Τελικά αποκαλύφθηκε ποιο ήταν το τρίτο μέλος του πληρώματος του ελικοπτέρου Black Hawk που συγκρούστηκε, πριν 3 μέρες, σε νυχτερινή πτήση με ένα επιβατηγό αεροσκάφος της εταιρείας PSA, πάνω από τον ποταμό Πότομακ στην Ουάσιγκτον DC, στις ΗΠΑ. Μια σύγκρουση που κατέληξε σε 67 θανάτους, 64 από το επιβατηγό και 3 από το ελικόπτερο.
Η πιλότος ήταν η Λοχαγός του αμερικανικού Στρατού, Rebecca Lobach, 28 ετών. Η ίδια είχε γίνει αξιωματικός μέσω του προγράμματος ROTC, δηλαδή ο Στρατός κάλυψε τα έξοδα της φοίτησης της στο πανεπιστήμιο (σπουδές Βιολογίας στο North Carolina at Chapel Hill) και μετά είχε υποχρεώση υπηρεσίας για κάποια χρόνια, μια “διαδρομή” καριέρας πολύ συνηθισμένη στις ΗΠΑ. Η Lobach υπηρετούσε από το 2019, είχε εμπειρία κάπου 500 ωρών πτήσης και περιγράφεται από αμερικανικά ΜΜΕ ως “ενθουσιώδης, πρόθυμη, στο ανώτερο 20% από πλευράς επιδόσεων στην κλάση της στο πρόγραμμα ROTC” ενώ σκόπευε αργότερα να σπουδάσει Ιατρική. Ακόμη είχε για ένα διάστημα αποσπαστεί στο Λευκό Οίκο, επί προεδρίας Μπάιντεν, στη ομάδα στρατιωτικών ακολούθων, οπότε κυκλοφορούν και φωτό της από εκεί εκδηλώσεις.
Σύγκρουση επιβατικού CRJ701 με Black Hawk του Αμερικανικού Στρατού πάνω από την Ουάσιγκτον – βίντεο
Τα παραπάνω στοιχεία που είναι ενδεικτικά ενός νέου αξιωματικού, στην τραμπική Αμερική των ημερών μας αποκτούν αλλη σημασία: Καθώς στο πνεύμα καχυποψίας, συνωμοσιολογίας και παραφιλολογίας που σαρώνουν τις ΗΠΑ, πριν ανακοινωθεί το όνομα της (η οικογένεια της είχε ζητήσει αρχικά να μην δοθεί στη δημοσιότητα καθώς είχε ξεκινήσει το… γαϊτανάκι), είχε ξεσπάσει ένα όργιο εξωφρενικών φημών:
Πως η “άγνωστη πιλότος” ήταν μια “τρανς αξιωματικός που είχε ψυχολογικά προβλήματα” και πως “έριξε επίτηδες το ελικόπτερο πάνω στο αεροσκάφος”, πως ακόμη “το δυστύχημα δεν ήταν τέτοιο, αλλά επρόκειτο για ελικόπτερο που κάποιες σκοτεινές δυνάμεις είχαν αποκτήσει το έλεγχο του μέσω τηλεχειρισμού, ώστε να γίνει θανατηφόρα σύγκρουση και να δημιουργήθει τρόμος στην κοινωνία” και πολλα παρόμοια. Αυτά λέγονταν πριν ανακοινωθεί το όνομα της Lobach, πλέον όμως τώρα έχει ξεκινήσει 2ος γύρος απίστευτων θεωριών: Πως “κάποιοι εξαφάνισαν τα social media της, για να μην μάθουμε ποια είναι και πως είχε εκεί εκφράσει την θέληση της να αυτοκτονήσει”, πως “ήταν λεσβία και στηρίζε την LGBTQ κοινότητα”, πως “η μητέρα της εργάζεται σε εταιρεία μεγάλου επιχειρηματία εβραϊκής καταγωγής που ήταν κατάσκοπος” και άλλα. Γενικώς μια απίθανη εκστρατεία συκοφάντησης ενός νεκρού, που δεν έχει τελειωμό.
Φυσικά πηγή της συνωμοσιολογίας ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος όταν έμαθε για το δυστύχημα δήλωσε πως “έχουμε κάποιες πολύ συγκεκριμένες απόψεις για αυτό”. Πως φταίνε δηλαδή πολιτικές συμπερίληψης των προηγούμενων κυβερνήσεων που υποτίθεται προσέλαβαν “μειωμένων ικανοτήτων υπαλλήλους, ανάμεσα τους παράλυτους, επιληπτικούς, με ψυχιατρικά προβλήματα κ.ο.κ.”. Ως συνήθως δεν μπόρεσε να αποδείξει τις δηλώσεις του, ότι δηλαδή είτε οι ελέγκτες εναέριας κυκλοφορίας και του πύργου ελέγχου είτε οι πιλότοι του ελικοπτέρου ανήκαν σε κάποια τέτοια “ειδική κατηγορία”. Ο Τραμπ μάλιστα σε σχόλια του στα social media, αποφάνθηκε και ως… πραγματογνώμονας, γράφοντας πως “το ελικόπτερο πετούσε πολύ ψηλά, και κατά πολύ”.
Τι συνέβη όμως στη σύγκρουση; Οι πρώτες ενδείξεις είναι περί ανθρώπινου λάθους, των πιλότων του ελικοπτέρου. Παρότι ήταν και οι δύο έμπειροι, με τον ανθυπασπιστή Andrew Eaves, 39 ετών να έχει και αυτός κάπου 1.000 ώρες πτήσης, η πιθανότητα σφάλματος χειρισμού και ειδικά σε νυχτερινή πτήση σε χαμηλό ύψος και σε ένα “πυκνό” περιβάλλον όπως πάνω από μια πόλη, παραμένει. Αλλά θα χρειαστεί να δούμε σε ποια συμπεράσματα θα καταλήξει η επίσημη έρευνα.
Το τραγικό πάντως είναι πως πλέον στις ΗΠΑ η παραφιλολογία και η ψευδολογία τύπου “Τραμπ”, αποκτά τέτοια εξάπλωση που αποτελεί και σχεδόν μοναδικό στοιχείο ενημέρωσης μιας μερίδας κοινού, που αρνείται να πιστέψει “ό,τι μου σερβίρουν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ”, και βέβαια σημαντικό στοιχείο πολιτικής. Που ήδη έχει φανεί με πολλά στελέχη της νέας κυβέρνησης να ασπάζονται τον παραλογισμό ευθέως και με απόλυτη κιόλας σιγουριά. Πως αυτά θα μεταφραστούν σε εξωτερική πολιτική, πολιτική άμυνας, οικονομία, διεθνή παρέμβαση, δηλαδή ζητήματα που αφορούν όλες τις άλλες χώρες, είναι το μεγάλο ερώτημα.
