Εξοπλισμοί; Μην τρελαθούμε κιόλας…

 
Το χθεσινό non paper του ΥΕΘΑ προκάλεσε σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον για όσους παρακολουθούν ακόμη τα σχετικά με την ελληνική Άμυνα (και αποτροπή), ίσως μάλιστα για σε κάποιους και… ενθουσιασμό.
Για να μην… τρελαθούμε όμως ας δούμε τα πράγματα όπως έχουν, εν αναμονή περισσότερης πληροφόρησης, όταν και… εάν υπάρξει.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
* Το «πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16» είναι το ένα από τα δυο ουσιαστικά θέματα που ανακοινώθηκαν (το άλλο είναι η υποστήριξη των S-300) με λίγο διαφορετικό τρόπο από ότι στο παρελθόν, διότι και τα δυο είναι χιλιοειπωμένα θέματα.
Η αναφορά «εκκίνησης του προγράμματος εκσυγχρονισμού F-16» (χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις αλλά με την γνώση των εξελίξεων το τελευταίο διάστημα) μεταφράζεται μάλλον ως επικέντρωση της προσπάθειας στα Fighting Falcon με τα Mirage 2000 να εγκαταλείπονται (ή στην καλύτερη περίπτωση να μπαίνουν σε δεύτερη και πολύ χαμηλή ταχύτητα).
Όπως αναφέραμε στην χθεσινή μας αρχική ανάρτηση, το πρώτο βήμα του προγράμματος (και με δεδομένο ότι υπήρξε πρόσφατα –πριν μερικούς μήνες- ενημέρωση της Lockheed Martin) είναι επίσημο αίτημα προς την αμερικανική κυβέρνηση για κόστος και διαθεσιμότητα P&A (Price & Availability) που είναι δεσμευτικός παράγοντας για όποια περαιτέρω διαπραγμάτευση ή εξέλιξη.
Το σχετικό αίτημα (και άσχετα με τι θα αποφασιστεί να υλοποιηθεί τελικά) θα αφορά ακριβώς το τι επιθυμεί να περιλαμβάνεται στον εκσυγχρονισμό η ΠΑ, δηλαδή η τελική επιθυμητή σύνθεση (σύμφωνα με την ενημέρωση που έχει ήδη από την LM) για όλα τα μοντέλα F-16 για τα οποία υπάρχει ενδιαφέρον.
Με την απάντηση της αμερικανικής πλευράς (σε μερικές εβδομάδες ή μερικούς μήνες) και εκτός απροόπτου υπάρχει πλέον η βάση για να υπολογιστεί το τελικό κόστος. Ακολουθεί η διαπραγμάτευση πλέον με την κατασκευάστρια εταιρία ώστε να οριστικοποιηθεί το «πλαίσιο» συμφωνίας και να γίνει το αντικείμενο της επιστολής προσφοράς και αποδοχής LOA (Letter of Offer and Acceptance) που σφραγίζει και την προμήθεια.
Ερώτημα βέβαια αποτελεί το σε ποια ακριβώς φάση από τις παραπάνω βρίσκεται το ελληνικό πρόγραμμα.
Σε κάθε περίπτωση  γίνεται αντιληπτό ότι έχουμε δρόμο ακόμη.
* Το άλλο θέμα είναι το πόσα και ποια F-16 θα εκσυγχρονιστούν και σε τι επίπεδο. Το ιδανικό σενάριο θα είναι η υιοθέτηση του προτύπου F-16V ως αυτού στο οποίο θα μετατραπούν όλα τα Fighting Falcon PXII/III/IV κι η αναβάθμιση των Block 30 με το πλεόνασμα απαρτίων από την αναβάθμιση όλων των άλλων μαχητικών του τύπου. Πέρα όμως από αυτό το ιδανικό σενάριο υπάρχουν και πολλά άλλα, όπως η υλοποίηση του προτύπου F-16V στα PXIII/V (ή ακόμη και μόνο στα PXIII) και ο εκσυγχρονισμός των PXII (που είναι και ο δαπανηρότερος από όλα τις εκδόσεις για να γίνουν F-16V) με πλεονάζοντα απάρτια (με ή και χωρίς εκσυγχρονισμό των Block 30). Οι πιθανές επιλογές είναι πολλές, που βέβαια είναι συνάρτηση του κόστους.
* Το κόστος από την άλλη είναι μεν (κυρίως) συνάρτηση του αριθμού των αεροσκαφών που θα εκσυγχρονιστούν αλλά έχει και άλλες παραμέτρους. Να υπενθυμίσουμε ότι η εισήγηση της ΠΑ είναι το πρόγραμμα να υλοποιηθεί ως ενιαίο και να μην διαχωρισθεί σε φάσεις προκειμένου να υπάρξει εξοικονόμηση χρημάτων, αλλά και η διαδικασία να είναι απρόσκοπτη και χωρίς καθυστερήσεις σε όλη την εξέλιξή της. Ο προγραμματισμός όμως ενός τόσο μεγάλου και μακροχρόνιου προγράμματος έχει σημαντικό εμπροσθοβαρές κόστος κάτι που ευνοεί το «σπάσιμο» σε φάσεις. Σημειώστε ότι κάθε Block F-16 απαιτεί την κατασκευή δυο πρωτοτύπων (ενός μονοθέσιου και ενός διθέσιου) που θα υποστούν ξεχωριστά δοκιμές. Στην υλοποίηση πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι η Πολεμική Αεροπορία δεν μπορεί να αποδεσμεύσει περισσότερα από τα αεροπλάνα μιας Μοίρας για εκσυγχρονισμό ετησίως. Θα πρέπει να σημειώσουμε πως για το Μέλλον της ΠΑ, και τους εκσυγχρονισμούς των μαχητικών έχουμε γράψει στο Τεύχος Σεπτεμβρίου 2016 (διαθέσιμο ηλεκτρονικά εδώ).
Περισσότερα στη συνέχεια…