43 χώρες, συμπεριλαμβανομένων όλων των μελών του ΝΑΤΟ, προσκλήθηκαν σε μία σύνοδο στην αεροπορική βάση Ραμστάιν στη Γερμανία από τον αμερικανό υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν σε μία προσπάθεια της Ουάσινγκτον να δώσει “σάρκα και οστά” σε μία νέα συμμαχία, η οποία θα στηρίξει την Ουκρανία στη μάχη κατά της ρωσικής εισβολής.
Η συνάντηση έρχεται μια ημέρα αφότου ο Όστιν και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν επισκέφτηκαν προσωπικά την Ουκρανία, συναντώντας απευθείας με τον ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Η επίσκεψη σηματοδότησε την πρώτη αντιπροσωπεία υψηλού επιπέδου των ΗΠΑ από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας.
Οι χώρες εκτός ΝΑΤΟ που προσκλήθηκαν στη συνάντηση της Τρίτης προέρχονται από όλο τον κόσμο:
Από την περιοχή του Ειρηνικού: Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.
Από τη Μέση Ανατολή: Ισραήλ, Κατάρ και Ιορδανία.
4 χώρες από την Αφρικανική ήπειρο: Κένυα, Λιβερία, Μαρόκο και Τυνησία.
Από την Ευρώπη, δύο χώρες οι οποίες δεν είναι (ακόμη) μέλη του ΝΑΤΟ: η Σουηδία και η Φινλανδία.
Η πρωτοβουλία των ΗΠΑ να δημιουργήσει έναν νέο συνασπισμό – στην ουσία κατά της Ρωσίας – έρχεται σε μία χρονική συγκυρία, όπου γίνεται πλέον εμφανές ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα τελειώσει με μία γρήγορη νίκη της Μόσχας.
Δύο μήνες μετά την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων σε ουκρανικό έδαφος, από ανατολή, βορρά και νότο, η κατάσταση πλέον έχει αλλάξει, με τη Μόσχα πλέον να έχει ρίχνει όλο της το βάρος στο ανατολικό μέτωπο.
Παράλληλα, έχει αλλάξει και η στάση της Δύσης, η οποία μετά το αρχικό μούδιασμα και την απροθυμία της να στείλει στρατιωτικό εξοπλισμό στο Κίεβο, προχωράει πλέον όχι μόνο στην αποστολή βαρέων όπλων αλλά και στο συντονισμό των κινήσεων της (και) με άλλες χώρες σε όλο τον πλανήτη.
Η νέα συμμαχία και η προετοιμασία για μια μακρά σύγκρουση στην Ουκρανία
Το γεγονός ότι όπως έγινε γνωστό, η “Συμβουλευτική ομάδα Άμυνας για την Ουκρανία” – όπως ονομάστηκε η νέα συμμαχία – θα συνεδριάζει μια φορά τον μήνα, φανερώνει ότι οι Αμερικανοί προβλέπουν ότι η σύγκρουση με τη Ρωσία θα διαρκέσει μήνες, αν όχι χρόνια.
Και γι αυτό θα χρειαστούν χρήματα και πολλά πολλά όπλα. Ο αμερικανός υπουργός Άμυνας, Λόιντ Όστιν επιβεβαίωσε στην ουσία αυτές τις ανάγκες, αναφέροντας κατά την ομιλία του ότι μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 30 σύμμαχοι και εταίροι έχουν δεσμεύσει περισσότερα από 5 δισεκατομμύρια δολάρια σε εξοπλισμό για την υποστήριξη της Ουκρανίας. Από αυτά, οι ΗΠΑ έχουν διαθέσει περίπου 3,7 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ως προς το βασικό στόχο αυτής της πρωτοβουλίας, ο κ. Όστιν θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι “η Ρωσία δεν θα μπορεί πλέον να ασκεί επιθετικότητα εναντίον των γειτόνων της.”
«Θέλουμε να καταστήσουμε πιο δύσκολο για τη Ρωσία να απειλήσει τους γείτονές της και να τους αφήσουμε λιγότερο ικανούς να το κάνουν αυτό», είπε χαρακτηριστικά ο Όστιν.
Aυτό πάντως που αξίζει να σημειώσουμε σε σχέση με τη σύνθεση, το εύρος αλλά και τις επιδιώξεις αυτής της νέας συμμαχίας, είναι ότι παρά τις φιλικές και εταιρικές σχέσεις που έχουν μεταξύ τους – και κυρίως με τις ΗΠΑ -, αρκετές από αυτές δεν επιθυμούν να διαρρήξουν τις καλές σχέσεις τους και με τη Μόσχα.
Για παράδειγμα το Ισραήλ, ενώ είναι στενός εταίρος των ΗΠΑ, προσπαθεί να διατηρεί ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας και να μην προκαλεί τη Ρωσία, καθώς η ανοχή της έχει αποδειχθεί πολύτιμη για την πραγματοποίηση των αεροπορικών επιδρομών της κατά των φιλοιρανικών δυνάμεων που βρίσκονται στη Συρία.
Αλλά και αραβικές χώρες, όπως η Ιορδανία και το Κατάρ, οι οποίες διατηρούν σχέσεις με τη ρωσική κυβέρνηση και έχουν αγοράσει στρατιωτικό εξοπλισμό από τη βιομηχανία της, ίσως κληθούν σύντομα να ξεκαθαρίσουν τη στάση τους ως προς το πόσο ενεργή θα είναι η υποστήριξή τους στη νέα συμμαχία.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η πρωτοβουλία να προσκληθούν και χώρες από την Αφρική, όπως η Κένυα, η Λιβερία, το Μαρόκο η Τυνησία, καθώς είναι προφανές ότι η Ουάσινγκτον θέλει να δείξει ότι πρόκειται για μία “παγκόσμια συμμαχία” κατά της Ρωσίας – και όχι μια πρωτοβουλία μόνο των χωρών του ΝΑΤΟ.
Κλείνοντας, για να έχουμε και μία τάξη μεγέθους ως μέτρο σύγκρισης, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η συμμαχία κατά του ISIS συγκέντρωσε υποστήριξη από 84 χώρες ενώ ο πόλεμος κατά του Ιράκ έλαβε τη στήριξη από 40 χώρες.
