Η Θάλασσα της Νότιας Κίνας είναι μια περιοχή που διεκδικούν μεταξύ άλλων η Κίνα, το Βιετνάμ και οι Φιλιππίνες. Πρόκειται για μια εξαιρετικά δημοφιλή θαλάσσια οδο, με το 1/3 της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας να περνάει από αυτή, μεταφέροντας εμπορεύματα αξίας $3 τρισ. Η ενδείξεις για μεγάλα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου, κάνουν τη περιοχή ακόμη πιο πολύτιμη. Αν και οι ΗΠΑ δεν έχουν επιλέξει (επίσημα) ποια πλευρά θα υποστηρίξουν, η παρουσία τους στη περιοχή αποτελεί σημαντικό ανασταλτικό παράγοντα στις βλέψεις της Κίνας.
Το πρόβλημα για την Κίνα είναι πως επί του παρόντος, δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί με μια αμερικανική αρμάδα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Οι ΗΠΑ μπορούν θεωρητικά να επιστρατεύσουν 10 μεγάλα αεροπλανοφόρα (εννοείται πως είναι αδύνατο να σταλούν όλα στην ίδια περιοχή), ενώ η Κίνα παλεύει με το παλιό Liaoning και ακόμη δυο αεροπλανοφόρα, το ένα σε διαδικασία θαλάσσιων δοκιμών και το δεύτερο υπό κατασκευή.
Για να μπορέσει η Κινά να προβάλει “αντίσταση” στην αμερικανική παρουσία στη περιοχή, στράφηκε προς την ανάπτυξη “θαυματουργών” όπλων.
Το πιο διάσημο εξ αυτών είναι το DF-26, αλλιώς γνωστό ως “φονιάς αεροπλανοφόρων” ή “δολοφόνο του Γκουάμ” ή “Guam Express” επειδή μπορεί να πλήξει με συμβατικά εκρηκτικά και πυρηνικές κεφαλές την αμερικανική αεροπορική βάση σε αυτό το μικρό νησί του Ειρηνικού, που βρίσκεται 4.000 χιλιόμετρα μακριά.
Ο DF-26 είναι ένας βαλλιστικός πύραυλος μέσου βεληνεκούς με εμβέλεια 4.000 χιλιομέτρων και βασίζεται στον παλαιότερο DF-21. Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για συμβατική κεφαλή βάρους έως 1.800 κιλά και CEP από 150 έως 450 μέτρα. Οι Κινέζοι ισχυρίζονται πως ο DF-26 μπορεί να δράσει και ως αντιπλοϊκός πύραυλος, όντας σε θέση να πλήξει τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα πολύ πριν πλησιάσουν τις κινεζικές ακτές. Εάν αυτό ισχύει, τότε το CEP του πυραύλου μειώνεται στα λίγα μέτρα.
Το επόμενο όπλο στη φαρέτρα του Πεκίνου είναι ο πολυηχητικός πύραυλος DF-17. Eίναι ένα όπλο βελτιωμένης ανεμοπορίας, με πιθανή εμβέλεια 1.100-1.500 μίλια κατά τις ΗΠΑ, που τοποθετείται στην κορυφή βαλλιστικού πυραύλου. Ο DF-17 μπορεί να μεταφέρει πυρηνικά και, ως πολυηχητικό όπλο κάνει ιδιαίτερα δύσκολη την αναχαίτισή του από αμυντικά συστήματα. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποδειχθεί, παρά μόνο αν χρησιμοποιηθεί σε αληθινή μάχη. Ο DF-17 θα γίνει επιχειρησιακός το επόμενο έτος.
H Κίνα αναπτύσσει επίσης τεχνολογίες ηλεκτρομαγνητικών πυροβόλων (railguns). Τα railguns, αποτελούν ένα καινούργιο είδος πυροβόλου, που αντί για εκρηκτική ύλη, χρησιμοποιούν ηλεκτρισμό για να παράγουν ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία που προωθούν το βλήμα σε υψηλές ταχύτητες.
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που κυκλοφόρησαν οι πρώτες εικόνες από την Κίνα που έδειχναν ένα ηλεκτρομαγνητικό πυροβόλο, τοποθετημένο στο αποβατικό πλοίο (LST) Haiyang shan (κλάσης Type 072III). Φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, δείχνουν το ίδιο πλοίο να εκτελεί θαλάσσιες δοκιμές. Οι πραγματικές δυνατότητες του όπλου (εάν υπάρχουν), αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό.
Το βλήμα κατά εναέριων στόχων σε πολύ μεγάλες αποστάσεις PL-XX, αποτελεί την απάντηση της Κίνας κατά υψηλής αξίας ιπτάμενων στόχων που επιχειρούν από τα μετόπισθεν, όπως ιπτάμενα ραντάρ και τάνκερ. Θα είναι εξοπλισμένος με κινητήρα ramjet με μέγιστη εμβέλεια 400 χιλιόμετρα. Θα ενσωματώνει διπλή καθοδήγηση, μέσω ραντάρ με εμβέλεια 40 χιλιομέτρων και ανιχνευτή IR ακτινοβολίας, ενώ θα λαμβάνει ενημερώσεις και τυχόν διορθώσεις πορείας από τη πλατφόρμα εκτόξευσης. Αναμένεται αν μπει σε υπηρεσία το 2020 και να εξοπλίσει μαχητικά J-16.
Αυτά είναι τα κυριότερα αμυντικά/επιθετικά όπλα που αναπτύσσει η Κίνα ως απάντηση στη παρουσία μιας άλλης υπερδύναμης στη ύδατα που θεωρεί ότι της ανήκουν. Μέχρι το Πεκίνο να μπορέσει να ναυπηγήσει ανάλογο στόλο αεροπλανοφόρων (και όχι μόνο), θα βασιστεί στις “λύσεις” που προαναφέραμε.
Ας κρατάμε κ μια επιφύλαξη για το τι μπορεί να κανει
China possesses a rapidly improving military that, in certain local or regional engagements, could match — and even defeat.
http://blogs.reuters.com/great-debate/2015/06/21/why-china-is-far-from-ready-to-meet-the-u-s-on-a-global-battlefront/
The past decade has “seen a major improvement in the scope and complexity of PLAN training that has paralleled the expansion in its missions, operations, and capabilities,” Rielage wrote. “Central to these are high-end naval combat tasks — the fundamentals of fleet action against a foreign navy intervening against People’s Republic of China (PRC) interests. While no training is a perfect facsimile of combat, the PLAN’s proficiency is increasing through this deliberate investment in more advanced and realistic training.”
https://www.usni.org/magazines/proceedings/2016/may/chinese-navy-trains-and-takes-risks
US ‘might lose’ war against China or Russia, report to Congress says
https://www.independent.co.uk/news/world/americas/us-war-china-who-win-russia-national-defence-strategy-congress-report-donald-trump-a8636866.html
Defense Department:
“the US military no longer enjoys an unassailable position versus state competitors,”
“it no longer caν automatically generate consistent and sustained local military superiority at range.”
“the jarring realization that ‘we can lose.’”
“self-image of a matchless global leader provides a flawed foundation for forward-looking defense strategy…under post-primacy conditions.”
China is engaged in a deliberate program to demonstrate the limits of US authority”
https://ssi.armywarcollege.edu/pdffiles/PUB1358.pdf
Both sides would suffer large military losses in a severe conflict. In 2015, U.S. losses could be a
relatively small fraction of forces committed, but still significant; Chinese losses could be much heavier
than U.S. losses and a substantial fraction of forces committed.
This gap in losses will shrink as Chinese A2AD improves. By 2025, U.S. losses could range from
significant to heavy; Chinese losses, while still very heavy, could be somewhat less than in 2015, owing
to increased degradation of U.S. strike capabilities.
https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/research_reports/RR1100/RR1140/RAND_RR1140.synopsis.pdf
(είμαστε στα μέσα σχεδόν της 10ετιας που αναφέρει)
Οπότε η ατεκμηρίωτη θέση του άρθρου πως
“Το πρόβλημα για την Κίνα είναι πως επί του παρόντος, δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί με μια αμερικανική αρμάδα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. ” δεν ισχύει.
‘Μέχρι το Πεκίνο να μπορέσει να ναυπηγήσει ανάλογο στόλο αεροπλανοφόρων (και όχι μόνο), θα βασιστεί στις “λύσεις” που προαναφέραμε.’
Φυσικά η Κίνα δεν χρειάζεται τα αεροπλανοφόρα για να αντιπαρατεθεί με τις ΗΠΑ κοντά στην επικράτεια της. Από που προκύπτει κάτι τέτοιο;
hostile nations can buy more than 1,200 carrier-killing missiles for the cost of one Ford-class flattop. That’s a lot more airborne threats than even a carrier group full of smaller “missile sponge” ships can defeat.
https://taskandpurpose.com/us-aircraft-carrier-screwed-naval-battle
Η Kίνα προφανώς και δεν χρειάζεται αεροπλανοφόρα για να αντιμετωπισει αεροπλανοφόρα…