Του Αντιναυάρχου ε.α. Δημητρίου Καβουλάκου (ΠΝ)
Οι πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις από συμπολίτες μας που έχουν δημόσιο λόγο και προσελκύουν την προσοχή εντός και εκτός συνόρων περί πρώτου, αιφνιδιαστικού, προληπτικού χτυπήματος εναντίον της Τουρκίας, δίνουν την ευκαιρία να εκφράσω ορισμένες απόψεις, προκειμένου να βοηθήσω στο μέτρο που μου αναλογεί τη δημόσια συζήτηση και τη διαμόρφωση συναντίληψης στον συγκεκριμένο τομέα.
Είναι γεγονός ότι η συνεχής και αυξανόμενης έντασης διαχρονική και μονομερής δημιουργία προβλημάτων, διεκδικήσεων και εχθρικών ενεργειών από πλευράς Τουρκίας (Σεπτεμβριανά, εισβολή και κατοχή μέρους της Κύπρου, «γκρίζες» ζώνες, Ίμια, απειλές πολέμου κ.ο.κ.), που ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 και κατά καιρούς εργαλειοποιείται και στην εσωτερική μας πολιτική αρένα, έχει προκαλέσει κόπωση και οργή.
Είναι νόμιμο ένα προληπτικό χτύπημα της Ελλάδας στην Τουρκία;
Η Τουρκία έχει υιοθετήσει τον αναθεωρητισμό και έχει εξαγγείλει από πολλά επίσημα χείλη την πρόθεσή της να επανέλθει στο οθωμανικό μεγαλείο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τούρκος Πρόεδρος έχει θέσει από χρόνια και ορόσημα για τη σταδιακή επίτευξη των στόχων του: Τουρκία-Vision 2023 (100 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάνης και ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας), Τουρκία Vision-2053 (600 χρόνια από την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως) και Τουρκία Vision-2071 (1.000 χρόνια μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ. Και τα τρία έχουν σχέση με επικράτηση κατά του Ελληνισμού στο παρελθόν και προβάλλουν αύξηση της σχετικής ισχύος της Τουρκίας έως το 2071 στο επίπεδο των Σελτζούκων Τούρκων στο απόγειο της δυνάμεώς τους.
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν (ξανά) στο στόχαστρο του Ισραήλ
Στην Τουρκία, μέχρι στιγμής, η κοινή γνώμη και το πολιτικό σύστημα δεν αντιτίθεται στους στόχους αυτούς, αλλά στον τρόπο που θα επιτευχθούν. Στον αντίποδα η Ελλάδα έχει κάνει ειρήνη με το ιστορικό της παρελθόν -όσο επώδυνο και να είναι αυτό, καθώς στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, στην Ανατολική Θράκη, στην Μικρά Ασία, στον Πόντο, βρίσκονται χαμένες πατρίδες που είναι εξίσου κοιτίδες του Ελληνισμού όσο είναι και ο Ελλαδικός χώρος- ώστε να μπορέσει να προοδεύσει ως μέρος της Δύσης. Παράλληλα, όμως, έχει θέσει τα ως εδώ και μη παρέκει σε θέματα εδαφικής ακεραιότητας, κυριαρχικών δικαιωμάτων και εθνικών συμφερόντων.
Ελλάδα vs Ερντογάν: Παθητική άμυνα τέλος, μήπως η επιθετική τακτική είναι η λύση;
Κατά την άποψή μου πολύ σωστά η χώρα μας σταμάτησε τα «κλαψουρίσματα» για τη συμπεριφορά της Τουρκίας, ως κέντρο της εθνικής εξωτερικής πολιτικής, και επικεντρώθηκε στην ενδυνάμωση συμμαχιών με γνώμονα το πόσο σημαντική και χρήσιμη είναι, με τον παράγοντα αξιοπιστία να είναι κυρίαρχος σε μια τέτοια συζήτηση. Παράλληλα, όπως κάθε χώρα προβάλλει σε συμμάχους και εταίρους τις απειλές και προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Έτσι και η Ελλάδα κάνει το πλέγμα ομονοούντων κρατών, με τα οποία συνδέεται, κοινωνό των θέσεων και των απόψεών της.
Σίγουρο είναι ότι αν η Ελλάδα δεν είναι αποτρεπτικά ισχυρή, δεν είναι χρήσιμη σύμμαχος και κανένα κράτος δεν θα στείλει τους στρατιώτες του να πολεμήσουν για αυτήν, όπως και η χώρα μας δεν στέλνει τα παιδιά της να πολεμήσουν για κάποιον άλλο.
Αν μας επιτεθεί η Νότια Κορέα θα απαντήσουμε με πυρηνικά “εξηγεί” η αδελφή του Κιμ Γιονγκ Ουν
Τι σημαίνει όμως αποτροπή;
Με απλά λόγια, είναι η κατάσταση κατά την οποία ένα κράτος ή οντότητα που αντιμετωπίζει απειλές, προβάλλει τη δυνατότητα (στρατιωτική κυρίως, αλλά και με άλλους μοχλούς πίεσης) και την αποφασιστικότητα να αποκρούσει μια απειλή με τέτοιο τρόπο που ο αντίπαλος να μην επιχειρήσει καν να επιτεθεί, πεπεισμένος ότι οιαδήποτε τέτοια προσπάθεια θα είναι μάταια και θα έχει ιδιαίτερα δυσμενές αποτέλεσμα. Μια από τις καίριες συνιστώσες της αποτροπής είναι οι δύο πλευρές να «διαβάζουν» την έκβαση με τον ίδιο τρόπο ή οι αναλύσεις και εκτιμήσεις τους να είναι σωστές.
Πιθανός στόχος η γέφυρα της Κριμαίας; Ναι, πιστεύουν οι Ρώσοι
Αν όμως ο επιτιθέμενος εκτιμήσει ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ευνοϊκά για αυτόν και επιτεθεί, τότε ο αμυνόμενος θα πρέπει να έχει σχεδιάσει έτσι τις δυνάμεις του και τον τρόπο δράσης τους, ώστε το αποτέλεσμα να είναι όχι μόνο νικηφόρο, αλλά και αποτρεπτικό για το μέλλον. Κρίσιμος παράγοντας για ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι -εκτός από την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων- η…
Η συνέχεια στο Naval Defence
