Λαμβάνει χώρα το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων του 1914 σε διάφορα σημεία του Δυτικού Μετώπου, η «χριστουγεννιάτικη ανακωχή», μεταξύ των γερμανικών στρατευμάτων και των στρατευμάτων της Entente στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ανακωχή αυτή ήταν η πρώτη από μια σειρά που συνέβαιναν καθόλη τη διάρκεια της εβδομάδας των Χριστουγέννων, με προσφορά δώρων και ευχών μεταξύ των αντιπάλων, παιχνίδια ποδοσφαίρου, ανταλλαγές αιχμαλώτων και περισυλλογή και ταφή νεκρών των προηγούμενων ημερών. Παρόμοιες επαφές έγιναν και στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά στα κατοπινά χρόνια η αυθόρμηση κίνηση που προήλθε από τη χριστιανική συνείδηση και το αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των στρατιωτών-πολιτών των μεγάλων ευρωπαϊκών στρατών, ατόνησε, ως συνέπεια της φρίκης του ολοένα και πιο αιματηρού πολέμου.
Όλα ξεκίνησαν την παραμονή των Χριστουγέννων του 1914. Τις προηγούμενες εβδομάδες ο γερμανικός αυτοκρατορικός στρατός είχε εισβάλει στα εδάφη της Ολλανδίας και του Βελγίου και μέσω αυτών στο γαλλικό έδαφος, κατ’ εφαρμογή του επιτελικού σχεδίου εισβολής και κατανίκησης της Γαλλίας. Παρά την επιτυχία τους, οι Γαλλικές και Βρετανικές δυνάμεις κατόρθωσαν να αναχαιτίσουν τη γερμανική προέλαση την τελευταία στιγμή, στη μάχη του ποταμού Μάρνη. Για ένα διάστημα Γερμανοί και Αγγλογάλλοι επιδόθηκαν σε μια διαρκή προσπάθεια να κυκλώσουν ο ένας τον άλλο. Στα τέλη Οκτωβρίου, ο αγώνας είχε τελειώσει, οι δύο αντίπαλοι είχαν εξαντλήσει τα περιθώρια ελιγμών και έσκαβαν χαρακώματα για να προστατευτούν από το πυροβολικό.
Η συνέχεια στο Military History
