Σε τηλεοπτική του συνέντευξη χθες ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, ανακοίνωσε την πρόθεση της χώρας του να προμηθεύσει απροσδιόριστο αριθμό Mirage 2000-5F στην Ουκρανία για την ενίσχυση των αεροπορικών δυνατοτήτων της, κίνηση ενταγμένη στην ευρύτερη υποστήριξη του Κιέβου για αντιμετώπιση της ρωσικής επίθεσης.
Δεν ειναι γνωστό εάν η προμήθεια των Mirage 2000-5F θα αφορά σε παραχώρηση ή πώληση.
«Αντιγράφοντας» από την πλούσια αρθρογραφία μας στην έντυπη «Πτήση», να αναφέρουμε ότι η Γαλλική Αεροπορική και Διαστημική Δύναμη διαθέτει σήμερα περίπου 27 Mirage 2000-5F, 23 από τα οποία αξιοποιεί η Μοίρα ΕC1/2 Cigognes με έδρα την ΒΑ116 στη Luxeuil, ενώ τέσσερα βρίσκονται σε χρήση με την EC3/11 Corsica, η οποία επιχειρεί από την BA188 στο Τζιμπουτί.
Ως σημαντική συνιστώσα της γαλλικής αεράμυνας, εκτός από την προστασία τής μητροπολιτικής επικράτειας και την υπεράσπιση των γαλλικών εγκαταστάσεων στο Κέρας της Αφρικής, τα Mirage 2000-5F υλοποιούν -προς το παρόν κατ’ αποκλειστικότητα- και τις αποστολές Αεροπορικής Αστυνόμευσης στη Βαλτική (BAP, Baltic Air Policing). Με την απόσυρση των τελευταίων 13 Mirage 2000C, που αξιοποιούσε η EC2/5 Ile–de–France έως το 2022, ο στόλος των Mirage 2000-5F αναμενόταν να παραμείνει επιχειρησιακός έως και την αντικατάστασή του από Rafale. Αρχικά αυτό προσδιοριζόταν για το 2032 αλλά πιο πρόσφατα είχε μετακινηθεί για το 2027-2028. Η ανακοίνωση Μακρόν όμως ίσως βάζει το όλο θέμα σε νέα βάση.
Η γέννηση του Mirage 2000-5F
Η Dassault Aviation ξεκίνησε να σχεδιάζει το δελταπτέρυγο Mirage 2000 το 1972, ενώ το 1975 μετά την ακύρωση του προγράμματος ACF (Avion de Combat Futur), η Γαλλική Αεροπορία, υπό το φως της ανατροπής των σχεδιασμών της, αποφάσισε να το υιοθετήσει ως το επόμενο μαχητικό της. Στο πλαίσιο εκείνο, το 1976, η γαλλική υπηρεσία εξοπλισμών DGA παρήγγειλε τέσσερα Mirage 2000 (όλα τής μονοθέσιας έκδοσης C) εξοπλισμένα με κινητήρα M53-2 των 5.500 κιλών «ξηρής» ώσης. Το πρωτότυπο πέταξε στις 10 Μαρτίου 1978, ενώ το αρχικό μοντέλο παραγωγής με τον ισχυρότερο M53-5 ακολούθησε στις 20 Νοεμβρίου 1982. Θα χρειαζόταν όμως ακόμη δυο χρόνια για τη συγκρότηση της πρώτης μονάδας με τα καινούρια Mirage 2000B/C, που ήταν η EC1/2 Cigognes, τότε με έδρα στην BA102 στην Dijon. Το γεγονός συνέπεσε με τα 50 χρόνια της 2ης Πτέρυγας Μαχητικών, της οποίας η EC1/2 αποτελούσε μέρος.
Τα πρώτα 37 αεροσκάφη έφεραν το ραντάρ RDM (Radar Doppler Multifunction), ένα εξελικτικό παράγωγο του Cyrano IV των Mirage F.1, ενώ τα Mirage 2000B/C που ακολούθησαν μετά το 1987, ήταν εξοπλισμένα με το RDI (Radar Doppler a Impulsions), και τον ακόμη ισχυρότερο Snecma M53-P2 με απόδοση μέγιστης «ξηρής» ώσης 6.600 κιλών.
Τα 19 από τα αρχικά 37 Mirage 2000C/RDM περιορίζονταν μόνο σε πυραύλους Matra R550 Magic (και στη συνέχεια Magic II), πέραν των δυο ενσωματωμένων πυροβόλων DEFA 554 των 30 mm, ενώ τα υπόλοιπα μαχητικά με το ραντάρ RDM μπορούσαν να φέρουν επίσης το βλήμα μέσης εμβέλειας, ημι-ενεργού καθοδήγησης (SARH) Super 530F (που εξόπλισε όλα τα Mirage 2000C/RDI). Ο πύραυλος αύξησε την εμβέλεια αναχαίτισης, ενώ διέθετε και περιορισμένη ικανότητα στοχοποίησης και βολής σε κατόπτευση, εναντίον ιχνών που πετούσαν μέσα στο εδαφικό ανάγλυφο.
Ήταν όμως προφανές ακόμη και από την εποχή που ο συνδυασμός Mirage 2000C/RDΙ/Super 530D πρωτοεισερχόταν σε υπηρεσία, ότι δεν θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες της Γαλλικής Αεροπορίας σε μάχη πέραν του ορίζοντος (BVR), όπως θα εξελισσόταν ο αεροπορικός αγώνας μέσα στη δεκαετία του 90. Αποφασίστηκε έτσι η υιοθέτηση ενός μοντέλου προηγμένης έκδοσης του μαχητικού της Dassault, η οποία έγινε γνωστή ως Mirage 2000-5 και είχε αρχικά εξελιχθεί για τη διεθνή αγορά. Το αεροσκάφος ήταν εξοπλισμένο με το ραντάρ RDY (Radar Doppler modele Y), με κύριο χαρακτηριστικό την ικανότητα ταυτόχρονης ιχνηλάτησης πολλαπλών στόχων (έως οκτώ) και εμπλοκής των τεσσάρων εξ αυτών, με χρήση των νέων πυραύλων καθοδήγησης ενεργού ραντάρ MICA RF, ικανότητα που μέχρι τότε στη Δύση διέθεταν μόνο τα αμερικανικά μαχητικά με AMRAAM.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν αποδεσμευτεί, η πλέον ρεαλιστική και αξιόπιστη εκτίμηση για τις επιδόσεις του RDM σε εμβέλεια αποκάλυψης στόχου μαχητικού είναι περίπου 68 km, ενώ το RDY εμφανίζεται ως ικανό για εμβέλειες 130 km. To νεότερο σύστημα, επιπλέον των πολλών διαμορφώσεων αέρος-αέρος που είχε, διέθετε και αρκετές αέρος-εδάφους/επιφανείας, για προσβολή επίγειων και θαλάσσιων στόχων. Παρά τις ενσωματωμένες δυνατότητες όμως, τα Mirage 2000-5F, όπως ονομάστηκε το γενικό μοντέλο της έκδοσης «-5», τα οποία αποκτήθηκαν από τη Γαλλική Αεροπορία με το ραντάρ RDY, είχαν μόνο δυνατότητες αγώνα αέρος-αέρος, αφού οι υπόλοιπες κρίθηκαν περιττές και απαλείφθηκαν.
Ο σχετικός στόλος προήλθε από τα 33 Mirage 2000C-S4 και τα 4 Mirage 2000C-S5, τα οποία στάλθηκαν σταδιακά στις εγκαταστάσεις της Dassault προκειμένου να αναβαθμιστούν στο πρότυπο Mirage 2000-5F.
Το πρώτο από αυτά επέστρεψε στους κόλπους της Γαλλικής Αεροπορίας στις 30 Νοεμβρίου 1997, αλλά η εκπαίδευση χειριστών δεν ξεκίνησε παρά μερικούς μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1998. Προηγουμένως είχε ληφθεί απόφαση ώστε η EC1/2 Cigognes να γίνει η πρώτη Μοίρα που θα αξιοποιούσε τη νέα έκδοση με παραδόσεις από τον Μάρτιο του 1999, ενώ δεύτερη Μοίρα έγινε η EC2/2 Cote D‘or, η οποία τότε έδρευε στο Τζιμπουτί (αλλά υπήρξε αυτή που προηγήθηκε στην επίτευξη αρχικής επιχειρησιακής διαθεσιμότητας για τον τύπο).
Εκτός του ραντάρ RDY τα Mirage 2000-5F είχαν και άλλες σημαντικές βελτιώσεις στα όπλα που μπορούσαν να μεταφέρουν, στα ηλεκτρονικά βοηθήματα πτήσης και στον εξοπλισμό μάχης. Ανάμεσα σε άλλα υιοθέτησαν το HUD Thomson-CSF VEH 3020, πιλοτήριο με πέντε οθόνες (CRT) πολλαπλών λειτουργιών και APSI (Advanced Pilot System Interface), όπως και πλήρη υποδομή HOTAS (έναντι της περιορισμένης αντίστοιχης διάταξης του M2000C).
