Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της σελίδας μας, το ΓΕΕΘΑ και το ΥΠΕΘΑ έχουν μάλλον καταλήξει στην επιλογή αντιαεροπορικού “πακέτου” που θα αντικαταστήσει τους πεπαλαιωμένους εκτοξευτές SA-8b OSA και τις πυροβολαρχίες Improved HAWK. Που θα είναι ισραηλινής παραγωγής, αρχικά το σύστημα David’s Sling της Rafael, όπως και το κινητών εκτοξευτών SPYDER, επίσης της Rafael (σε συνεργασία με την ΙΑΙ). Οι πληροφορίες μας αναφέρουν οι Ισραηλινοί έχουν δώσει προσιτή τιμή και για τα δυο συστήματα.
To David’s Sling είναι ένα υψηλής τεχνολογίας αντιαεροπορικό και αντιβαλλιστικό σύστημα, που κάνει χρήση του πυραύλου δυο σταδίων Stunner με εμβέλεια 250+ χιλιομέτρων. Έχει ήδη χρησιμοποιηθεί επιχειρησιακά στο Ισραήλ καταρρίπτοντας βαλλιστικούς πυραύλους, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τα συστήματα Patriot ως Patriot Advanced Affordable Capability-4 (PAAC-4).
Το SPYDER (Surface-to-air Python and Derby) αντίστοιχα είναι κινητοί τροχοφόροι εκτοξευτές, που χρησιμοποιούν μια ποικιλία βλήματων αέρος-αέρος προσαρμοσμένα για επίγεια εξαπόλυση, συγκεκριμένα τα Python 5 με υπέρυθρο/οπτικό αισθητήρα και τα I-Derby με ενεργό ραντάρ. Τα βλήματα παράγονται σε εκδόσεις με εξτρά booster, οπότε καλύπτουν (ανάλογα την επιλογή) εμβέλειες από 20 έως 80 χιλιόμετρα και σε υψόμετρο από 6 έως 16+ χιλιόμετρα. Το σύστημα έχει πετύχει και εξαγωγές, σε Ινδία, Σιγκαπούρη, Αζερμπαϊτζάν, Εμιράτα, κ.α. Μια πυροβολαρχία SPYDER περιλαμβάνει ραντάρ, όχημα διοίκησης/ελέγχου πυρός, 3 έως 6 οχήματα εκτόξευσης και οχήματα εξυπηρέτησης.
Οι πληροφορίες μας αναφέρουν πως οι Ισραηλινοί έχουν προσφέρει σημαντικό υποκατασκευαστικό έργο στη χώρα μας, μιλώντας μάλιστα για γραμμή παραγωγής (με πιθανότερο ανάδοχο τα ΕΑΣ για το David’s Sling και την Intracom Defense για το SPYDER). Σε αρχικό επίπεδο υπάρχει και συζήτηση για μεταφορά τεχνογνωσίας, γραμμές ελέγχου και επαναπιστοποίησης των βλημάτων κ.ά.
Προφανώς λοιπόν και οι συνεχείς δηλώσεις του ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια σχετικά με τον “θόλο” αεράμυνας δεν ήταν τόσο τυχαίες καθώς η ορολογία παρέπεμπε στο ισραηλινό παράδειγμα, ενώ το κόστος που έχουν δώσει οι Ισραηλινοί, ταιριάζει με τον ισχνό (για “θόλο”) ελληνικό προϋπολογισμό των 2 δις ευρώ. Όπου βέβαια πρέπει να δούμε για πόσα συστήματα μιλάμε με αυτό το κονδύλι, ώστε να εκτιμηθεί τι ακριβώς μπορεί να καλυφθεί από την ελληνική επικράτεια.
Πρέπει να σημειώσουμε πως αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες μας, η επιλογή ισραηλινού συστήματος είναι μια μεγάλη έκπληξη καθώς το ελληνικό πρόγραμμα αντιαεροπορικής και αντιβαλλιστικής άμυνας, είχε πολλούς και σοβαρούς διεκδικητές. Καταρχάς η αμερικανική Raytheon είχε εμφανιστεί με το συνδυασμό συστημάτων Patriot και NASAMS (το δεύτερο για μέση εμβέλεια), είχε υποβάλει πρόταση εδώ και περίπου δυο χρόνια, η οποία όμως ήταν εξαιρετικά ακριβή και δεν προχώρησε περισσότερο.
H ευρωπαϊκή MBDA που έχει προτείνει τον MICA NG, θα είναι επίσης από τους χαμένους της υπόθεσης, καθώς ο όμιλος έχει πλέον ισχυρό έρεισμα στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, λόγω της επιλογής του πυραύλου Aster 30 από το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και των βλημάτων RAM (σε αυτά συμμετέχει η MBDA Deutchland), όπως και των Meteor και MICA από την Πολεμική Αεροπορία.
Επίσης, φαβορί θεωρείτο και η γερμανική Diehl Defense που πρότεινε αντιαεροπορικά οικογένειας IRIS-T (μικρού, μέσου, μεγάλου βεληνεκούς ανάλογα τον πύραυλο), η οποία είχε να δείξει λογικό κόστος και υψηλή απόδοση των συστημάτων της στην Ουκρανία. Όπως είχαμε γράψει κατ’ αποκλειστικότητα, για το IRIS-T θα δημιουργούνταν και τοπική γραμμή παραγωγής, σε συνεργασία με τα ΕΑΣ (συμμετέχει ήδη στην κεφαλή του πυραύλου), όπως και με συμμετοχή της Intracom Defense (παράγει ηλεκτρονικά) και της ΕΑΒ (είχε αναπτύξει τον δοκιμαστικό πύραυλο του συστήματος και κάνει τη συντήρηση των βλημάτων).
Είναι προφανές όμως πως μια τέτοια κίνηση θα σημάνει και το τέλος της ελληνικής συμμετοχής στην πολυεθνική ευρωπαϊκή πρωτοβουλία ESSI (European Sky Shield Initiate), καθώς η Ελλάδα πλέον θα τραβήξει μια “αυτόνομη” πορεία μακρυά από τον προτεινόμενο συνδυασμό συστήματων IRIS-T (μέση εμβέλεια), Patriot (μεγάλη) και Arrow 3 (αντιβαλλιστική).
Σε κάθε περίπτωση, αναμένονται ανακοινώσεις ίσως κι εντός του 2024. Εφόσον προχωρήσει θα είναι με διακρατική συμφωνία ανάμεσα Ισραήλ και Ελλάδας. Η μέθοδος αυτή έχει δείξει πως μπορεί να λειτουργήσει μεταξύ των δύο χωρών για εξοπλιστικά προγράμματα, ίσως με χαμηλότερο κόστος από την αντίστοιχη αμερικάνικη (FMS).
