Ακολουθεί η τοποθέτηση του κ. Δάφνη, στο Naval Defence Forum, στο session της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας
Κύριε Καραϊωσηφίδη σας συγχαίρω για τη εξαιρετική σας πρωτοβουλία και σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δίνετε για την εκφορά δημοσίου λόγου.
Τα χρονικά πλαίσια που έχουν τεθεί δεν είναι τόσο μεγάλα για να αναπτύξει κανείς πολύ σημαντικές ιδέες. Θα ήθελα να σταθώ σε δυό-τρία πράγματα που έχουν να κάνουν κυρίως με την νοοτροπία ανάθεσης τεχνικών έργων στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία -και στην ιδιωτική και στην κρατική- στις αδυναμίες, τις εν γενείς αδυναμίες που παρουσιάζει η αμυντική βιομηχανία στην Ελλάδα και κατά την αποψή μου, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να είναι η λύση στα προβλήματα αυτά.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: 2ο ελικόπτερο S-70B6 μπήκε για συντήρηση, προς απόλυτη αποκατάσταση διαθεσιμοτήτων
Είναι γεγονός ότι στα δέκα χρόνια της κρίσης που περάσαμε έχουν μειώσει πάρα πολύ τη δραστηριότητα της λεγόμενης αμυντικής βιομηχανίας αλλά και της βιομηχανίας γενικότερα. Βιομηχανία η οποία είχε εν γενή προβλήματα τα οποία για να τα αναλύσει κανείς, θα πρέπει να ανατρέξει στη σωρία του ελληνικού έθνους, τουλάχιστον στην νεότερη μορφή του, δηλαδή από το 1821 και μετά, στα τελευταία διακόσια χρόνια, όπου μια πολύ γρήγορη ανάλυση θα δει ότι δυστυχώς η χώρα βγήκε από μια κατοχή από την Οθωμανική αυτοκρατορία 400 ετών, χωρίς να έχει περάσει μέσα από την φεουδαρχική ανάπτυξη και φυσικά δεν υπήρξε ούτε η βιομηχανική επανάσταση που υπήρξε στη δύση.
Η απουσία αυτής της βιομηχανικής επανάστασης και του διαφωτισμού που πέρασε η δυτική Ευρώπη την εποχή εκείνη, έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερη κατάσταση για την ελληνική βιομηχανία ή για την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Αυτή η διάσταση είναι διαφορετική, γιατί ακόμα και η τουρκοκρατία, δεν ήταν μια κλασσική δυτικοευρωπαϊκή φεουδαρχία. Ήταν περισσότερο στηριγμένη στην πατριαρχία και στην οικογενειοκρατία. Αυτό το πράγμα λοιπόν πέρασε διαμπερώς και τα τελευταία διακόσια χρόνια δημιουργώντας μια κατάσταση πατριαρχικής νοοτροπίας στην ελληνική κοινωνία, πράγμα που έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός υπέρμετρου κρατισμού, διότι ο κρατισμός ήταν ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Αν συνδυάσει κανείς και την έλευση στα μεγάλα αστικά κέντρα μεγάλων αγροτικών πληθυσμών, όχι για να πάρουν μέρος στη βιομηχανική επανάσταση, όχι για να πάρουν μέρος στη βιομηχανική ανάπτυξη, όχι για να γίνουν βιομηχανικοί εργάτες, αλλά για να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό, σε συνέχεια σε συνλειτουργία με τα κόμματα, θα δει κανείς ότι έχει αναπτυχθεί ένας κρατισμός, ο οποίος δυστυχώς και σήμερα διέπει τον τρόπο σκέψης, τη λειτουργία της σημερινής κοινωνίας αλλά και του κοινωνικού και του πολιτικού εποικοδομήματος.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να μην μπορεί να λειτουργήσει ορθολογικά, να μην μπορεί η ελληνική βιομηχανία να γίνει κατανοητή και από τους δυτικούς συμμάχους μας, είτε αυτοί είναι Ευρωπαίοι, είτε είναι Αμερικανοί, είτε είναι Ασιάτες και να υπάρχει στο ελληνικό γίγνεσθαι γενικά η άποψη ότι οτιδήποτε είναι καλό θα πρέπει να γίνεται μέσα από το κράτος. Οτιδήποτε το κράτος θα πρέπει να αναθέτει θα πρέπει να το αναθέτει σε κρατική βιομηχανία. Δεν λέω οτι δεν θα πρέπει να υπάρχει κρατική βιομηχανία, αλλά θα πρέπει να υπάρχει…
H συνέχεια στο NavalDefence.gr, εδώ
