Δείτε το 1ο μέρος της αφήγησης εδώ, το 2ο εδώ, το 3ο εδώ και το 4ο εδώ.
Κάρπαθος, 26 Ιουλίου, Ώρα 09:56: Μέσα από το νερό ο δεκανέας Απεριώτης βλέπει το αλεξίπτωτο απλωμένο στην επιφάνεια λίγα μέτρα μπροστά του. Ο χειριστής δεν φαίνεται, πρέπει να είναι από κάτω. Παίρνει μια βαθιά αναπνοή και βουτάει. Χωρίς μάσκα ή γυαλιά δεν βλέπει καλά κάτω από το νερό. Μια σιλουέτα φαίνεται αμυδρά να κουνιέται άψυχα με τον κυματισμό λίγο πιο μπροστά. Πλησιάζει. Βγαίνει στην επιφάνεια δίπλα της για να πάρει ανάσα, σπρώχνοντας το πανί με το κεφάλι του. Ο χειριστής είναι αναίσθητος. Ή νεκρός; Τον σκουντάει, του φωνάζει, τίποτα. Το σωσίβιό του τον κρατάει στην επιφάνεια όμως η δεξιά πλευρά είναι άδεια, μάλλον τρύπησε. Η αριστερή έχει ακόμα αέρα αλλά το κεφάλι του χειριστή μπαινοβγαίνει στη θάλασσα. Πρέπει να έχει πιει νερό. Ο Απεριώτης βγάζει από την τσέπη του παντελονιού του έναν σουγιά και προσπαθεί να κόψει τους μουσκεμένους ιμάντες του αλεξίπτωτου. Δεν είναι εύκολο.
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιεί πόσο κουρασμένος είναι. Τα πόδια του τον κρατάνε στην επιφάνεια όσο τα χέρια του κόβουν με μεγάλη προσπάθεια τους ιμάντες, όμως καταλαβαίνει πως δεν έχει πολύ χρόνο. Το μισοδιαλυμένο σωσίβιο του αεροπόρου σε λίγο δεν θα τον κρατάει. Και ο ίδιος δεν έχει δυνάμεις για να τον βγάλει έξω. Μόνη ελπίδα είναι να τον τραβήξει στη νησίδα Αμμούδι που είναι πιο κοντά. Γρήγορα, πριν ξεφουσκώσει τελείως το σωσίβιό του. Επιτέλους οι ιμάντες κόβονται. Με μεγάλη προσπάθεια σπρώχνει το αλεξίπτωτο. Είναι δύσκολο, σχοινιά και ιμάντες μπλέκονται παντού. Τελικά τα καταφέρνει, το φως του ήλιου φωτίζει και τους δυο τους. Αφήνει το σώμα του να επιπλεύσει λίγο, πρέπει να πάρει δυο ανάσες. Δίπλα του, ο αναίσθητος χειριστής έχει θρυμματισμένη κάσκα και αίματα στο πρόσωπο.
Ο υπολοχαγός Παναγιώτου παρακολουθεί με τα κιάλια από την ακτή. Βλέπει τα κεφάλια στο νερό, καταλαβαίνει πως ο Απεριώτης απελευθέρωσε τον ιπτάμενο από το αλεξίπτωτο. Τους φωνάζει. Δεν τον ακούν. Πρέπει να βγουν στο Αμμούδι, είναι πολύ μακριά για να γυρίσουν εδώ. «Καλατζάκο!» φωνάζει με όλη του τη δύναμη. Από την κορυφή του λόφου ο νεαρός εθνοφύλακας απαντάει: «Διατάξτε!».
«Πήγαινε στο Τρίστομο να βρεις βάρκα!».
Προς Ναυαρχείο: Αρνητικόν
Ρόδος, 26 Ιουλίου, Ώρα 10:09: Έχει περάσει πάνω από μισή ώρα από το χτύπημα στο Yavuz. H φρεγάτα Göksu έχει ρίξει ακάτους στο νερό για να περισυλλέξει ναυαγούς και έχει έρθει όσο πιο κοντά μπορεί για να φτάσει στο πλοίο το νερό που εκτοξεύουν τα δικά της μέσα πυρόσβεσης. Όμως είναι μάταιο. Οι φλόγες στο Yavuz θεριεύουν απότομα κάθε φορά που συναντούν κάποιο εύφλεκτο υλικό στα σωθικά του. Η θερμότητα από το πελώριο φλεγόμενο καράβι λούζει τη φρεγάτα κάνοντας τις λαμαρίνες του καταστρώματός της να καίνε. Είναι επικίνδυνο να παραμένει τόσο κοντά. Ο αντιπλοίαρχος Bozkurt δίνει εντολή να απομακρυνθούν και να μαζέψουν τις μάνικες. Μόνο όσους έχουν πέσει στο νερό μπορεί να βοηθήσει.
Καθώς επιβλέπει τους ελιγμούς του πλοίου του, ένας υπαξιωματικός μπαίνει στη γέφυρα και του παραδίδει ένα σήμα. Είναι από το ναυαρχείο. Λίγο νωρίτερα τους είχε στείλει μια βιαστική αναφορά του συμβάντος και των ζημιών του πλοίου του.
Το ναυαρχείο προειδοποιεί – άλλη μια φορά – για την απειλή ελληνικών υποβρυχίων στην περιοχή. Τον διατάσσει να αποχωρήσει αμέσως προς Ανατολικά και να αναμένει περαιτέρω εντολές καθ’ οδόν ενώ τον ενημερώνει πως ενισχύσεις έρχονται για να αναλάβουν τη φύλαξη του Yavuz. «Τί να φυλάξουν, μέχρι να έρθουν θα βρίσκεται στο βυθό» αναφωνεί δυνατά, ενώ ο υπαξιωματικός τον παρακολουθεί αμίλητος σε στάση προσοχής. Ο Bozkurt σκέφτεται λίγο. Ακουμπάει το σήμα στον πάγκο και αρχίζει να γράφει στην πίσω πλευρά του χαρτιού μια απάντηση:
«Προς ναυαρχείο: Αρνητικόν. Υπάρχουν επιζώντες στη θάλασσα, θα ολοκληρώσω την περισυλλογή τους και θα αποχωρήσω αμέσως μετά ολοταχώς. Αναμείνατε σήμα ενημέρωσης απόπλου».
«Στείλε αυτή την απάντηση» λέει στον υπαξιωματικό. «Και πού είσαι, όχι αμέσως. Περίμενε δέκα λεπτά πρώτα».
To σχέδιο Pascal
30.000 πόδια, 26 Ιουλίου, Ώρα (Ελλάδος) 10:30: Κάποιες αναταράξεις ξεκινούν καθώς το πρωθυπουργικό αεροσκάφος περνάει πάνω από τους πρόποδες των Άλπεων. Η υπουργός, αναστατωμένη από την εξέλιξη που αμαυρώνει την εικόνα της Ελλάδας, κλείνει το κινητό της και αναλογίζεται τις επόμενες κινήσεις της. Με αυτό το πλήγμα στην πλάτη της θα πρέπει να αναθεωρήσει την τακτική της στη συνάντηση με τον πρόεδρο της Κομισιόν. Να είναι ίσως πιο συγκαταβατική απ’ ότι σχεδίαζε αρχικά; Αυτό όμως δεν θα οδηγήσει πουθενά.
«Ευρυδίκη, βρες σε παρακαλώ το τηλέφωνο του ευρωβουλευτή Ραφαηλίδη και κάλεσέ τον»
Η βοηθός ξέρει πως όταν το «Ευρυδίκη» δεν συνοδεύεται από το «μου», η υπουργός είναι πολύ αγχωμένη. Βρίσκει το τηλέφωνο, σχηματίζει τον αριθμό στη δορυφορική συσκευή και τη δίνει στην υπουργό.
«Έλα Παντελή μου. Πετάω αυτή τη στιγμή για Βρυξέλες. Ναι η κατάσταση είναι σοβαρή, θα τα πούμε άλλη στιγμή. Χρειάζομαι κάτι επειγόντως. Θέλω να τυπώσουν από το γραφείο σου ένα πλήρες αντίγραφο του σχεδίου Pascal. Σε περίπου 1 ώρα θα βρίσκομαι στο έδαφος. Προλαβαίνετε να μου το παραδώσετε; Μπράβο Παντελή μου, ήξερα ότι μπορώ να βασιστώ σε σένα. Μπορείς να στείλεις οδηγό στο αεροδρόμιο να με παραλάβει; Έχω συνάντηση με τον Barreozi. Σ’ ευχαριστώ».
Το σχέδιο Pascal είναι ένα σημαντικό εργαλείο που επικυρώθηκε από όλα τα κοινοβούλια της Ε.Ε. μόλις πέρυσι. Στις κρίσεις της Ουκρανίας το ’22 και της Πολωνίας το ’24, το κύρος της Ευρώπης δέχτηκε αλλεπάλληλα πλήγματα, καθώς η ένωση άργησε υπερβολικά να αντιδράσει με ομοφωνία στις εξωτερικές προκλήσεις. Οι ΗΠΑ αντίθετα, ανέστησαν το ΝΑΤΟ και επενέβησαν υπό την αιγίδα του κινητοποιούμενες ταχύτατα σε διπλωματικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Παρά την αύξηση δαπανών για εξοπλισμούς, οι Ευρωπαίοι δεν έκαναν τίποτα για να ανεξαρτοποιηθούν από το ΝΑΤΟ. «Είστε οικονομικός γίγαντας με γεωπολιτική ισχύ νάνου» είχε δηλώσει ευθαρσώς στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ένας Κινέζος αξιωματούχος, όχι άδικα. Η φράση του αναδημοσιεύτηκε παντού στον πλανήτη, έγινε ακόμα και λήμμα στη Βικιπαίδεια. Οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις της Ευρώπης, η πολυφωνία, οι καθυστερήσεις, η ενεργειακή της εξάρτηση από τρίτους και το έλλειμα γεωπολιτικής βαρύτητας, είχαν άμεσες οικονομικές επιπτώσεις. Το δολάριο συνέχισε μέσα στα χρόνια να κερδίζει έδαφος έναντι του ευρώ, καθώς η πίστη στο ευρωπαϊκό νόμισμα και τους θεσμούς που αντιπροσωπεύει κλονίστηκε κι’ άλλο. Η οικονομία της ευρωζώνης άρχισε να συρρικνώνεται.
Έτσι, οι ευρωπαίοι ηγέτες αναγκάστηκαν να αναζητήσουν μια γρήγορη λύση. Απευθύνθηκαν στον υπέργηρο αλλά οξυδερκή κεντρικό τραπεζίτη Ζοσπέρ Πασκάλ, έναν άνθρωπο κοινής αποδοχής, και του ζήτησαν να προτείνει ένα σχέδιο ώστε η Ευρώπη να μπορεί να λαμβάνει μέτρα γρήγορα, τουλάχιστον οικονομικής φύσεως, χωρίς να πρέπει κάθε φορά να συνεδριάζει, να διαφωνεί και ακόμα και αν συμφωνεί, να πρέπει να περιμένει την επικύρωση από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ή/και τα κοινοβούλια όλων των κρατών μελών.
Ο Βέλγος τραπεζίτης επέστρεψε μετά από λίγους μήνες με ένα εκτενές σχέδιο το οποίο λίγο-πολύ πρότεινε το εξής: Από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς μόνο η Κομισιόν – όχι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με την εκπροσώπηση των 27 χωρών – θα είναι ο θεσμός που θα μπορεί να αποφασίζει την επιβολή προσωρινών μέτρων οικονομικής φύσης όταν θα κρίνει πως απειλείται η ασφάλεια της Ένωσης. Οι δύο κρίσιμες έννοιες στο σχέδιο Pascal είναι η λέξη «προσωρινής» και η φράση «όταν θα κρίνει».
Τα «προσωρινά μέτρα» τα οποία το σχέδιο ταξινομεί σε τρεις κατηγορίες, από το επίπεδο Ι μέχρι τα πλέον δραστικά στο επίπεδο ΙΙΙ, θα εφαρμόζονται άμεσα και όχι κατόπιν εορτής. Στη συνέχεια θα απαιτείται βέβαια η επικύρωσή τους από τα κράτη μέλη, ωστόσο, μέχρι να συνεδριάσουν και να συμφωνήσουν όλοι τους, τα μέτρα θα βρίσκονται σε ισχύ. Αυτό ήταν η ριζοσπαστική πρόταση από τον Pascal. Στην ουσία έβαζε τα κράτη μέλη σε θέση μόνο να επικυρώνουν ή να ακυρώνουν εκ των υστέρων τις όποιες αποφάσεις θα είχε ήδη λάβει και εφαρμόσει η Κομισιόν. Αν καθυστερούσαν, κακό του κεφαλιού τους.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο, η φράση «όταν θα κρίνει», στην ουσία αποτέλεσε το πρώτο βήμα προς μια κοινή Ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, αφού έδινε για πρώτη φορά σε έναν πραγματικό θεσμό και την ηγεσία του – τον πρόεδρο της Κομισιόν – τη δύναμη να αποφασίζει τί συνιστά απειλή και τί όχι. Βέβαια, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος. Θα πρέπει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να συντάξει κάποια εξωτερική πολιτική, κάποιους κανόνες και ένα γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινούνται οι αποφάσεις της Κομισιόν. Αυτά απαιτούν χρόνο στις Βρυξέλλες και ακόμα δεν έχουν καν ξεκινήσει. Παρ’ όλα αυτά, μετά από έντονες αντιδράσεις, επίπονες διαβουλεύσεις και αμέτρητες τροποποιήσεις, όλες οι χώρες τελικά πείστηκαν, όλα τα κοινοβούλια υπερψήφισαν και οι υπογραφές στο τελικό κείμενο έπεσαν. Το σχέδιο Pascal απέκτησε ισχύ ευρωπαϊκού νόμου.
Η υπουργός Εξωτερικών φυσικά το έχει ξεκοκκαλίσει. Γνωρίζει καλά κάθε πτυχή, κάθε ασάφεια αλλά και κάθε ευκαιρία που κρύβεται στις 400 σελίδες του σχεδίου. Έχει εναποθέσει πολλές από τις ελπίδες της σε αυτό. Ξέρει βέβαια ότι θα πρέπει να δώσει μάχη.
«Ευρυδίκη μου, στο αυτοκίνητο θέλω να έχεις μαρκαδόρο και χαρτάκια post it. Στη διαδρομή θα κυκλώσουμε κάποια σημεία για να τα τρίψω στα μούτρα του Barreozo».
«Μάλιστα κυρία υπουργέ. Μπορούμε και ηλεκτρονικά να το κάνουμε και να του στείλουμε ένα αρχείο…».
Η υπουργός διακόπτει: «Αχ Ευρυδίκη. Η δικιά σου γενιά παίζατε με κινητά από μωρά. Για εμάς τους παλαιότερους το χαρτί εξακολουθεί να κουβαλάει πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα σημειολογικά. Άσε που προσθέτει και δραματοποίηση. Άλλο είναι να του πω Ζοζεπ, άνοιξε σε παρακαλώ το αρχείο τάδε στη σελίδα τάδε. Και άλλο είναι να κοπανήσω με δύναμη τον τόμο 400 σελίδων πάνω στο γραφείο του».
Αθήνα, 26 Ιουλίου, Ώρα 11:03: Το σταθερό τηλέφωνο στο σπίτι του πλοιάρχου Μπούρλα στην Αθήνα χτυπάει ασταμάτητα. Η σύζυγός του, Αρετή, τελικά απαντά. «Μαμά; Πού είσαι; Όλο το πρωί προσπαθώ να σε πάρω! Δεν δουλεύουν τα κινητά!».
Η κόρη της οικογένειας είναι μακριά από το σπίτι καθώς σπουδάζει σε πόλη της επαρχίας. Στα κανάλια από το πρωί έλεγαν πως ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ανέφεραν θερμά επεισόδια και νεκρούς. Οι λεζάντες κάτω από τις πρωινές εκπομπές έγραφαν Πόλεμος! Έρχεται Γενική Επιστράτευση! και άλλα τέτοια. Μετά ήρθε το διάγγελμα του πρωθυπουργού και αμέσως μετά… αυτό! Έντρομη προσπαθεί εδώ και ώρα να επικοινωνήσει με τους γονείς της.
«Το ξέρω κορίτσι μου. Είσαι καλά; Πού βρίσκεσαι;»
«Στη σχολή. Αλλά θα πάρω το ΚΤΕΛ να κατέβω σπίτι!».
«Δεν θα τα καταφέρεις, μάλλον δεν θα γίνουν δρομολόγια σήμερα. Να κάτσεις εκεί, είσαι πιο ασφαλής, πήγαινε στη θεία Γιάννα».
«Μαμά τί γίνεται; Έχουμε πόλεμο; Ο μπαμπάς πού είναι;»
«Ο μπαμπάς είναι στη θάλασσα Μαρίνα. Κάνει το καθήκον του».
Βόρειο Αιγαίο, 26 Ιουλίου, Ώρα 11:15: Ο πλοίαρχος Μπούρλας μπαίνει βιαστικά στο Κέντρο Επιχειρήσεων της φρεγάτας “Κίμων”. Ενημερώθηκε πως ο τουρκικός σχηματισμός σταμάτησε τη νοτιοδυτική πλεύση του και τα πλοία του έκλεισαν ταυτόχρονα τα ραντάρ και τις ηλεκτρομαγνητικές εκπομπές τους. Όλα εκτός του TCG Anadolu. Όσο κατέβαινε από τη γέφυρα ο πλοίαρχος αναλογιζόταν τί σημαίνει αυτό. Τα τουρκικά πλοία φαίνονται στο ραντάρ όμως εφόσον δεν εκπέμπουν είναι πολύ δύσκολο να ταυτοποιηθεί ποιο είναι ποιο. Γι’ αυτό ο Τούρκος διοικητής έχει συμπτύξει πολύ τον σχηματισμό του. Θέλει ίσως να αλλάξει διάταξη μάχης και να μπερδέψει τα ραντάρ, να στερήσει από τους Έλληνες τη δυνατότητα να στοχοποιήσουν πρώτα τα πλοία που αποτελούν μεγαλύτερη απειλή. Το Anadolu είναι πολύ μεγαλύτερο και ξεχωρίζει στα ραντάρ ούτως ή άλλως από τις παραπλέουσες φρεγάτες. Γι’ αυτό συνεχίζει να χρησιμοποιεί τους αισθητήρες του κανονικά και πιθανότατα μοιράζει την εικόνα στα υπόλοιπα πλοία της τουρκικής ομάδας.
Μαζί με τον Αξιωματικό Επιχειρήσεων, ο πλοίαρχος στέκεται μπροστά από μια κονσόλα στην άκρη του χώρου. Αυτή η κονσόλα δεν μοιάζει με τις υπόλοιπες του συστήματος SETIS. Είναι διαφορετική και έχει τοποθετηθεί εκ των υστέρων. Μεταδίδει εικόνα και στοιχεία από το ελληνικής σχεδίασης ΜΕΑ επιτήρησης με το χαρακτηριστικό κλήσης «Λωτός». Ο Λωτός πετάει στην περιοχή στα 25.000 πόδια και παρακολουθεί τις κινήσεις της τουρκικής ομάδας με τους αισθητήρες του. Μπορεί να μην έχει το ισχυρό ραντάρ των ΑΣΕΠΕ, έχει όμως σχεδίαση χαμηλής παρατηρησιμότητας. Έτσι, σε αντίθεση με το Διγενής #1, μπορεί να πλησιάσει σε σχετικά κοντινή απόσταση αθέατο από τα ραντάρ των τουρκικών πλοίων και, κυρίως, από το ραντάρ του S-400. Με την κάμερα υψηλής ευκρίνειας που φέρει, ο Λωτός μεταδίδει μεγεθυμένη την εικόνα από απόσταση, ενώ ταυτόχρονα τέσσερα μικρότερα drones έχουν αποσπαστεί από την άτρακτό του και έχουν πλησιάσει ακόμα περισσότερο, το καθένα με ειδικό αισθητήρα παρακολούθησης των τουρκικών πλοίων στο ηλεκτρομαγνητικό, ακουστικό και υπέρυθρο φάσμα. Όλη αυτή η πληροφορία μεταδίδεται μέσω ασφαλούς ζεύξης στην κονσόλα που βλέπει ο πλοίαρχος Μπούρλας στη φρεγάτα Κίμων.
Αφού παρατηρεί για λίγο τις σιλουέτες των πλοίων, ρωτάει τον χειριστή: «Έχει κάνει ταυτοποίηση ο Λωτός;». Ο χειριστής δίνει την εντολή από το χειριστήριο και αρχίζουν να εμφανίζονται στην οθόνη γύρω από τα πλοία τα ονόματά και τα στοιχεία τους. «Μάλιστα κύριε πλοίαρχε».
Ο πλοίαρχος ζητά από το χειριστή να τρέξει προς τα πίσω την εικόνα του βίντεο. Σύντομα επιβεβαιώνει πως έχουν σταματήσει τις αλλαγές θέσεων και αυτή είναι η τελική διάταξη των τουρκικών πλοίων, προς το παρόν τουλάχιστον. Δίνει οδηγίες στον Αξιωματικό Επιχειρήσεων: «Στείλτε την τελευταία εικόνα σε όλα τα πλοία. Και στις επάκτιες στη Λέσβο και τη Λήμνο και μετά βγάλτε μου τους διοικητές τους να μιλήσω».
Ο χειριστής μιας κονσόλας του SETIS λαμβάνει την εικόνα από τον χειριστή της κονσόλας του Λωτού και το στέλνει στα υπόλοιπα πλοία μέσω της ζεύξης δεδομένων Link-16. Στη συνέχεια συνδέεται με τον ΑΡΧΥΤΑ, ένα άλλο μικρό σε μέγεθος αλλά μεγάλο σε σημασία ελληνικής σχεδίασης ΜΕΑ, που πετάει αθέατο στην περιοχή. Μεταξύ άλλων, αυτό το ΜΕΑ κάνει αναμετάδοση της ζεύξης δεδομένων από αέρος. Έτσι, μπορεί να λάβει και να αποστείλει την εικόνα στις επάκτιες πυροβολαρχίες αντιπλοϊκών πυραύλων Exocet που διαθέτει το Π.Ν. στη Λέσβο και τη Λήμνο, παρακάμπτοντας τους ορεινούς όγκους και τα όποια φυσικά εμπόδια παρεμβάλλονται σε ευθεία γραμμή μεταξύ των πλοίων και των μονάδων στην ξηρά. Ταυτόχρονα, μια αλυσίδα από τέτοια ΜΕΑ αναμεταδίδουν πολύ πέραν της εμβέλειας του Link-16, εξασφαλίζοντας ασφαλείς επικοινωνίες σχεδόν παντού και, κυρίως, στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας, στο Αρχηγείο Στόλου και στην ΑΣΔΕΝ. Είναι μια έξυπνη λύση, αφού η χώρα δεν διαθέτει αρκετό bandwidth δορυφορικών επικοινωνιών για να διαθέσει στους τακτικούς διοικητές, παρά μόνο σε ορισμένες στρατηγικές επικοινωνίες.
Όσο περιμένει να ολοκληρωθεί η αποστολή και να μιλήσει με τους διοικητές των επάκτιων πυροβολαρχιών Exocet του Π.Ν., ο πλοίαρχος Μπούρλας αναλογίζεται τί έχει συμβεί. Η χρησιμοποίηση του εναλλακτικού αυτού δικτύου νωρίτερα θα είχε γλυτώσει τον Διγενή και τους επτά Έλληνες αεροπόρους που επέβαιναν σε αυτόν. Όμως, κανείς δεν είχε προβλέψει τέτοια ξαφνική κλιμάκωση από τους Τούρκους. Σύμφωνα με τους κανόνες εμπλοκής, δεν μπορεί ο ίδιος να αναλάβει επιθετική δράση. Με αυτά τα δεδομένα όμως, θα πρέπει να είναι έτοιμος από στιγμή σε στιγμή για απροειδοποίητη επίθεση κατά των πλοίων του.
Μια αράχνη στην Κύπρο
Πεντάγωνο, 26 Ιουλίου, Ώρα 11:35: Ο πρωθυπουργός επανέρχεται στην αίθουσα του πολεμικού συμβουλίου. Είχε μόλις κλείσει το τηλέφωνο με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλοι σιωπούν μόλις μπαίνει στην αίθουσα και περιμένουν να τους ενημερώσει για τυχόν εξελίξεις από την Κύπρο. Αυτό που αναρωτιούνται όλοι αναλαμβάνει να το ρωτήσει ο υπουργός Αμύνης: «Τί λέει η Κύπρος; Ζητάει ενισχύσεις;».
Ο πρωθυπουργός καθυστερεί να απαντήσει, συνεχίζει να φτιάχνει την καρέκλα και τα χαρτιά του, σε μια προφανή προσπάθεια να μην δείξει εκνευρισμένος. Εν τέλει, βάζει τους αγκώνες στο τραπέζι και σηκώνει το βλέμμα του προς τους συνέδρους: «Όχι. Ακριβώς το αντίθετο μάλιστα».
Ησυχία στην αίθουσα. Τί πάει να πει ακριβώς το αντίθετο; Μόνο ο υπουργός Αμύνης που γνωρίζει τις προηγούμενες σχετικές συνομιλίες καταλαβαίνει. Ο πρωθυπουργός συνεχίζει: «Ο Κύπριος πρόεδρος μου ζήτησε αν είναι δυνατόν να αποχωρήσει η ΕΛΔΥΚ από την Κύπρο».
Η ησυχία στην αίθουσα αντικαθίσταται από ταραχή. Ο υπουργός Αμύνης αναλαμβάνει να εξηγήσει στους υπόλοιπους: «Πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος μας είπε λίγο έως πολύ ότι η παρουσία της ΕΛΔΥΚ σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο Ελλάδας-Τουρκίας αποτελεί πρόφαση για τις δυνάμεις κατοχής να χτυπήσουν στο κυπριακό έδαφος. Τότε εκείνοι θα πρέπει να απαντήσουν και έτσι θα συρθεί και η Κύπρος στον πόλεμο. Ο πρόεδρος θεωρεί πως η Κύπρος δεν έχει άλλο λόγο να δεχτεί επίθεση από την Τουρκία αυτή τη στιγμή, σαν ανεξάρτητη χώρα μέλος της ΕΕ και με τη συμφωνία με το Ισραήλ…».
Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ δεν αντέχει και διακόπτει εκνευρισμένος: «Μα τι λένε;».
Ο πρωθυπουργός απαντά ήρεμα: «Δεν είναι της παρούσης κύριε αρχηγέ. Απάντησα στον πρόεδρο πως και να θέλαμε αυτή τη στιγμή δεν είναι ασφαλές να αποσύρουμε ολόκληρη την ΕΛΔΥΚ ούτε από αέρος, ούτε από θαλάσσης. Και του υπενθύμισα πως οι ΕΛΔΥΚάριοι είναι φιλοξενούμενοί τους εκεί, για την δική τους ασφάλεια, και περιμένω πως θα πράξουν τα δέοντα εάν και εφόσον χρειαστεί».
Πάφος, 26 Ιουλίου, Ώρα (Ελλάδος) 11:42: Δύο μεταγωγικά αεροσκάφη C-130 της Π.Α. που μόλις προσγειώθηκαν, τροχοδρομούν προς μια απομακρυσμένη πίστα μακριά από το terminal του αεροδρομίου της Πάφου. Ένας επιλοχίας της ΕΛΔΥΚ παρακολουθεί τα αεροσκάφη και περιμένει να σταματήσουν και να κατεβάσουν τις ράμπες τους. Είναι επικεφαλής ομάδας φορτηγών της ΕΛΔΥΚ που έχουν έρθει για να παραλάβουν το περιεχόμενο των δύο αεροσκαφών μαζί με μια ομάδα Ελλήνων πολιτών – τεχνικοί της εταιρίας ΑΤΑΕ (Αμυντικές Τεχνολογίες ΑΕ) – και να τους μεταφέρουν αμέσως στο στρατόπεδο Αντιστράτηγου Σωτήριου Σταυριανάκου.
Οι ράμπες κατεβαίνουν και ο γκριζομάλλης επιλοχίας πλησιάζει. Μέσα στην κοιλιά του Charlie βλέπει φορτωμένα τα μεγάλα ξύλινα κιβώτια, ασφαλισμένα με ιμάντες για την πτήση. Ένας λεπτοκαμωμένος άνδρας ντυμένος με πολιτικά, με λίγα μαλλιά για την ηλικία του και γυαλιά, κατεβαίνει κρατώντας χαρτιά στα χέρια του. Συστήνεται ως ο αρχιμηχανικός. Ο επιλοχίας χαιρετάει στρατιωτικά και στη συνέχεια δίνει το χέρι του επιφυλακτικά στο νευρικό νεαρό. Δεν του γεμίζει το μάτι για κάτι τόσο σοβαρό.
Τα διαδικαστικά τελειώνουν γρήγορα και οι στρατιώτες ξεκινούν αμέσως τη μεταφόρτωση των κιβωτίων με περονοφόρα. Είναι απάρτια του συστήματος εγγύς αεράμυνας ΑΡΑΧΝΗ. Ενός συστήματος που δημιούργησε η εταιρία ΑΤΑΕ κατόπιν επείγουσας ανάθεσης από το ΓΕΕΘΑ, χρησιμοποιώντας τα εξάκαννα περιστρεφόμενα πυροβόλα Phalanx που αφαιρέθηκαν από παροπλισμένες φρεγάτες S του Π.Ν. Το σύστημα C-RAM ΑΡΑΧΝΗ χρησιμοποιεί ραντάρ της ΑΤΑΕ μαζί με νέφος μικρών drones επιτήρησης περιμέτρου και έχει τη δυνατότητα να προστατέψει επίγειες μονάδες από επερχόμενες απειλές όπως πυρά όλμων, ρουκέτες, drones αυτοκτονίας και βόμβες ανεμοπορίας. Οι τελευταίες χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τους Τούρκους για πλήγματα ακριβείας από αέρος. Ο επιλοχίας ρωτάει τον αρχιμηχανικό για τις δυνατότητες του συστήματος και αυτός αρχίζει να εξηγεί τη λειτουργία του. Ο επιλοχίας τον διακόπτει:
«Το έχετε δοκιμάσει;».
«Βεβαίως!» απαντά ο αρχιμηχανικός.
«Τί ποσοστό επιτυχίας έχει κατά βομβών ανεμοπορίας;».
«100%» απαντά πάλι ο αρχιμηχανικός.
Ο επιλοχίας ξαφνιάζεται. «100%; Σε πόσες δοκιμαστικές βολές;».
«Μία».
Κάρπαθος, 26 Ιουλίου, Ώρα 11:43: Ο δεκανέας Απεριώτης έχει τραβήξει τον ιπτάμενο έξω από το νερό σε μια πολύ μικρή βραχώδη παραλία της νησίδας Αμμούδι. Τον γύρισε στο πλάι, τον χτύπησε στην πλάτη και έβγαλε νερό από το στόμα του, συνήλθε για λίγες στιγμές αλλά μετά έχασε πάλι τις αισθήσεις του. Του αφαίρεσε προσεκτικά την κάσκα και είδε το σκίσιμο στο μέτωπό του. Φαίνεται βαθύ και αιμορραγεί ακόμα. Προσπαθεί να τον ξυπνήσει αλλά μάταια. Βάζει το αυτί του στο στόμα του για να βεβαιωθεί πως αναπνέει. Ναι είναι ακόμη ζωντανός. Για πόσο ακόμα όμως; Το σώμα του επισμηναγού αρχίζει να κάνει συσπάσεις. Λίγες στην αρχή, μετά σχεδόν συνεχόμενα. Έχει χάσει αίμα και τα ρούχα του είναι μούσκεμα. Μάλλον πέφτει σε υποθερμία. Ο Απεριώτης προσπαθεί να σκεφτεί. Κατεβάζει το φερμουάρ της φόρμας πτήσης και βγάζει τα βρεγμένα ρούχα του επισμηναγού. Πρέπει να τον ζεστάνει τουλάχιστον. Το σημείο που βρίσκονται είναι ανήλιαγο. Ένα στενό κομμάτι βράχου λίγο πιο πέρα ζεσταίνεται από τον ήλιο. Να τον τραβήξει εκεί πάνω; Όμως, αν έχει κάποιο τραυματισμό στον αυχένα ή στη μέση ξέρει πως δεν πρέπει να τον κουνήσει. Αποφασίζει να προσπαθήσει να τον ζεστάνει με τη θερμότητα του σώματός του. Ξαπλώνει πάνω από τον αναίσθητο επισμηναγό που συνεχίζει να τρέμει δυνατά. Φαίνεται πως η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή. Ο νεαρός δεν ξέρει τί άλλο να κάνει.
Ανάμεσα στον ήχο από τους συνεχείς παφλασμούς του νερού που χτυπούν τα βράχια στο Αμμούδι ακούει αμυδρά έναν βόμβο. Για λίγο. Μετά πάλι λίγο πιο δυνατά. Είναι βάρκα; Πετάγεται όρθιος και βλέπει ένα μικρό ξύλινο καΐκι να πλησιάζει και κάποιον επάνω να του κάνει σήματα με τα χέρια από μακριά. Κάνει και αυτός σινιάλο. Το καΐκι πλησιάζει περισσότερο. Διακρίνει τον Καλατζάκο στην πλώρη να του φωνάζει και έναν παππού στην πρύμνη που τιμονεύει με τη λαγουδέρα. Είναι ο κυρ Ηλίας, ο ψαράς από το Τρίστομο. Τον είχε ειδοποιήσει η κυρία Παντελία να παρατήσει ότι κάνει και να κατέβει στο χωριό αμέσως να βοηθήσει. Φόρτωσε τον Καλατζάκο και ξεκίνησαν για το Αμμούδι.
Το ξύλινο σκαρί έρχεται κοντά στο σημείο τους. Ο κυρ Ηλίας το κρατάει όσο πιο κοντά μπορεί στα βράχια, κάνοντας πότε ανάποδα, πότε κράτει, πότε πρόσω. Οι δύο εθνοφύλακες δένουν ένα σωσίβιο στο κεφάλι του επισμηναγού για να σταθεροποιήσουν κάπως τον αυχένα του. Είναι δύσκολο να βάλεις έναν αναίσθητο άνδρα μέσα σε μια βάρκα. Τελικά, κυρίως χάρη τη μυϊκή δύναμη του μεγαλόσωμου Απεριώτη τα καταφέρνουν και ξεκινούν για πίσω. Σύντομα ο ιπτάμενος σταματάει να τρέμει καθώς το σώμα του, ξαπλωμένο στην ψαρόβαρκα, ζεσταίνεται από τον ήλιο. Ο Καλατζάκος, μούσκεμα και εξαντλημένος από την προσπάθεια, κοιτάζει τον σιωπηλό Απεριώτη. Τα κατάφεραν.
Δεν θα τολμήσουν να περάσουν το ποτάμι
Σουφλί Έβρου, 26 Ιουλίου, Ώρα 12:01: Από την ταράτσα ενός από τα τελευταία σπίτια στη βορεινή άκρη του Σουφλίου, τρεις ακρίτες παρατηρούν το ποτάμι, μόλις 700 μέτρα ανατολικά από τα σπίτια τους. Ο ιδιοκτήτης Κώστας Μουστακίδης και δύο γείτονές του φορούν στολές παραλλαγής και έχουν τα όπλα τους γεμάτα. Οι άλλοι δύο έστειλαν τις οικογένειές τους στην Αλεξανδρούπολη για ασφάλεια από την προηγούμενη εβδομάδα. Ο Κώστας, νωρίτερα σήμερα το πρωί.
Τις προηγούμενες ημέρες περνούσαν διαρκώς στρατιωτικά οχήματα από την εθνική οδό μπροστά τους, ενώ συχνά έβλεπαν κίνηση και στους αγροτικούς δρόμους που διασχίζουν τα χωράφια βόρεια του οικισμού. Σήμερα τίποτα. Ψάχνουν με τα κιάλια τους αλλά δεν βλέπουν κανέναν. Ξέρουν ότι ο στρατός είναι εκεί φυσικά, όμως αυτή η απόλυτη ησυχία είναι αποκαρδιωτική όταν ζεις 700 μέτρα από τα σύνορα με την Τουρκία. Το κινητό του Κώστα χτυπάει. Το βγάζει από την τσέπη του, κοιτάζει, είναι ο αδερφός του που είναι αντισυνταγματάρχης στην Αλεξανδρούπολη.
«Έφτασαν;»
«Ναι, είναι με τη Μαρίνα και τα παιδιά στο σπίτι. Τα μικρά παίζουν με τα ξαδέρφια τους, σαν να κάνουν διακοπές τους φαίνεται».
Ο Κώστας ησυχάζει κάπως. Ξέρει ότι ο αδερφός του δεν μπορεί να πει λεπτομέρειες στο τηλέφωνο, όμως ρωτάει έτσι κι’ αλλιώς: «Πώς είναι τα πράγματα; Τί ακούς εκεί;».
Ο αδερφός του προσπαθεί να τον καθησυχάσει επαναλαμβάνοντας άλλη μια φορά πράγματα που έχουν συζητήσει αρκετές φορές ως τώρα: «Μην ανησυχείς. Εδώ έχουμε τα Patriot και πυροβολικό, χτυπάμε μέχρι το Καραγάτς, δεν τολμάνε να περάσουν το ποτάμι οι Τούρκοι. Και με τους Αμερικάνους μεσοτοιχία μας δεν τολμάνε να χτυπήσουν. Άσε που έχουν σηκώσει τα δικά τους αυτοί όλες αυτές τις μέρες, δεν περνάει κουνούπι».
Οι ακρίτες που έχουν μεγαλώσει εδώ γνωρίζουν από παιδιά πως σε περίπτωση πολέμου τα σπίτια τους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Όλα τα χρόνια πίστευαν πως η Αλεξανδρούπολη θα είναι από τους πρώτους στόχους των Τούρκων. Τα τελευταία χρόνια με την αυξημένη στρατιωτική παρουσία των Αμερικάνων στο λιμάνι και τη στρατιωτική βάση, αυτό το δεδομένο υποτίθεται πως έχει αλλάξει. Ποιος θα τολμήσει να βομβαρδίσει με κίνδυνο να χτυπήσει την υπερδύναμη;
Ο Κώστας και οι άλλοι κάτοικοι του Σουφλίου παρόλα αυτά είναι επιφυλακτικοί. Ο ίδιος άργησε να πεισθεί να στείλει τη γυναίκα και τα παιδιά του εκεί, επειδή θα βρίσκονται δίπλα στην όποια ασφάλεια της Αμερικάνικης βάσης. Υπέκυψε τελικά και το έκανε, παραμένει όμως ανήσυχος. Το όπλο στην πλάτη του για κάποιο λόγο τον κάνει να νιώθει περισσότερη ασφάλεια από την παρουσία συμμαχικών δυνάμεων, ξένων. Ενώ μιλάει στο τηλέφωνο, ένας από τους γείτονες δείχνει κάτι ψηλά στον ουρανό. Ο Κώστας ευχαριστεί τον αδερφό του και κλείνει βιαστικά το κινητό. Κοιτάζει με τα κιάλια.
Ένα μικρό αεροσκάφος, μάλλον μη-επανδρωμένο, διαγράφει κλειστούς κύκλους και χάνει ύψος. Η πορεία του δεν είναι φυσιολογική, κάτι τρέχει. Οι τρεις τους το παρατηρούν απορημένοι καθώς το καθοδικό σπιράλ του μικρού αεροσκάφους το οδηγεί ταχύτατα προς το έδαφος. Πολύ σύντομα εξαφανίζεται πίσω από μια συστάδα δέντρων περίπου ένα χιλιόμετρο βόρεια από τη θέση τους.
«Έπεσε! Πάμε γρήγορα!»
Τανάγρα, 26 Ιουλίου, Ώρα 12:21: O πύργος ελέγχου του αεροδρομίου της Τανάγρας ειδοποιεί τα δύο αεροσκάφη που βλέπει στην προσέγγιση βορειοδυτικά του αεροδρομίου ότι μπορούν να προσγειωθούν:
«CARVEX One, Tanagra Tower, you are cleared to land, runway two-eight».
Ο κυβερνήτης του πρώτου αεροσκάφους με μια ασυνήθιστη προφορά στα αγγλικά επιβεβαιώνει: «Tanagra Tower, cleared to land, runway two-eight, CARVEX one».
Από τα βορεινά παράθυρα του πύργου ελέγχου βλέπουν τη χοντροκομμένη σιλουέτα του μεταγωγικού αεροσκάφους Α-400Μ της Armee de’l Air που πραγματοποιεί κάπως απότομη κάθοδο από το flight level three-zero (3.000 πόδια). Σε λιγότερο από δύο λεπτά έχει πατήσει διάδρομο και το καθοδηγούν να τροχοδρομήσει από τον βοηθητικό τροχόδρομο προς την άδεια πίστα που χρησιμοποιούσαν κάποτε τα Mirage F-1 της 342 Μοίρας. Το αεροσκάφος με το χαρακτηριστικό κλήσης CARVEX Two ειδοποιείται επίσης πως μπορεί να προσγειωθεί.
Καθώς πλησιάζει το πρώτο αεροσκάφος, ο κυβερνήτης βλέπει από τα παράθυρά του πιλοτηρίου του στην ανοικτή πίστα αρκετά φορτηγά, αξιωματικούς και σμηνίτες να περιμένουν παραταγμένοι κάτω από τον καλοκαιρινό ελληνικό ήλιο. Άλλοι φορούν πράσινες φόρμες πτήσης, άλλοι φορούν μπλε στολές αγγαρείας, οι περισσότεροι πάντως ανήκουν στην 332ΜΠΚ που πετάει με τα αεροσκάφη Rafale. Περιμένουν με ανυπομονησία το περιεχόμενο του αεροσκάφους του: Μεγάλα κιβώτια με το γαλλικό εθνόσημο και το χαρακτηριστικό Armee De’l Air σφραγισμένο επάνω τους. Περιέχουν πυραύλους αέρος-αέρος Meteor και πυραύλους αέρος-εδάφους SCALP EG απ’ ευθείας από τα αποθέματα της γαλλικής αεροπορίας. Το κατεπείγον αίτημα είχε αποσταλεί στο υψηλότερο επίπεδο όπως προβλέπεται από τη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνδρομής για να ενισχυθούν άμεσα τα ισχνά αποθέματα της Π.Α. σε αυτά τα πολύ σημαντικά όπλα.
Ο Γάλλος κυβερνήτης κατεβαίνει από το αεροσκάφος ακολουθούμενος από τον συγκυβερνήτη και το πλήρωμα. Πρώτος έρχεται να τους καλωσορίσει ένας Έλληνας με φόρμα πτήσης, πυκνό μουστάκι και διακριτικά σμηνάρχου. Είναι ο διοικητής της 114 Πτέρυγας Μάχης. Όσο διαρκούν οι τυπικότητες, ο Γάλλος κυβερνήτης παρατηρεί στην άκρη της πίστας κάποια φορτηγά διαφορετικού χρώματος. Μπροστά τους στέκονται ναύτες. Αυτοί πρέπει να είναι εδώ για να παραλάβουν το φορτίο του δεύτερου αεροσκάφους, σκέφτεται, τους πυραύλους Aster 30 από τα αποθέματα του Marine Nationale.
Σουφλί Έβρου, 26 Ιουλίου, Ώρα 12:28: Οι τρεις ακρίτες έχουν σχεδόν καλύψει την απόσταση από το σπίτι μέχρι το σημείο που έπεσε το αεροσκάφος. Τους είχε φανεί πιο κοντά από ότι ήταν. Έτρεξαν σε ευθεία γραμμή μέσα από τα χωράφια, πήδηξαν περιφράξεις με κοτετσόσυρμα, λαχάνιασαν, στάθηκαν να πάρουν δυο ανάσες και συνέχισαν. Ο μεσημεριανός ήλιος και τα περιττά κιλά της μέσης ηλικίας δεν τους βοήθησαν είναι η αλήθεια.
«Να το, το βλέπω!» φωνάζει ο προπορευόμενος στους άλλους δύο. Ο Κώστας Μουστακίδης διακρίνει πίσω από τα δέντρα κάποιο λευκό σχήμα. Πλησιάζει κι’ άλλο. Δεν υπάρχει φωτιά ή καπνός, μόνο συντρίμμια. Πριν προλάβουν να περάσουν τη σειρά από λεύκες που κρύβουν το αεροσκάφος ακούν από πίσω τους το χαρακτηριστικό ήχο ενός κινητήρα diesel που δουλεύει σε υψηλές στροφές. Ένα στρατιωτικό τζιπ βγαίνει από το χωματόδρομο και μπαίνει στο χωράφι προσεγγίζοντας τη θέση τους ταχύτατα. Και οι τρεις μένουν ακίνητοι και περιμένουν. Το τζιπ σταματάει μπροστά από τα δέντρα και αμέσως βγαίνουν τρεις υπαξιωματικοί και ένας υπολοχαγός. «Παιδιά πρέπει να φύγετε από δω» τους λέει ευγενικά.
Ο Κώστας έχει προλάβει να δει πίσω από τα δέντρα ένα ελληνικό εθνόσημο στα συντρίμμια. Απαντάει στον αξιωματικό «το είδαμε να πέφτει αργά από ψηλά κάνοντας κύκλους. Δικό μας είναι ε; Μας το ρίξανε;».
Ο υπολοχαγός τον κοιτάζει με ύφος, σαν να του λέει αφού από εδώ είσαι, ξέρεις πως δεν μπορώ να σου απαντήσω. Ο Μουστακίδης καταλαβαίνει αμέσως. «Πάμε παιδιά» λέει στους άλλους δύο. Καθώς ξεκινούν κάπως απογοητευμένοι για πίσω, ο υπολοχαγός τους φωνάζει «απλή βλάβη ήταν!». Στη συνέχεια πηγαίνει στο τζιπ και ενημερώνει στον ασύρματο πως βρήκαν τα συντρίμμια του παλαιού ΜΕΑ της Π.Α. τύπου Πήγασος ΙΙ.
Περίπου δύο χιλιόμετρα βορειότερα, μέσα σε ένα στρατιωτικού τύπου όχημα με πολλές κεραίες αναπτυγμένες πάνω από την πυκνή φυλλωσιά που το καλύπτει, ένας άλλος αξιωματικός λαμβάνει την ενημέρωση. Στη συνέχεια ανοίγει το τερματικό Link-16 που βρίσκεται μπροστά του και μεταφέρει με τη σειρά του την ενημέρωση. Η φωνή του ταξιδεύει μέσω της ασφαλούς ζεύξης μακριά, αναμεταδίδεται από ένα ΜΕΑ ΑΡΧΥΤΑΣ που πετάει πάνω από τη Χαλκιδική και φτάνει τελικά σε μια κονσόλα κάποιου υπόγειου κέντρου επιχειρήσεων στη Λάρισα. Ο χειριστής εκεί ενημερώνει τον αξιωματικό του:
«Έχουμε τη θέση πτώσης του δολώματος κύριε σμηναγέ. Οι παρεμβολές ξεκίνησαν μόλις έστρεψε προς το Edirne. Υπάρχει τουρκικό KORAL στην περιοχή και ήταν ανοιχτό για πολλή ώρα. Κάτι θέλουν να κρύψουν εκεί».
Δεν θα πέσουμε τόσο χαμηλά
Βόρειο Αιγαίο, 26 Ιουλίου, Ώρα 12:35: 15ν.μ. βόρεια-βορειοανατολικά της Σκύρου, κοντά στη νήσο Πιπέρι, ένα εκσυγχρονισμένο αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας τύπου P-3B MLU της ΜΑΝ (Μοίρα Αεροσκαφών Ναυτικού) πετάει κάτω από το όριο των 3.500 ποδών. Ο συγκυβερνήτης εντοπίζει με τα κιάλια του κάτι λευκό στην επιφάνεια του νερού. Το αεροσκάφος στρέφει και πλησιάζει. Από ψηλά, το αντικείμενο μοιάζει με κομμάτι πτέρυγας αεροσκάφους, ενώ κι’ άλλα μικρότερα αντικείμενα επιπλέουν γύρω του. Το πλήρωμα αμέσως ειδοποιεί ένα ελικόπτερο ΑΒ-212 και την πυραυλάκατο “Καβαλούδης” που ψάχνουν επίσης στην περιοχή, να σπεύσουν στο σημείο.
Πρώτο φτάνει το ελικόπτερο και επιβεβαιώνει οπτικά ότι πρόκειται για συντρίμμια αεροσκάφους. Το πλήρωμα ειδοποιείται να στείλει αμέσως ζωντανή εικόνα στη ΔΑΝ (Διοίκηση Αεροσκαφών Ναυτικού). Τραβούν βίντεο και φωτογραφίες με τα κινητά τους. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για αεροσκάφος, όμως η διοίκηση χρειάζεται επιβεβαίωση, η οποία δεν αργεί να έρθει. Μια φωτογραφία δείχνει ένα κομμάτι του ουραίου σταθερού του αεροσκάφους στο νερό. Κάτω από το ελληνικό εθνόσημο φαίνεται καθαρά ο αριθμός 374. Είναι ο αριθμός του μοιραίου αεροσκάφους της Π.Α. που είχε το χαρακτηριστικό κλήσης Διγενής #1.
Πεντάγωνο, 26 Ιουλίου, Ώρα 13:51: Ο πρωθυπουργός περπατάει συζητώντας με τον υπουργό Αμύνης. Επιστρέφουν βιαστικά στη συνεδρίαση. Από το βάθος του διαδρόμου ακούγεται η φωνή του εκπρόσωπου Τύπου: «Κύριε πρωθυπουργέ, κύριε πρωθυπουργέ! Ένα λεπτό μόνο χρειάζομαι!» και τρέχει να καλύψει την απόσταση λίγων μέτρων. Ο πρωθυπουργός ενοχλημένος του κάνει το χατίρι να τον περιμένει: «Έχεις 30 δευτερόλεπτα Αλέξη».
«Πρέπει να εγκρίνετε αυτές τις φωτογραφίες από τα συντρίμμια που έχουμε διαλέξει για να δημοσιοποιήσουμε».
Ο πρωθυπουργός τις κοιτάζει βιαστικά, σπρώχνοντας κάθε μια που έχει εγκρίνει στο πίσω μέρος του φακέλου: «Ναι…», «Ναι…», «Ναι…». Βλέπει εικόνες από αντικείμενα στο νερό, εικόνες από κόκκινα κουτιά σωστικών, την εικόνα με το εθνόσημο και τον αριθμό του αεροσκάφους, μια εικόνα με ένα άψυχο κορμί να επιπλέει μπρούμητα…
«Όχι! Τί είναι αυτό; Πάτε καλά ρε Αλέξη;»
Ο εκπρόσωπος Τύπου εξηγεί πώς στον πόλεμο προπαγάνδας που έχει ξεσπάσει η Ελλάδα χρειάζεται να αντιπαραβάλλει «δυνατές» εικόνες απέναντι στο φλεγόμενο Yavuz.
«Διαφημίζοντας τα νεκρά σώματα Ελλήνων αεροπόρων;».
«Όχι επίσημα!» απαντάει ο εκπρόσωπος. «Θα αφήσουμε αυτές τις εικόνες να διαρρεύσουν σε κάποια μέσα, διαδικτυακά κυρίως».
Ο υπουργός Αμύνης που άκουγε ως τώρα υπομονετικά παρεμβαίνει: «Κύριε πρωθυπουργέ. Οι εικόνες νεκρών Ελλήνων ένστολων είναι απαράδεκτες, από όπου κι’ αν δημοσιευτούν. Θα τις δουν οι οικογένειες ανθρώπων που υπηρετούν, θα καταρρακώσουν το ηθικό της χώρας».
O πρωθυπουργός επιστρέφει τις φωτογραφίες που ενέκρινε στον εκπρόσωπο Τύπου και του λέει σε αυστηρό τόνο: «Τις άλλες ξέχασέ τες. Δεν πρόκειται να πέσουμε τόσο χαμηλά».
Τανάγρα, 26 Ιουλίου, Ώρα 12:58: Ο διοικητής της 114ΠΜ οδηγεί ο ίδιος το τζιπ της ασφάλειας αρκετά γρήγορα στον περιμετρικό δρόμο του αεροδρομίου. Έχει αφήσει το γαλλικό πλήρωμα στη λέσχη να τους δεξιωθεί ένας διοικητικός. Όλη η υπόλοιπη μονάδα βρίσκεται σε ρυθμούς πολέμου. Οι θέσεις Α/Α είναι επανδρωμένες από τους μπατζήδες (πυροβολητές), οι σκυλάδες περιπολούν σε όλη την περίμετρο, οι μηχανικοί δουλεύουν στα υπόστεγα σε φρενήρεις ρυθμούς και τα φορτηγά μεταφέρουν όπλα στα shelters των αεροσκαφών. Ο υποδιοικητής και ο ΔΕΕ βρίσκονται στο COC (Command Operations Center) και ο ίδιος θα τους συναντήσει εκεί σε λίγο. Πρώτα όμως πρέπει να επιστρέψει στην 331. Αφήνει το τζιπ μπροστά στην είσοδο του χαμηλού κτιρίου. Δίπλα στην πόρτα, ο θυρεός της μοίρας απεικονίζει τον Θησέα και δύο σιλουέτες δελταπτέρυγων μαχητικών. Μπαίνει στο σαλόνι, χαιρετάει βιαστικά κάποιους ιπτάμενους στο SOR (squadron operations room) και προχωράει στο δωμάτιο ενημέρωσης.
«Τελειώσατε παιδιά;».
«Μάλιστα κύριε διοικητά» απαντάει ο αντισμήναρχος (Ι) Καλλέργης. Είναι όρθιος και διενεργεί την απενημέρωση της αποστολής στους υψηλόβαθμους ιπταμένους της μοίρας του που κάθονται στις καρέκλες της αίθουσας μπροστά του. Λίγες ώρες νωρίτερα στεκόταν σε αυτό το σημείο με τον επισμηναγό Ανδρέου, τον νο2 του και καλό του φίλο. Τώρα οι καρέκλες του Νίκου, του Βόσσου και του Μανουσάκη, τριών ιπτάμενων που οδήγησε ο ίδιος στη μάχη, είναι άδειες. Ο μοίραρχος κρύβει την ταραχή του πίσω από το παγωμένο του πρόσωπο.
Ο διοικητής λέει στους υπόλοιπους «κύριοι, μπορείτε να μας αφήσετε». Αμέσως σηκώνονται και βγαίνουν από το briefing room, ο τελευταίος κλείνει την πόρτα.
«Γιάννη είσαι καλά για να πετάξεις;» ρωτάει ο διοικητής.
«Μάλιστα κύριε διοικητά» απαντάει σχεδόν αντανακλαστικά ο μοίραρχος.
«Άκου, γνωρίζω ότι σε απασχολεί πρώτα το καθήκον. Αλλά θέλω να ξέρω ότι το μυαλό σου θα είναι καθαρό για να διοικήσεις τη μοίρα σου. Αν χρειάζεσαι λίγο χρόνο μπορώ να φέρω τον διοικητή του ΣΜΕΤ (Σμήνος Μετεκπαίδευσης) που είναι…».
Ο μοίραρχος διακόπτει: «Είμαι καλά. Τη Μοίρα μου δεν μπορεί να την οδηγήσει στη μάχη κάποιος άλλος. Εγώ ζω μαζί τους εδώ, εμένα ξέρουν για αρχηγό στις πτήσεις».
Ο διοικητής ζυγίζει την κατάσταση για μερικές στιγμές. Τελικά απαντάει: «Εντάξει, εμπιστεύομαι την κρίση σου. Πόσα αεροσκάφη έχεις αυτή τη στιγμή;».
«Επτά φορτώνονται με όπλα και drops (drop tanks – απορριπτόμενες δεξαμενές καυσίμου). Άλλα τρία τα έχουμε στο υπόστεγο της μοίρας και θα παλέψουμε να είναι έτοιμα μέχρι το απόγευμα. Τα υπόλοιπα είναι στη ΜΣΒ (Μοίρα Συντήρησης Βάσης), θα πάω τώρα να δω τί μπορούμε να περιμένουμε».
Και οι δυο τους γνωρίζουν πως η ΜΣΒ έχει προτεραιότητα να διώξει πρώτα τα Rafale της 332. Η 331 με τα παλαιότερα Mirage της έχει κύριο ρόλο τη ναυτική κρούση. Ο διοικητής συνεχίζει: «Πόσους ιπταμένους έχεις έτοιμους για Exocet;».
«Πιστοποιημένοι είμαστε μόνο εγώ και ο Καλαϊτζής (ο blue #4 της αποστολής Πήγασος). Σχεδόν έτοιμοι είναι οι Αραμπατζής και Παπασπυρόπουλος. Από τους υπόλοιπους οι υποσμηναγοί έχουν περίπου τις μισές ώρες στον αέρα. Οι μικροί (ανθυποσμηναγοί) μόνο εξομοιωτή. Αυτούς δεν τους υπολογίζω για TASMO (ναυτική κρούση). Οι υπόλοιποι για Exocet είμαστε 12. Ο Θησέας θα πολεμήσει. Με αυτούς».
Ο διοικητής γνωρίζει πως η μοίρα έχασε έναν επισμηναγό και δύο σμηναγούς, δηλαδή σημαντικό κομμάτι της ηγετικής πυραμίδας. Υπό κανονικές συνθήκες αποφεύγει να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της μοίρας, ο κάθε μοίραρχος ξέρει καλύτερα τους ανθρώπους του. Όμως οι συνθήκες δεν είναι κανονικές.
«Θα σου φέρω τον Αθανασόπουλο (Επισμηναγός (Ι), διοικητής ΣΜΕΤ). Είναι αρχαιότερος του Αραμπατζή και θα αναλάβει αυτός Alpha Echo σου. Όταν πετάξετε θα μείνει πίσω για να διοικεί τη μοίρα κάποιος έμπειρος. Για τελευταία φορά, σίγουρα είσαι σε θέση να πετάξεις;». Ο Καλλέργης τόση ώρα απαντούσε μηχανικά, ανέκφραστα. Τώρα γυρίζει το κεφάλι του και κοιτάζει τον διοικητή της πτέρυγας στα μάτια: «Εγώ και ο Καλαϊτζής αυτή τη στιγμή είμαστε οι μόνοι ιπτάμενοι που έχουν πετάξει πολεμική αποστολή σε όλη την πτέρυγα. Ναι. Φυσικά και είμαστε σε θέση να πετάξουμε!».
Αυτή τη φορά το ύφος του ήταν πειστικό. Ο διοικητής το δέχεται και αποχωρεί βιαστικά για το CοC της 114 Πτέρυγας Μάχης.
Συνεχίζεται εδώ
Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι τελείως συμπτωματική.
