Το David’s Sling αποτελεί ένα από τα πιο προηγμένα συστήματα αεράμυνας και αντιβαλλιστικής προστασίας στον κόσμο. Αναπτυγμένο από το Ισραήλ -κυρίως την εταιρεία Rafael- σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το σύστημα έχει σχεδιαστεί για να αντιμετωπίζει ένα ευρύ φάσμα απειλών, από βαλλιστικούς πυραύλους μικρής (και μέσης) εμβέλειας, έως προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη που πετούν χαμηλά ή και πυραύλους cruise.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ισραηλινός ο ελληνικός “θόλος” με συστήματα David’s Sling και SPYDER
Στην καρδιά του συστήματος βρίσκεται η μονάδα κάθετης εκτόξευσης πυραύλων, η οποία συνοδεύεται από το προηγμένο ραντάρ ελέγχου πυρός ELM-2084 και το σταθμό διαχείρισης μάχης, ενώ το βασικό όπλο είναι ο πύραυλος Stunner.
Για την αεράμυνα του Ισραήλ, το David’s Sling με δυνατότητα αναχαίτισης στόχων σε αποστάσεις από 40 έως 300 χιλιόμετρα έχει σχεδιαστεί για να καλύψει το κενό μεταξύ του Iron Dome, που προορίζεται για την αντιμετώπιση απειλών μικρής εμβέλειας (κυρίως ρουκέτες, όλμους, βλήματα πυροβολικού της Χαμάς και της Χεζμπολάχ) και του αντιβαλλιστικού συστήματος Arrow, που στοχεύει σε απειλές που αντιπροσωπεύουν οι βαλλιστικοί πύραυλοι μεγάλης εμβέλειας.
Ο πύραυλος Stunner
Πρόκειται για έναν προηγμένο αντιαεροπορικό πύραυλο δύο σταδίων (όπως ο Aster 30), με συνολικό μήκος 4,6 μέτρα, και ικανό να αναχαιτίζει στόχους σε ύψη έως 15 χιλιόμετρα. Χρησιμοποιώντας κινητήρα στερεού καυσίμου, ο Stunner μπορεί να φτάσει ταχύτητες έως και Mach 7,5, καθιστώντας τον έναν από τους ταχύτερους αντιαεροπορικούς στον κόσμο.
Σε αντίθεση με πολλούς άλλους πυραύλους, ο Stunner δεν φέρει πολεμική κεφαλή. Αντ’ αυτού, καταστρέφει τους στόχους του μέσω πρόσκρουσης, κάνοντας χρήση της κινητικής του ενέργειας, μια μέθοδος γνωστή ως “hit-to-kill”. Το ιδιαίτερο, ασύμμετρο ρύγχος του, φιλοξενεί δύο προηγμένους αισθητήρες για την τελική καθοδήγηση, έναν ηλεκτρο-οπτικό/υπέρυθρο και έναν ραντάρ, για λειτουργία σε όλες τις καιρικές συνθήκες.
Το ραντάρ ELM-2084
Το ELM-2084 της ELTA, θυγατρικής της Israel Aerospace Industries (IAI), είναι ραντάρ πολλαπλών ρόλων (Multi-Mission Radar – MMR), για το David’s Sling αλλά και για το Iron Dome, πετυχαίνοντας έτσι -για το Ισραήλ- μεγάλη ομοιοτυπία. Οπότε πέρα από στόχους σε μεγάλο ύψος, μπορεί να εντοπίζει πυρά από εχθρικό πυροβολικό, υπολογίζοντας την τροχιά και το σημείο πρόσκρουσης των εισερχόμενων οβίδων, πυραύλων και όλμων εντός της ζώνης ευθύνης του.
Το περιστρεφόμενο ραντάρ τεχνολογίας AESA, S-band, μπορεί να ανιχνεύσει ταυτόχρονα έως και 1.100 διαφορετικούς στόχους, ενώ έχει μέγιστη εμβέλεια εντοπισμού τα 470 χλμ. Είναι τοποθετημένο πάνω σε συρόμενη πλατφόρμα ώστε να μετακινείται γρήγορα, ενώ έχει δυνατότητες απομακρυσμένου χειρισμού.
Εξαγωγικά το ραντάρ τα έχει πάρει αρκετά καλά. Πρώτη η Σιγκαπούρη έχει ήδη ολοκληρώσει τη διαδικασία ενσωμάτωσης του ELM-2084 στο δίκτυο αεράμυνάς της. Η χώρα μάλιστα το παρουσίασε στην άσκηση “Cope Tiger 2016” στο Korat της Ταϊλάνδης. Άλλοι χρήστες είναι ο Καναδάς, η Τσεχία, και το Αζερμπαϊτζαν. Βέβαια ο αρχικός χρήστης ήταν το ίδιο το Ισραήλ, όπου τον Απρίλιο του 2011, το MMR με το Iron Dome έκαναν την πρώτη αναχαίτιση, μια ρουκέτα που είχε εξαπολυθεί από τη Γάζα. Πιο πριν, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2008, το ELM 2084 χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για την υποστήριξη στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας.
Η ανάπτυξη με αμερικανική χρηματοδότηση
Η δημιουργία του David’s Sling ξεκίνησε το 2006, με το Ισραήλ να υπογράφει συμφωνία συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2008. Αυτή έχει προχωρήσει σημαντικά, με τις ΗΠΑ να παρέχουν οικονομική υποστήριξη ύψους 1,99 δισεκατομμυρίων δολαρίων έως το 2020 για την ανάπτυξη και την προμήθεια του συστήματος.
Ο κύριος ανάδοχος του προγράμματος, η ισραηλινή εταιρεία Rafael Advanced Defense Systems, συνεργάστηκε με την γνωστή μας αμερικανική Raytheon για την εξέλιξη του πυραύλου Stunner και του εκτοξευτή. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 50% των εξαρτημάτων του David’s Sling κατασκευάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθιστώντας το σύστημα αμερικανο-ισραηλινό.
Το David’s Sling έχει ξεκινήσει τις επιχειρησιακές δοκιμές από το 2012, με ευθύνη του Ισραηλινού Οργανισμού Αντιπυραυλικής Άμυνας (IMDO) αλλά και της Υπηρεσίας Αντιπυραυλικής Άμυνας των ΗΠΑ (MDA). Οι δυο έκτοτε συνεργάζονται στενά για την ανάπτυξη του. Η πρώτη επιτυχημένη δοκιμή πραγματοποιήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2012, ακολουθούμενη από μια σειρά σε πολλά και διαφορετικά σενάρια χρήσης.
Η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε τις πρώτες μονάδες το 2016, και το σύστημα τέθηκε επίσημα σε υπηρεσία το Μάρτιο του 2017. Η πρώτη επιχειρησιακή χρήση έγινε στις 23 Ιουλίου 2018, με κατάρριψη δύο συριακών βαλλιστικών πυραύλων μικρής εμβέλειας OTR-21 Tochka. Το ενδιαφέρον στο περιστατικό ήταν πως οι Ισραηλινοί εκτόξευσαν μόνο 2 Stunner σε συνθήκες μάχης, κάνοντας πράξη το One Shot-One Kill.
Στις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις της Χεζμπολάχ εναντίον του Ισραήλ, η ισλαμιστική οργάνωση εκτόξευσε έναν βαλλιστικό πύραυλο μέσου βεληνεκούς Qadr-1, ο οποίος καταρρίφθηκε από το David’s Sling.
Το David’s Sling για την Ελλάδα
Αν τελικά προχωρήσει η προμήθεια και αποκτηθεί από την Πολεμική μας Αεροπορία η ισραηλινή “Σφενδόνη του Δαβίδ”, θα αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό άλμα για τις ελληνικές δυνατότητες στον τομέα της αεράμυνας και της αντιβαλλιστικής προστασίας. Καθώς εδώ και χρόνια και με αρχική κινεζική τεχνογνωσία, η Τουρκία έχει αναπτύξει μια μεγάλη γκάμα βαλλιστικών όπλων και με εμβέλειες που ξεπερνούν τα 500 χιλιόμετρα. Χωρίς να γνωρίζουμε επακριβώς τις πραγματικές δυνατότητες όπλων όπως το Bora ή το Tayfun, θεωρούμε πως η πρόσβαση της Τουρκίας σε προηγμένα συστήματα INS και GPS από τη Δύση, της επιτρέπει να κατασκευάζει βαλλιστικά όπλα με πολύ μικρό σφάλμα CEP (Circular Error Propability), άρα υψηλής ακριβείας στόχευσης.
Αυτό σημαίνει πως μια επίθεση, αιφνιδιαστική ή μη σε καίριες ελληνικές αεροπορικές βάσεις και υποδομές, όπως η 114 ΠΜ, η 110 ΠΜ και η 111 ΠΜ, θα προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερες καταστροφές σε σχέση με τις πρόσφατες ιρανικές επιθέσεις σε ισραηλινές βάσεις.
Σύμφωνα με ανοιχτές πηγές (από άρθρο του BBC), το κόστος κάθε πυραύλου Stunner είναι κάπου στο 1 εκατ. δολάρια, ποσό πολύ χαμηλό για αντιβαλλιστική άμυνα. Συγκριτικά ένας Aster 30 με αντιβαλλιστική ικανότητα, κοστίζει σχεδόν 5 εκ. ευρώ, ενώ ένας ESSM (με ελάχιστες τέτοιες δυνατότητες) κοστίζει σχεδόν 2 εκ. δολάρια. Έτσι το συγκεκριμένο ισραηλινό σύστημα εμφανίζει και σημαντικό οικονομικό πλεονέκτημα στο κόστος βλημάτων, σε σύγκριση με άλλες λύσεις.
Πρέπει να πούμε όμως πως το David’s Sling δεν είναι όπλο για εξωατμοσφαιρικές αναχαιτίσεις όπως είναι οι ισραηλινοί Arrow 2/3 και ο αμερικανικός SM-3. Αλλά μπορεί να αποδώσει στην αντιμετώπιση πυραύλων μικρού βεληνεκούς όπως οι Bora και οι ATACMS, ενώ παραμένει ικανότατο όπλο εναντίον αεροσκαφών, καθώς ο διπλός ανιχνευτής (ραντάρ αλλά και IR) του επιτρέπει να αντιμετωπίζει πιθανές παρεμβολές (από αερόφυλλα, decoys ή συστήματα ECM).
Το πλέον ενδιαφέρον κομμάτι του David’s Sling, είναι πως μπορεί να συνεργαστεί με τα ελληνικά Patriot, ως εναλλακτικό βλήμα των συστοιχιών αυτών. Βέβαια, για να γίνει αυτό θα πρέπει τα Patriot να αναβαθμιστούν, προκειμένου να μπορούν να συνεργάζονται με τα προηγμένα ραντάρ ELM-2084 αλλά και να τροφοδοτούν/κατευθύνουν τους Stunner.
Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια προμήθεια, σαφώς υψηλού αρχικού κόστους, που θα εντάξει στο ελληνικό οπλοστάσιο ένα “άγνωστο” έως τώρα οπλοσύστημα με τις ανάλογες ανάγκες και δαπάνες ενσωμάτωσης, εκπαίδευσης και απόκτησης εμπειρίας, θα αποτελεί μια σημαντική ενίσχυση. Εφόσον βέβαια η αγορά γίνει είτε απευθείας με παραγγελία αρκετών πυραύλων, ή με σαφή δέσμευση για αύξηση τους σύντομα. Καθώς η βαλλιστική απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα μας, πρέπει να μετράται σε εκατοντάδες βλήματα…
