Επίδειξη επιχειρήσεων ΜΕΕΑ (Μη Επανδρωμένων Επιθετικών Αεροσκαφών) Bayraktar TB3 από το «αεροπλανοφόρο» TCG Anadolu πραγματοποίησε σε τοπικά και διεθνή ΜΜΕ η Άγκυρα, ενόψει της επίσημης εισόδου του τύπου σε υπηρεσία αυτό τον μήνα.
Όπως σημειώνεται, το γεγονός θα καταστήσει το Τουρκικό Ναυτικό (TDK) ως το πρώτο παγκοσμίως με επιχειρησιακό πλοίο από το οποίο μπορούν να προσαπονηώνονται MEA/MEΕK, κάτι που η Τουρκία τονίζει ως «Game changer» σε αεροναυτικές επιχειρήσεις.
Με την ευκαιρία πάντως να σημειώσουμε ορισμένα πράγματα για επιχειρήσεις από αεροπλανοφόρα ski-jump, όπως στην περίπτωση του TCG Anadolu, που βέβαια ισχύει για όλα τα πλοία αυτής της κατηγορίας, όπως και για όλα τα αεροπλάνα που επιχειρούν από αυτά.
Σε αντίθεση με επιχειρήσεις από αεροπλανοφόρα που έχουν υποδομή καταπελτών για προσαπονηώσεις-CATOBAR (Catapult Assisted Take-Off But Arrested Recovery) η χρήση ράμπας υπό γωνία-ski-jump εισάγει αρκετούς κρίσιμους περιορισμούς που επηρεάζουν άμεσα την εμβέλεια/ακτίνα δράσης, το ωφέλιμο φορτίο και την επιχειρησιακή ευελιξία.
Το κυριότερο πρόβλημα αφορά στο μειωμένη ενέργεια κατά την απονήωση, καθώς με τη χρήση ski-jump τα αεροσκάφη βασίζονται αποκλειστικά στην ώθηση του κινητήρα τους και στην ανοδική γωνία της ράμπας (που μεταβάλει την συνιστώσα εφαρμογής της) για την επίτευξη ταχύτητας προς παραγωγή ικανής άντωσης ώστε να επιτευχθεί πτήση.
Σε αντίθεση με τους καταπέλτες που προσδίδουν πρόσθετη κινητική ενέργεια, οι διατάξεις ski-jump δεν επιταχύνουν το αεροσκάφος πέραν των ενσωματωμένων δυνατοτήτων του. Αυτό σημαίνει ότι τα αεροσκάφη πρέπει να απογειώνονται ελαφρύτερα για να επιτύχουν ασφαλή ταχύτητα πτήσης εντός του μικρού μήκους διαδρομής επί του καταστρώματος.
Τα STOVL F-35B όπως και τα παλαιότερα AV-8B+ αμβλύνουν περαιτέρω το πρόβλημα μέσω της ικανότητας αλλαγής του διανύσματος εφαρμογής της ώσης που ενσωματώνουν.
Στα σοβιετικά αεροπλανοφόρα καταδρομικά κλάσης Kiev, που σήμερα εκτός του ρωσικού ναυτικού, υπηρετούν στην Ινδία και την Κίνα (που έχουν ναυπηγήσει και αντίγραφα), οι επιχειρήσεις Su-33, MiG-29K/R και J-15, ενέχουν εξαιρετικά μεγάλους περιορισμούς βάρους απονήωσης-εμβέλειας. Όπως αναφέρει το Ινδικό Ναυτικό για τα δικά του τέτοια πλοία INS Vikrant και INS Vikramaditya, τα MiG-29K, για να μεταφέρουν κάποια πυρομαχικά, έπρεπε να απονηωθούν με ελάχιστα καύσιμα. Στη συνέχεια λαμβάνουν καύσιμα με τη μέθοδο εναέριου ανεφοδιασμού buddy-buddy από άλλο MiG-K/KUB.
To ΤΒ3 αναφέρεται με μήκος 8,35 m και εκπέτασμα 14 m να έχει μέγιστο βάρος απογείωσης 1.450 kg και ικανότητα φορτίου 280 kg.
