Με πληροφορίες από τον ουκρανικό ιστότοπο armyinform.com.ua
Στην Ουκρανία, μέσα στις δυναμικές αλλαγές του πεδίου της μάχης, ένα νέο άρμα μάχης έχει κάνει από το 2023 την εμφάνισή του, φέρνοντας μια νέα διάσταση στις πολεμικές επιχειρήσεις. Το βρετανικό Challenger II υπηρετεί στον ουκρανικό στρατό, σε μικρούς αριθμούς, και θεωρείται ένα από τα 3 προηγμένα δυτικά άρματα μάχης που έχει στην διάθεσή της η Ουκρανία απέναντι στους Ρώσους εισβολείς.
Ένα από αυτά, το οποίο έχει λάβει το χαϊδευτικό “Μωρό” ή «Малюк» από τους Ουκρανούς στρατιώτες (ίσως ως μια ειρωνική αναφορά στο μεγάλο του μέγεθος και βάρος – 2,5 μέτρα ύψος, πάνω από 8 μέτρα μήκος και 65 τόνους βάρος), έχει ενταχθεί στην υπηρεσία της 82ης Ταξιαρχία «Μπουκοβίνα» και υπηρετεί στο Κουρσκ απέναντι στις ρωσικές δυνάμεις που προσπαθούν να ανακαταλάβουν την περιοχή που πήραν οι Ουκρανοί πριν λίγες εβδομάδες.
Η Ιστορία του «Малюк»
Ο Αλέξανδρος, ο διοικητής του Challenger II, ένας πρώην ηλεκτροσυγκολλητής, εκπαιδεύτηκε ως “τεθωρακισμένος” και μιλά για την εμπειρία του με το συγκεκριμένο άρμα μάχης. Το Challenger II σύμφωνα με τους Ουκρανούς, διακρίνεται για την εξαιρετική ακρίβεια πυρός, χάρη στο πυροβόλο των 120-mm με την ραβδωτή κάννη και ένα εξελιγμένο σύστημα διεύθυνσης πυρός, το οποίο μπορεί να προσαρμόζεται αυτόματα στις συνθήκες του πεδίου μάχης. Όπως εξηγεί ο Αλέξανδρος, το άρμα μπορεί να δράσει σαν ελεύθερος σκοπευτής, με την ικανότητα ακριβούς βολής σε αποστάσεις έως και 10 χιλιομέτρων. Η μοναδικότητα αυτής της ακρίβειας οφείλεται, σύμφωνα με τον Αλέξανδρο, σε μεγάλο βαθμό στον μετεωρολογικό αισθητήρα του, ο οποίος λαμβάνει υπόψη του τις καιρικές συνθήκες όπως τον άνεμο και την υγρασία.
Κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης από ρωσικά επιθετικά ελικόπτερα (όταν είχαν μπει ήδη στη ρωσική περιοχή του Κουρσκ), το άρμα δέχτηκε την επίθεση αντιαρματικών πυραύλων, με τα πλήγματα να προκαλούν σημαντική ζημιά. Παρά αυτό, το άρμα όχι μόνο άντεξε αλλά και κατάφερε να φέρει το πλήρωμά του σε ασφαλές έδαφος, παρόλο που το πάχος της θωράκισης που διέτρησε ένας πύραυλος ήταν ισοδύναμο με 720 mm συμπαγούς χάλυβα. Και πολύ σύντομα ήταν και πάλι έτοιμο για μάχη. Αυτή η ικανότητα επιβίωσης δείχνει την ανθεκτικότητα του Challenger II και την προστασία που προσφέρει στο πλήρωμά του.
Ο Στανίσλαβ, με call sign «Πάτρον» (Patron), ο οποίος είναι ο γεμιστής του πυροβόλου, αλλά και ο υπεύθυνος για τη φόρτωση των πυρομαχικών περιγράφει πώς η φόρτωση του πυροβόλου γίνεται με το χέρι (σε αντίθετα με τα σοβιετικής σχεδίασης ρωσικά και ουκρανικά άρματα μάχης) αλλά μετά το πρώτο βλήμα, η διαδικασία γίνεται αυτόματα, απαιτώντας μόνο την τοποθέτηση ενός νέου πυρομαχικού. Αυτό το στοιχείο της αυτοματοποίησης διευκολύνει σημαντικά το φόρτο εργασίας του πληρώματος, κάνοντας το άρμα ακόμα πιο αποτελεσματικό στη μάχη.
Τα Challenger 2 έχουν γίνει πρωταρχικός στόχος για τον εχθρό, όπως επισημαίνει ο μηχανικός κι οδηγός Μαξίμ, «Καλίνα» (Kalina), αναγκάζοντας τους Ουκρανούς που υπηρετούν σε αυτά να είναι σε συνεχή εγρήγορση και στη μάχη να κάνουν συνεχώς ελιγμούς για να αποφεύγουν τα πλήγματα. Η συντήρηση του κινητήρα αποτελεί μια πρόκληση για τους Ουκρανούς, ιδιαίτερα λόγω της έντασης των επιχειρήσεων.
Ο Αλέξανδρος αποκαλύπτει και την ψυχολογική πλευρά της συμμετοχής σε πολεμικές επιχειρήσεις. Ο φόβος πριν από την αναχώρηση για μάχη είναι φυσιολογικός, λέει, αλλά η αδρεναλίνη και η εστίαση στο καθήκον τον ξεπερνά. Η μέγιστη φοβία του, όμως, είναι η απογοήτευση της ομάδας του, το να μην ανταπεξέλθει στις ανάγκες της μάχης ή να κάνει ένα λάθος που θα μπορούσε να κοστίσει. Η ικανοποίηση όμως, όταν βλέπει τα αποτελέσματα της δράσης του άρματος, είναι τεράστια.
