Το «πάρτυ» των F-14 στο γιώτ του Σαντάμ

Ο Σαντάμ ήταν πολλά πράγματα όμως σφιχτοχέρη δεν τον έλεγες. Το υπερπολυτελές του γιώτ «Αλ Μανσούρ» (Ο Νικητής) ήταν μια δήλωση κύρους για τον απόλυτο κυρίαρχο της Βαγδάτης: με μήκος 121 μέτρα, μεγαλύτερο κι από πλοίο της γραμμής, το ναυπηγηθέν στην Φινλανδία 7.359 τόννων σκάφος μπορούσε να φιλοξενήσει στο τεράστιο σαλόνι του 200 καλεσμένους. Τέσσερεις ακόμη δεν θα πείραζαν. Μόνο που αυτοί κατέφθασαν με δύο οπλισμένα F-14 Tomcats.
Το αξίας 25 εκατομμυρίων λιρών γιώτ διέθετε οκτώ καταστρώματα, ελικοδρόμιο, υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά, συστήματα εντοπισμού «κοριών» και δορυφορικό τηλέφωνο –από τα πρώτα που τοποθετήθηκαν σε μη πολεμικά πλοία. Λέγεται ότι κάτω από τα προσωπικά διαμερίσματα του Ιρακινού δικτάτορα υπήρχε μια μυστική δίοδος που οδηγούσε σε μια υποβρύχια κάψουλα διάσωσης/διαφυγής!

Το σκάφος είχε μόνο πέντε καμπίνες αλλά η διάχυτη χλιδή μπορούσε να κάνει ακόμη και τον Χαλίφη από τις Χίλιες και Μια Νύχτες να ζηλέψει. Μαρμάρινα είδη υγιεινής με ολόχρυσες βρύσες και θήκες για χαρτί τουαλέτας από φίλντισι (οι απανταχού νεόπλουτοι και τύραννοι έχουν μια περίεργη αδυναμία σε κάτι τέτοια) και χώρους διακοσμημένους με ξύλο κέδρου, βελανιδιάς και καρυδιάς σκαλισμένα στο χέρι, χρυσό και ασήμι, ήταν η υπενθύμιση σε όσους επέβαιναν στο πλοίο ποιος ήταν ο Ραΐς, ο Ηγέτης.
Η αγάπη του Σαντάμ για το πλωτό παλάτι του φάνηκε όταν τον Μάρτιο του 2003, πέντε ημέρες πριν την έναρξη της αμερικανικής επίθεσης, διέταξε την Προεδρική Φρουρά να ρυμουλκήσει το «Αλ Μανσούρ» από το συνηθισμένο αγκυροβόλιό του στο λιμάνι του Ούμμ Κασρ στα ενδότερα του λιμένα της Βασόρας για καλύτερη προστασία. Καλή σκέψη αλλά δεν βοήθησε και πολύ.

Στις 27 Μαρτίου 2003, δύο F-14 της Μοίρας VF-2 ‘Bounty Hunters’ οπλισμένα με βόμβες Mk.82 των 500 λιβρών που είχαν απονηωθεί από το αεροπλανοφόρο USS Constellation για αναγνώριση κατά μήκος του Ευφράτη με TARPS (Tactical Airborne Reconnaissance Pod System) πήραν εντολή από προκεχωρημένο ελεγκτή του Βρετανικού Στρατού να μεταβούν στον δίαυλο Σατ αλ-Άραμπ και να επιτεθούν κατά της προεδρικής θαλαμηγού. Το Συνδυασμένο Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων (CAOC) συνειδητοποίησε ότι ο εξοπλισμός επικοινωνιών του σκάφους χρησιμοποιείτο για επικοινωνία με μονάδες στο πεδίο της μάχης.
Το γιώτ είχε ήδη χτυπηθεί δύο ημέρες νωρίτερα με πύραυλο Maverick από ένα S-3B Viking της VS-38 ‘Red Griffins’ προκαλώντας σοβαρές ζημιές και είχε γλυτώσει από δύο κατευθυνόμενες βόμβες λέιζερ που είχαν εξαπολύσει μαχητικά F/A-18 Hornet. Όμως η μοίρα του είχε πια σφραγιστεί.

Το ‘Bombcat’ του Υποπλοιάρχου Μαρκ Καλλάρι και του RIO του, Ανθυποπλοιάρχου Τζεφ Σιμς, πραγματοποίησε δύο προσβολές εναντίον του «Αλ Μανσούρ» ενώ το δεύτερο F-14 που πετούσε ο Υποπλοίαρχος Σων Μάθισον με RIO τον Ανθυποπλοίαρχο Πατ Μπέικερ παρείχε κάλυψη. Μετά άλλαξαν, με το αεροσκάφος των Μάθισον και Μπέικερ να ρίχνει τις βόμβες του «φυτεύοντας» μια πάνω από την ίσαλο και μια στην υπερκατασκευή.
«Εντοπίσαμε τις καμμένες αποθήκες που είχαν χτυπηθεί κατά λάθος από τα F/A- 18 την προηγούμενη μέρα ως σημάδι για το γιώτ. Ήταν δεμένο μεταξύ δύο φορτηγών, με ένα τρίτο σκάφος μισοβυθισμένο λίγο πιο πέρα. Η ζημιά από τον Maverick φαινόταν καθαρά, με καπνό να βγαίνει από την υπερκατασκευή» θυμάται ο Ανθυποπλοίαρχος Μπέικερ. Ολοκληρώνοντας την επίθεσή τους, τα δύο μαχητικά πήραν πορεία επιστροφής για το αεροπλανοφόρο τους αφήνοντας το σύμβολο κύρους του Σαντάμ να φλέγεται…

Αν και το «Αλ Μανσούρ» χτυπήθηκε, δεν βυθίστηκε καθώς οι 500άρες που δέχθηκε έφεραν πυροκροτητές για υποστήριξη επιγείων τμημάτων, ρυθμισμένους να εκρήγνυνται αμέσως αντί να εκραγούν αφού φθάσουν οι βόμβες στα ενδότερα του πλοίου. Το σκάφος όμως αχρηστεύθηκε. Εκτός από το «Αλ Μανσούρ» το 2003 καταστράφηκαν και τα τελευταία υπολείμματα του ιρακινού Ναυτικού –ό,τι είχε γλυτώσει από την Επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» το 1991, όταν οι ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις του πολυεθνικού Συνασπισμού βύθισαν ή κατέστρεψαν πάνω από 100 σκάφη.
Η κατάληξη του γιώτ του Σαντάμ, του μεγαλύτερου πλοίου που είχε ποτέ το Ιράκ, θυμίζει την μοίρα της πολύπαθης αυτής χώρας. Θλιβερή σκιά της αλλοτινής του λάμψης, σύμβολο πλέον πτώσης και παρακμής, παρέμεινε επί μήνες σκουριασμένο και μισοκαμμένο στην Βασόρα στο έλεος όποιου λαφυραγωγού μπορούσε να φθάσει σ’ αυτό με βάρκα, πριν βυθιστεί μερικώς. Το 2005, δύο χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή, οδηγήθηκε για διάλυση. Ακόμη και από το κουφάρι του κάποιοι κέρδισαν.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Πρώτη δημοσίευση 9/4/2019