Η Υπηρεσία Έρευνα Προηγμένων Αμυντικών Προγραμμάτων του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ (DARPA) διεξάγει έρευνα πάνω στο σχεδιασμό νέων έξυπνων όπλων μεγάλης εμβέλειας που θα είναι σε θέση να καταστρέψουν ή έστω να καθυστερήσουν τη προέλαση μεγάλων εχθρικών σχηματισμών, μέχρι τη στιγμή που η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ, τεθεί σε πλήρη κινητοποίηση.
Το πρόγραμμα ονομάζεται “Assault Breaker II” και μοιάζει με αντίστοιχο του Ψυχρού Πολέμου που σκοπό είχε να σταματήσει εγκαίρως τους τεράστιους σχηματισμούς σοβιετικών τεθωρακισμένων από το να προελάσουν στη Δυτική Ευρώπη, με τη χρήση αισθητήρων μεγάλης εμβέλειας και έξυπνων όπλων που θα εξαπολύονταν από βομβαρδιστικά.
Κατά τη δεκαετία του ’70, το NATO είχε να αντιμετωπίσει τις αμέτρητες μηχανοκίνητες μεραρχίες του Σοβιετικού Στρατού στο θέατρο επιχειρήσεων της Ευρώπης. Η μια λύση ήταν η χρήση πυρηνικών όπλων (ακόμη και μικρής ισχύος) για την ανάσχεσή τους, αλλά ελλόχευε πάντα ο κίνδυνος η αντιπαράθεση να εξελιχθεί σε πλήρης κλίμακας πυρηνικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ.
Ως εναλλακτική λύση, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν το πρόγραμμα “Assault Breaker” που με τη βοήθεια μέσων όπως ιπτάμενα ραντάρ και έξυπνα όπλα μεγάλης εμβέλειας, θα κατέστρεφε (θεωρητικά τουλάχιστον) τις σοβιετικές τεθωρακισμένες μεραρχίες πριν καταλάβουν την Ευρώπη. Κατόπιν, και ενώ οι κύρια άμυνα του NATO θα είχε ενεργοποιηθεί και θα ενέπλεκε τις σοβιετικές δυνάμεις, το Assault Breaker θα αναλάμβανε να χτυπήσει στόχους στα μετόπισθεν των σοβιετικών, όπως ενισχύσεις που θα κατευθύνονταν στη πρώτη γραμμή.
Σύμφωνα με το Aviation Week & Space Technology, η ιδέα ενός νέου Assault Breaker έχει επιστρέψει, διότι οι ΗΠΑ πιστεύουν πως η Ρωσία και οι Κίνα μπορούν να κινητοποιήσουν μεγάλες δυνάμεις και να επιτεθούν αιφνιδιαστικά, καταστρέφοντας βάσεις του NATO, στερώντας έτσι οποιαδήποτε πιθανότητα αντεπίθεσης. Το Assault Breaker II θα είναι ένα σύστημα ταχείας αντίδρασης με τη δυνατότητα να είναι σε θέση να επιχειρήσει σε διάστημα λίγων ωρών από τη στιγμή που θα εκδηλωθεί μια επίθεση. Σκοπός θα είναι η μαζική καταστροφή εχθρικών δυνάμεων στη πρώτη γραμμή και εξοικονόμηση χρόνου για να μπορέσει να οργανωθεί αντεπίθεση.
Σε ένα υποθετικό σενάριο, εάν η Ρωσία επιτεθεί στην ανατολική πτέρυγα του NATO, όπως για παράδειγμα στις χώρες της Βαλτικής, θα έχει φροντίσει να εξουδετερώσει εξ αρχής τις νατοϊκές δυνάμεις που υπάρχουν σε αυτές (αεροδρόμια, στρατόπεδα κτλ), καθιστώντας οποιαδήποτε αντεπίθεση αδύνατη.
Ως απάντηση, ιπτάμενα ραντάρ θα απογειωθούν άμεσα για να αναγνωρίσουν τις φάλαγγες των ρωσικών τεθωρακισμένων που θα σπεύδουν στο μέτωπο, ενω μια μοίρα βομβαρδιστικών B-52 θα απογειωθεί το συντομότερο δυνατό για να τις αναχαιτίσει. Θεωρητικά, κάθε B-52 θα μεταφέρει 20 όπλα stand-off νέας γενιάς, τα οποία μόλις πλησιάσουν το στόχο τους, θα εξαπολύουν έως 40 έξυπνα υποπυρομαχικά με αισθητήρες IR που θα στοχεύσουν και θα καταστρέψουν πολλά εχθρικά τεθωρακισμένα.
Αν υποθέσουμε ότι κάθε υποπυρομαχικό έχει 50% πιθανότητες να καταστρέψει ένα τεθωρακισμένο, κάθε βλήμα θα μπορούσε να καταστρέψει 20 από αυτά. Αν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμό των βομβαρδιστικών με τα βλήματα που μπορούν να μεταφέρουν, μια μοναδική έξοδός τους θα μπορούσε θεωρητικά να καταστρέψει εώς 1920 τεθωρακισμένα, προκαλώντας τεράστιες απώλειες.
Το Πεντάγωνο ευελπιστεί μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια θα έχει υλοποιήσει πλήρως το πρόγραμμα Assault Breaker II.
