Οι κινήσεις της Ελλάδας για τον εκσυγχρονισμό των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας έχουν προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον, κάτι που είναι αναμενόμενο και θεμιτό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει άρθρο γερμανικού δικτύου το οποίο αναφέρεται στο εν λόγω ζήτημα, κάνοντας παράλληλα αναφορές στην Τουρκία, την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στα… δημοσιονομικά της χώρας μας.
Στο άρθρο του Redaktionsnetzwerk Deutschland, σημειώνεται ότι η Ελλάδα είναι ο πρώτος ξένος πελάτης για τον νέο τύπο πλοίου υψηλής τεχνολογίας της Γαλλίας, εννοώντας προφανώς τις FDI/Belharra.
Mάλιστα ο συντάκτης του άρθρου επισημαίνει ότι «φέτος η Ελλάδα θα αυξήσει τις δαπάνες της για τον στρατιωτικό εξοπλισμό και τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων συστημάτων κατά επτά φορές σε σύγκριση με το 2020.”
Στη συνέχεια και ενώ γίνεται αναφορά στην “ολοένα και πιο επιθετική Τουρκία”, υπογραμμίζεται ότι η κυβέρνηση με αυτές τις κινήσεις στα εξοπλιστικά προσβλέπει και σε ένα πιο ενεργό ρόλο στο ΝΑΤΟ, καθώς χαρακτηρίζεται η Τουρκία ως “προβληματικός εταίρος”.
Και κάπου εδώ υπάρχει και η εξής αναφορά: “Ο Μητσοτάκης λαμβάνει υποστήριξη από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, αν και όχι εντελώς ανιδιοτελώς: Οι δύο χώρες προσβλέπουν σε προσοδοφόρες συμφωνίες με την Αθήνα».
Μάλιστα. Και που ακριβώς είναι το μεμπτόν της υπόθεσης, από τη στιγμή την οποία μια εκλεγμένη κυβέρνηση – σε συνεργασία με την στρατιωτική ηγεσία της χώρας – προχωρά στην αμυντική ενίσχυση της;
Κριτική μπορεί να ασκηθεί προφανώς σε αυτό το ζήτημα ελεύθερα, όπως για κάθε ζήτημα σε κάθε δημοκρατία. Και έχουν ακουστεί πολλά και θα ακουστούν πολλά ακόμη.
Αλλά η επιλογή με τον ποιόν θα συνεργαστεί μια δημοκρατική χώρα κάθε φορά – και δη στα εξοπλιστικά – είναι αποκλειστικά δική της (εθνική) υπόθεση και δεν αφορά κανέναν άλλον. Ειδικά αυτούς, οι οποίοι δεν την έχουν στηρίξει σε δύσκολες στιγμές πρόσφατα. Αντιθέτως….
Εξοπλισμοί και δημοσιονομική κρίση
Στο κλείσιμο του ίδιου άρθρου εξάγεται μάλιστα το συμπέρασμα ότι «οι υψηλές στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας ήταν ένας από τους λόγους για την ελληνική δημοσιονομική κρίση».
Αναφερόμενος μάλιστα στα οικονομικά δεδομένα, ο συντάκτης του άρθρου υπογραμμίζει ότι «εντός του ΝΑΤΟ, μόνο οι ΗΠΑ ξοδεύουν περισσότερα για την άμυνα από την Ελλάδα».
Το Βερολίνο, τα γερμανικά όπλα και η Τουρκία
Προφανώς ο σχολιασμός και η διατύπωση οποιασδήποτε δημοσιογραφικής γνώμης είναι σεβαστή. Αλλά ας χρησιμοποιήσουμε τις παραπάνω επισημάνσεις για τα δικά μας σχόλια και τη διατύπωση σχετικών ερωτημάτων.
Αλήθεια, τις προηγούμενες δεκαετίες – μέχρι πρόσφατα προφανώς – τα γερμανικής κατασκευής συστήματα τα οποία προμηθευόταν η Ελλάδα ήταν υπό καθεστώς κάποιας γερμανικής δωρεάς;
Ή μήπως για την απόκτησή τους χρησιμοποιήθηκαν πόροι, οι οποίοι κρύβονταν σε… κρυμμένα σεντούκια και δεν προέρχονταν από τον προϋπολογισμό της χώρας;
Επίσης, η Τουρκία η οποία αγοράζει αφειδώς γερμανικής κατασκευής αμυντικά συστήματα, είναι σε… καλή κατάσταση τελευταία από δημοσιονομική πλευρά;
Γερμανία, τουρκικά Type 214TN και η εταιρική “αλληλεγγύη” που έχει πάει περίπατο
Και για να θίξουμε μια άλλη πλευρά του ίδιου όμως νομίσματος, άραγε είναι θεμιτό ή τέλος πάντων δεν θίγεται κανείς στο Βερολίνο από το γεγονός ότι τα γερμανικά όπλα χρησιμοποιούνται σε επιχειρήσεις της Άγκυρας, που απειλούν ευθέως δύο χώρες – μέλη της ΕΕ;
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιμετωπίσει η νέα γερμανική κυβέρνηση ζητήματα το οποία τίθενται παραπάνω.
Και κυρίως αν η νέα γερμανική ηγεσία – με την ουσιώδη συμμετοχή των “Πρασίνων” θυμίζουμε – θα ξεκαθαρίσει το τοπίο στις σχέσεις της με την Άγκυρα. Ή για να το πούμε λίγο διαφορετικά, αν επιτέλους το Βερολίνο αποφασίσει να λειτουργήσει με ευρωπαϊκούς όρους αλληλεγγύης ή θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του ακόμη κι αν ασκούνται σκαιές απειλές σε κράτη που συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
