Χιλιάδες μετανάστες συρρέουν στο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα που αποτελεί πλέον την κύρια πύλη εισόδου για την Ευρώπη, καθώς οι ροές από την Ελλάδα έχουν μειωθεί σημαντικά από τότε που λειτουργούν οι Κλειστές Ελεγχόμενες Δομές για μετανάστες. Ένα μεταναστευτικό κύμα που αναβιώνει τις συζητήσεις γύρω από την ευρωπαϊκή πολιτική σχετικά με την παράτυπη μετανάστευση και τον επιμερισμό των ευθυνών, ενώ οι Ευρωπαίοι πολίτες απαιτούν από την Ευρώπη μία καλύτερα ελεγχόμενη μετανάστευση, αν κι αυτή επιμένει σε ανεφάρμοστα σχέδια.
Τα παραπάνω σημειώνονται σε τρία διαφορετικά άρθρα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό της εφημερίδας Le Figaro, στην εφημερίδα La Croix και στο περιοδικό L’ Express, αντίστοιχα.
Σύμφωνα με το άρθρο του περιοδικού της εφημερίδας Le Figaro, η Λαμπεντούζα, αποτελεί πύλη της παράνομης μετανάστευσης, σχολιάζοντας ότι «το ιταλικό νησί έχει γίνει σύμβολο της ανικανότητας της Ευρώπης να διαχειριστεί τη μεταναστευτική κρίση».
Στο ίδιο άρθρο σημειώνεται ότι «καταλαβαίνει κανείς ότι οι Έλληνες, μετά τις κρίσεις του 2015 και του 2016, δημιούργησαν τα κέντρα υποδοχής και κράτησης μεταναστών στο νησί της Λέσβου, στα βορειοανατολικά του Αιγαίου. Εκτείνεται σε 1.632 τ.χλμ., με λίγο περισσότερους από 100.000 κατοίκους – πληθυσμό πάνω από δέκα φορές μεγαλύτερο από αυτόν της Λαμπεντούζα… Παραμένει όμως ένα νησί που επιτρέπει στις ελληνικές αρχές να πάρουν το χρόνο τους για να εξετάσουν την κατάσταση των μεταναστών και να κάνουν διαλογή μεταξύ αυτών που μπορούν να αναζητήσουν εργασία στην Ευρώπη και εκείνων που θα πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους».
Μάλιστα όπως τονίζει το άρθρο ο αριθμός των μεταναστών που χρησιμοποιούν τις διαδρομές της Ανατολικής Μεσογείου έχει μειωθεί στο μισό από τότε που οι Έλληνες οργάνωσαν τις Κλειστές Ελεγχόμενες Δομές στη Λέσβο.
Την ίδια στιγμή σε έρευνα που παρουσιάζει η εφημερίδα La Croix γίνεται σαφές ότι οι Ευρωπαίοι τάσσονται υπέρ μιας πιο ελεγχόμενης μετανάστευσης. Σύμφωνα με τα ευρήματα της δημοσκόπησης που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Αυγούστου, σε δέκα χώρες, από το Ινστιτούτο Viavoice, για τη δεξαμενή σκέψης Confrontations Europe (δημιούργημα των Philippe Herzog και Michel Rocard), το σύνολο των απαντήσεων αποκαλύπτει πάνω από όλα ότι τη συζήτηση για τη μετανάστευση την έχουν οικειοποιηθεί, τα τελευταία χρόνια, κόμματα που καλούν υπέρ της απόρριψης των μεταναστών. «Στη Γαλλία, αυτή η αρνητική αντίληψη για τη μετανάστευση έχει από καιρό περιχαρακωθεί στην ακροδεξιά. Ωστόσο, βλέπουμε ότι έχει προχωρήσει στην κοινή γνώμη τα τελευταία είκοσι χρόνια», σημειώνει ο Thomas Genty, του Ινστιτούτου Viavoice.
Όπως αναφέρεται, μεταξύ άλλων, η μεγάλη πλειονότητα των Ευρωπαίων πιστεύει ότι «η μετανάστευση είναι ιδιαίτερα υψηλή στη χώρα τους»: αυτό πιστεύει το 74% των Γερμανών, το 73% των Ιταλών, το 71% των Γάλλων ή το 66% των Βέλγων που συμμετείχαν στην έρευνα. Παραδόξως, λένε ότι είναι περισσότερο «υπέρ της νόμιμης μετανάστευσης μη Ευρωπαίων».
Οι χώρες που είναι πιο ανοιχτές σε αυτή τη συνεισφορά είναι αυτές της Νότιας Ευρώπης: Ισπανία (78% υπέρ ή μάλλον υπέρ), Ιταλία (76%), Ρουμανία (70%), Ελλάδα (56%). Στη Γερμανία, οι απόψεις διίστανται: 48% είναι υπέρ έναντι 47% κατά ή εντελώς κατά.
Δύο χώρες ξεχωρίζουν επειδή είναι κατά κύριο λόγο αντίθετες στη νόμιμη μετανάστευση: η Ουγγαρία (51% κατά ή μάλλον κατά) και η Γαλλία (50%). Η Γαλλία είναι επίσης η μόνη χώρα όπου η πλειοψηφία των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η μετανάστευση έχει αρνητικό οικονομικό αντίκτυπο (53%).
Από την άλλη στο περιοδικό L’ Express δημοσιεύεται υπό τον τίτλο «Διαχείριση των μεταναστευτικών ροών: «Η Ευρώπη επιμένει σε ανεφάρμοστα σχέδια»» συνέντευξη του Matthieu Tardis, ερευνητή και δ/ντή του κέντρου ερευνών Synergies migrations.
Ο ερευνητής μεταξύ άλλων εξηγεί το ποιος μπλοκάρει την υιοθέτηση του μεταναστευτικού συμφώνου στην ΕΕ: «Κάθε χώρα έχει τη δικής της θεωρία για τη μετανάστευση, με μια δική της εθνική αντίληψη για το θέμα. Πολύ σχηματικά, υπάρχουν τρία μπλοκ: οι χώρες πρώτης εισόδου, στο Νότο, από την Ισπανία έως την Ελλάδα, οι οποίες ζητούν περισσότερη αλληλεγγύη και ανακατανομή των αφίξεων. Οι Βορειοδυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας και της Γερμανίας που θέλουν να υποδεχθούν τους μετανάστες, μόνο όμως εάν οι χώρες του Νότου καταγράψουν αυτούς τους αιτούντες άσυλο στο έδαφός τους. Υπάρχουν τέλος οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης που δεν θέλουν να υποδεχθούν κανέναν, εξ ου και η πρόταση της Επιτροπής για μια οικονομική συνεισφορά 20.000 ευρώ ανά αιτούντα άσυλο που δεν γίνεται αποδεκτός».
