Ξυπνά και η Γαλλία σε ότι αφορά την αμυντική παραγωγή της, τουλάχιστον σε όγκο συστημάτων, μιας και μέχρι σήμερα παρέμενε σε ήπιους ρυθμούς, εξαρτώμενους από την ήδη προγραμματισμένη πορεία των κρατικών παραγγελιών και από τις όποιες εξαγωγές.
Κατάσταση όμως που έχει δραματικά αλλάξει καθώς και η εσωτερική ανάγκη εξοπλισμών έχει αυξηθεί σε συγκεκριμένους κλάδους, κυρίως πυρομαχικά (γενικό ζήτημα σε όλο τον κόσμο πλέον, μετά από αυτά που βλέπουν στην Ουκρανία), συν την ξαφνική ανάγκη κάλυψης των όσων όπλων έχουν προωθηθεί στο Κίεβο, αλλά και όσα προορίζονται να πάνε προς τα εκεί τους επόμενους μήνες. Και βέβαια υπάρχει και κύμα διεθνών παραγγελιών, όπου το πότε μπορεί να παραδώσεις (ιδανικά “χθες”), έχει αρχίσει να γίνεται κεντρικό κριτήριο αγοράς.
Ινδία: Όλα τα λεφτά στη Γαλλία, για 26 μαχητικά Rafale Μ και 3 ακόμη υποβρύχια Scorpene
Ο όγκος λοιπόν παραγωγής αυξάνει με συγκεκριμένα παραδείγματα: Η Dassault παραδίδει τώρα 3 Rafale το μήνα από ένα, η KNDS (κοινοπραξία της γαλλικής Nexter με τη γερμανική KMW) βγάζει 6 αυτοκινούμενα πυροβόλα Caesar το μήνα από 2 και από τις αρχές του 2024 θα ανέβει στα 8, η MBDA διπλασίασε την παραγωγή των αντιαεροπορικών πυραύλων Mistral σε 40 το μήνα, ενώ έχει αυξηθεί και η παραγωγή των βλημάτων πυροβολικού 155 χιλιοστών (αυτή τη στιγμή το πιο περιζήτητο πυρομαχικό διεθνώς). Ακόμη η Thales έχει διπλασιάσει την παραγωγή της σε συστήματα ραντάρ.
Όπως δήλωσε ο Γάλλος υπουργός Άμυνας, Sebastien Lecornu σε επίσκεψη του στις εγκαταστάσεις της Nexter (όπου απένειμε και το μετάλιο Εθνικής Αμύνης στο προσωπικό για τις προσπάθειες τους), όλα τα παραπάνω είναι “σαφείς ενδείξεις ότι μπαίνουμε σε ‘πολεμική οικονομία'”, μια εξαγγελία που είχε κάνει νωρίτερα φέτος ο Μακρόν.
Ήδη η Γαλλία έχει το 11% των παγκόσμιων πωλήσεων όπλων με σαφή ανοδική τάση (τρίτη στον κόσμο μετά από ΗΠΑ και Ρωσία), έχοντας ωφεληθεί ιδιαίτερα από μεγάλες παραγγελίες από τις χώρες του Κόλπου και την Ινδία (αλλά και την Ελλάδα βέβαια), χωρίς να έχει εξαντλήσει τις αγορές αυτές, ενώ αναζητά και ευκαιρίες σε όλο τον κόσμο. Όπου βέβαια έχουν εμφανιστεί αρκετοί νεόκοποι ανταγωνιστές, όπως η Νότια Κορέα και η Τουρκία.
Πάντως όσο εντυπωσιακά και να είναι τα παραπάνω νούμερα αύξησης παραγωγής, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε πως παραμένουν μέτρια μπροστά στη διεθνή ζήτηση. Αλλά δύσκολα μπορεί να ανέβουν και παραπάνω, καθώς η παραγωγή υψηλής ποιότητας οπλικών συστημάτων, πέρα από το “μηχανουργικό” της κομμάτι, απαιτεί και υψηλής εξειδίκευσης προσωπικό που δεν δημιουργείται από την μια μέσα στην άλλη, όπως και ροή πολύ εξελιγμένων εξαρτημάτων και σπάνιων πρώτων υλών και μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρονικών. Η εποχή της μαζικής παραγωγής τύπου Β’ Παγκοσμίου με εκατοντάδες άρματα το μήνα να παράγονται δεν μπορεί να επαναληφθεί, αν και η Ουκρανία (ξανά εδώ η αναφορά της…) έχει δείξει πως η “κατανάλωση” στο πεδίο της μάχης μπορεί να φθάσει σε τέτοια νούμερα. Άλλωστε ο πόλεμος πάντα έχει μεγαλύτερη όρεξη από τους υπηρέτες του.
Η Γαλλία μπαίνει στο πρόγραμμα των βελγο-ολλανδικών ναρκοθηρευτικών
