Ως το μεγαλύτερο σήμερα στην Ευρώπη πρόγραμμα κατασκευής συμβατικών υποβρυχίων, η κοινή προσπάθεια Γερμανίας και Νορβηγίας είδε την τυπική έναρξη της, με κοπή πρώτου μετάλλου για το αρχικό υποβρύχιο Type 212CD, από τα 6 που οι δύο χώρες έχουν παραγγείλει. Η τελική έγινε στο Κίελο, στα ναυπηγεία της TKMS, σε νέα εγκατάσταση ειδικά για αυτά τα σκάφη.
Από τα 6 σκάφη τα 2 είναι για τη Γερμανία και τα 4 για την Νορβηγία, με την πρώτη παράδοση για τη Νορβηγία να προβλέπεται το 2029, ενώ τα γερμανικά θα είναι έτοιμα το 2032 και το 2034. Το Βερολίνο όμως έχει και απαίτηση για προμήθεια ακόμη 4 έως 6 υποβρυχίων, άρα μπορεί να δούμε συμπληρωματική παραγγελία στα επόμενα χρόνια.
Η κλάση Type 212CD έχει μεν ως βάση την παλαιότερη 212Α (τέτοια σκάφη έχει ήδη το Γερμανικό Ναυτικό) αλλά έχει εξελιχθεί σημαντικά καθώς η νέα έκδοση είναι πολύ μεγαλύτερη, στα 74 μέτρα μήκος (από 56), ύψος 13 και πλάτος 10, με το εκτόπισμα να φθάνει στους 2.500 τόνους στην επιφάνεια.
Το σχήμα του υποβρυχίου υιοθετεί μια πιο γωνιώδη φόρμα (περιγράφεται ως «διαμαντοειδής») για μεγαλύτερη διάχυση του ηχητικού του ίχνους, άρα δυσκολεύοντας και τον εντοπισμό τους. Προφανώς θα υπάρχει σύστημα αναερόβιας πρόωσης για πολυήμερη παραμονή κάτω από το νερό, ενώ το κλασικό περισκόπιο, ως κατασκευή που διατρέχει σε ύψος το κύτος, αντικαθίσταται από 2 ιστούς με κάμερες και αισθητήρες, στον πύργο του υποβρυχίου.
Νέο είναι και το σύστημα μάχης, που λέγεται ORCCA, ως συνεργασία της TKMS με την Kongsberg, το οποίο προβάλλεται ως «το πιο σύγχρονο παγκοσμίως για συμβατικά υποβρύχια» και προτείνεται ως αναβάθμιση και για παλαιότερα όπως τα Type 209 και 214 (μια ενδιαφέρουσα σκέψη για τα δικά μας σκάφη).
Σε οπλικά συστήματα το 212CD θα φέρει βαριές τορπίλες, αλλά θα έχει δυνατότητα εξαπόλυσης πυραύλων cruise NSM, στην αντίστοιχη εκδοχή τους (ως NSM-SL), ενώ τα γερμανικά υποβρύχια της παραγγελίας θα ενσωματώσουν και το IDAS, δηλαδή την δυνατότητα εκτόξευσης αντιαεροπορικών πυραύλων!
Το κόστος τώρα για τα 6 σκάφη προσεγγίζει τα 5,5 δις ευρώ (προσμετράται εδώ και η δημιουργία μιας βάσης συντήρησης), δηλαδή κάπου 900 εκατ. το ένα. Ενδεικτικό του πόσο έχει «ανέβει» το κοστολόγιο για ένα σύγχρονο υποβρύχιο, συμβατικής πρόωσης πάντα.
Τι κρατάμε από τα παραπάνω; Το χρόνο κατασκευής που είναι 6 έτη, το υψηλό κόστος, το αυξημένο μέγεθος που επιτρέπει και την πιο άνετη περιπολία για πολλές μέρες, τη σημαντική εξέλιξη των ηλεκτρονικών και των αισθητήρων, την αναβάθμιση του συστήματος μάχης με πολύ περισσότερες δυνατότητες επεξεργασίας δεδομένων. Στοιχεία που δείχνουν πως η νέα γενιά -συμβατικών- υποβρυχίων έχει κάνει αξιόλογο άλμα εξέλιξης. Με την Ελλάδα…
Η συνέχεια στο Naval Defence
