Αναβάθμιση G3 – Αξίζει το κόστος;

Η αναβάθμιση των τυφεκίων G3 αποτελεί ένα θέμα που συχνά απασχολεί την διαδικτυακή κοινότητα και όχι μόνο. Το συγκεκριμένο όπλο αποτελεί τον βασικό οπλισμό του Έλληνα στρατιώτη, χωρίς να υπάρχει πρόθεση να αντικατασταθεί, τουλάχιστον στο προσεχές μέλλον.

Κατ’ αρχάς, πότε κάποιος πρέπει να επιλέγει την αναβάθμιση ενός υφιστάμενου όπλου έναντι της αγοράς ενός καινούριου; Οι πιο σημαντικοί λόγοι είναι οι παρακάτω:

1. Ο οπλισμός είναι σε καλή σχετικά κατάσταση, όσον αφορά στα λειτουργικά μέρη (κάννη, κλείστρο) οπόταν έχει πολλή ωφέλιμη ζωή προς εκμετάλλευση.
2. Δεν πρόκειται να γίνει μετάβαση σε νέο διαμέτρημα και θα διατηρηθεί το υφιστάμενο.
3. Η ηγεσία δεν θεωρεί ότι ένα καινούριο τυφέκιο (ή διαμέτρημα) είναι σε θέση να βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό την επιχειρησιακή ικανότητα των Τμημάτων
4. Οικονομικοί λόγοι, ειδικά σε σχέση και με το (3).

Παίρνοντας ένα-ένα τα πιο πάνω και «αναλύοντας» τα, θα λέγαμε ότι τα (περισσότερα) G3 του Ε.Σ είναι σε πάρα πολύ καλή κατάσταση με πολλή ωφέλιμη ζωή εμπρός τους. Φθορές σε πλαστικά μέρη ή φθορές στην βαφή και φινίρισμα δεν είναι λειτουργικά προβλήματα. Κύριος λόγος για την καλή κατάσταση είναι ο περιορισμένος αριθμός βολών που γίνονται ετησίως ενώ καμιά χρήση δεν φέρνει το όπλο σε σημείο θερμικής καταπόνησης που θα περιόριζε την ζωή της κάννης. Επίσης υπάρχουν πάρα πολλά όπλα πρακτικώς καινούρια.

Το σημείο που πάσχει στον Ε.Σ. (σε σχέση με την κατάσταση του οπλισμού) είναι αυτό της συντήρησης. Το πρόβλημα μπορεί να χωριστεί σε δυο κατηγορίες. Την ελλειπή συντήρηση (και κακή φύλαξη) και την υπερβολική (κακή) συντήρηση. Και τα δύο έχουν ρίζες στην έλλειψη σχετικής κουλτούρας εντός του Ε.Σ ειδικά από τα στελέχη και ως εκ τούτου την αδυναμία τους να μεταβιβάσουν μια σωστή τέτοια κουλτούρα στους στρατεύσιμους.

Παρεμπιπτόντως, το G3 ούτε «μπλοκάρει», ούτε ρίχνει στραβά, ούτε λιώνει. Είναι, κατά γενική ομολογία, από τα πλέον αξιόπιστα και εγγενώς ακριβή όπλα. Το G3 μπορεί να ρίξει χιλιάδες φυσίγγια χωρίς εμπλοκή, που να οφείλεται στην λειτουργία του όπλου. Εμπλοκές λόγω κακής ποιότητας φυσιγγίων και γεμιστήρων, είναι εξαιρετικά σπάνιες.

Δυστυχώς ο Ε.Σ. απέτυχε να μεταβεί σε νέο διαμέτρημα εδώ και δεκαετίες. Επίσης δυστυχώς, έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία να έχει όπλο υποστήριξης Ομάδας σε μικρότερο διαμέτρημα από το τυφέκιο! «Ευτυχώς» σε επιχειρήσεις πλήρους κλίμακας πολύ μικρό ρόλο θα παίξει το διαμέτρημα. Προσοχή, πολύ μικρό. Όχι ασήμαντο ή μηδενικό. Ακόμα και από άποψη ΔΜ τα μικρότερα, ελαφρύτερα διαμετρήματα έχουν οφέλη. Αλλά, πολεμάς με αυτό που έχεις, όχι με αυτό που θα ήθελες να είχες.

Σε σχέση με το (3), η ηγεσία… Η ηγεσία δυστυχώς δεν ασχολείται με αυτά τα «μικρά». Και αν η ηγεσία ασχολείτο θα έβλεπε τις ελλείψεις στην εκπαίδευση και θα βελτίωνε την κατάσταση πρώτα εκεί. Η βελτιωμένη εκπαίδευση θα καταδείκνυε τις ανάγκες για νέα ή βελτιωμένα όπλα κ.ο.κ. Και αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα ικανότερα επιχειρησιακά Τμήματα. Οικονομικά τέλος, η αναβάθμιση συχνά είναι η πιο φτηνή επιλογή.

Υπόψη, η αναβάθμιση είναι μια επιλογή που έκαναν (και κάνουν) κι άλλοι. Π.χ. Πορτογάλοι Πεζοναύτες (παρεμπιπτόντως με το G3), Σουηδοί (και πάλι με G3), Φιλανδοί (το Rk-62), οι Βρετανοί (με το SA-80….) και άλλοι. Ακόμα και σε αλλαγή οπλισμού τα αναβαθμισμένα όπλα δεν παν χαμένα. Καθώς ποτέ μια αλλαγή δεν είναι άμεση αλλά σταδιακή διαδικασία. Και τα αναβαθμισμένα όπλα ανακυκλώνονται προς «δεύτερης» και «τρίτης» γραμμής Μονάδες.

Τα ΕΑΣ έχουν υποβάλει συγκεκριμένη πρόταση για την αναβάθμιση των G3. Η πρόταση στηρίζεται στο τι απαίτησε ο Ε.Σ και όχι σε αυθαίρετες προτάσεις από πλευράς ΕΑΣ.
Το μόνο στοιχείο που μπορεί από μόνο του να βελτιώσει την επιχειρησιακή ικανότητα είναι το οπτικό σκοπευτικό, και ειδικά, με τα δεδομένα του Ε.Σ., τα Ερυθρής Κουκίδας (Red Dot, Reflex κλπ). Αυτό υπάρχει στην πρόταση με την υποσημείωση ότι η εταιρεία μπορεί να παράσχει οτιδήποτε ζητήσει ο τελικός χρήστης. Ο Ε.Σ. μάλλον προσανατολίζεται προς το Comp M4 της Aimpoint. Κορυφαίο από κάθε άποψη.

Σαν τελικό σχόλιο, εκτός και εάν βρεθούν μεγάλες ποσότητες οπλισμού και, κυρίως, σκοπευτικών βοηθημάτων, αλλά και αντίστοιχων ποσοτήτων πυρομαχικών, δυστυχώς, ενδέχεται η αναβάθμιση να είναι μονόδρομος αυτή την χρονική περίοδο. Όλοι αναγνωρίζουν ότι πίσω από αυτό ενδεχομένως να κρύβεται και η έμμεση στήριξη στην εταιρεία. Και αυτό να σημαίνει μη ρεαλιστικά χρηματικά ποσά.

Αυτό είναι το σκέλος της πολιτικής απόφασης. Δεν είναι επιχειρησιακός παράγοντας. Κι αυτό το σημείο μπορεί να αποτελέσει λόγο να κριθούν και να κατακριθούν οι υπεύθυνοι εφόσον δεν μπορούν να το δικαιολογήσουν.

Ίσως η αναβάθμιση καλό θα είναι να περιοριστεί στην τοποθέτηση οπτικών σκοπευτικών στον οπλισμό που αφορά τα μάχιμα τμήματα του ΠΖ. Ίσως αυτά να επωφελούνταν κι από ένα κοντάκι σαν της Spuhr (και μόνο της Spuhr,). Δεν χρειάζεται ο Τυφεκιοφόρος του Ε.Σ. δίποδα (περισσότερα επ’ αυτού ίσως μελλοντικά), πολλαπλές ράγες picatinny (τι να βάλει πάνω…;), φανάρια κλπ.

Πιο ολοκληρωμένη αναβάθμιση θα μπορούσε να αφορά τα τυφέκια εκείνα που θα χρησιμοποιηθούν για τους Σκοπευτές Ακριβείας/Ακροβολιστές/«Ελεύθερους Σκοπευτές» και ο λόγος είναι ότι αυτά τα τυφέκια θα μπορούσαν να μείνουν σε χρήση ακόμα και σε ενδεχόμενη μελλοντική αλλαγή οπλισμού/διαμετρήματος. Η «πλατφόρμα» του G3 προσφέρεται για χρήση σε τέτοιες εφαρμογές.

Ευστάθιος Παλαιολόγος