Με τον ανταγωνισμό να κλιμακώνεται για τη διεκδίκηση των προγραμμάτων ναυπήγησης νέων φρεγατών σε Σουηδία και Δανία, η γαλλική Naval Group προχωρά σε αναβάθμιση των αντιαεροπορικών δυνατοτήτων της φρεγάτας FDI.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Mer et Marine, η γαλλική βιομηχανία αναπτύσσει εγχώριο σύστημα “ψυχρής εκτόξευσης” (cold launch), προσαρμοσμένο για τους αγγλο-ιταλικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους της οικογένειας CAMM (μικρής εμβελείας και μέσης ως CAMM-ER), αποφεύγοντας εξάρτηση από αμερικανικούς εκτοξευτές τύπου ExLS της Lockheed Martin. Θυμίζουμε πως η Σουηδία επιθυμεί την τοποθέτηση των συγκεκριμένων πυραύλων στα μελλοντικά της πλοία, επομένως προκρινόταν η ενσωμάτωση του εκτοξευτή ExLS.
Η καινοτομία λοιπόν του υπό ανάπτυξη εκτοξευτή, έγκειται στη δραστική αύξηση του αριθμού των μεταφερόμενων αντιαεροπορικών πυραύλων χωρίς να απαιτείται αύξηση διαθέσιμου χώρου εγκατάστασης.
Οπότε η βασική διαμόρφωση του Γαλλικού Ναυτικού για τις FDI προβλέπει στο πρόστεγο δύο οκταπλούς εκτοξευτές Sylver A50 -συνολικά 16 κελιά για ισάριθμους Aster 15/30- και χώρο για ακόμη 2 A50 (όπως είναι η ελληνική διαμόρφωση). Αλλά εδώ, η προτεινόμενη λύση επιτρέπει την τοποθέτηση 24 πυραύλων CAMM σε κάθε μία από τις δύο εξτρά θέσεις. Αυτό σημαίνει ότι μια φρεγάτα FDI θα μπορεί να φέρει ταυτόχρονα 16 Aster και έως 48 CAMM, δηλαδή συνολικά 64 αντιαεροπορικούς πυραύλους.
Η επιλογή ψυχρής εκτόξευσης για τους CAMM (που ήδη υπάρχει ως επιλογή για αυτόνομο κελί εξαπόλυσης, όπως π.χ. το φέρουν οι βρετανικές φρεγάτες Type 23), εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι ο πύραυλος εξέρχεται από τον σωλήνα του με πνευματική ώθηση και ενεργοποιεί τον κινητήρα σε ασφαλή απόσταση από το πλοίο, απλοποιώντας δραστικά τις απαιτήσεις διαχείρισης θερμότητας και παραγόμενων αερίων, σε σχέση με τους «θερμούς» εκτοξευτές Sylver.
Το νέο γαλλικό σύστημα, που βρίσκεται ήδη σε φάση ανάπτυξης, προβλέπεται να είναι επιχειρησιακά έτοιμο έως το 2030, χρονοδιάγραμμα που ταιριάζει με τις απαιτήσεις του σουηδικού προγράμματος. Η εξέλιξη αυτή ενισχύει τη θέση της FDI στoν σχετικό διαγωνισμό που είναι σε εξέλιξη, ιδιαίτερα απέναντι στην βρετανική πρόταση για το σχέδιο Arrowhead 140 και το ισπανικό Alfa 4000. Μιας και τα ανταγωνιστικά σχέδια βασίζονται στην εξασφάλιση των απαιτούμενων αδειών για τον παρεχόμενο εξοπλισμό εκτοξευτών από τις ΗΠΑ.
