Τα πρωτότυπα του Do 335
Μετά την ολοκλήρωση των πτητικών δοκιμών στο Oberpfaffenhofen το Do 335V1 μεταφέρθηκε στο Rechlin Erporbungstelle για αξιολόγηση από την Luftwaffe. Με εξαίρεση κάποια μικροπροβλήματα ευστάθειας στις μεγάλες ταχύτητες πλεύσης, οι δοκιμαστές χειριστές στο Rechlin πραγματικά ενθουσιάστηκαν με τα πτητικά χαρακτηριστικά και τις επιδόσεις του αεροσκάφους και ειδικότερα με την ικανότητα επιτάχυνσης και τον βαθμό στροφής του.
Do 335 “Pfeil”: Ένα πρωτοποριακό μαχητικό που ήρθε αργά για την Luftwaffe, A’ Μέρος
Κατά τον Χειμώνα του 1943-44 και την Άνοιξη που ακολούθησε, το πρώτο πρωτότυπο ολοκλήρωσε το πρόγραμμα δοκιμών του και αποφασίσθηκε η ανάπτυξη επιπλέον πρωτοτύπων τα οποία θα αφορούσαν διαφορετικές εκδόσεις του αεροσκάφους. Τα πρωτότυπα Do 335V2 (CP+UB) και Do 335V3 (CP+UC/T9+ZH) έφεραν αρκετές τροποποιήσεις σε σχέση με το Do 335V1, όπως η εγκατάσταση μεγαλύτερου δακτυλιοειδούς καλύμματος του εμπρός κινητήρα και η τοποθέτηση στο εσωτερικό του, του αεραγωγού του ψυγείου λαδιού του κινητήρα που βρισκόταν στο πάνω τμήμα του ρύγχους. Επίσης, στα πλαϊνά της καλύπτρας τοποθετήθηκαν διαφανή εξογκώματα σχήματος φυσαλίδας με καθρέπτες για βελτίωση της ορατότητας προς τα πίσω, ενώ επανασχεδιάστηκαν και οι θύρες των κυρίων σκελών του συστήματος προσγείωσης. Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής τους, τα δύο αεροσκάφη μεταφέρθηκαν στο Oberpfaffenhofen για πτητικές δοκιμές.
Η εισαγωγή αέρος του πίσω κινητήρα βρισκόταν τοποθετημένη στο κάτω τμήμα της ατράκτου όπως και στο πρώτο πρωτότυπο και υιοθετήθηκε σε όλες τις μονάδες που κατασκευάσθηκαν.
Το επόμενο πρωτότυπο, το Do 335V4, ήταν ένα διθέσιο αναχαιτιστικό, το οποίο θα διέθετε συμπιεζόμενο θάλαμο διακυβέρνησης με τις θέσεις του πληρώματος τοποθετημένες τη μια δίπλα στην άλλη (διάταξη side by side), κινητήρες Jumo 222 ισχύος 2.500 ίππων και ξύλινη επικάλυψη σε μεγάλο τμήμα της πτέρυγας. Οι μονάδες παραγωγής θα ονομάζονταν Do 435, αλλά το Φθινόπωρο του 1944 το RLM αποφάσισε τον τερματισμό της ανάπτυξης της συγκεκριμένης έκδοσης. Το πρωτότυπο Do 335V5 (CP+UE) ήταν το πρώτο που ήταν εφοδιασμένο με αμυντικό οπλισμό. Συγκεκριμένα έφερε ένα πυροβόλο τον 30 χλστων MK 103 το οποίο έβαλε μέσα από τον άξονα περιστροφής της έλικας και δύο πυροβόλα των 20 χλστων MG151, τοποθετημένα στο άνω τμήμα του ρύγχους. Τα επόμενα δύο πρωτότυπα Do 335V6 (CP+UF) και Do 335V7 (CP+UG) χρησιμοποιήθηκαν στο Oberpfaffenhofen για αξιολόγηση των επιμέρους συστημάτων τους.
Αργότερα το V7 μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της Junkers στο Dessau, όπου χρησιμοποιήθηκε για στατικές δοκιμές των κινητήρων Jumo 213. Αλλά και το V8 αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως πλατφόρμα δοκιμών για την αξιολόγηση κινητήρων της Daimler Benz.
Ενώ είχε αποφασισθεί ότι για τη μαζική παραγωγή του αεροσκάφους θα χρησιμοποιούνταν οι εγκαταστάσεις στο Manzel, ένας συμμαχικός βομβαρδισμός κυριολεκτικά τις ισοπέδωσε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί νέα γραμμή παραγωγής στο Oberpfaffenhofen.
Στις 23 Μαΐου του 1944, κάτω από την πίεση της συμμαχικής αεροπορικής υπεροχής και εν όψει μίας επικείμενης απόβασης στη Γαλλία, ο Χίτλερ αλλάζει τις αποφάσεις του για άλλη μία φορά και δίνει εντολή για την απόδοση μέγιστης προτεραιότητας στην παραγωγή του Do 335. Η απόφαση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να ανακληθεί προσωρινά η παραγωγή του νυχτερινού καταδιωκτικού Heinkel He 219 UHU, ώστε να χρησιμοποιηθούν οι γραμμές παραγωγής για το Do 335.
Το Do 335V9 (CP+UI) αποτέλεσε το πρωτότυπο της έκδοσης προπαραγωγής Do 335A-0. Διέθετε ενισχυμένο σύστημα προσγείωσης, κινητήρες DB603A-2 και πλήρη οπλισμό. Στα τέλη Μαΐου του 1944 μεταφέρθηκε στο Rechlin Erprobungstelle για δοκιμές.
Λίγο αργότερα ολοκληρώθηκε στις γραμμές παραγωγής του Oberpfaffenhofen και η κατασκευή του πρώτου Do 335A (VG+PG) παραγωγής. Συνολικά κατασκευάστηκαν 10 μονάδες καταδιωκτικών/βομβαρδιστικών Do 335A-0. Μερικά δόθηκαν…
Η συνέχεια στο Military-History
