Έντονη είναι η απογοήτευση του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας από όσα εξαγγέλθηκαν στην Έκθεση Θεσσαλονίκης από τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη και ακόλουθα από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Κ. Χατζηδάκη, σχετικά με το μισθολόγιο τους και τις όποιες ειδικές αμοιβές.
Κι αυτό καθώς το σύνολο των “αυξήσεων” παραμένει ελάχιστο, και περιορίζεται στην οριζόντια αύξηση κατά 100 ευρώ μικτά, έως το 2027 (!) όπως όλων των δημοσίων υπαλλήλων, στην αύξηση κατά 20% της αποζημίωσης των νυχτερινών (από 2,77 ευρώ η ώρα στα 3,33…), συν την έμμεση αύξηση κατά 0,5% στο μισθό, λόγω μείωσης ασφαλιστικών εισφορών, ενώ αναμένονται κάποιες μικρές αυξήσεις επιδομάτων τέκνων.
Σε ρεπορτάζ του στο New Money o συνάδελφος Κώστας Πλάντζος εκτιμά πως το τελικό ποσό αύξησης θα κυμανθεί στα 50-60 ευρώ καθαρά το μήνα για τους περισσότερους ένστολους και αυτό εφόσον έχουν αρκετά νυχτερινά, κάτι όμως που αφορά περισσότερο τους Αστυνομικούς. Για να το απλοποιήσουμε μιλάμε για… 2 ευρώ παραπάνω τη μέρα!
Η απογοήτευση των ενστόλων που είπαμε αρχικά, ήδη έχει εκφρασθεί από τις ανακοινώσεις των διαφόρων ενώσεων προσωπικού και αποστράτων, που είτε με “κομψή” γλώσσα, είτε πολύ καυστικά, δηλώνουν οργισμένοι. Ενδεικτικά η ΠΟΑΣΥ (Αστυνομικών) δηλώσε “τα 0,55 ευρώ μικτά νυκτερινών… κρατήστε τα να μην σας επιβαρύνουμε”, ενώ υπάρχει ήδη κοινό ψήφισμα ομοσπονδιών Σωμάτων Ασφαλείας και Ενόπλων Δυνάμεων που καταγράφει τα κύρια αιτήματα τους ως εξής, απευθυνόμενο ευθέως στον πρωθυπουργό:
Ήρθε λοιπόν η ώρα να προβείτε ΤΩΡΑ:
-Στη θεσμοθέτηση της επικινδυνότητας της εργασίας, που είναι ένα αίτημα διαχρονικό, ως αναγνώριση της τεράστιας προσφοράς και των θυσιών των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων.
-Στην ψήφιση νέου ειδικού μισθολογίου, αποκαθιστώντας πλήρως τις μνημονιακές αδικίες, από 1/1/2024 όπως είχατε δεσμευτεί, αλλά και νομοθετώντας τη χορήγηση δίκαιων επιδομάτων, όπως είναι το «παραμεθορίου», το «δασικό», το «τεχνικό», η επαναφορά του 13ου – 14ου μισθού, η αύξηση της ωριαίας αποζημίωσης της νυχτερινής εργασίας κλπ.
-Στην πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού για την κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων και στην αναπροσαρμογή των οργανογραμμάτων, όπου αυτό απαιτείται, με σοβαρά κριτήρια και όχι «στο πόδι», τσαλακώνοντας την αξιοπρέπεια των στελεχών.
-Στη διασφάλιση ενός σταθερού και προγραμματισμένου πλαισίου εργασίας με σαφή καθήκοντα και υποχρεώσεις.
-Στην αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων μέσων, στον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης, των υποδομών και των λειτουργιών κρίσιμων φορέων και τομέων δράσεως.
-Στη λήψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και στην καθιέρωση Ιατρού εργασίας στους χώρους εργασίας, σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία, ώστε να αντιμετωπιστούν οι επαγγελματικές ασθένειες και απώλειες συναδέλφων μας.
-Στην αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους και των παρεχόμενων αγαθών και υπηρεσιών της Πρόνοιας, της Υγείας και της Παιδείας, τα προβλήματα των οποίων μαστίζουν και τις δικές μας οικογένειες.
Άλλες ομοσπονδίες θίγουν και πιο σύνθετα και ειδικά ζητήματα, όπως των μεταθέσεων, των αποσπάσεων, των ειδικών συνθηκών κ.ο.κ. ενώ γενική είναι η διαπίστωση πως η σημερινή κατάσταση των μισθολογίων των Ενόπλων Δυνάμεων “απομακρύνει” τους ενδιαφερόμενους παρά τους προσελκύει.
Έτσι η “παροχολογία της ΔΕΘ”, κι αυτή ένα θλιβερό και πελατειακό φαινόμενο της πολιτικής μας ιστορίας που δυστυχώς τηρούν όλες οι κυβερνήσεις (μια φορά το χρόνο να ανακοινώνονται εκεί… δοσίματα), όχι μόνο δεν απέδωσε φέτος για τους ενστόλους αλλά δημιούργησε νέα ένταση και αίσθημα εγκατάλειψης, πόσο μάλλον όταν συνοδεύθηκε από διαβεβαιώσεις πως γίνεται το “καλύτερο δυνατό εντός δημοσιονομικού χώρου”.
