Το δίλημμα είναι έωλο. Δεν μπορείς να συγκρίνεις “σύκα” με “σταφύλια”.
Τις τελευταίες ημέρες, παρατηρήθηκαν δημοσιεύματα και αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, που εν ολίγοις μέμφονται την αγορά των 18 Rafale και προτείνουν ότι θα μπορούσαν να αγοραστούν λιγότερα (ή και καθόλου), προκειμένου να διοχετευτούν τα χρήματα για την αγορά εναέριων μέσων πυρόσβεσης,
Εμφανίστηκαν συγκρίσεις του τύπου “Ένα Rafale κοστίζει 170 εκατομμύρια, ενώ ένα Beriev, 45” ή, “Αν αγοράζαμε ένα Rafale λιγότερο, θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε δεκάδες μεταχειρισμένα CL-215/415”.
Τα “σύκα” και τα “σταφύλια”
Αρχικά, ας κάνουμε μια παραδοχή. Τα μέσα αεροπυρόσβεσης χρήζουν ενίσχυσης και ορισμένα αντικατάστασης. Στην περίπτωση των “σύκων” όμως (Rafale), η αγορά των αεροσκαφών έναντι περίπου 2,4 δισ. ευρώ, όπως και να το κάνουμε, δεν διαιρείται με το 18 (όσα αγοράστηκαν δηλαδή). Γιατί; Διότι στην τιμή συμπεριλαμβάνεται εκπαίδευση, FOS, οπλισμός κτλ. Με λίγα λόγια, τα Rafale δεν κόστισαν 130 εκατ. ευρώ έκαστο, αλλά το όλο πακέτο κοστίζει τόσο.
Πάμε και στα “σταφύλια”. Ας υποθέσουμε πως ένα Beriev Be-200 κοστίζει χονδρικά 50 εκατ. ευρώ (στην πραγματικότητα η τιμή είναι πιο κοντά στα 70 εκατ.). Ας υποθέσουμε επίσης ότι η Ελλάδα αγοράζει 5, δηλαδή συνολικό κόστος απόκτησης, 250 εκατ. ευρώ. Σωστά; ΛΑΘΟΣ. Θα πρέπει επίσης να αγοραστούν ανταλλακτικά, εκπαίδευση, υποδομές μακροχρόνιας φιλοξενίας κοκ. Επομένως το κόστος θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερο.
Το “κλισέ”
Κάποιοι το θεωρούν κλισέ, αλλά δεν παύει να είναι γεγονός πως η Ελλάδα δεν είναι Ελβετία. Η χώρα μας συνορεύει με την αναθεωρητική Τουρκία, που είναι συνεχώς επιθετική και όχι με την… Αυστρία. Επομένως οι δαπάνες για την άμυνα είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες
Όλα και όλα, συνολικά 17 Beriev Be-200 έχουν κατασκευαστεί. Το αν θα κατασκευαστούν άλλα είναι αβέβαιο. Ακόμη και οι Ρώσοι δηλαδή, το αγόρασαν με το “σταγονόμετρο” και κανείς δεν ξέρει το γιατί.
Από το 2015 τα γνωστά μας “Canadair” δεν παράγονται και ουδείς χρήστης προσφέρει μεταχειρισμένα προς πώληση. Πρόκειται για ένα πυροσβεστικό μέσο που πωλούνταν σε δύο γενιές (CL-215 και CL-415), ξεκίνησε να κατασκευάζεται στη δεκαετία του ’60. H Viking Air, που έχει πάρει τα δικαιώματα κατασκευής, σχεδιάζει το CL-515, το οποίο ωστόσο, αν δεν παραγγελθεί από διεθνείς πελάτες σε επαρκείς αριθμούς, δεν συμφέρει να ανοίξει γραμμή παραγωγής. Η Viking Air έχει αποκτήσει όλα τα δικαιώματα υποστήριξης και παραγωγής της οικογένειας «Canadair CL» από τη Bombardier και στοχεύει στην κατασκευή 50-60 νέων CL-515 μέσα στα επόμενα 10-12 έτη. Ωστόσο ουδείς γνωρίζει αν οι φιλοδοξίες της εταιρίας θα ευοδωθούν.
Καταλήγοντας, είναι μάλλον εκτός τόπου και χρόνου η σύγκριση “σύκων” με “σταφύλια”.
