Ο νέος διευθύνων σύμβουλος της Airbus έκανε έκκληση για ένα ενιαίο ευρωπαϊκό πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών και προειδοποίησε ότι η ήπειρος πρέπει να ενισχύσει την αμυντική της βιομηχανία.
Η παρέμβαση του κ. Guillaume Faury, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία του αεροναυπηγικού κολοσσού τον Απρίλιο, έρχεται εν μέσω εντάσεων κατά του Brexit και της διατλαντικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ.
Η Faury, πρώην επικεφαλής του τμήματος εμπορικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων της Airbus, δήλωσε ότι θα ήταν λογικό να συνδυαστούν τα δύο προγράμματα μαχητικών αεροσκαφών επόμενης γενιάς της Ευρώπης – δηλαδή το Tempest, το οποίο είναι βρετανική πρωτοβουλία και στην οποία έχουν προσχωρήσει η Ιταλία και η Σουηδία καθώς και το FCAS, που είναι μια γαλλογερμανική πρωτοβουλία στην οποία έχει προσχωρήσει κι η Ισπανία.
“Η Ευρώπη χρειάζεται ένα ισχυρό πρόγραμμα για την εξασφάλιση της αεροπορικής και διαστημικής κυριαρχίας της”, δήλωσε σε συνέντευξή του που παραχώρησε στους Times. “Μπορούμε να κάνουμε ένα τέτοιο έργο σήμερα την εποχή του Brexit; Πιθανώς όχι. Επομένως, είναι σημαντικό το FCAS [γαλλο-γερμανικό έργο] να συνεχίσει να κινείται προς τα εμπρός.
Πριν λίγο καιρό, η Airbus είχε παροτρύνει τις αντίστοιχες κυβερνήσεις να επιταχύνουν την χρηματοδότηση για το πρόγραμμα FCAS, καθώς υπήρχε μία σχετική κωλυσιεργία ως προς αυτό.
Dassault και Airbus καλούν τις κυβερνήσεις τους να υπογράψουν τα συμβόλαια για το νέο μαχητικό FCAS
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι είναι πρακτικά τρομερά δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο και οι κυβερνήσεις τόσο πολλών χωρών να πειστούν να συμμετάσχουν σε ένα και μόνο πρόγραμμα στο οποίο κανείς δεν θα έχει την πρωτοκαθεδρία ή έστω ένα κυρίαρχο ρόλο.
Παραδοσιακά, όσα μαχητικά ή άλλα αεροσκάφη κατασκευάστηκαν στην Ευρώπη ήταν σχεδόν όλα εμπορικές αποτυχίες όταν ήταν αποτέλεσμα κοινοπραξιών μεταξύ δυο ή περισσότερων χωρών. Αντίθετα, όσα ήταν καθαρά εθνικά προγράμματα, τα πήγαν πολύ καλύτερα τόσο σε πωλήσεις όσο και στα περιθώρια ανάπτυξης που είχαν.
Το πρόβλημα είναι με τις υπερβολικά πολλές διαφορετικές προδιαγραφές που πέφτουν στο τραπέζι, απαιτήσεις και δυνατότητες χρηματοδότησης από την κάθε χώρα, στοιχεία που όλα μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή με π.χ. αλλαγή κυβέρνησης ή πολιτικής σε κάποια από τις συμμετέχουσες χώρες με αποτέλεσμα προβλήματα στον ρυθμό ανάπτυξης ή / και παραγωγής.
