Ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) ξεκίνησε να κατασκευάζεται στο διάστημα το 1998 με συναρμολόγηση σταδιακά όλο και περισσότερων τμημάτων, από πολλές χώρες, που κατάφεραν να συνεργαστούν για την ολοκλήρωση του. Είναι η πρώτη φορά που είδαμε μαζί ΝASA, Roscosmos, ESA, αλλά και τις διαστημικές υπηρεσίες Καναδά και Ιαπωνίας, να φέρουν είς πέρας μια διαστημική εξερεύνηση και μάλιστα τόσο μακρόχρονη, ξεπερνώντας και πολλά πολιτικά και πολιτισμικά εμπόδια.
Έτσι η επιτυχία του ISS δεν μπορεί να μετρηθεί μόνο με το πόσα χρόνια ειναι στο διάστημα (25), πόσες αποστολές έχει δεχθεί (71 έως σήμερα), πόσους αστροναύτες έχει φιλοξενήσει (270+), πόσα πειράματα μεγάλης σημασίας και σχεδόν για όλες τις επιστήμες έχουν γίνει εκεί. Αλλά είναι και ένα σύμβολο “παγκόσμιας προσπάθειας” για ένα καλύτερο κόσμο, που ως παρακαταθήκη οφείλει να συνεχιστεί.
Τα γράφουμε τα παραπάνω ακροθιγώς, γιατί πλέον η ιστορία του ISS βαδίζει στο τέλος της. Ως κατασκευή έχει δείξει τα όρια της, έχει φθορές, έχει παράγει μικροπανικούς κατά καιρούς, πολλά τμήματα έχουν ξεπεραστεί ως προς τις αντοχές τους, σε ένα περιβάλλον έτσι κι αλλιώς ακραίο. Έτσι κάπου το 2030 έχει προγραμματιστεί η λήξη της λειτουργίας του, οπότε η NASA ανακοίνωσε πως ανέθεσε στην SpaceX, να “κλείσει την κουρτίνα”. Κατασκευάζοντας ένα διαστημικό όχημα που θα που θα προσδεθεί πάνω στον Σταθμό και θα τον βγάλει από την τροχιά του, σε προγραμματισμένη πτώση σε ερημικό σημείο της Γης, όπου το μεγαλύτερο μέρος βέβαια της κατασκευής θα έχει διαλυθεί κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα.
Το συμβόλαιο έχει αξία 843 εκατ. δολάρια, και έχει κι αυτό συμβολισμό: Καθώς ο ISS ήταν πάνω από όλα μια συνεργασία κρατών και οργανισμών, αλλά για το τέλος του, έρχεται να αναλάβει το έργο μια ιδιωτική διαστημική εταιρεία, η οποία έχει αποδείξει πως μπορεί να κάνει, περίπου, τις ίδιες αποστολές, με χαμηλότερο κόστος και με λιγότερη γραφειοκρατία. Μια άλλη προσέγγιση δηλαδή στην διαστημική προσπάθεια, που έως σήμερα ήταν πυρήνας “εθνικής υπηρηφάνειας”, και “εθνικού κύρους”.
