Αν και πιο πολύ οργανωτικό ως νέο, τα εγκαίνια που έγιναν χθες στη Βρετανία, στο Reading, των κεντρικών γραφείων του προγράμματος μαχητικού 6ης γενιάς, GCAP (Global Combat Air Program) που αναπτύσσουν μαζί Λονδίνο, Ρώμη και Τόκιο, έχουν σημασία.
Έτσι στην νέα εγκατάσταση θα στεγαστεί η γραφειοκρατία του προγράμματος, που αποτελείται από το διεθνή οργανισμό διαχείρισης, τον GIGO, όπως και τη βιομηχανική κοινοπραξία Edgewing, που έχει αναλάβει την εκτέλεση του έργου, μεταξύ των BAE Systems, Leonardo και Japan Aircraft Industrial Enhancement (η τελευταία εκπροσωπεί τις ιαπωνικές εταιρείες που μετέχουν, με επικεφαλής τη Mitsubishi Heavy Industries).
Τα εγκαίνια έγιναν από την βρετανίδα υπουργό Αμυντικών Προμηθειών, Maria Eagle, η οποία τόνισε πως το πρόγραμμα του νέου μαχητικού συντηρεί 3.500 θέσεις εργασίας στη χώρα όπως και 1.000 θέσεις μαθητείας. Το τελευταίο είναι σημαντικό, καθώς δείχνει πόσοι νέοι εργαζόμενοι θα απασχοληθούν ως εκπαιδευόμενοι στην εξέλιξη του αεροσκάφους, ώστε μελλοντικά να γίνουν η επόμενη γενιά μηχανικών (μην κάνουμε συγκρίσεις με την Ελλάδα, όπου δυστυχώς η πρακτική αυτή των θέσεων μαθητείας στη βαριά βιομηχανία και σε τεχνικές ειδικότητες, έχει ατονήσει).
Το πιο ενδιαφέρον; Πως ενώ στο ανταγωνιστικό πρόγραμμα Γαλλίας-Γερμανίας-Ισπανίας, για το επίσης 6ης γενιάς μαχητικό FCAS, υπάρχει υπογεία σύγκρουση μεταξύ των συμμετεχόντων για το ποιος θα έχει μεγαλύτερο μερίδιο ανάπτυξης, το βρετανο-ιταλο-ιαπωνικό πρόγραμμα έχει δρομολογηθεί σαφώς καλύτερα, ενώ προσανατολίζεται και σε πωλήσεις εκτός των 3 βασικών εταίρων. Αν βέβαια βρεθεί χώρα ικανή να πληρώσει το κόστος. Έστω κι έτσι όμως, το GCAP κάνει βήματα, τεχνολογικά και οργανωτικά και χρηματοδοτικά, ενώ άλλου… σφάζονται.
