Στην επικαιρότητα βγήκε ξανά η -γνωστή σε όλους πλέον- δράση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, με τίτλο «Πρόγραμμα Αναβάθμισης ψηφιακών δεξιοτήτων στην στρατιωτική θητεία». Το πρόγραμμα αυτό χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης, δηλαδή από χρήματα που εγκρίθηκαν για τη χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση πριν 2 έτη. Στο Ταμείο Ανάκαμψης, όπως και το ΕΣΠΑ, δεν είναι επιλέξιμες δράσεις που αφορούν στρατιωτικές δαπάνες, όποιες κι αν είναι αυτές. Καθώς όμως, βλέπουμε ότι πολλοί φίλοι μας έχουν απορίες από πολλά “παράδοξα” που γράφονται (πιθανώς από… άγχος έλλειψης επικοινωνίας με θεσμούς), απαντούμε στις βασικές απορίες για αυτό το πρόγραμμα.
Ερώτηση 1: Γιατί προβλέπεται αγορά tablets και όχι για παράδειγμα περισσότερα όπλα για τις Ένοπλες Δυνάμεις;
Όπως είπαμε το Ταμείο Ανάκαμψης δεν περιλαμβάνει στρατιωτικές δαπάνες. Συνεπώς, έχουμε αξιοποίηση κονδυλίου της Ε.Ε., που πηγαίνει σε έργο επ’ωφελεία των στρατευσίμων, αντί να χρηματοδοτηθεί κάτι άλλο (ή και τίποτα).
Ερώτηση 2: Κάνουν τόσο πολύ (56 εκατ. ευρώ) μερικές χιλιάδες tablets;
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, τα 10.000 tablets θα είναι future proof, δηλαδή δεν θα πρέπει να “πεταχτούν” μετά από 1 ή 2 έτη. Θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας προκειμένου να εξυπηρετήσουν πολλές σειρές στρατευσίμων.
Το βασικό κόστος όμως του προγράμματος δεν είναι τα tablets, είναι η ανάπτυξη των εφαρμογών και της προστασίας που τα συνοδεύουν. Για να γίνει εκπαίδευση θα πρέπει να αναπτυχθεί σχετικό υλικό, εφαρμογές, ασφάλεια δεδομένων, η υποδομή πιστοποίησης κ.ο.κ. Αυτό είναι μια κοστοβόρα διαδικασία.
Επίσης δεν θα γίνει απευθείας ανάθεση αλλά ανοιχτός διεθνής διαγωνισμός, που τον κάνει η Κοινωνία της Πληροφορίας. Η ΚτΠ ΑΕ έχει υλοποιήσει δεκάδες ψηφιακά έργα, έχει σημαντική εμπειρία, ελέγχεται συνεχώς, ενώ αν κάποιος ισχυριστεί πως ο διαγωνισμός είναι “φωτογραφικός” μπορεί να προσφύγει στα αρμόδια όργανα.
Ερώτηση 3: Γιατί να κάνουν τέτοιου είδους εκπαίδευση οι στρατεύσιμοι;
Αυτό που γίνεται δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Χώρες προηγμένες που βασίζονται κατά κύριο λόγο σε στρατεύσιμους, κι όχι σε επαγγελματικό στρατό, ακολουθούν αυτή τη μέθοδο. Το Ισραήλ και η Φινλανδία κάνουν το ίδιο ακριβώς με τους στρατευσίμους τους. Και πρέπει να πούμε πως οι στρατεύσιμοι θα μάθουν κάτι που είναι απαραίτητο στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και χρήσιμο στην πολιτική τους ζωή, για παράδειγμα, επισκευή κινητήρων εσωτερικής καύσης, ή ηλεκτρολογικές υποδομές οχημάτων. Βέβαια, η κύρια εκπαίδευση γίνεται σε ψηφιακές δεξιότητες (κυβερνοασφάλεια, ethical hacking, δίκτυα, προγραμματισμός κ.ο.κ.) απαραίτητες πλέον παντού.
Ερώτηση 4: Γιατί ο ΥΕΘΑ ανακοίνωσε τώρα ένα τέτοιο πρόγραμμα;
Το ανακοίνωσε τώρα, διότι τώρα έγινε η τροποποίηση της πρότασης, προκειμένου να περιλάβει έξοδα που δεν είχαν υπολογιστεί στην πρώτη ένταξη στο Ταμείο Ανάκαμψης. Η ιδέα είχε ξεκινήσει από τον προηγούμενο υπουργό Εθνικής Αμύνης και είχε ανακοινωθεί. Μάλλον τώρα κάποιοι θεώρησαν πως είναι η κατάλληλη στιγμή για αντιπολίτευση…
Ερώτηση 5: Θα περιλαμβάνει και στρατιωτική εκπαίδευση το tablet; Θα έχει για παράδειγμα “μαθήματα χειρισμού drones”;
Αν απαντηθεί θετικά κάτι τέτοιο, σε χρόνο… μηδέν θα γίνει καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Ένωση για χρήση κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης για αμυντικούς σκοπούς. Έτσι, στην περιγραφή και το Τεχνικό Δελτίο του έργου -και σωστά- δεν αναφέρεται πουθενά οποιαδήποτε αμυντική εφαρμογή.
Ερώτηση 6: Γιατί να γίνεται έτσι η εκπαίδευση;
Εδώ υπάρχει η έννοια της “ασύγχρονης εκπαίδευσης”. Με την έλλειψη ικανού αριθμού στελεχών, δεν γίνεται να δεσμεύονται μεγάλοι αριθμοί στρατευσίμων για μαθητεία κλασικού τύπου σε συγκεκριμένο χώρο/χρόνο. Αντίθετα, οι στρατεύσιμοι θα μπορούν να εκπαιδεύονται στα μαθήματα δεξιοτήτων, μέσα από ειδικές εφαρμογές, βίντεο και ασύγχρονη διδασκαλία, σε χρόνο που αυτοί θα επιλέγουν.
Να εξηγήσουμε εδώ πως δεν έχει σχέση αυτή η ψηφιακή εκπαίδευση ως “οριζόντια δεξιότητα” που αφορά το σύνολο των στρατεύσιμων, με τις “κάθετες δεξιότητες” δηλαδή ειδικότητες που παίρνει ένας στρατιώτης στη θητεία του και για τις οποίες προβλέπεται επίσης πιστοποίηση, για επαγγελματική χρήση.
Αντιλαμβανόμαστε, πως όταν ακούμε “Στρατός”, θεωρούμε πως το λογικό είναι περιλαμβάνει -πέρα από τις κουραστικές αγγαρείες- πορείες, βολές, διαβίωση σε δύσκολες συνθήκες. Άλλωστε, ο πόλεμος στην Ουκρανία επιβεβαίωσε πως χωρίς σκληροτράχηλο πεζικό, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Ταυτόχρονα όμως επιβεβαιώθηκε πως αν δεν υπάρχουν πάρα πολλοί “ψηφιακά” ενήμεροι στρατιώτες που να αναλάβουν ρόλους χειρισμού μη επανδρωμένων, ειδικοί επεξεργασίας βίντεο, αναλυτές, τεχνικοί δικτύων δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα στο σύγχρονο πεδίο της μάχης. Πάντως όποιος θέλει να αντιπολιτευτεί υπάρχουν πολλοί τομείς που δέχονται εύκολα κριτική, το συγκεκριμένο έργο δεν ανήκει σε αυτούς.
