Η Ελλάδα είχε μεριμνήσει με διαβήματα προς την ισραηλινή πλευρά, και προληπτικά αλλά και σήμερα, έτσι ώστε να διασφαλιστεί απολύτως η ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών που επιβαίνουν στα πλοία του στολίσκου Global Sumud Flotilla ανέφερε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, μιλώντας σήμερα στο 11ο Διεθνές Συνέδριο Ναυτικού Δικαίου με θέμα: «Θαλάσσια ασφάλεια, Διασύνδεση και Θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός: σκέψεις και προκλήσεις».
Ο κ.Γεραπετρίτης τόνισε ότι η ενημέρωση, την οποία έχει μέχρι τη στιγμή της ομιλίας του το μεσημέρι, είναι ότι τα 39 πλοία από τον στολίσκο ήδη καταπλέουν προς το λιμάνι του Ashdod.
“Όλοι οι επιβαίνοντες είναι καλά στην υγεία τους, δεν έχει υπάρξει άσκηση βίας. Δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί απολύτως οι συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η συνοδεία των πλοίων προς το Ισραήλ. Εκείνο, το οποίο είναι βέβαιο, είναι ότι σε συνεργασία και με τις άλλες χώρες, των οποίων πολίτες βρίσκονται στην αποστολή, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να υπάρξει πλήρης εγγύηση ασφάλειας για τους πολίτες αυτούς και ήδη έχουμε μεριμνήσει σχετικά” τόνισε ο κ. Γεραπετρίτης.
Ανέφερε ότι η διεθνής συγκυρία είναι τέτοια “που σου επιβάλλει να αναλαμβάνεις με σύνεση και σοβαρότητα μεγάλες πρωτοβουλίες”, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου, και προσέθεσε:
“Η σοβαρότητα είναι το σημείο κλειδί. Πολλές φορές ακούω εκείνους, οι οποίοι με πομφόλυγες ή με λόγια που δεν ανταποκρίνονται, όχι μόνο στο δίκαιο, αλλά ούτε καν στην πραγματικότητα, να ζητούν τον ουρανό με τ’ άστρα. Η απάντηση είναι πάρα πολύ σοβαρή. Σε χρόνους ασύμμετρους, εκείνο το οποίο οφείλουμε όλοι να πράττουμε είναι να σεβόμαστε το Διεθνές Δίκαιο και πάνω απ’ όλα να ασκούμε την πολιτική μας με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, χωρίς κραυγές, και πάνω απ’ όλα να έχουμε στο μυαλό μας ότι η ευθύνη του σήμερα μπορεί να είναι ένας κίνδυνος του αύριο. Γι’ αυτό λειτουργούμε”.
Ο υπουργός Εξωτερικών αναφερόμενος στο θέμα του συνεδρίου, σημείωσε ότι το 80% του όγκου του διεθνούς εμπορίου μεταφέρεται μέσω της θάλασσας και αυτό σημαίνει εφοδιαστική αλυσίδα, σημαίνει εθνικές οικονομίες. Έφερε ως παράδειγμα την οικονομία της Αιγύπτου, και τα μειωμένα έσοδα του Suez, διότι οι διελεύσεις έχουν μειωθεί περισσότερο από 60% λόγω των γεγονότων στην Ερυθρά Θάλασσα.
“Αυτή όμως η αλληλουχία γεγονότων, δηλαδή η εφοδιαστική αλυσίδα, η οποία εξαρτάται σχεδόν απολύτως από τη θάλασσα, οδηγεί ακόμη και τα περίκλειστα κράτη να έχουν ένα μείζον ενδιαφέρον σε ό,τι αφορά τη θαλάσσια ασφάλεια. Αλλά δεν είναι θέμα, το οποίο αφορά μόνο εμάς, τα κράτη, τα οποία έχουν δεσμούς με την θάλασσα, αλλά αφορά όλα τα κράτη” είπε.
Ο κ. Γεραπετρίτης μίλησε για τις απειλές στη θάλασσα, έκανε λόγο για υβριδικές απειλές και απειλές για τις υποθαλάσσιες υποδομές.
“Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, η διασυνδεσιμότητα, η οποία έχει τεράστια σημασία σήμερα, ιδιαιτέρως οι αγωγοί φυσικού αερίου, αλλά και οι ηλεκτρικές διασυνδέσεις, είναι πολύ ευάλωτα οικοσυστήματα. Έχουμε δει τι έχει συμβεί στη Βόρεια Θάλασσα. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα αντικείμενα υβριδικών επιθέσεων και απειλών, γιατί είναι εξαιρετικά ευάλωτο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσει να διαφυλάξει κανείς την ακεραιότητα υποδομών, οι οποίες είναι υποθαλάσσιες και οι οποίες όμως είναι εντούτοις πάρα πολύ κρίσιμες για περισσότερα κράτη. Άρα η ανάδραση του φαινομένου αυτού συνδέεται στην πραγματικότητα και με όλες τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Οι πόλεμοι, όπως τους γνωρίσαμε έως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πλέον δεν υπάρχουν. Οι πόλεμοι παίρνουν μία νέα μορφή. Βλέπουμε τι συμβαίνει στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή. Αλλά βλέπουμε και τι συμβαίνει σε χώρες, όπου υπάρχουν ένοπλες συρράξεις με μη παραδοσιακά μέσα, όπως συμβαίνει στην υποσαχάρια Αφρική” είπε.
Ο κ. Γεραπετρίτης τόνισε ότι η Μεσόγειος βρέχει 21 κράτη και όλα τα κράτη διεκδικούν έναν μέγιστο θαλάσσιο χώρο μέσω των θαλασσίων ζωνών, δηλαδή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και της υφαλοκρηπίδας.
“Εκεί βεβαίως υπεισέρχονται πολλές φορές μαξιμαλιστικές αξιώσεις. Αλλά το βέβαιον είναι ότι η εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας, μέσω της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay, που ήδη έχει συμπληρώσει έναν πολύ μακρό χρόνο ζωής, 43 χρόνια για μια διεθνή σύμβαση είναι πάρα πολύ μεγάλος χρόνος” είπε και προσέθεσε:
“Και ενώ έχουν αλλάξει τεκτονικά τα δεδομένα, τα γεωπολιτικά αλλά και η σημασία της τακτοποίησης του θαλάσσιου χώρου, η σύμβαση αυτή εξακολουθεί να παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος, ο οποίος θέτει και τη διαδικασία, αλλά και τα ουσιαστικά κριτήρια για τη διευθέτηση του θαλασσίου χώρου. Είναι πάρα πολύ σημαντική η γεωπολιτική σημασία της τακτοποίησης, έτσι ώστε να προλαμβάνονται κρίσεις. Kαι αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να το δούμε ως εργαλείο ειρήνης”.
Ο κ. Γεραπετρίτης επισήμανε ακόμη, ότι η σωστή σκέψη ότι σε ό,τι αφορά την άσκηση των δικαιωμάτων που αφορούν την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, θα πρέπει να είναι ένα αντικείμενο συζήτησης, διευθέτησης ή εν τέλει παραπομπής σε διεθνή δικαιοδοσία, είναι προφανώς μια σοφή πρόβλεψη. “Με κάποιο τρόπο ορθολογικό πρέπει να υπάρχει κατανομή. Kαι ο πιο ορθολογικός τρόπος είναι ο διαβουλευτικός τρόπος. Παρά ταύτα, ακριβώς κατά ανάλογο τρόπο που αυξάνει η σημασία της ενεργειακής αυτοδυναμίας του κάθε κράτους, αντιστοίχως αναβαθμίζεται και η αξία κάθε μέτρου θαλάσσιου χώρου. Άρα καταλαβαίνουμε το πόσο η γεωπολιτική αξία πολλαπλασιάζεται” σημείωσε.
Μιλώντας για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό είπε ότι για πρώτη φορά, πριν από μερικούς μήνες, η Ελλάδα κατέγραψε με τρόπο σαφή το πώς αντιλαμβάνεται η ίδια τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, ο οποίος στηρίζεται αμιγώς και αποκλειστικά στο Διεθνές Δίκαιο. Όπως είπε ο σχεδιασμός αυτός στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο αποτυπώνοντας τις συμφωνίες, οι οποίες έχουν γίνει με όμορες χώρες, την Ιταλία και την Αίγυπτο, για την Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη, αλλά και, όπου δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία με τις όμορες χώρες, τα απώτατα όρια της δυνητικής υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
“Ένας Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός, ο οποίος ανοίγει μία νέα εποχή για την Ελλάδα, διαμορφώνει το πλαίσιο κοινωνικών δραστηριοτήτων που μπορεί να ασκούνται στη θάλασσα και πρώτα και πάνω από όλα αναδεικνύει την Ελλάδα ως πυλώνα σταθερότητας και γεωπολιτικής στην διεθνή αρένα” προσέθεσε.
Ανέλυσε τα χαρακτηριστικά του ΘΧΣ και είπε ότι καθιερώνει με τρόπο πάρα πολύ σαφή ένα σχέδιο, το οποίο χαρακτηρίζεται ως ολιστικό, διότι περιλαμβάνει όλους τους στόχους, οι οποίοι πρέπει να τίθενται για την τακτοποίηση του θαλάσσιου χώρου. Κλιματική ανθεκτικότητα, βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, βελτίωση και προστασία θαλασσίων μεταφορών, ιχθυοκαλλιέργεια, ενεργειακοί πόροι και ενίσχυση των διασυνοριακών έργων κοινού ενδιαφέροντος.
“Καταγράφονται με σαφήνεια οι ανθρώπινες δραστηριότητες, οι οποίες μπορούν να αναπτύσσονται εντός του θαλάσσιου χώρου. Ένα συμπαγές σχέδιο. Θα ακολουθήσουν τα επόμενα βήματα, τα οποία αφορούν την ολοκλήρωση του μεγαλόπνοου αυτού έργου του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού. Όμως η Ελλάδα, για πρώτη φορά, καταγράφει σε ένα ενιαίο κείμενο, το οποίο αποτελεί μέρος του ευρωπαϊκού κεκτημένου, τις θαλάσσιες ζώνες της, είτε εκείνες οι οποίες έχουν ήδη ολοκληρωθεί με συμφωνία με τα γειτονικά κράτη, είτε τα απώτατα όρια. Η Ελλάδα πλέον βρίσκεται στον γεωπολιτικό χάρτη και έχει πολύ σαφή τοποθέτηση σε ό,τι αφορά τα δικαιώματά της” είπε.
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ
