To Dawn ξεμένει από υδραζίνη

Ο διαστημικός βολιστήρας Dawn, εκτοξεύτηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2007 για να μελετήσει την Κύρια Ζώνη Αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία και εξερευνά τους μεγαλύτερους από αυτούς. Στις 26 Ιουνίου 2011 το Dawn έγινε το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα που έφτασε στην Εστία και στις 6 Μαρτίου 2015 στη Δήμητρα. Τα καύσιμα του ρομποτικού διαστημοπλοίου όμως τελειώνουν.
Το Dawn προωθείται από τρεις κινητήρες ιόντων ξένου, ισχύος μόλις 30 μικρονιούτον έκαστος, που του επέτρεψαν μεγαλύτερη ευχαίρια κινήσεων, όπως το να τεθεί σε τροχιά γύρω από δυο διαφορετικά σώματα, αντί να κάνει απλές διελεύσεις όπως παλαιότερες διαστημικές αποστολές. Μπορεί η ισχύς να ισούται με μόλις τη δυναμη που χρειάζεται για να κρατήσετε ένα χαρτί Α4 στο χερι σας, στο κενό του διαστήματος όμως, μια τέτοια ισχύς δρα αθροιστικά δεδομένου πως οι κινητήρες ιόντων μπορούν να δουλεύουν συνεχόμενα για εβδομάδες ή και μήνες. Για να πιάσει τα 100 χλμ/ώρα, οι κινητήρες του Dawn θα πρέπει να δουλεύουν ασταμάτητα για 4 ημέρες.
Το διαστημόπλοιο κουβαλούσε 425 κιλά ξένου για τους κύριους κινητήρες και μικροποσότητα (τοξικής) υδραζίνης για τους μικροπροωθητές που ρυθμίζουν την τροχιά του και κάνουν μικροδιορθώσεις πορείας.
Το Dawn θα ξεμείνει από υδραζίνη κάποια στιγμή μέσα στις επόμενες 4-5 εβδομάδες και πλεόν δεν θα είναι σε θέση να ελιχθεί και να επικοινωνήσει με τη Γη. H NASA σκοπεύει να το τοποθετήσει σε ασφαλή τροχιά γύρω από τη Δήμητρα, για να εμποδίσει τυχόν συντριβή του σε αυτή και μόλυνσή της από ανθρώπινα βακτήρια.
Η υδραζίνη είναι ένα εξαιρετικά τοξικό καύσιμο που χρησιμοποιείται για να τροφοδοτεί την Emergency Power Unit (EPU) των F-16. Σε περίπτωση ατυχήματος όπου υπάρχει υποψία διαρροής υδραζίνης, εφαρμόζονται ειδικά πρωτόκολλα αντιμετώπισης.