Το Vought Model 1600 αν υλοποιούνταν θα μπορούσε να είχε αλλάξει την εικόνα των ναυτικών επιχειρήσεων από αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Καθώς η ιδέα ήταν να μετατραπεί το F-16 Fighting Falcon σε ναυτική έκδοση, πιο περίπλοκη όμως, καθώς απαιτούνταν πάρα πολλές αλλαγές που θα έκαναν το αεροσκάφος κατάλληλο για χρήση από αεροπλανοφόρα.
Το πρόγραμμα του Model 1600 ξεκίνησε στη δεκαετία του 1970, όταν η General Dynamics, μετά την επιτυχία της με το F-16 στον διαγωνισμό της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, αποφάσισε να προμοτάρει τις δυνατότητες του αεροσκάφους και στο Ναυτικό. Η έλλειψη όμως εμπειρίας σε αεροσκάφη που επιχειρούν από αεροπλανοφόρα, οδήγησε σε συνεργασία με την Vought, μια εταιρεία με πλούσια ιστορία στην κατασκευή σχετικών αεροσκαφών, όπως το F-8 Crusader και το A-7 Corsair II.
Έτσι η πρόταση αναπτύχθηκε από κοινού για το πρόγραμμα Navy Air Combat Fighter (NACF). Το Model 1600 βασιζόταν στο Block 10 του F-16, αλλά όπως γράψαμε και παραπάνω, με σημαντικές τροποποιήσεις. Για παράδειγμα το σύστημα προσγείωσης ενισχύθηκε σημαντικά για να αντέξει τις προσνηώσεις, ενώ προστέθηκε σύστημα ανεφοδιασμού τύπου προβόλου (probe-type refuelling). Το σχέδιο περιλάμβανε επίσης πτυσσόμενα ακροπτερύγια, αλλά και αναδιπλούμενο κάθετο σταθερό, ώστε το αεροσκάφος να χωρά σε υπόστεγο αεροπλανοφόρων. Επίσης οι ράγες εξαπόλυσης πυραύλων στα ακροπτερύγια μεταφέρθηκαν στις πτέρυγες.
Η επιλογή του κινητήρα ήταν επίσης κρίσιμη. Η Vought εξέτασε τρεις συνολικά επιλογές, για να καταλήξει στο turbofan Pratt & Whitney F401, με αυξημένη ισχύ (αλλά και βάρος) από ότι ο αρχικός F100 του F-16A.
Παρά τις αλλαγές “συμμόρφωσης” για επιχειρήσεις από αεροπλανοφόρα, το Vought Model 1600 αντιμετώπισε από την αρχή σοβαρές αντιδράσεις και εμπόδια από πλευράς Ναυτικού. Ένα από τα σοβαρότερα ήταν η τότε νέα προτίμηση του Κλάδου σε δικινητήρια αεροσκάφη, μια απόφαση που βασιζόταν σε ιστορικά δεδομένα ασφαλείας και αξιοπιστίας. Εδώ να πούμε πως δεκαετίες αργότερα το μονοκινητήριο F-35 επιβλήθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση στο Ναυτικό, με το τελευταίο να διατηρεί τις ισχυρές επιφυλάξεις του.
Προφανώς αν το Αμερικανικό Ναυτικό είχε επιλέξει ως νέο μαχητικό του το Vought Model 1600 αντί του YF-17, που εξελίχθηκε στο γνωστό F/A-18 Hornet, η ιστορία θα ήταν διαφορετική. Η αρκετή ομοιότητα των αεροσκαφών που θα υπήρχε μεταξύ Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας και Ναυτικού, μπορεί να είχε προσφέρει σημαντικές οικονομίες κλίμακας σε παραγωγή, συντήρηση και εκπαίδευση για τις ΗΠΑ, ενώ τα περιθώρια εξέλιξης θα ήταν μεγαλύτερα. Ενώ ίσως βλέπαμε και αντίστοιχες ειδικές εκδόσεις του “ναυτικού” F-16, ως Growler (ηλεκτρονικού πολέμου), κάτι που θα ενδιέφερε και την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία.
