Ξεκινούν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Σερβία λόγω των συγκρούσεων με τους αλβανόφωνους του Κοσόβου. Θα διαρκέσουν τρείς μήνες και είναι η πρώτη επίθεση της Ατλαντικής Συμμαχίας κατά κυριάρχου κράτους και μάλιστα μέσα στην Ευρώπη.
Το 1998 οι σχέσεις της Σερβίας με τη Δύση δεν ήταν καλές. Τα προηγούμενα χρόνια στα μάτια της Δυτικής κοινής γνώμης η Σερβία είχε “χρωματιστεί” ως ο επιτιθέμενος, σε μια σειρά αιματηρών εξελίξεων κατά και μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας.
Η Σερβία, συστατικό στοιχείο της τελευταίας, είχε τυπικά ισότιμη θέση στη Σοσιαλιστική εκείνη ένωση αλλά ήταν δύσκολο να μην αναγνωρίσει κανείς τον κυρίαρχο ρόλο της. Η πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβίας ήταν στο Βελιγράδι, όλες οι αποφάσεις ελέγχονταν ή προέρχονταν από εκεί, σχεδόν όλες οι υπηρεσίες και οργανισμοί βρίσκονταν υπό την γενική ή ειδική εποπτεία κάποιου Σέρβου αξιωματούχου. Κι αν αυτό δεν είχε τόσο μεγάλη σημασία την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, έγινε, μετά την ανάρρηση στον θώκο του προέδρου της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Σερβίας, του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Ο τελευταίος προήγαγε μια εκδοχή εθνικισμού σε αντίθεση με τη σοσιαλιστική και διεθνιστική παράδοση της χώρας. Ο Μιλόσεβιτς επένδυσε στη σερβική κυριαρχία εντός της Γιουγκοσλαβίας και προσπάθησε να ακυρώσει τις εσωτερικές συνάφειες που είχε αναπτύξει ο οικοδόμος της Ομοσπονδίας, Γιόσιπ Μπροζ “Τίτο”.
Η συνέχεια στο Military History
