Όταν το πειραματικό XA-26 πρωτοπέταξε στις 10 Ιουλίου του 1942, εμφανίστηκαν κάποια δομικά προβλήματα με τον ριναίο τροχό, κάτι που οδήγησε στον επανασχεδιασμό του. Άλλο ζήτημα ήταν και η υπερθέρμανση των κινητήρων, ενώ επανακατασκευάστηκαν και τα ατρακτίδιά τους. Σε γενικές όμως γραμμές οι επιδόσεις ικανοποίησαν. Ο σχεδιασμός ήταν θαυμάσιος και είχε δυνατότητα αναπτύξεως μεγάλων ταχυτήτων. Επίσης, η ανταπόκριση του αεροσκάφους κατά το χειρισμό του υπερέβαινε τα αναμενόμενα.
Αυτό που το καθιστούσε ξεχωριστό ήταν ο χώρος του κόκπιτ όπου δε χρειαζόταν να προστεθεί συγκυβερνήτης. Ο ίδιος ο πιλότος δοκιμών δήλωσε στην αναφορά του πως το αεροσκάφος ήταν απολύτως έτοιμο για μάχιμες αποστολές. Δυστυχώς, ούτε η κατασκευάστρια εταιρεία φανταζόταν πως οι παραδόσεις θα ξεκινούσαν πολύ αργότερα, καθότι νέα θέματα προέκυψαν, όπως με τις δοκούς στηρίξεως των πτερύγων. Έτσι, το A-26 δεν ήταν ακόμη εις θέσιν να παραχθεί μαζικώς. Η αρχή έγινε το φθινόπωρο του 1944, όταν πια άρχισε να μπαίνει στην υπηρεσία της Ενάτης Αεροπορικής Δυνάμεως επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Το βάπτισμα του πυρός
Το A-26 ξεκίνησε δράση τον Ιούλιο του 1944 με την Πέμπτη Αεροπορική Δύναμη που ήδρευε στη Νέα Γουινέα. Για τα τέσσερα πρώτα αεροσκάφη που βρέθηκαν στον αέρα, οι απόψεις ήταν μάλλον απογοητευτικές, αφού η θέση του κόκπτιτ ανάμεσα στους κινητήρες περιόριζε εξαιρετικά την ορατότητα του πιλότου. Αυτό πρακτικώς σήμαινε πως το A-26 ήταν ακατάλληλο να συμμετάσχει σε σχηματισμούς χαμηλού υψομέτρου, που ήταν αναγκαίοι στον Ειρηνικό. Συν τοις άλλοις, ο εντοπισμός καλά κρυμμένων εχθρικών θέσεων στη ζούγκλα ήταν αρκετά δύσκολος. Ο διοικητής της, Πτέραρχος George Kenney, είχε δηλώσει ενάντιος στην αντικατάσταση των αεροσκαφών του από τα A-26.
Η Douglas ανταποκρίθηκε άμεσα, δημιουργώντας μία νέα ψηλότερη καλύπτρα η οποία βελτίωσε τα πράγματα και μέχρι το καλοκαίρι του 1945 ο Πτέραρχος Kenney είχε αλλάξει άρδην τη γνώμη για το νέο αεροπλάνο. Το Μάϊο του 1945, η Πολεμική Αεροπορία του Στρατού αποφάσισε τη μεταφορά επτά μονάδων με A-26 από την Ευρώπη στον Ειρηνικό. Επιπροσθέτως, όλες οι μονάδες μεσαίων και ελαφρών βομβαρδιστικών εκεί – με εξαίρεση τρεις εφοδιασμένες με B-25 – θα παραλάμβαναν το A- 26. Ο πόλεμος όμως τελείωσε πριν ξεκινήσει να ενεργοποιείται το εν λόγω πλάνο. Ως αποτέλεσμα, λίγα μόνο Α-26 είχαν ενεργή συμμετοχή στις μάχες εναντίον των Ιαπώνων.
Η συνέχεια στο Military History
