναι δίχως αμφιβολία τα πολυηχητικά όπλα. Τυχόν αμυντική συνεργασία Ελλάδας-Ινδίας, θα μπορούσε θεωρητικά να μας προσφέρει ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα. Γιατί το λέμε αυτό; Διότι η Ινδία (σε συνεργασία με τη Ρωσία), αναπτύσσει τον BrahMos-II, έναν πολυηχητικό πύραυλο cruise με κινητήρα scramjet, εμβέλειας 1.000 χιλιομέτρων και ταχύτητας 8 Mach (στα χαρτιά για την ώρα). Εξυπακούεται πως ένα τέτοιο βλήμα είναι πρακτικά μη ανασχέσιμο, ενώ ακόμη και το ικανότατο σύστημα AEGIS, θα δυσκολευόταν πολύ να τον αντιμετωπίσει. Ειδικά σε επιθέσεις κορεσμού, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή μέσο άμυνας εναντίον πολυηχητικών όπλων.
Ίσως λοιπόν θα ήταν ιδανικότερο η Ελλάδα να εξετάσει “εξωτικές” τεχνολογίες που θα έδιναν την απόλυτη υπεροχή σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Αν και ο BrahMos-II είναι ακόμη στα χαρτιά και φυσικά η τεχνολογία του αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό, δεν υπάρχει λόγος να πιστέψουμε πως η Ινδία δεν θα τον αποδέσμευε, αν και όταν ολοκληρωθεί η ανάπτυξή του.
