Ο γαλλικός βαλλιστικός πύραυλος MD 620 Jericho αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία των στρατιωτικών τεχνολογιών αλλά και των διεθνών σχέσεων, κυρίως λόγω της σχέσης του με το Ισραήλ.
Η ιστορία ξεκινά με συμφωνία μεταξύ Γαλλίας και Ισραήλ για την ανάπτυξη και την παράδοση του MD 620 Jericho. Η συμφωνία ήταν μέρος ενός ευρύτερου πλαισίου στρατιωτικής συνεργασίας που περιλάμβανε και την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα στη Ντιμόνα του Ισραήλ (που θα γινόταν μετά το κέντρο ανάπτυξης ισραηλινών πυρηνικών όπλων). Ο Jericho ήταν μικρού βεληνεκούς, ικανός να μεταφέρει πυρηνικές ή συμβατικές κεφαλές με βάρος περίπου 500 κιλά, σε αποστάσεις κάπου 500 χιλιομέτρων.
Η συμφωνία με το Ισραήλ υπογράφηκε το 1963, σε μια εποχή που η Γαλλία υπό τον Σαρλ ντε Γκολ είχε αρχίσει να απομακρύνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να αναζητά νέες συμμαχίες. H πρώτη εκτόξευση έγινε στις 1 Φεβρουαρίου 1965, στη Γαλλία σε πεδίο δοκιμών στη Μεσόγειο και ο πύραυλος ήταν και μια γαλλική πρωτιά, ως ο πρώτος βαλλιστικός εγχώριας κατασκευής, εφοδιασμένος και με ψηφιακό υπολογιστή.
Όταν το 1967 ξέσπασε ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, η Γαλλία, υπό την πίεση των διεθνών αντιδράσεων και των αραβικών χωρών, επέβαλε πλήρες εμπάργκο όπλων κατά του Ισραήλ. Η απόφαση αυτή ήταν αναπάντεχη για το Ισραήλ, το οποίο είχε ήδη επενδύσει σημαντικούς πόρους στην εξέλιξη του Jericho. Έτσι η ισραηλινή IAI (Israel Aerospace Industries), ανέλαβε την εξέλιξη ενός νέου πυραύλου, ο οποίος ονομάστηκε επίσης Jericho, αλλά ως εγχώρια παραλλαγή. Ο πρώτος αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και εκτιμάται πως είχε παρόμοια χαρακτηριστικά με τον αρχικό γαλλικό σχεδιασμό. Μάλιστα στον αραβοισραηλινό πόλεμο του 1973 αρκετές πηγές αναφέρουν πως οι πρώτοι ισραηλινής κατασκευής Jericho, ήταν έτοιμοι να πλήξουν Κάιρο και Δαμασκό με πυρηνικές κεφαλές.
Στη συνέχεια, το Ισραήλ ανέπτυξε τις εκδόσεις Jericho 2 και Jericho 3, με την τελευταία να έχει διηπειρωτική εμβέλεια, φτάνοντας τα 7.500 χιλιόμετρα ή ακόμα και περισσότερο ανάλογα με διάφορες πηγές. Η ανάπτυξη αυτών των πυραύλων όχι μόνο ενίσχυσε την ισραηλινή αποτρεπτική ισχύ αλλά και έδωσε στη χώρα τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε απειλές από μεγαλύτερες αποστάσεις, ενισχύοντας την στρατηγική της θέση στη Μέση Ανατολή. Και αυτό συνέβη πολύ πριν το Ιράν αποκτήσει οποιαδήποτε σχετική δυνατότητα.
Ο αρχικός πύραυλος πάντως, παρότι τελικά δεν υιοθετήθηκε ούτε από την ίδια τη Γαλλία, επέτρεψε στην Dassault να αποκτήσει την σχετική τεχνογνωσία και να εξελίξει τεχνολογίες συστημάτων υψηλής απόδοσης σε υπερηχητικές ταχύτητες. Κάτι που ενσωματώθηκε σε πολλά επόμενα σχέδια αεροσκαφών και όπλων, επιτρέποντας στη Γαλλία να παρουσιάσει μερικά από τα πλέον προηγμένα οπλικά συστήματα της εποχής.
