Όπως ήδη έχουμε γράψει, ο πρωθυπουργός του Βελγίου, Alexander De Croo ανακοίνωσε πως η χώρα του θα προσφέρει 30 μαχητικά F-16 στην Ουκρανία, έως το 2028, υπό τον όρο ότι αυτά θα χρησιμοποιηθούν “εντός της Ουκρανικής επικράτειας”. Το τελευταίο ως καθησυχασμός της Ρωσίας.
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Β. Ζελένσκι, ο οποίος κάνει αυτές τις μέρες περιοδεία σε ευρωπαϊκές χώρες ζητώντας περισσότερη βοήθεια, ήταν χθες στο Βέλγιο, όπου συνυπέγραψε με τον De Croo, διμερές σύφωνο αμυντικής βοήθειας, όπως έχει ήδη γίνει με άλλα κράτη. Κατά την τελετή, η βελγική πλευρά είπε πως θα προσφέρει φέτος αμυντική βοήθεια ύψους 977 εκατ. ευρώ, ενώ τα πρώτα F-16 θα παραδοθούν φέτος.
Το Βέλγιο ήταν από τους μεγάλους χρήστες μαχητικών F-16 έχοντας παραλάβει 160, ξεκινώντας από τη δεκαετία του ’80. Από αυτά 90 πέρασαν αναβάθμιση μέσης ζωής (MLU) στα τέλη της δεκαετίας του ’90 (φθάνοντας σε επίπεδο Block 50) και σήμερα, μετά από περικοπές και αποσύρσεις, έχει απομείνει ένας ενεργός στόλος από 43 αεροσκάφη, τα οποία όμως θα αποσυρθούν λόγω έλευσης F-35A.
Έτσι η παροχή προς την Ουκρανία αφορά αυτά τα F-16, τα οποία δεν έχουν και πολλές διαθέσιμες ώρες πτήσης καθώς έχει γίνει εντατική τους χρήση. Παρόλα αυτά με τις βελτιώσεις που ενσωματώνουν, όπως Link 16, χρήση διοπτρών νυχτερινής όρασης, κάσκα πιλότου JHMCS με προβολή συμβολογίας, αναβαθμισμένο λογισμικό, όπως και ατρακτίδιο στόχευσης Sniper (το τελευταίο δεν είναι σαφές αν δοθεί) μπορεί να προσφέρουν στην Ουκρανική προσπάθεια.
Αρχικά πάντως το Βέλγιο είχε αρνηθεί να τα παραχωρήσει στην Ουκρανία, επικαλούμενο την παλαιότητα των μαχητικών και τις φθορές τους, κάτι όμως που άλλαξε τόσο από τις πιεστικές ουκρανικές ανάγκες, όσο και από την αίσθηση πως οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο ενίσχυσης του Κιέβου, ενόψει πιθανών πολιτικών αλλαγών στις ΗΠΑ.
Με τα 30 βελγικά F-16, οι συνολικές δεσμεύσεις για την Ουκρανία έχουν φθάσει τα 85 μαχητικά, μαζί δηλαδή με τα 12 Νορβηγικά, τα 19 Δανέζικα και τα 24 Ολλανδικά. Οι πρώτες παραδόσεις και πτήσεις αναμένονται φέτος το καλοκαίρι, αλλά το θέμα εδώ είναι, όπως και σε άλλα δυτικά οπλικά συστήματα, πόσο θα έχει οργανωθεί η υποστήριξη τους, αν τα πληρώματα και οι μηχανικοί θα είναι το δυνατόν “ετοιμοπόλεμοι” και αν θα φθάσουν σε αρχικό ικανοποιητικό αριθμό και όχι με τμηματικές παραδόσεις, που δεν θα επιτρέψουν άμεση μαζική χρήση.
Οπως φαίνεται, οι Αυστραλοί θέλουν τελικά πυρινικά υποβρήχια οπότε μιά και ειχαν συμφωνία με τους Γάλλους για συμβατικά Barracuda, γιατί δεν συνέχισαν για πυρινικά Barracuda;