Σε πρόσφατο άρθρο μας, προσπαθήσαμε να προτείνουμε μια εφικτή, οικονομικά και τεχνολογικά λύση για την ενίσχυση της αντιαεροπορικής ομπρέλας στην ελληνική ΑΟΖ. Η σκέψη ήταν να γίνει χρήση των νέων φρεγατών κλάσης “Κίμων” ως πλοίων κέντρων διοίκησης αεράμυνας, με δικτυακή/δορυφορική επικοινωνία με επίγειους εκτοξευτές πυραύλων Aster 30, που θα βρίσκονται (για παράδειγμα) σε Κάρπαθο και Κρήτη, αλλά και σε πλοία γενικής υποστήριξης του ΠΝ (ΠΓΥ).
ThinkOutOfTheBox: Πυροβολαρχίες SAMP/T σε Κρήτη, Κάρπαθο και στα πλοία της “Μοίρας Λασκαρίδη”
Οι λύσεις αυτές, αν και πριν μερικές δεκαετίες ήταν ανέφικτες, σήμερα είναι εντός τεχνολογικών δυνατοτήτων. Ούτως ή άλλως στην αντιαεροπορική άμυνα η θέση του ραντάρ, ή του μέσου κατεύθυνσης, είναι διαφορετική από αυτή των εκτοξευτών των όπλων. Οπότε στο δικό μας σενάριο προτείναμε το εν πλώ ισχυρό ραντάρ να κάνει την αποκάλυψη και στοχοποίηση.
Θα κάνουμε και μια ακόμη σκέψη/πρόταση, ουσιαστικά αναπαράγοντας μια αμερικανική ιδέα που υλοποιείται αυτή την περίοδο. Το Αμερικανικό Ναυτικό, ειδικά στον Ειρηνικό διαπιστώνει πως έχει χάσει την ποσοτική υπεροπλία, άρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα πανίσχυρο κινεζικό ναυτικό με άλλες, καινοτόμες μεθόδους, χαμηλού κόστους, υψηλής αποτελεσματικότητας και αξιοπιστίας.
Έτσι, ανέθεσε τη βοηθητική ναυτική κρούση στους … Πεζοναύτες! Οπότε η πρόβλεψη είναι να φορτώνονται οχήματα 4Χ4 JLTV με πυραύλους εναντίον πλοίων, τύπου NSM, σε νέας τεχνολογίας αποβατικά, και αυτά θα τα αποβιβάζουν σε νησιά/παραλίες για να σχηματίζουν μια ζώνη θαλάσσιας απαγόρευσης. Μια ιδέα που μπορεί άνετα να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, καθώς το διάσπαρτο με νησιά Αιγαίο, μοιάζει πολύ με το πεδίο των μαχών του Ειρηνικού.
Δοκιμές φόρτωσης ρομποτικού οχήματος εκτόξευσης πυραύλων NSM από τους Αμερικανούς Πεζοναύτες
Στην ελληνική περίπτωση δεν έχουμε οχήματα JLTV ή NSM, αλλά υπάρχει σε υπηρεσία ένας αντίστοιχος πύραυλος, ο Exocet MM40 Block 3c. Βέβαια, ειδικά ο Block 3c υπηρετεί μόνο στις δυο τελευταίες ΤΠΚ “Ρουσσέν”, ενώ θα οπλίσει και τις FDI HN (“Κίμων”). O συγκεκριμένος είναι η τελευταία εξέλιξη της έκδοσης ΜΜ40, με πολύ βελτιωμένες δυνατότητες, ικανός να «περάσει» από συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας. Δεν έχει τη stealth σχεδίαση του NSM, αλλά κάνει χρήση προηγμένων τεχνικών μείωσης του ίχνους ραντάρ, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολος ο εγκλωβισμός του από παλαιότερα συστήματα εγγύς άμυνας όπως το Phalanx.
Το ΠΝ «δείχνει» να θέλει να παραμείνει στη λύση του MM40 Exocet, και έτσι είναι η πρόταση που έχει ζητήσει από τις υποψήφιες προτάσεις για κορβέτες. Βέβαια ανεπίσημα το ΠΝ έχει ενημερωθεί και για τους NSM από την εποχή της περίφημης «φρεγατιάδας», ενώ πρόσφατα υπήρξε και ενημέρωση για τους σουηδικούς RBS-15 Mk3/4. Σήμερα, για λόγους οικονομίας της συζήτησης, αλλά και λογικής (ομοιοτυπία), θα μιλήσουμε για τους ΜΜ40 Block3c.
EXOCET MM40 BLOCK 3c: Το έτερο υπερόπλο των FDI HN και οι μοναδικές δυνατότητες που προσφέρει στο ΠΝ
Σε κάθε περίπτωση, οι νέας τεχνολογίας πύραυλοι έχουν τεράστια ακτίνα δράσης που φτάνει ή και ξεπερνά τα 200 χιλιόμετρα, έχοντας σε αυτές τις αποστάσεις συνυπολογιστεί και ειδικά προφίλ πτήσης και αλλαγές πορείας. Αν τώρα συγκρίνουμε την εμβέλεια του ΜΜ.40 ή των NSM/RBS-15, με τους παλαιότερους Exoset ΜΜ.38 του 1972 ή τους Penguin Mk2, τότε καταλαβαίνουμε πως κάποτε μια ελληνική ΤΠΚ έπρεπε να προσεγγίσει στα 40 και λιγότερο χιλιόμετρα από τον εχθρικό στόλο για να εξαπολύσει τον πύραυλο της, ενώ τώρα μπορεί να πλήξει τον στόχο σε δραματικά μεγαλύτερες αποστάσεις.
Με λίγα λόγια, το Αιγαίο, όπου η απόσταση σε ευθεία γραμμή μεταξύ ηπειρωτικής Ελλάδος και τουρκικών παραλίων κυμαίνεται από περίπου 200 έως 300 χιλιόμετρα, μπορεί να «κλείσει» με επάκτιες πυροβολαρχίες, κατάλληλα προστατευμένες (με αντιαεροπορικά αλλά και κάλυψη ένοπλων τμημάτων). Αυτές θα βρίσκονται όχι στα νησιά “πρώτης γραμμής”, αλλά πιο πίσω, αφού η εμβέλεια των πυραύλων επιτρέπει κάτι τέτοιο. Μια λύση που και η Κύπρος πλέον εφαρμόζει στο δικό της θαλάσσιο χώρο.
Η Κύπρος “κλειδώνει” την ΑΟΖ της αποκτώντας Exocet MM40 Block 3c (χάρτης)
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, μια ΤΠΚ (εξαιρούμε τις Ρουσσέν), στο ίδιο πεδίο μάχης αρχίζει να έχει πρόβλημα επιβίωσης. Βλέπουμε πολύ συχνά εντυπωσιακές φωτογραφίες από ΤΠΚ, σε θέσεις απόκρυψης δίπλα σε βράχους, ή πίσω από βραχονησίδες. Όμως πλέον τίποτα δεν είναι κρυφό στις μέρες μας. Δεκάδες μεγάλα ή μικρά UAVs θα πετούν στο Αιγαίο, δίνοντας στοιχεία στο τουρκικό Επιτελείο Ναυτικού. Ενώ Bayraktar TB2 οπλισμένα με μικρούς πυραύλους, μπορούν να βγάλουν εκτός μάχης τις ΤΠΚ μας.
Αυτός είναι και ένας ακόμη λόγος που το ΠΝ έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί τις “Ρουσσέν” σε ρόλους μικρής κορβέτας, καθώς το πλοίο έχει αντιαεροπορικές δυνατότητες ανάλογες με τις τουρκικές Ada, αν και οι αποστολές “αγκίστρωσης” παραμένουν, σε ένα πιο σύνθετο όμως φάσμα ρόλων.
Θυμίζουμε πως το ΠΝ διαθέτει ήδη 2 επάκτιες Συστοιχίες Κατευθυνομένων Βλημάτων Exocet (παλαιότερου τύπου). Aλλά η δική μας πρόταση μιλά για πραγματικό πολλαπλασιασμό των οχημάτων εκτόξευσης και πιθανά σε μικρότερο μέγεθος το καθένα, ώστε να είναι ακόμη πιο εύκολη η μετακίνηση-απόκρυψη, της μεγαλύτερης διασποράς τους, και της αναβάθμισης τους με βλήματα Block 3c. Και κυρίως της δημιουργίας ένος δικτύου εντοπισμού και στοχοποίησης σε όλο το Αιγαίο. Με χρήση πολλών φθηνών παθητικών και ενεργητικών αισθητήρων: Θερμικές κάμερες, φορητά μικρά ραντάρ, φυλάκια, μόνιμα υδρόφωνα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη που να απογειώνονται από παραλίες, πλοία, τοπικά αεροδρόμια, συν βέβαια τα σκάφη του ΠΝ και τα αεροσκάφη της ΠΑ. Ώστε όλα μαζί να εντοπίζουν κάθε εχθρικό πλοίο, να αξιολογούν την επικινδυνότητα του και το κοινό σύστημα διοίκησης να επιλέγει αυτόματα τον “καταλληλότερο” εκτοξευτή που θα το πλήξει.
Η ναυτική επιλογή
Επιστρέφοντας στο θαλάσσιο πεδίο μια ακόμη λύση είναι να επενδύσουμε σε…
Η συνέχεια στο Naval Defence
