Κατάδειξη στόχων για ρουκέτες ΠΕΠ από F-35B

Σε ένα άλλο εντελώς επίπεδο πήγε η κατάδειξη στόχων για κατευθυνόμενα πυρομαχικά εκ του μακρόθεν κι εκ του ασφαλούς χάρη στην χρήση αεροσκαφών F-35.
Μέχρι σήμερα, το αμέσως επόμενο καλύτερο αποτέλεσμα που μπορούσε να επιτευχθεί κατά την εκπομπή πυρών υποστήριξης πέρα από βολές κορεσμού «στα τυφλά» σε μία γενική κατεύθυνση, ήταν η χρήση κατευθυνόμενων πυρομαχικών που μπορούσαν να κατευθυνθούν σε κάποιες συγκεκριμένες συντεταγμένες.
Αυτό όμως ενώ ήταν ένα άλμα προόδου σε σχέση με τα μη κατευθυνόμενα πυρομαχικά, και πάλι δεν ήταν αρκετό αφού αφορούσε μόνο σταθερούς στόχους, εγνωσμένων από πριν συντεταγμένων. Αυτό έχει αλλάξει πλέον.
Συγκεκριμένα, ένα μαχητικό F-35B των Αμερικανών Πεζοναυτών πέρασε δεδομένα στοχοποίησης στα πληρώματα πυραυλικού πυροβολικού, επιτρέποντας τους να πραγματοποιήσει στοχευμένη βολή εναντίον εκπαιδευτικού στόχου (εμπορευματοκιβώτιο) σε απόσταση δεκάδων μιλίων.
Έτσι χάρη στην συγκεκριμένη βολή, που ήταν η πρώτη του είδους, το F-35 ανέδειξε την ικανότητα του να πετάει πάνω από το πεδίο της μάχης σε προωθημένες θέσεις, να ανιχνεύει και να εντοπίζει στόχους και να μεταδίδει τις συντεταγμένες σε φίλιες δυνάμεις παροχής πυρών υποστήριξης στον αέρα, στην ξηρά ή στη θάλασσα.
Η συγκεκριμένη άσκηση παρουσιάστηκε ενδελεχώς λεπτομερώς στο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2017 του περιοδικού Army Fires Bulletin. Συγκεκριμένα σε άρθρο του συνταγματάρχη των Πεζοναυτών Τζόε Ρούσο, περιγράφεται η άσκηση που πραγματοποιήθηκε το διάστημα μεταξύ 15-29 Απριλίου 2017, τόσο στον αεροναύσταθμο Πεζοναυτών της Γιούμα όσο και στο Κέντρο Εναέριας & Επίγειας Μάχης των Πεζοναυτών «29 Φοίνικες» της Καλιφόρνια.
Σύμφωνα με την περιγραφή, στις 19 Απριλίου μαχητικά F-35B της 211 Μοίρας (η ίδια που τον προηγούμενο μήνα πραγματοποίησε τις πρώτες επιθέσεις με F-35B), εντόπισαν στόχους στο έδαφος χρησιμοποιώντας τους αισθητήρες τους.
Οι στόχοι, τυποποιημένα εμπορευματοκιβώτια, εντοπίστηκαν πιθανότατα από το ηλεκτροοπτικό σύστημα EOTS, το οποίο χρησιμοποιεί αισθητήρες έρευνας στο υπέρυθρο φάσμα για τον εντοπισμό στόχων στο έδαφος.
Μόλις εντοπίστηκαν οι στόχοι, τα F-35 έστειλαν τις συντεταγμένες GPS μέσω ασφαλούς ζεύξης δεδομένων στις επίγειες δυνάμεις στο έδαφος, που με την σειρά τους τις διαβίβασαν στα πληρώματα πυροβολαρχίας ΠΕΠ τύπου HIMARS.
Οι Πεζοναύτες πυροβολητές χρησιμοποίησαν αυτές τις συντεταγμένες για να πραγματοποιήσουν βολή κατευθυνόμενων ρουκετών GMLRS με αποτέλεσμα δύο ρουκέτες να πλήξουν τους στόχους τους στόχους τους.
Το M142 HIMARS είναι σύστημα ΠΕΠ επί τροχοφόρου οχήματος, καταγόμενο σχεδιαστικά από το βαρύτερο (κι ερπυστριοφόρο) M270 MLRS της δεκαετίας του ’80. Το Μ142 μπορεί να βάλλει έξι ρουκέτες των 227 χιλιοστών σε αποστάσεις μέχρι και 43 μίλια.
Οι ρουκέτες του τύπου αρχικά είχαν σχεδιαστεί ως φορείς πυρομαχικών διασποράς, ουσιαστικά για τον κορεσμό της περιοχής του στόχου με υποπυρομαχικά στο μέγεθος χειροβομβίδας. Το δόγμα χρήσης προέβλεπε την βολή ακόμα και 12 πυραύλων ταυτόχρονα για την κάλυψη μιας περιοχής, όπου βέβαια πολλές από αυτές πήγαιναν χαμένες.
Η προσθήκη δορυφορικού συστήματος καθοδήγησης GPS αναβάθμισε τα παλαιότερα MLRS και τα νεότερα HIMARS σε συστήματα ικανότητας «ένας στόχος, μία ρουκέτα».
Και τα δύο μπορούν να βάλλουν τη νέα ρουκέτα GMLRS (ή «Gimmler» στην καθομιλουμένη των πληρωμάτων), που διαθέτει καθοδήγηση GPS δίνοντας της ακρίβεια πυραύλου. Μια ακόμη νεότερη έκδοση, η TC-GMLRS έχει μέγιστο βεληνεκές 90 μίλια.
Η άσκηση υπογράμμισε τον τρόπο με τον οποίο το F35 μπορεί να αυξήσει την απόδοση άλλων συστημάτων στο έδαφος, ενεργώντας σαν τα μάτια και τα αυτιά μιας ευρύτερης δύναμης.
Τα παλαιότερης γενιάς αεροσκάφη, όντας ορατά στα εχθρικά ραντάρ, έπρεπε να εισέλθουν στη ζώνη επιχειρήσεων, να πλήξουν τους στόχους τους και να αποχωρήσουν άμεσα. Με το F35 αυτός ο περιορισμός δεν υπάρχει πλέον, αφού μπορεί να πετάξει επί ώρα επάνω από εχθρικό έδαφος όντας αόρατο στα εχθρικά ραντάρ, να σαρώνει την περιοχή για στόχους και με τον εντοπισμό τους να μεταδίδει τις θέσεις τους στις φίλιες δυνάμεις.
Αυτό μπορεί να είναι είτε η πρωταρχική αποστολή του F35 είτε δευτερεύουσα σε περίπτωση που θα έχουν εξαντληθεί τα δικά του πυρομαχικά, αλλά θα έχει ακόμα καύσιμα για να συνεχίζει να πετάει πάνω από το πεδίο της μάχης.
Αυτός δεν είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο το F-35 μπορεί να συνδράμει το έργο φίλιων δυνάμεων. Μέσω του δικτύου NIFC-CA (Navy Integrated Fire Control – Counter Air) του αμερικανικού Ναυτικού, τα αεροσκάφη του τύπου μπορούν να εμπλέξουν σε αερομαχία εχθρικά αεροσκάφη με την χρήση πυραύλων επιφάνειας-αέρος από τα αμερικανικά πλοία.
Μέσω του NIFC-CA, τα μαχητικά F-35 μπορούν να μεταδίδουν δεδομένα στοχοποίησης σε πλοία μέχρι κι εκατοντάδες χιλιομέτρα μακριά, επιτρέποντας στα πλοία αυτά να εκτοξεύουν πυραυλους επιφάνειας-αέρος εναντίον εχθρικών αεροσκαφών.
Το 2017, το αμερικανικό Ναυτικό και ο Raytheon πιστοποίησαν αυτήν την ικανότητα όταν χρησιμοποίησαν το συνδυασμό ενός πυραύλου SM-6 κι ενός αεροσκάφους F-35 για να καταστρέψουν έναν υποηχητικό στόχο.
Ο συγκεκριμένος πυραύλος έχει βεληνεκές πολύ μεγαλύτερο από αυτό που του επιτρέπει να στοχοποιήσει το ραντάρ του πλοίου-φορέα. Το F-35 όμως, πετώντας πολύ πιο μακριά, μπορεί να βοηθήσει το Ναυτικό να εκμεταλλευτεί πλήρως αυτό το αυξημένο βεληνεκές, εντοπίζοντας τις εισερχόμενες εναέριες απειλές σε μεγαλύτερες αποστάσεις και μεταδίδοντας τα δεδομένα στόχοποίησης στα πλοία.
Το ίδιο ακριβώς μπορεί να κάνει το F-35 και σε συνεργασία και με άλλα αεροσκάφη της Αεροπορίας, όπως το βομβαρδιστικό Β-52. Όπως έχουμε αναφέρει ήδη, το συγκεκριμένο αεροσκάφος έχει πλέον τον ρόλο της παροχής πυρών υποστήριξης εκ του μακρόθεν, με την με την άφεση πυραύλων πλεύσης μεγάλου βεληνεκούς.
Οι πύραυλοι αυτοί μετά την άφεσή τους, θα καθοδηγούνται σε στόχους που θα έχουν εντοπιστεί από F-35, ακόμα και ευκαιριακούς κινούμενους στόχους.
Με τον τρόπο αυτό, το Β-52 αποκτά ένα νέο ρόλο, αφού μπορεί να υπερίπταται επί ώρες πλησίον περιοχών ενδιαφέροντος και να βάλλει πύραυλους εναντίον στόχων την στιγμή που θα ζητηθεί χωρίς ανάγκη ύπαρξης δεδομένων στοχοποίησης.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι το F-35 δεν είναι απλώς ένα ακόμα μαχητικό κρούσης, και σίγουρα είναι πολλά παραπάνω από το «ιπτάμενο τούβλο» (sic) που φαντασιώνονται ορισμένοι.
Φυσικά η διαβίβαση πληροφοριών μάχης στις φίλιες δυνάμεις σε πραγματικό χρόνο δεν είναι κάτι καινούριο, αφού τα αεροσκάφη παίζουν τον ρόλο αυτό από τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο. Το F-35 όμως μπορεί να το κάνει πλέον με πολύ πιο ασφαλή και αποτελεσματικό τρόπο χρησιμοποιώντας το χαμηλό του ίχνος και την δύναμη των αισθητήρων του.
Δεν χρειάζεται πλέον «μπανιέρα από τιτάνιο» για το πιλοτήριο, προφίλ πτήσης ΝΟΕ και ελάχιστη παραμονή στο πεδίο της μάχης, με τεράστιο κίνδυνο για τους χειριστές και αμφίβολη επιτυχία στην συλλογή πληροφοριών.
Τώρα το μόνο που μένει είναι όλα αυτά να δοκιμαστούν και σε πραγματικές συνθήκες για να αναδειχθούν οι πραγματικές ικανότητες του αεροσκάφους, αλλά κι έπειτα να μελετηθούν τυχόν αντίμετρα και νέες τακτικές από τις εχθρικές δυνάμεις.