Κάτω από την επιφάνεια του νερού, κανένας δεν μπορεί να ακούσει την κραυγή σου, ειδικά αν βρίσκεται σε ένα αεροπλάνο. Η καθολική αδυναμία να γεφυρωθεί το κενό μεταξύ του σόναρ και του ασυρμάτου έχει οδηγήσει τους ανθρώπους να κατασκευάσουν υποβρύχιες συσκευές που μπορούν να επικοινωνούν με τον υπόλοιπο κόσμο και μία νέα έρευνα του MIT ίσως δώσει τη λύση.
Σύμφωνα με το «Popular Mechanics», η επιφάνεια της θάλασσας λειτουργεί ως εμπόδιο που δεν επιτρέπει τη διέλευση των σημάτων. Πάνω από το νερό, η επικοινωνία γίνεται χρησιμοποιώντας ραδιοκύματα, ικανά να ταξιδεύουν στον αέρα για εκατοντάδες μίλια. Μέσα στο νερό, ωστόσο, τα ραδιοκύματα μπορούν να ταξιδέψουν μόλις για λίγες ίντσες. Αντίθετα, η υποβρύχια επικοινωνία, για παράδειγμα μεταξύ υποβρυχίων, υποβρυχίων ρομπότ ή δύτες γίνεται με ακουστικά κύματα, που ταξιδεύουν μέσα στο νερό για μίλια.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα τα ραδιοκύματα σε ακουστικά κύματα στο όριο μεταξύ αέρα και νερού. Στο παρελθόν, επιστήμονες και μηχανικοί έχουν προσπαθήσει να λύσουν το ζήτημα με ειδικούς σημαντήρες επικοινωνιών ή με ανάδυση των υποβρυχίων και των ρομπότ για να στείλουν και να λάβουν μηνύματα. Αλλά ερευνητές από το MIT έχουν αναπτύξει έναν καλύτερο τρόπο, χρησιμοποιώντας ακουστικά κύματα για να δημιουργηθούν μικρές, ανιχνεύσιμες δονήσεις στην επιφάνεια της θάλασσας.
Η τεχνολογία είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο, αλλά να πως λειτουργεί: Ένα δυνατό ηχείο κάτω από τα κύματα στέλνει ηχητικά κύματα προς την επιφάνεια. Αυτά τα ηχητικά κύματα προκαλούν στην επιφάνεια της θάλασσας να δονηθεί σχεδόν ανεπαίσθητα και τις δονήσεις μπορούν να εντοπίσουν και να επιλέξουν οι αισθητήρες του αεροσκάφους.
Οι ερευνητές προτείνουν την χρήση δύο διαφορετικών συχνοτήτων ακουστικών κυμάτων, κάτι που θα επιτρέψει στους χειριστές την αξιοποίηση του δυαδικού συστήματος. Με αυτή την τεχνική, τα υποβρύχια θα μπορούσαν να στείλουν σήματα στα αεροσκάφη, τα ρομπότ θα μπορούσαν να στείλουν σήματα στους χειριστές τους και κατεστραμμένα αεροπλάνα ή βυθισμένα πλοία θα μπορούσαν να ειδοποιήσουν τα συνεργεία διάσωσης.
Προς ώρας η τεχνολογία έχει δοκιμασθεί μόνο σε πισίνα και οι συνθήκες στην αληθινή ζωή θα μπορούν να δυσκολέψουν την εφαρμογή του. Αλλά εάν εισέλθει σε κοινή χρήση, θα μπορούσε να κάνει τη ζωή και την εξερεύνηση των βυθών πιο εύκολη.
